“Het tamboerijnvrouwtje”, dat “dood werd aangetroffen” in haar “sterk vervallen woning”. Als je dat leest komen de aannames al snel opzetten, vooral als er een foto van haar is. Aparte kleding, oude bril scheef op haar neusje, Zielig vrouwtje, vervallen, vast psychisch niet in orde.
Ik las het berichtje op De Gelderlander, toen ik, zoals elke ochtend, mijn verzameling digitale kranten doorlas. Tamboerijnvrouw van Nijmegen overleden.
De kop wekte mijn nieuwsgierigheid. Oda le Noble heette ze. En ook ik had meteen een oordeel, maar dat werd al gauw afgestraft toen ik de reacties las. Bijna iedereen had warme woorden voor een vrouw die duidelijk heel bijzonder was! Never judge a book by the cover…
Een greep uit de reacties:
* “…met slechts een paar woordjes wist ze mij weer positief en aan het lachen te krijgen.”
* “Op een dag… stak ze pardoes haar handen uit en reikte mij de sinasappel (sic) uit haar mandje aan.“
* “Wanneer ik je weer tegenkwam in de stad wist je precies de verjaardagen van mij en mijn gezin en menig keer had je dan ook een cadeau voor me.”
Een greep uit de reacties:
* “…met slechts een paar woordjes wist ze mij weer positief en aan het lachen te krijgen.”
* “Op een dag… stak ze pardoes haar handen uit en reikte mij de sinasappel (sic) uit haar mandje aan.“
* “Wanneer ik je weer tegenkwam in de stad wist je precies de verjaardagen van mij en mijn gezin en menig keer had je dan ook een cadeau voor me.”
Met wat googlen vond ik nog meer informatie, o.a. in het Algemeen Nijmeegs Studentenblad. Ook daar vooral positieve reacties.
Je kunt er van denken wat je wilt. Maar feiten zeggen meer dan aannames. En het is een onweerlegbaar feit dat dit vrouwtje met haar scheve bril, haar aparte kleding en vreemde dagbesteding geen zielig geval was, maar voor veel mensen een heel bijzondere vrouw!
Rust in vrede, Oda. Er zijn te weinig mensen zoals jij…
