We zochten een zo jong mogelijke kat. Niet omdat oude katten niet goed zijn, maar omdat ons huishouden nogal wat eisen stelt aan een nieuw huisdier... Een erg enthousiaste boxer die dol is op katten, 2 idem dito bloedjes plus een al aanwezige grote rooie kater die hier geboren is en wel eens de neiging heeft krengerig te zijn tegen andere katten...
Een jonge kat (tot 2 jaar of zo) zou zoiets beter kunnen verwerken dan een oudere kat, dachten we.
En toen, in dat ene asiel, zei één van de medewerksters: ik heb wel wat keuze voor je, maar de katten mogen nog niet weg, ze zitten nog een week in quarantaine."
Er volgde een gruwelijk verhaal. Over 4 katjes (halve perzen) en 20 hondjes, hoogstens een maand oud, die uit een voormalig Oostblokland waren gesmokkeld onder omstandigheden die op zijn zachtst gezegd niet erg prettig waren.
Over het kale kamertje, waar de politie deze dieren vond. Waar deze dieren klaargestoomd werden voor de illegale handel.
Want het verkoopt toch goed, een langharige kat? Dat de dieren ziek en veel te jong waren, speelde niet mee. Geld speelde wel mee. Gelukkig greep de politie in en werden de doodzieke beestjes naar het asiel gebracht. Eén hond heeft het niet overleefd.
De bastaardpersjes en de hondjes werden goed verzorgd en toen ze 12 weken waren, mochten ze naar een nieuw baasje.
Toen ze 11 weken waren, werd Polderdame, op haar zoektocht naar een katje, naar de 4 katjes gebracht. En Polderdame, die altijd heel hard riep dat ze geen langharige kat wilde, viel als een blok... Ze koos het grijsje!
Enkele dagen later nam ze haar gezin mee om te laten zien welk katje bij ons kwam wonen. Polderheer was van tevoren sceptisch, ook hij hield niet van langharige katten... maar toen hij het beestje zag, bezweek hij ook...
Het grijze halfpersje is inmiddels ca. 1 jaar oud. Een schat van een beestje, heel lief voor de kinderen, dol op de hond, en die rare rode kater die hier al woonde en zo nukkig deed kan hem niks schelen!
