Die man is wat mij betreft een levende heilige. Hij heeft een leven achter de rug waar je mond van open valt. En hij blijft toch altijd positief!
Toch is onderstaand citaat écht niet van hem.
Desalniettemin een mooi citaat.
"Onze diepe angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch? Maar wie ben je om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen, bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlichts aan je klein te maken, opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te openbaren. Die is niet alleen maar in sommige van ons, die is in iedereen!"
woensdag 30 maart 2005
dinsdag 22 maart 2005
Wanhopige huisvrouw
Zijn jullie ook verslaafd aan de beste serie sinds tijden?
Het lijkt een beetje op Twin Peaks. volgens kenners ook op Sex & the City.
Mijn favoriet is Bree, ge-wel-dig! Maar Susan is ook een prachtkarakter. En zo zijn er nog veel meer dingen waar ik stevig om kan gniffelen (de sok van Gabriela, Susan tussen de hoeren, de schoonma van Gabriela die zich niet laat afschepen, miss Hubert, de lellebel Edie...).
Wil je weten welke housewife jij bent?
Mijn uitslag: ik ben Lynette. "You gave up a great job for this? No one really appreciates you, and yet you slog on, with very little sleep and very litle thanks. Who can blame you when you occasionally lose it? Hang in there. Just lay off the Ritalin."
Nou, zó erg zijn mijn bloedjes nou ook niet, gelukkig!
Het lijkt een beetje op Twin Peaks. volgens kenners ook op Sex & the City.
Mijn favoriet is Bree, ge-wel-dig! Maar Susan is ook een prachtkarakter. En zo zijn er nog veel meer dingen waar ik stevig om kan gniffelen (de sok van Gabriela, Susan tussen de hoeren, de schoonma van Gabriela die zich niet laat afschepen, miss Hubert, de lellebel Edie...).
Wil je weten welke housewife jij bent?
Mijn uitslag: ik ben Lynette. "You gave up a great job for this? No one really appreciates you, and yet you slog on, with very little sleep and very litle thanks. Who can blame you when you occasionally lose it? Hang in there. Just lay off the Ritalin."
Nou, zó erg zijn mijn bloedjes nou ook niet, gelukkig!
zaterdag 19 maart 2005
Viooltjestijd
Ik ben dol op bloemen, vooral viooltjes! Ze hebben prachtige kleuren en ze ruiken ook heerlijk, zelfs die hele grote viooltjes (die ik ook het mooist vind)!
Vanmiddag zag ik ze bij de buurtsuper voor nog geen 2 euro per 10, en ik ben ervoor door de knieën gegaan. Voor twéé kistjes van elk 10 zelfs! Ik heb ze in een langwerpige plantenbak gedaan en voor het raam gezet, 2 heb ik binnen neergezet, maar gek genoeg ruik ik ze binnen niet...
Om het bureaublad van de computer op te leuken, ben ik op Internet gaan zoeken naar violenplaatjes en daar vond ik schitterende foto's!
Maar ook iets, dat ik als violengek dólgraag zou willen hebben. Ik weet het, het is je reinste kitsj, maar ik vind 'm zo móói!!!
Bron: http://mip.dezines.com
Oh ja, mijn bureaublad ziet er nu zó uit:
Vanmiddag zag ik ze bij de buurtsuper voor nog geen 2 euro per 10, en ik ben ervoor door de knieën gegaan. Voor twéé kistjes van elk 10 zelfs! Ik heb ze in een langwerpige plantenbak gedaan en voor het raam gezet, 2 heb ik binnen neergezet, maar gek genoeg ruik ik ze binnen niet...
Om het bureaublad van de computer op te leuken, ben ik op Internet gaan zoeken naar violenplaatjes en daar vond ik schitterende foto's!
Maar ook iets, dat ik als violengek dólgraag zou willen hebben. Ik weet het, het is je reinste kitsj, maar ik vind 'm zo móói!!!
Bron: http://mip.dezines.com
Oh ja, mijn bureaublad ziet er nu zó uit:
donderdag 17 maart 2005
Nog steeds rookvrij!
Inmiddels 1 maand en 3 weken!
Het valt niet altijd mee, maar de voordelen zijn nog altijd zo groot, dat ik het rookspook nog steeds de baas ben!
Om te vieren dat ik zojuist mijn 1300e peuk NIET heb aangestoken, een verhaaltje, dat ik vond op rokersmeter.com:
Iedereen kent ze wel. Die dansende beren. Die dansen op de maat van de muziek. Je ziet ze nog vaak in Oost Europa. Met een ketting door de neus.
Maar weet je hoe dat geleerd wordt, dat dansen. De beer staat in een kooi. Die kooi heeft een ijzeren vloer. En onder die ijzeren vloer, staat een gas-brander. Elke dag komt het baasje en stookt de vloer heet. Zo heet dat op een gegeven moment die beer zijn voetjes begint op te tillen. Eerst de linkse en dan de rechtse. En op dat moment pakt de baas zijn viool en begint te spelen. Hij speelt de mooiste muziek. En de beer tilt zijn voetjes op. Eerst de linkse en dan de rechtse.
Dit doet zijn baasje elke dag. Vloer heet stoken. Beer voelt voetenverbranden dus tilt de voetjes op. En de baas begint te spelen. En te spelen en te spelen.
Maar op een dag gebeurt er iets. Het baasje stookt de vloer niet heet. Maar pakt zijn viool en begint te spelen, en te spelen en te spelen. En de beer, de beer voelt zijn voetjes heet worden, hij voelt ze pijn doen. Pijn alsof ze verbranden en begint te dansen en te dansen. Hij tilt zijn voetjes op eerste de linkse dan de rechtse.
Maar die pijn is niet echt, de vloer is niet meer heet. En de beer hoeft niet meer te dansen.
En dat hebben wij gedaan met het roken. Altijd die peuk erin. Bij elke gelegenheid. Als we iets goeds gedaan hebben, als we ons verdrietig voelen.Als we tot rust komen of extra energie nodig hadden. Elke dag stookten we de vloer onder onze voeten heet. En stonden we te dansen op de maat van de muziek. De muziek des levens.
Wanneer zullen we verlost zijn van die peuken. Als we ons realiseren dat de vloer niet meer heet gestookt wordt en dat we niet meer hoeven te dansen. Te dansen op de maat van de muziek.
Daarom loop ik met een klein beertje rond. En elke keer als ik zin heb in een peuk. Na al die weken, maanden misschien wel jaren. Dan weet ik dat het niet echt is. De vloer wordt niet meer heet gestookt. Ik hoef niet meer te roken.
zaterdag 12 maart 2005
De strijd tegen Nico en Tinus
Tussenstand: 1 maand, 2 weken, 2 dagen, 1 uurtje, 53 minuutjes en 57 secondjes geleden pikten mijn longen het niet meer. Ik liet sindsdien 1176 peukjes liggen en hield € 61,79 over (prijsniveau januari 2005) plús 4 daagjes, 2 uurtjes en 0 minuutjes extra om van de frisse lucht te genieten...!
Ofwel: het valt niet altijd mee, maar meestal wel, en de voordelen zijn telkens méér groter dan de afkickverschijnselen!
Ofwel: het valt niet altijd mee, maar meestal wel, en de voordelen zijn telkens méér groter dan de afkickverschijnselen!
zaterdag 5 maart 2005
Dat ik dit nog mag meemaken...!
Ik besef heel goed dat er mensen in met name Zeeland, Brabant, Limburg en België zijn die zich amper voor kunnen stellen dat de winter op een zeer extreme manier heeft toegeslagen in de rest van de Lage Landen... ze denken vast dat al de media-aandacht overdreven is. Nou, voor 95% is het niet overdreven...!
Ik had iets minder dan een week geleden in mijn column voor d'Alledaagse wat geschreven over het weer in maart. Over de saaie duffe winter 2004-2005, en dat het pas eind februari-begin maart (op het randje van de meteorologische lente) serieus leek te gaan winteren.
Dat het wel bijzonder was, maar niet uniek.
Ik en mijn grote mond...!
We zijn nu nog geen week verder, en zelfs een meteo-freak als ik staat al dagen met open mond te kijken naar wat er gebeurt! Wat een onverwachte wintergeweld, dat herinneringen oproept aan de roemruchte winter van 1979 en de eerste maartweek van 1971.
Er ligt hier inmiddels meer dan 20 cm sneeuw, er lag al gemiddeld 13-17 cm maar vrijdagmiddag begon het weer stevig te sneeuwen. In Noordoostpolder en Friesland lag tot 50 cm sinds de stortsneeuw van enkele dagen geleden. Op zich al heel bijzonder, maar het is nog bijzonderder omdat het niet na enkele uren weer weg smolt. En omdat het inmiddels maart is, en niet diep in de winter.
In 1978 viel er half april nog 18 cm sneeuw in Alkmaar, maar de volgende dag was daar weinig meer van over. Het pak sneeuw dat op veel plaatsen viel in maart 2005, ligt er nog steeds, en op veel plaatsen in Noord-Holland, Friesland en Flevoland is het vrijdagavond verder aangegroeid...!
En dan het Maart-kourecord! De media hebben al dagen hijgend als een reu rennend achter een loops teefje geprobeerd zo "hot" mogelijk te zijn: er werd héél diepe kou verwacht, zelfs voor een koude midwinternacht was het al extreem, laat staan voor máárt...! In hun fanatisme werden er berichtgeving-blunders gemaakt. Meteorologen en weermannen/-vrouwen werden verkeerd geciteerd, die verkeerde citaten werden opgeblazen... Lieve help, als de media in Nederland al zo hysterisch reageren en uit-het-verband-rukkend fout citeert in dít verband, wat zou onschuldig Nederland dan voor mediacrap moeten horen, zien en lezen in werkelijke serieuze wereldschokkende gebeurtenissen?
Maar het werd ondertussen wel steeds kouder en kouder...
Al tegen middernacht (3-4 maart) werd duidelijk dat de maart-minimumtemperatuur werkelijk héél diep ging zakken. Koudste plek: Marknesse. Tot dan toe een onbekende plek in de meest verguisde provincie van Nederland (volgens mensen die er niet wonen). Nu verzamelden zich daar allerlei journalisten: iedereen wilde wel live getuige zijn van het naderende nieuwe kouderecord voor de maand maart!
Rond 2 uur 's nachts sneuvelde dat record. Het oude record (-18,7 graden in Wageningen, maart 1971) ging met grof geweld aan scherven, en uiteindelijk werd het met 2 graden verbeterd door Marknesse.
En ik luisterde naar de live-berichtgeving, maar ging om 2 uur toch echt slapen. De volgende dag zou de wekker weer vroeg gaan. Even later stond jongste bloedje naast me. "Koud..." bibberde jongste. "Zeker weten, lieverd..." antwoordde ik rillend. Ik hou niet van verwarming in de slaapkamer. Raam open (of op een kier), frisse lucht! Maar voor het eerst in jaren was het me echt te koud en haalde ik een extra dekbed uit de kast.
"Probeer het te onthouden, lieverd, je maakt iets héél bijzonders mee!"
Jongste keek sceptisch.
Vrijdag laat in de middag ging het weer sneeuwen. Stevig doorsneeuwen. Ik heb al jaren niet meer zoveel sneeuw gezien, en dan woont ze nog niet eens in Friesland of de Noordoostpolder. Ik kan de sneeuwhoogte zelfs niet goed meer meten.
Er zijn veel mensen die echt niet blij zijn met dit weer. Maar er is minstens 1 mens die met volle teugen geniet, ondanks al het ongemak!
En ondanks het slaapgebrek... want ik ben dan inmiddels wel een veertiger, ik ben ook nog steeds een klein kind dat midden in de nacht wakker wordt en uit bed kruipt om te zien of het gesneeuwd heeft. Meestal volgt bittere teleurstelling, het gebeurt maar enkele malen in een mensenleven dat de werkelijkheid de verwachting overtreft. Dat moment is deze week voor mij aangebroken!
Ik had iets minder dan een week geleden in mijn column voor d'Alledaagse wat geschreven over het weer in maart. Over de saaie duffe winter 2004-2005, en dat het pas eind februari-begin maart (op het randje van de meteorologische lente) serieus leek te gaan winteren.
Dat het wel bijzonder was, maar niet uniek.
Ik en mijn grote mond...!
We zijn nu nog geen week verder, en zelfs een meteo-freak als ik staat al dagen met open mond te kijken naar wat er gebeurt! Wat een onverwachte wintergeweld, dat herinneringen oproept aan de roemruchte winter van 1979 en de eerste maartweek van 1971.
Er ligt hier inmiddels meer dan 20 cm sneeuw, er lag al gemiddeld 13-17 cm maar vrijdagmiddag begon het weer stevig te sneeuwen. In Noordoostpolder en Friesland lag tot 50 cm sinds de stortsneeuw van enkele dagen geleden. Op zich al heel bijzonder, maar het is nog bijzonderder omdat het niet na enkele uren weer weg smolt. En omdat het inmiddels maart is, en niet diep in de winter.
In 1978 viel er half april nog 18 cm sneeuw in Alkmaar, maar de volgende dag was daar weinig meer van over. Het pak sneeuw dat op veel plaatsen viel in maart 2005, ligt er nog steeds, en op veel plaatsen in Noord-Holland, Friesland en Flevoland is het vrijdagavond verder aangegroeid...!
En dan het Maart-kourecord! De media hebben al dagen hijgend als een reu rennend achter een loops teefje geprobeerd zo "hot" mogelijk te zijn: er werd héél diepe kou verwacht, zelfs voor een koude midwinternacht was het al extreem, laat staan voor máárt...! In hun fanatisme werden er berichtgeving-blunders gemaakt. Meteorologen en weermannen/-vrouwen werden verkeerd geciteerd, die verkeerde citaten werden opgeblazen... Lieve help, als de media in Nederland al zo hysterisch reageren en uit-het-verband-rukkend fout citeert in dít verband, wat zou onschuldig Nederland dan voor mediacrap moeten horen, zien en lezen in werkelijke serieuze wereldschokkende gebeurtenissen?
Maar het werd ondertussen wel steeds kouder en kouder...
Al tegen middernacht (3-4 maart) werd duidelijk dat de maart-minimumtemperatuur werkelijk héél diep ging zakken. Koudste plek: Marknesse. Tot dan toe een onbekende plek in de meest verguisde provincie van Nederland (volgens mensen die er niet wonen). Nu verzamelden zich daar allerlei journalisten: iedereen wilde wel live getuige zijn van het naderende nieuwe kouderecord voor de maand maart!
Rond 2 uur 's nachts sneuvelde dat record. Het oude record (-18,7 graden in Wageningen, maart 1971) ging met grof geweld aan scherven, en uiteindelijk werd het met 2 graden verbeterd door Marknesse.
En ik luisterde naar de live-berichtgeving, maar ging om 2 uur toch echt slapen. De volgende dag zou de wekker weer vroeg gaan. Even later stond jongste bloedje naast me. "Koud..." bibberde jongste. "Zeker weten, lieverd..." antwoordde ik rillend. Ik hou niet van verwarming in de slaapkamer. Raam open (of op een kier), frisse lucht! Maar voor het eerst in jaren was het me echt te koud en haalde ik een extra dekbed uit de kast.
"Probeer het te onthouden, lieverd, je maakt iets héél bijzonders mee!"
Jongste keek sceptisch.
Vrijdag laat in de middag ging het weer sneeuwen. Stevig doorsneeuwen. Ik heb al jaren niet meer zoveel sneeuw gezien, en dan woont ze nog niet eens in Friesland of de Noordoostpolder. Ik kan de sneeuwhoogte zelfs niet goed meer meten.
Er zijn veel mensen die echt niet blij zijn met dit weer. Maar er is minstens 1 mens die met volle teugen geniet, ondanks al het ongemak!
En ondanks het slaapgebrek... want ik ben dan inmiddels wel een veertiger, ik ben ook nog steeds een klein kind dat midden in de nacht wakker wordt en uit bed kruipt om te zien of het gesneeuwd heeft. Meestal volgt bittere teleurstelling, het gebeurt maar enkele malen in een mensenleven dat de werkelijkheid de verwachting overtreft. Dat moment is deze week voor mij aangebroken!
Abonneren op:
Posts (Atom)