Dagboek van een Coronapolderdame deel 2

Deel 1 zie hier

 Wakker geworden met 39,1, hoger dan verwacht, en wat hoesten en piepen, maar op zich nog onschuldig. Maar het maakt me wel heel onrustig. 2 paracetamol erin gewerkt.

Later in de ochtend 37,9 en een saturatie van 97! Maar dit was maar een tijdelijke opleving, zojuist weer 38,7 en saturatie 93.  Wat gekuch en astmatisch geprikkel, maar het is te doen.

GGD heeft gebeld. Wegens "onderliggend lijden"zit ik tot en met de kerst in quarantaine. Waarmee ik in één klap nogal rigoreus van een probleem ben verlost: het zenuwachtige wikken en wegen van "kan het al of kan het nog niet?" Contactenonderzoek ging goed, ik kreeg concrete aanwijzing wie ik wel en niet moest inlichten en hoe, dit werd bevestigd in een email met linkjes. Heel fijn allemaal!

Ook de huisarts belde weer. Ik had net de goede waardes van eind van de ochtend, ze was tevreden maar waarschuwde voor een terugval in de tweede week en dat ik niet te snel overmoedig moest worden.  Morgen belt haar vervangster, ze houden me goed in de gaten.

De hele ochtend op bed gelegen, 's middags beneden. Veel reacties op de app en social media, met name: hoe kom je er nou aan? Zo'n bruisend sociaal leven heb ik niet en zo'n enthousiaste Black Fridayshopper ben ik ook niet. We hebben dankzij de GGD een sterk vermoeden (wie het is ga ik niet vertellen, de persoon is op de hoogte), maar ook deze persoon is geen grensovertredende losbol, integendeel.

De hond wordt regelmatig uitgelaten door diverse mensen, waar ik heel blij mee ben want hij wordt vervelend en nerveus als hij te weinig beweging krijgt. Boodschappen kunnen vrijdag en volgende week geregeld worden. Ik had extra geld gereserveerd voor de kerst, dus ik denk dat ik mezelf maar lekker ga verwennen, hoewel mijn smaak rare dingen doet. Ik proef het wel, maar in zwakke of andere vorm. Dat de fuet (die eigenlijk voor kerst was) best zout is merkte ik pas door de dorst die volgde. De koffie smaakt net als tijdens de zwangerschap. Ik kreeg een bus drop cadeau, mijn favoriete snoep, lekker, maar bij lange na niet zo verslavend als normaliter. Honger heb ik amper. Dorst des te meer. Gelukkig heb ik ook een potje bouillonpoeder.

Mijn grootste angst blijft "het worst case scenario"... Tot die tijd houden we de moed er in en heb ik mijn sociale mediamensen en appers gesmeekt vooral NIET te stoppen met foute coronacartoons!

Qua vermaak heb ik veel aan de Top 4000 van Radio 10, ook 's nachts.  Ik heb ook een aantal seizoenen Poldark 😍en The Crown gekregen (heb geen Netflix omdat ik daar normaliter niet aan toe kom). En vooral vanmorgen heb ik slijtplekken in mijn telefoonscherm gewreven om allerlei vragen te beantwoorden. Wat  ik graag doe.