Rapalje

Dat was een ontzettend leuk theaterconcert en na afloop nog een spontane Meet & Greet met de heren in het wild!


Maar toch... Ik miste The Wild Rover...

Katzenjammerpasen

Zaterdagmiddag vertrok ik naar het hotel in De Bilt, waar ik wat stevigs at (ik verwachtte niet voor eind van de volgende ochtend weer wat te eten), me opfriste en naar Bilthoven reed om daar de trein naar Utrecht te nemen. Nou is Bilthoven officieel een chipkaart-station, maar ik heb er weinig van gemerkt. Heb ik mijn zelden gebruikte kaart voor Jan Joker extra opgeladen…

Eenmaal in Utrecht bleek het nog een verrekt eind lopen naar Tivoli. Ik had de tijd, dus geen probleem.

Ik dronk wat langs de kade van de Oudegracht en besloot dat ik Utrecht eigenlijk veel leuker vond dan Amsterdam. Hier was het heerlijk rustig en lekker relaxed (ook al zaten veel terrasjes vol)!

Bij Tivoli waren ze al dranghekken aan het plaatsen. De tent was uitverkocht. Ik had me voorgenomen eventueel aan de zijkant te gaan staan, daar is minder gedrang en je hebt ook prima overzicht. Maar dat bleek niet nodig, ik stond zo ongeveer vooraan in de rij en kreeg een mooi plaatsje pal tegen het podium aan! Alleen voor me was een vervelende luidspreker, maar ik had links en rechts zicht en dat was voldoende!

Het wachten duurde helaas langer dan gepland. Maar eindelijk verscheen daar het voorprogramma: Unni Wilhelmsen, een Noorse zangeres-met-gitaar, die helemaal niet verkeerd vijf liedjes bracht. In schattig Engels sprak ze over de Viking with flowers in their hair ;) en hoewel minder uitbundig dan de Katzenjammermeiden, wist ze de zaal goed op te warmen!

En toen was het eindelijk zover…! De tent werd afgebroken (tot mijn grote geluk waren het niet alleen enthousiaste jongeren, maar ook aardig wat generatiegenoten ;-) ) en ik heb geen idee meer welke song het eerst kwam, maar wel dat het stond als een huis, en de rest ook!

Anne Marit speelt tijdens het concert een keer drie instrumenten tegelijk: glockenspiel, accordeon en mondharmonica!
Solveig ziet eruit als een elfje, maar de stem heeft van een doorleefde countryzangeres, inclusief snik.
Turid heeft iets van een Franse cabaretzangeres.
En de pittigste van het kwartet is ongetwijfeld Marianne, tegenwoordig gezegend met een Afrokapselpruik waar men zelfs in 1975 jaloers op zou zijn. Zij moet genetisch verwant zijn aan Janis Joplin en Nina Hagen, heeft haar stem griezelig goed onder controle, zelfs in de wildste uithalen. Daarnaast doet ze regelmatig het “loopje” van Chuck Berry na, niet alleen met de gitaar maar ook met de bas-balalaika (die het handelsmerk van de groep is geworden).
Verder vraag ik me af wie er dynamiet in de drums had gestopt, het was zo luid dat het galmde!

Helaas moeten we nog wel even geduld hebben tot de tweede cd er is. Maar ze lieten ons al flink wat voorpret horen. En het laatste nummer werd samen met Unni gespeeld.

Na afloop was er mogelijkheid om cd’s (ook van Unni), posters en tshirts te kopen. De CD van Katzenjammer heb ik al, dus wilde ik wel een poster voor in de gang. Tot mijn verrassing was het niet eens druk bij het verkooppunt en stond Unni vrolijk mee te verkopen! Net toen ik bijna aan de beurt was, kwam Marianne er bij staan. Ze keek me aan en zei (vertaald): “Ik heb je gezien, je stond vooraan, had je het naar je zin?” (geloof me, ik heb me toch echt gedragen!)
We hebben even staan kletsen, daarna werd het toch drukker en moest ze de andere bezoekers ook aandacht geven. Wat een ontzettend leuk, spontaan mens! Echt zo iemand waar je na een babbeltje met een brede glimlach weer weggaat!

Ik hoorde dat de rest van de band vaak ook nog verschijnt, maar ik besloot er niet op te wachten. Moest nog een eind teruglopen en de volgende dag zou ook druk zijn. Ik was ruim op tijd voor de trein naar Bilthoven.

Ik heb in het hotel nog een tijdje radio geluisterd met een (meegenomen) flesje wijn. Mijn hotelkamer had een terrasje (middenin de bushbush), maar daar bleek ook een stinksloot met muggen te zijn, dus het idee om na te chillen op dat terrasje liet ik maar varen. De bedden waren iets te zacht, maar verder heb ik goed geslapen. 
De volgende ochtend werd ik net voor de wekker (en een soort generator die een bak herrie produceerde ;) ) wakker en kon ik me met gemak opfrissen en verder inpakken. Daarna ging ik naar Hilversum, naar de AKN-studio’s waar Katzenjammer ook zou komen spelen in het programma Adres Onbekend.

Een ieniemienie podium, dus het was vooral unplugged, maar opnieuw erg goed, en het werd met enthousiasme ontvangen! Maar ook het programma zelf, waar ik groot fan van ben, was leuk om van zo dichtbij mee te maken. Een twittervriendin werkte daar en het was leuk elkaar weer te spreken! Na afloop van het programma heb ik nog even iemand naar huis gebracht (tenslotte wist ik als oud-Hilversummer de weg ;) ) en rond drie uur was ik thuis. En sloeg de vermoeidheid enorm toe. Maar dat was geen wonder…! ;-)

Zo dichtbij stond ik…! 

En dit speelden ze bij Adres Onbekend.

Cavia

Wel eens een cavia medicijnen gegeven met zo'n spuitje? Pfff, wat een krácht zit er in zo'n kont-op-pootjes... Gelukkig is Brownie weer helemaal beter, maar het kuurtje moeten we de hele week nog vol blijven houden.

Verder heeft oudste onze langhaarcaaf geknipt, die hoeft toch niet naar tentoonstellingen dus die houden we lekker kort. Ongelooflijk, zoveel haar er van een langhaarcaaf af komt! Alles bij elkaar goed voor zeker twéé nieuwe caven! ("Doe-het-zelf-cavia; alleen water toevoegen").