Rotterdam had vannacht een minimum van -7,0°.
Een amateurstation in Oostburg (Zeeuws-Vlaanderen) scoorde zelfs -9,1°.
Laag, voor eind februari. Maar het kan nog erger... In 1971 scoorde Wageningen in de eerste maartweek dik -18°! Was ook wel een heel unieke periode toen, ik was 7 1/2 en herinner het me nog goed... Er lag een dik pak sneeuw. Toen ik mijn laarzen op de krant zette om uit te lekken, las ik de datum van die krant: maart 1971...
"Hee," dacht ik verbaasd, "Hoort maart niet de maand te zijn van lammetjes, bloemetjes en zo?"
Nee, niet in 1971! Maar vanaf dat moment was mijn interesse in het Nederlandse klimaat gewekt! Wat is normaal voor de tijd van het jaar, en wat niet? Dát weer was in ieder geval wel héél extreem!
Op 29 februari 1992 werd het plaatselijk 17 graden. Bóven nul, ja!
Ook 1960 had een mooie schrikkeldag met temperaturen rond en boven 15°.
zondag 29 februari 2004
Sneeuwchaos in Spanje en Franktijk
Sneeuwproblemen Frans-Spaanse grens
Aan de Frans-Spaanse grens en verder naar het noorden is een grote verkeerschaos ontstaan. Er staan 2000 vrachtwagens stil op de A63 vanwege slecht weer in Spaans Baskenland. Tussen St.Jean-de-Luz en de grensovergang Biriatou staan al 48 uur 10000-1500 vrachtwagens stil op de A63.
In Les Landes tussen Saint-Geours-de-Marenne en Benesse-Marenne staan over 10 km vrachtwagens vast (ca. 500 combinaties)
Aan de Frans-Spaanse grens en verder naar het noorden is een grote verkeerschaos ontstaan. Er staan 2000 vrachtwagens stil op de A63 vanwege slecht weer in Spaans Baskenland. Tussen St.Jean-de-Luz en de grensovergang Biriatou staan al 48 uur 10000-1500 vrachtwagens stil op de A63.
In Les Landes tussen Saint-Geours-de-Marenne en Benesse-Marenne staan over 10 km vrachtwagens vast (ca. 500 combinaties)
De roos loopt uit.
De Zéphérine Drouhin-roos heeft er zin in!
Gelukkig kan het blad wel tegen een graadje vorst.
Deze foto toont de Zéphérine Drouhin zoals hij behoort te zijn. Bij mij bloeit hij veel minder rijk... Of zou de fotograaf er losse rozen in hebben gehangen met paperclipjes? 
De roos ruikt heerlijk zoet (naar snoepjes!) en heeft geen doornen, dat is wel wat waard. Wel is hij gevoelig voor ziektes, maar dáár heeft mijn exemplaar gelukkig geen last van!
foto: http://home.hiwaay.net/~oliver/zepherine.html
Gelukkig kan het blad wel tegen een graadje vorst.
De roos ruikt heerlijk zoet (naar snoepjes!) en heeft geen doornen, dat is wel wat waard. Wel is hij gevoelig voor ziektes, maar dáár heeft mijn exemplaar gelukkig geen last van!
foto: http://home.hiwaay.net/~oliver/zepherine.html
Toch nog sneeuw in de Lage Landen
Vanmiddag werden het zuiden van Nederland en delen van Vlaanderen toch nog getracteerd op sneeuwbuien... En als ik dit schrijf zit er een flinke sneeuwbui bij het Drielandenpunt, boven Aken...
De winter van 2004 zal in zijn geheel de geschiedenisboekjes niet halen, maar geeft zich toch niet zo snel gewonnen aan de lente...
Komende week wordt het wel zachter (tot 7°), maar op de langere termijn lijkt het toch weer wat kouder te worden met vorst 's nachts...
De winter van 2004 zal in zijn geheel de geschiedenisboekjes niet halen, maar geeft zich toch niet zo snel gewonnen aan de lente...
Komende week wordt het wel zachter (tot 7°), maar op de langere termijn lijkt het toch weer wat kouder te worden met vorst 's nachts...
zaterdag 28 februari 2004
Winter in Europa
In Nederland is vandaag geen sneeuw van betekenis gevallen, voor zover ik weer. Maar de mensen op weg naar de wintersport hebben veel sneeuwproblemen onderweg gehad.
En dat is sneu, want onderweg wil je wel door kunnen rijden. Sneeuw zie je liever op de plaats van aankomst... Afgelopen nacht waren er in Duitsland automobilisten die geen kant meer op konden en in hun auto moesten slapen.
Ook in Noord Spanje valt veel sneeuw. En dat zal de rest van het weekend ook zo blijven. "Blijf thuis", wordt er geroepen...
In Frankrijk werden afgelopen nacht zo'n 300 gestrande automobilisten in hotels ondergebracht.
In de Lage Landen wordt geen sneeuw van betekenis meer verwacht. Over enkele dagen zal het iets minder koud worden, maar zacht lenteweer zit er voorlopig nog niet aan te komen.
En dat is sneu, want onderweg wil je wel door kunnen rijden. Sneeuw zie je liever op de plaats van aankomst... Afgelopen nacht waren er in Duitsland automobilisten die geen kant meer op konden en in hun auto moesten slapen.
Ook in Noord Spanje valt veel sneeuw. En dat zal de rest van het weekend ook zo blijven. "Blijf thuis", wordt er geroepen...
In Frankrijk werden afgelopen nacht zo'n 300 gestrande automobilisten in hotels ondergebracht.
In de Lage Landen wordt geen sneeuw van betekenis meer verwacht. Over enkele dagen zal het iets minder koud worden, maar zacht lenteweer zit er voorlopig nog niet aan te komen.
vrijdag 27 februari 2004
Sneeuw
Op de webcam van Zeezicht Scheveningen was vanmorgen te zien dat het strand wit was. Hieronder 2 fotootjes die ik van de webcam gecopypasted heb.
Wat ik niet snap...
"Homo's", zoals men mensen noemt die verliefd worden op iemand van hetzelfde geslacht, zijn heel gewone mensen. Ze zijn niet vies, ziek of gestoord.
Er is een president die daar anders over denkt. Hij wil bijvoorbeeld verbieden dat "Homo's" die oprecht van elkaar houden, met elkaar gaan trouwen. Volgens mij zag hij liefst dat "Homo's" in een reservaat verdwenen zodat zijn onderdanen er nooit meer mee geconfronteerd zouden worden.
In zijn land is het verder heel gewoon om een pistool te hebben. Dat is minder erg dan "Homo"-zijn.
En weet je wat het aller-engst is? Dat deze president een flinke vinger in de wereld-pap heeft...
Er is een president die daar anders over denkt. Hij wil bijvoorbeeld verbieden dat "Homo's" die oprecht van elkaar houden, met elkaar gaan trouwen. Volgens mij zag hij liefst dat "Homo's" in een reservaat verdwenen zodat zijn onderdanen er nooit meer mee geconfronteerd zouden worden.
In zijn land is het verder heel gewoon om een pistool te hebben. Dat is minder erg dan "Homo"-zijn.
En weet je wat het aller-engst is? Dat deze president een flinke vinger in de wereld-pap heeft...
Opmerkelijk nieuws uit de Ronde van Lucca
Op dit moment wordt de Ronde van Lucca gereden. Gisteren was de 3e etappe, gewonnen door Bertolini.
De sprinter Petacchi, die ik net al noemde in het vorige logje, ligt eruit omdat hij te laat binnen kwam. Dat is geen schande want met hem kwamen nog 141 renners te laat binnen. Oorzaak: slecht weer.
Ook in de Tour de France komt er wel eens een groot peloton te laat, maar dan is men wel coulant en haalt men wél de hand over het hart.
Er blijven nu nog 18 wielrenners over voor de Ronde van Lucca.
De sprinter Petacchi, die ik net al noemde in het vorige logje, ligt eruit omdat hij te laat binnen kwam. Dat is geen schande want met hem kwamen nog 141 renners te laat binnen. Oorzaak: slecht weer.
Ook in de Tour de France komt er wel eens een groot peloton te laat, maar dan is men wel coulant en haalt men wél de hand over het hart.
Er blijven nu nog 18 wielrenners over voor de Ronde van Lucca.
Bretagne ingesneeuwd
Niet alleen Vlaanderen, ook West-Frankrijk is ingesneeuwd. Vooral Bretagne kreeg de volle laag; op veel plaatsen is vrachtverkeer tijdelijk verboden en in het departement Morbihan (Zuid-Bretagne) zitten minstens dertigduizend huishoudens zonder stroom nadat hoogspanningsleidingen (die bovengronds zijn) geknapt zijn.
Morbihan is qua klimaat het "vriendelijkste" departement van Bretagne, 's zomers is het er meestal wat warmer dan elders in Bretagne en hier en daar is de vegetatie subtropisch. Maar vandaag (vrijdag) was er weinig van te merken; plaatselijk viel 50 cm sneeuw...
Door de extreme sneeuwval waren er veel ongelukken, maar de schade voornamelijk materiëel.
bronnen: diverse Franse online-kranten
Morbihan is qua klimaat het "vriendelijkste" departement van Bretagne, 's zomers is het er meestal wat warmer dan elders in Bretagne en hier en daar is de vegetatie subtropisch. Maar vandaag (vrijdag) was er weinig van te merken; plaatselijk viel 50 cm sneeuw...
Door de extreme sneeuwval waren er veel ongelukken, maar de schade voornamelijk materiëel.
bronnen: diverse Franse online-kranten
Plaatselijk opnieuw veel sneeuw
Hier liggen alleen nog de resten van gisteren, maar in zuidwest Nederland en noordwest België sneeuwt het opnieuw vanmorgen. Vooral België krijgt hier en daar een dik pak sneeuw: ik heb hoeveelheden horen noemen van 10 cm en meer! Ook in zuidwest Nederland ligt plaatselijk een dik pak.
Wees voorzichtig, maar vooral: probeer er van te genieten! Hoe lastig sneeuw ook kan zijn, het komt niet elke dag voor en niemand kan ontkennen dat zo'n vers pak sneeuw schitterend is!
Wees voorzichtig, maar vooral: probeer er van te genieten! Hoe lastig sneeuw ook kan zijn, het komt niet elke dag voor en niemand kan ontkennen dat zo'n vers pak sneeuw schitterend is!
donderdag 26 februari 2004
Verslag van een sneeuwdag
8:07 - De wegen zitten dicht, er staat zo ongeveer een recordlengte aan files, maar oh, wat is het mooi!!!
8:32 - Maar in het westen dooit het... Rond 8 uur vanmorgen was er ook onweer en hagel in het zuidwesten van Zuid Holland.
Spijtig voor de weggebruikers, maar wat een mooie afsluiting van de winter!
Waarom er geen weeralarm is? Dat geldt bij sneeuw alleen, als er op grote schaal 5 cm of meer per uur valt. Op veel plaatsen ligt 5 cm of meer, maar dat is niet binnen 1 uur gevallen.
Maar ik moet zeggen: veel scheelde het niet...
Rond 15 uur viel de dooi in.
Die strenge winter van vroeger
Februari 1929 was extreem koud. Al in januari vroor het soms flink, maar in februari maakten we ongewoon streng winterweer mee. De pont van Schiermonnikoog lag tussen 31 januari en 19 maart helemaal stil.
De ergste kou viel tussen 10 en 20 februari. Het vroor regelmatig 15 graden en meer... Ook overdag vroor het hard, op 14 februari kwam het kwik zelfs overdag niet boven de -10 graden...
Ook in 2004 zouden we dat niet leuk vinden, maar in die tijd, toen er nog geen centrale verwarming was, waren dergelijke omstandigheden echt rampzalig. Melk bevroor, kamers waren niet meer warm te stoken (meer dan 5 graden vorst in de slaapkamer was geen uitzondering), en omdat bluswater niet te bereiken was, waren er veel branden, o.a. het Floratheater in Amsterdam en het stadhuis van Leiden.
Er lag zeer dik schaatsijs, maar slechts weinig mensen hadden zin om onder deze omstandigheden te gaan schaatsen. Zelfs langs de Noordzeekust lag ijs, bij Scheveningen lagen schotsen van 3 meter.
Over de Zuiderzee reden auto's, al was het lastig vanwege de vastgevroren schotsen. Over de Lek werd een weg over de ijsschotsen gemaakt zodat de auto's konden oversteken.
In de grote steden brandde men vuurtjes op straat. In Amsterdam besloten de vuilnismannen niet meer aan het werk te gaan.
De Rijn ligt vanaf de Duitse grens tot 90 kilometer stroomopwaarts bevroren. In Duitsland wordt een voetbalwedstrijd na 20 minuten gestaakt omdat de scheidsrechter bevroren oren heeft.
Op 12 februari werd de Elfstedentocht gehouden, maar het was ondraaglijk koud en maar weinigen haalden de eindstreep.
Later in de week verdween de ergste kou en kreeg men meer zin om te schaatsen. Een schaatsfabriek in IJlst levert in korte tijd 50.000 paar schaatsen en zelfs op diverse meren ziet men, behalve schaatsers, ook honderden auto's en sleden. Intussen lag er 35 cm ijs in de Waddenzee.
In de laatste februariweek gaat het even dooien. De grote steden zitten inmiddels bijna zonder drinkwater. De dooi zet niet echt door, eind februari lag er nog overal sneeuw en ijs. De winter verdween pas half maart en het meeste ijs was pas in april verdwenen...
leuke site over deze maand: "Zes Siberische winterdagen in 1929
De ergste kou viel tussen 10 en 20 februari. Het vroor regelmatig 15 graden en meer... Ook overdag vroor het hard, op 14 februari kwam het kwik zelfs overdag niet boven de -10 graden...
Ook in 2004 zouden we dat niet leuk vinden, maar in die tijd, toen er nog geen centrale verwarming was, waren dergelijke omstandigheden echt rampzalig. Melk bevroor, kamers waren niet meer warm te stoken (meer dan 5 graden vorst in de slaapkamer was geen uitzondering), en omdat bluswater niet te bereiken was, waren er veel branden, o.a. het Floratheater in Amsterdam en het stadhuis van Leiden.
Er lag zeer dik schaatsijs, maar slechts weinig mensen hadden zin om onder deze omstandigheden te gaan schaatsen. Zelfs langs de Noordzeekust lag ijs, bij Scheveningen lagen schotsen van 3 meter.
Over de Zuiderzee reden auto's, al was het lastig vanwege de vastgevroren schotsen. Over de Lek werd een weg over de ijsschotsen gemaakt zodat de auto's konden oversteken.
In de grote steden brandde men vuurtjes op straat. In Amsterdam besloten de vuilnismannen niet meer aan het werk te gaan.
De Rijn ligt vanaf de Duitse grens tot 90 kilometer stroomopwaarts bevroren. In Duitsland wordt een voetbalwedstrijd na 20 minuten gestaakt omdat de scheidsrechter bevroren oren heeft.
Op 12 februari werd de Elfstedentocht gehouden, maar het was ondraaglijk koud en maar weinigen haalden de eindstreep.
Later in de week verdween de ergste kou en kreeg men meer zin om te schaatsen. Een schaatsfabriek in IJlst levert in korte tijd 50.000 paar schaatsen en zelfs op diverse meren ziet men, behalve schaatsers, ook honderden auto's en sleden. Intussen lag er 35 cm ijs in de Waddenzee.
In de laatste februariweek gaat het even dooien. De grote steden zitten inmiddels bijna zonder drinkwater. De dooi zet niet echt door, eind februari lag er nog overal sneeuw en ijs. De winter verdween pas half maart en het meeste ijs was pas in april verdwenen...
leuke site over deze maand: "Zes Siberische winterdagen in 1929
woensdag 25 februari 2004
Bijna lente en late kou
De krokusjes openen ook niet, maar in de knop brengen ze al genoeg kleur. Oh ja, het wit er omheen is een restje sneeuw van vanmorgen, en flinke hagelbuien van vanmiddag...
En opeens, eind februari, blijkt winter toch nog te kunnen! Als ik dit schrijf, wordt er voor morgenochtend sneeuw verwacht...
.jpeg)
Als je heel goed kijkt, rechtsboven op de foto, zie je de blauwe irisjes al in de knop zitten...
De irissen willen niet echt verder open gaat, en wat zo jammer is: door de hagel en de wind knakken ze om voordat ze echt open zijn.
Als je heel goed kijkt, rechtsboven op de foto, zie je de blauwe irisjes al in de knop zitten...
De irissen willen niet echt verder open gaat, en wat zo jammer is: door de hagel en de wind knakken ze om voordat ze echt open zijn.
Vandaag 18 jaar geleden
...werd er een ijskoude Elfstedentocht gehouden. Nooit eerder werd de Tocht der Tochten zo laat in het seizoen gereden! Toch was het zeer koud, 's morgens vroeg bij vertrek vroor het streng (-14°) en overdag zagen we op televisie beelden van stoere mannen met baarden vol ijspegels...
De tocht van 1986 werd (voor de 2e keer) gewonnen door Evert van Benthem, maar de meest opvallende deelnemer was ene Willem van Buren, beter bekend als... prins Willem Alexander!
De tocht van 1986 werd (voor de 2e keer) gewonnen door Evert van Benthem, maar de meest opvallende deelnemer was ene Willem van Buren, beter bekend als... prins Willem Alexander!
maandag 23 februari 2004
Opmerkelijke ontdekking
Toen ik het web afsurfte naar meer info over Mud, ontdekte ik, dat Mud-gitarist Rob Davis nog steeds actief is in de popmuziek.
Als 11-jarig meisje vond ik hem het einde, ondanks, of misschien wel dankzij zijn "meisjes-look".
Tot mijn verrassing heeft hij niet zo lang geleden de grote nummer-1-hit van Kylie Minogue geschreven!
De oorbellendragende glamrock-krullenbol van 1974 is inmiddels wél een stuk ouder geworden... (wie niet, na 30 jaar!)
Als 11-jarig meisje vond ik hem het einde, ondanks, of misschien wel dankzij zijn "meisjes-look".
Tot mijn verrassing heeft hij niet zo lang geleden de grote nummer-1-hit van Kylie Minogue geschreven!
De oorbellendragende glamrock-krullenbol van 1974 is inmiddels wél een stuk ouder geworden... (wie niet, na 30 jaar!)
Les Gray overleden
Tot mijn grote schrik las ik net, dat Les Gray is overleden. Hij was de zanger van de in de jaren 70 razend populaire band Mud.
Les Gray en zijn band braken in 1974 door met "Dynamite". De band Mud had het imago van ruige rockers uit de jaren 50, hun muziek was vooral stevige popmuziek-met-flinke-guts-glamourrock.
Als 11-jarig meisje was ik helemaal weg van ze. Na 1977 waren ze niet echt meer "in", maar ze bleven lang optreden.
In 1980 was ik toevallig achter de schermen bij de jubileumuitzending van TopPop. Daar ontmoette ik Les Gray en de overgebleven leden van Mud. Een verschrikkelijk leuke ontmoeting! Les Gray praatte 36 uur in een etmaal, was wel wat dikker geworden maar hij vond het te gek om een oude fan (inmiddels was mijn smaak wel veranderd maar dat vond hij niet erg) te spreken. Ik leerde hem kennen als een vrolijke, uitgelaten persoonlijkheid.
Vorig jaar zag ik hem op tv, hij was niet meer gezet, maar mager, getaand, zag er ouder uit dan een jaar of 55. Maar nog steeds vrolijk en enthousiast, vooral op het podium! Een (op het eerste gezicht) oud mannetje (al zijn de Rolling Stones ouder volgens mij) dat zo verschrikkelijk veel plezier had in het optreden, zodat iedereen hoopte dat hij dit nog jaren vol mocht houden. Helaas, nu bleek dat dit één van zijn laatste optredens zou zijn...
Les Gray leed aan keelkanker.
Bedankt, Les, voor jouw muziek die mijn kinderjaren zo opvrolijkte, en voor dat ontzettend gezellige half uurtje in 1980!
Les Gray en zijn band braken in 1974 door met "Dynamite". De band Mud had het imago van ruige rockers uit de jaren 50, hun muziek was vooral stevige popmuziek-met-flinke-guts-glamourrock.
Als 11-jarig meisje was ik helemaal weg van ze. Na 1977 waren ze niet echt meer "in", maar ze bleven lang optreden.
In 1980 was ik toevallig achter de schermen bij de jubileumuitzending van TopPop. Daar ontmoette ik Les Gray en de overgebleven leden van Mud. Een verschrikkelijk leuke ontmoeting! Les Gray praatte 36 uur in een etmaal, was wel wat dikker geworden maar hij vond het te gek om een oude fan (inmiddels was mijn smaak wel veranderd maar dat vond hij niet erg) te spreken. Ik leerde hem kennen als een vrolijke, uitgelaten persoonlijkheid.
Vorig jaar zag ik hem op tv, hij was niet meer gezet, maar mager, getaand, zag er ouder uit dan een jaar of 55. Maar nog steeds vrolijk en enthousiast, vooral op het podium! Een (op het eerste gezicht) oud mannetje (al zijn de Rolling Stones ouder volgens mij) dat zo verschrikkelijk veel plezier had in het optreden, zodat iedereen hoopte dat hij dit nog jaren vol mocht houden. Helaas, nu bleek dat dit één van zijn laatste optredens zou zijn...
Les Gray leed aan keelkanker.
Bedankt, Les, voor jouw muziek die mijn kinderjaren zo opvrolijkte, en voor dat ontzettend gezellige half uurtje in 1980!
zondag 22 februari 2004
Koud...
...en een snijdende wind... Alles staat een beetje stil nu. Wel zag ik tussen de gele irisjes een blauwe in de knop. De gele irisjes zijn nog steeds niet helemaal open dus jullie moeten nog steeds op een foto van de volle bloei wachten.
Bij de overburen zie ik in de forsythia wel héél dikke knoppen, maar aangezien de temperatuur niet echt gaat stijgen de komende week, denk ik dat het voorlopig wel knoppen zullen blijven. Geen ramp, een forsythia "hoort" pas in april te bloeien!
Bij de overburen zie ik in de forsythia wel héél dikke knoppen, maar aangezien de temperatuur niet echt gaat stijgen de komende week, denk ik dat het voorlopig wel knoppen zullen blijven. Geen ramp, een forsythia "hoort" pas in april te bloeien!
Theo Koomen
Theo Koomen is, bijna 20 jaar na zijn overlijden, waarschijnlijk nog steeds één van de markantste sportverslaggevers die Nederland ooit heeft gekend.
Hij werd in 1929 in Wervershoof geboren, als zoon van een groenteboer, wilde missionaris worden maar hij moest de studie afbreken vanwege een longaandoening en 3 jaar kuren in een sanatorium. Daarna werd hij journalist. In 1959 werd hij sportjournalist bij het Noord Hollands Dagblad, in 1961 ging hij naar de Volkskrant waar hij de Tour de France mocht verslaan.
Vanaf 1966 werd hij radiosportverslaggever. Hij begon bij de KRO ("Goal"), later volgde hij ook voor de gezamenlijke omroepen wielrennen, schaatsen en voetbal.
Wie denkt dat Jack van Gelder regelmatig extreem uit zijn dak gaat, heeft Theo nog nooit gehoord: toen schaatser Piet Kleine in 1976 Olympisch Goud won, sloeg hij uit pure gekte de ruit van zijn commentatorhokje in splinters... Van zijn verslag van de EC-finale tussen Feyenoord en Celtic Glasgow verscheen (1970) verscheen zelfs een grammofoonplaat...
Ook zijn commentaar tijdens radio Tour de France, achterop de motor van Raymond Nackaert, zal men niet gauw vergeten. En als hij op het moment suprême iets niet goed zag, bedacht hij het ter plekke.
Zijn naam werd vaak op de weg geschilderd door Nederlandse suppurters, tussen die van Zoetemelk, Knetemann en andere wielrenhelden uit die tijd.
Een uitstapje naar de televisie (1973-1976) werd niets. Radio paste beter bij hem. Maar hij schreef ook boeken, zoals "25 jaar doping" (1974, over doping in de wielersport) en later ook autobiografische boeken ("God Bewaar Me" en "Zó was 'r maar ien"),
Op 5 april 1984 reed de 54-jarige Koomen in Schermer op een tegenligger, na de wedstrijd F.C.Twente-Volendam. Hij overleed ter plekke.
In het weekend daarop begonnen veel sportclubs met een minuut stilte. Nederland was geschokt... De kleurrijkste verslaggever van Nederland was niet meer...
Hij werd in 1929 in Wervershoof geboren, als zoon van een groenteboer, wilde missionaris worden maar hij moest de studie afbreken vanwege een longaandoening en 3 jaar kuren in een sanatorium. Daarna werd hij journalist. In 1959 werd hij sportjournalist bij het Noord Hollands Dagblad, in 1961 ging hij naar de Volkskrant waar hij de Tour de France mocht verslaan.
Vanaf 1966 werd hij radiosportverslaggever. Hij begon bij de KRO ("Goal"), later volgde hij ook voor de gezamenlijke omroepen wielrennen, schaatsen en voetbal.
Wie denkt dat Jack van Gelder regelmatig extreem uit zijn dak gaat, heeft Theo nog nooit gehoord: toen schaatser Piet Kleine in 1976 Olympisch Goud won, sloeg hij uit pure gekte de ruit van zijn commentatorhokje in splinters... Van zijn verslag van de EC-finale tussen Feyenoord en Celtic Glasgow verscheen (1970) verscheen zelfs een grammofoonplaat...
Ook zijn commentaar tijdens radio Tour de France, achterop de motor van Raymond Nackaert, zal men niet gauw vergeten. En als hij op het moment suprême iets niet goed zag, bedacht hij het ter plekke.
Zijn naam werd vaak op de weg geschilderd door Nederlandse suppurters, tussen die van Zoetemelk, Knetemann en andere wielrenhelden uit die tijd.
Een uitstapje naar de televisie (1973-1976) werd niets. Radio paste beter bij hem. Maar hij schreef ook boeken, zoals "25 jaar doping" (1974, over doping in de wielersport) en later ook autobiografische boeken ("God Bewaar Me" en "Zó was 'r maar ien"),
Op 5 april 1984 reed de 54-jarige Koomen in Schermer op een tegenligger, na de wedstrijd F.C.Twente-Volendam. Hij overleed ter plekke.
In het weekend daarop begonnen veel sportclubs met een minuut stilte. Nederland was geschokt... De kleurrijkste verslaggever van Nederland was niet meer...
zaterdag 21 februari 2004
Cox, Halsema, cabaret en kleinkunst
Op de radio is momenteel een prachtige special over Gerard Cox en Frans Halsema. Kopstukken uit het cabaret van de jaren 70!
In die jaren was ik nog een blaagje van basisschoolleeftijd, maar mijn vader was (en is gelukkig nog steeds) een groot cabaret-fan. Elke zondag, na het middageten, presenteerde de AVRO het programma NAR (Nederlandse Artiesten Revue). En daar moesten we verplicht naar luisteren en stil zijn, zoals andere jaren-70-gezinnen moesten zwijgen als G.B.J.Hiltermann zijn columns uitsprak... Mijn vader nam verschillende uitzendingen, die elk 2 uur duurden, op cassettebandjes op, en dat namen we mee als we de lange vakantierit naar Zwitserland of Italië gingen maken. Ik behoorde zeker niet tot de doelgroep, maar ik genoot ervan! Samen met het cassettebandje "Vroeger of later" van Robert Long kreeg ik heel wat Nederlandse cultuur met de paplepel toegediend, vooral op de achterbank van onze Ford Taunus...
Op die cassettebandjes van NAR stond veel cabaret, afgewisseld door Nederlandstalige muziek. Het cabaret in NAR kon voor die tijd best pittig zijn, Fons Jansen en Henk Elsink werden afgewisseld door "dat langharig tuig" van Neerlands Hoop (jazeker, Freek de Jonge met Bram Vermeulen!) en het duo Frans Halsema en Gerard Cox. Met name Cox werd destijds als "links" gezien.
Grote schande, toen diezelfde Gerard Cox in 1973 een mega-hit scoorde met "'t Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer". Dat betekende: ook erkenning bij TROS-publiek. Dus optredens bij Chiel Montagne, Op Losse Groeven (als Frans Bauer 50 jaar geleden was geboren, was hij daar zeker vaste klant). De oude fans van Gerard Cox gingen daarna massaal over hun nek: hún maatschappijkritische Cox bij Chiel Montagne?!?!?
De cabaretgroep Don Quishocking (waar Gerard Cox volgens mij eerder een flinke vinger in de pap had gehad) liet "deze verrader" vallen als een baksteen en besteedde er een liedje aan: "Ome Gerard" (door Ivo de Wijs). "Pak de poen, Ome Gerard!" Dit werd in NAR regelmatig uitgezonden...
Gerard Cox haalde de schouders op en ging zijn gang. En dat doet hij nog steeds!
Frans Halsema is een ander verhaal. Hij had, na zijn cabaretoptredens met Cox, een reputatie als liedjeszanger, zoals men dat noemde. "Amsterdam, Buitenvelderd" werd uit zijn mond een grimmig schilderijtje van de idyllisch bedoelde na-oorlogse nieuwbouwwijken in Amsterdam. Verder zong Halsema Nederlandse vertalingen van Jacques Brel. In 1978 haalde hij zelfs de top 40 met "Vluchten kan niet meer", een duet met Jenny Arean, uit de musical "En nu naar bed" van Annie M.G.Schmidt. Met Jenny Arean heeft hij ook een relatie gehad.
Begin jaren 80 leek het publiek hem te vergeten. Maar toen hij een comeback voorbereidde, liet zijn stem hem in de steek. Hij bleek keelkanker te hebben en op 24 februari 1984, deze week 20 jaar geleden, stierf hij aan deze rotziekte.
Dankzij mijn vader heb ik kennis leren maken met artiesten als Frans Halsema, Neerlands Hoop, Gerard Cox, etc. Ik zal hem daar altijd dankbaar voor zijn!
In die jaren was ik nog een blaagje van basisschoolleeftijd, maar mijn vader was (en is gelukkig nog steeds) een groot cabaret-fan. Elke zondag, na het middageten, presenteerde de AVRO het programma NAR (Nederlandse Artiesten Revue). En daar moesten we verplicht naar luisteren en stil zijn, zoals andere jaren-70-gezinnen moesten zwijgen als G.B.J.Hiltermann zijn columns uitsprak... Mijn vader nam verschillende uitzendingen, die elk 2 uur duurden, op cassettebandjes op, en dat namen we mee als we de lange vakantierit naar Zwitserland of Italië gingen maken. Ik behoorde zeker niet tot de doelgroep, maar ik genoot ervan! Samen met het cassettebandje "Vroeger of later" van Robert Long kreeg ik heel wat Nederlandse cultuur met de paplepel toegediend, vooral op de achterbank van onze Ford Taunus...
Op die cassettebandjes van NAR stond veel cabaret, afgewisseld door Nederlandstalige muziek. Het cabaret in NAR kon voor die tijd best pittig zijn, Fons Jansen en Henk Elsink werden afgewisseld door "dat langharig tuig" van Neerlands Hoop (jazeker, Freek de Jonge met Bram Vermeulen!) en het duo Frans Halsema en Gerard Cox. Met name Cox werd destijds als "links" gezien.
Grote schande, toen diezelfde Gerard Cox in 1973 een mega-hit scoorde met "'t Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer". Dat betekende: ook erkenning bij TROS-publiek. Dus optredens bij Chiel Montagne, Op Losse Groeven (als Frans Bauer 50 jaar geleden was geboren, was hij daar zeker vaste klant). De oude fans van Gerard Cox gingen daarna massaal over hun nek: hún maatschappijkritische Cox bij Chiel Montagne?!?!?
De cabaretgroep Don Quishocking (waar Gerard Cox volgens mij eerder een flinke vinger in de pap had gehad) liet "deze verrader" vallen als een baksteen en besteedde er een liedje aan: "Ome Gerard" (door Ivo de Wijs). "Pak de poen, Ome Gerard!" Dit werd in NAR regelmatig uitgezonden...
Gerard Cox haalde de schouders op en ging zijn gang. En dat doet hij nog steeds!
Frans Halsema is een ander verhaal. Hij had, na zijn cabaretoptredens met Cox, een reputatie als liedjeszanger, zoals men dat noemde. "Amsterdam, Buitenvelderd" werd uit zijn mond een grimmig schilderijtje van de idyllisch bedoelde na-oorlogse nieuwbouwwijken in Amsterdam. Verder zong Halsema Nederlandse vertalingen van Jacques Brel. In 1978 haalde hij zelfs de top 40 met "Vluchten kan niet meer", een duet met Jenny Arean, uit de musical "En nu naar bed" van Annie M.G.Schmidt. Met Jenny Arean heeft hij ook een relatie gehad.
Begin jaren 80 leek het publiek hem te vergeten. Maar toen hij een comeback voorbereidde, liet zijn stem hem in de steek. Hij bleek keelkanker te hebben en op 24 februari 1984, deze week 20 jaar geleden, stierf hij aan deze rotziekte.
Dankzij mijn vader heb ik kennis leren maken met artiesten als Frans Halsema, Neerlands Hoop, Gerard Cox, etc. Ik zal hem daar altijd dankbaar voor zijn!
donderdag 19 februari 2004
Is het al zomer?
Dit staat langs de rand van de vijver en heb ik in november 2003 geplant. Ik ben benieuwd hoe het er in de zomer uit zal zien!
- lysimachia nummularia - penningkruid, een geelbloeiend kruipertje
- lythrum sal. robert - een vaste plant met flinke paarse bloei-aren
- acaena micr. kupferteppich - stekelnootje, een bodembedekkertje dat aparte stekelachtige vruchtjes vormt, deze soort is bruinig.
- anemone hybr. Prinz Heinrich en Margarete - 2 donkerroze herfstanemonen (en nou maar hopen dat ze niet vloeken! Maar ik zet ze niet naast elkaar)
- polygala chamaebuxus (bloeit met paars-gele bloemen... op dit moment!)
- cymbalaria muralis (heette vroeger linaria, geloof ik) - muurleeuwebekje, een leuk kruipertje dat mooi over de rand kan hangen, met kleine lila leeuwebek-achtige bloemetjes. JE ziet het ook wel in het wild, in muurtjes.
- astilbe washington (wit), peach blossom (lichtroze) en een naamloze donkerroze, had ik in mijn vorige tuin veel lol van!
- dianthus deltoides - steenanjer, de witte soort en de donkerrode "flashing Light", mooie rijkbloeiende bodembedekkers
- cosmos atrosanguineus - en daar liep ik zomaar tegen de beroemde bruinbloeiende, vaste cosmos (cosmea) aan! Hij schijnt naar chocola te ruiken! De BBC-tuingoeroe Geoff Hamilton (moge hij rusten in vrede) introduceerde hem meer dan 10 jaar geleden. Ik heb de plant tot nu toe (al zocht ik niet fanatiek) nog niet gezien... en nu liep ik er zomaar tegenaan!
- aruncus dioicus - geitenbaard, een flinke vaste plant, lijkt op astilbe. Ook hiermee had ik in mijn vorige tuin veel succes!
En de bollen:
- cyclamen coum en neapolitanum
- arum italicum, ofwel aronskelk
- iris reticulata (blauw) en danfordiae (geel), die kunnen al in januari/februari bloeien.
- iris hollandica - een lekkere grote zak vol bollen gekocht. Helaas bloeien irissen maar kort, maar ik vind ze zo mooi...
- kievitseitje
Het volgende staan we nu uit de grond te kijken:
- blauwe scilla (de bloempjes verschijnen altijd als eerste)
- lelietjes van dalen
- anemoontjes
- een zak gemengde bothanische (kleine) narcissen
- een zak gemengde papegaai-tulpen (met die "wilde" bloemblaadjes)
- een zak tulp Queen of the Night (zo dieprood dat het bijna zwart is)
- tulp Groenland (groen met roze... heel apart en staat prachtig bij QofN, heb ik ooit gezien!)
Vooral naar de tulpen ben ik erg benieuwd, t.z.t. zal ik natuurlijk foto's plaatsen!
De Groenland-tulp, foto van www.vanveenbulbs.com.
De "zwarte" tulp, heb ik al eens eerder gehad, zijn heel sterk en goedbloeiend! Foto: www.hollandbulbs.direct
- lysimachia nummularia - penningkruid, een geelbloeiend kruipertje
- lythrum sal. robert - een vaste plant met flinke paarse bloei-aren
- acaena micr. kupferteppich - stekelnootje, een bodembedekkertje dat aparte stekelachtige vruchtjes vormt, deze soort is bruinig.
- anemone hybr. Prinz Heinrich en Margarete - 2 donkerroze herfstanemonen (en nou maar hopen dat ze niet vloeken! Maar ik zet ze niet naast elkaar)
- polygala chamaebuxus (bloeit met paars-gele bloemen... op dit moment!)
- cymbalaria muralis (heette vroeger linaria, geloof ik) - muurleeuwebekje, een leuk kruipertje dat mooi over de rand kan hangen, met kleine lila leeuwebek-achtige bloemetjes. JE ziet het ook wel in het wild, in muurtjes.
- astilbe washington (wit), peach blossom (lichtroze) en een naamloze donkerroze, had ik in mijn vorige tuin veel lol van!
- dianthus deltoides - steenanjer, de witte soort en de donkerrode "flashing Light", mooie rijkbloeiende bodembedekkers
- cosmos atrosanguineus - en daar liep ik zomaar tegen de beroemde bruinbloeiende, vaste cosmos (cosmea) aan! Hij schijnt naar chocola te ruiken! De BBC-tuingoeroe Geoff Hamilton (moge hij rusten in vrede) introduceerde hem meer dan 10 jaar geleden. Ik heb de plant tot nu toe (al zocht ik niet fanatiek) nog niet gezien... en nu liep ik er zomaar tegenaan!
- aruncus dioicus - geitenbaard, een flinke vaste plant, lijkt op astilbe. Ook hiermee had ik in mijn vorige tuin veel succes!
En de bollen:
- cyclamen coum en neapolitanum
- arum italicum, ofwel aronskelk
- iris reticulata (blauw) en danfordiae (geel), die kunnen al in januari/februari bloeien.
- iris hollandica - een lekkere grote zak vol bollen gekocht. Helaas bloeien irissen maar kort, maar ik vind ze zo mooi...
- kievitseitje
Op 23 november heb ik ook voor een andere hoek in de tuin bollen gekocht. Laat, maar ach, het komt allemaal goed boven!
Het volgende staan we nu uit de grond te kijken:
- blauwe scilla (de bloempjes verschijnen altijd als eerste)
- lelietjes van dalen
- anemoontjes
- een zak gemengde bothanische (kleine) narcissen
- een zak gemengde papegaai-tulpen (met die "wilde" bloemblaadjes)
- een zak tulp Queen of the Night (zo dieprood dat het bijna zwart is)
- tulp Groenland (groen met roze... heel apart en staat prachtig bij QofN, heb ik ooit gezien!)
Vooral naar de tulpen ben ik erg benieuwd, t.z.t. zal ik natuurlijk foto's plaatsen!
De Groenland-tulp, foto van www.vanveenbulbs.com.
De "zwarte" tulp, heb ik al eens eerder gehad, zijn heel sterk en goedbloeiend! Foto: www.hollandbulbs.direct
Al zo'n 40 jaar zanger
Vanavond, even na half 8, deed ik de radio aan en hoorde nog het laatste stukje van "Poster". Hierin een special over Boudewijn de Groot in de jaren 60. Ik hoorde voornamelijk het gedeelte over de elpee "Picknick", het Nederlandse antwoord op Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band.
Boudewijn de Groot spreekt me erg aan. Ik ben er, letterlijk, mee opgegroeid. Als kleuter kreeg ik eens de oude singles van mijn oom, toen nog een puber. Eén van de plaatjes was "land van Maas en Waal/Testament". Natuurlijk begreep ik als kleuter niks van de tekst van "Testament", maar van "Land van Maas en Waal"had ik zéér levendige beelden in mijn hoofd!
Door de jaren heen stond Boudewijn volop in de belangstelling, verdween dan weer, kwam weer terug... en elke single die hij uitbracht vond ik mooi. Ook zijn recente werk zijn juweeltjes!
Naar aanleiding van de uitzending van Poster ben ik het internet opgegaan om te kijken of De Groot een eigen site heeft. En dat heeft hij!
Boudewijn de Groot spreekt me erg aan. Ik ben er, letterlijk, mee opgegroeid. Als kleuter kreeg ik eens de oude singles van mijn oom, toen nog een puber. Eén van de plaatjes was "land van Maas en Waal/Testament". Natuurlijk begreep ik als kleuter niks van de tekst van "Testament", maar van "Land van Maas en Waal"had ik zéér levendige beelden in mijn hoofd!
Door de jaren heen stond Boudewijn volop in de belangstelling, verdween dan weer, kwam weer terug... en elke single die hij uitbracht vond ik mooi. Ook zijn recente werk zijn juweeltjes!
Naar aanleiding van de uitzending van Poster ben ik het internet opgegaan om te kijken of De Groot een eigen site heeft. En dat heeft hij!
woensdag 18 februari 2004
Vroege lente
Struiken lopen uit, de eerste narcissen bloeien... De lente is weer vroeg dit jaar!
Ik zie overeenkomsten met het begin van 1989. Toen was de winter zelfs nog zachter... In 1989 heb ik een boekje bijgehouden met de ontwikkelingen in de natuur, maar ik heb geen idee waar ik dat gelaten heb... Jammer...
Maar ik heb goede hoop dat ik het terug zal vinden! Als ik dit schrijf zit ik in de puinhopen van een leeggehaalde kast en ik kom al erg veel verloren gewaande zaken tegen, dus dat boekje zal ik ook wel vinden...!
Wie meer wil weten over vroege vogels, bloemen en vlinders, kan ik deze site van harte aanbevelen!
Wisten jullie trouwens dat de lente van 1945 ook zo vroeg kwam? En dat, terwijl januari zo koud was met vooral veel sneeuw (de beruchte hongerwinter)... Maar in februari werd het snel zeer zacht en al in maart stonden de fruitbomen in bloei...
Probleem met zo'n vroege lente is, dat zelfs de zachtste lente's toch vaak pittige nachtvorsten hebben. Enkele graden vorst is geen probleem als de natuur "op schema" is, maar als vorstgevoelig blad (hortensia's en pieris zijn berucht...) en bloei (bloesem...) vroeg is uitgekomen, kan dat vervelende gevolgen hebben, zoals ernstig beschadigd blad waar je de rest van de zomer tegenaan moet kijken, slechte bloei (hortensia's) en idem oogst (als de bloesem is bevroren...)
Ik zie overeenkomsten met het begin van 1989. Toen was de winter zelfs nog zachter... In 1989 heb ik een boekje bijgehouden met de ontwikkelingen in de natuur, maar ik heb geen idee waar ik dat gelaten heb... Jammer...
Maar ik heb goede hoop dat ik het terug zal vinden! Als ik dit schrijf zit ik in de puinhopen van een leeggehaalde kast en ik kom al erg veel verloren gewaande zaken tegen, dus dat boekje zal ik ook wel vinden...!
Wie meer wil weten over vroege vogels, bloemen en vlinders, kan ik deze site van harte aanbevelen!
Wisten jullie trouwens dat de lente van 1945 ook zo vroeg kwam? En dat, terwijl januari zo koud was met vooral veel sneeuw (de beruchte hongerwinter)... Maar in februari werd het snel zeer zacht en al in maart stonden de fruitbomen in bloei...
Probleem met zo'n vroege lente is, dat zelfs de zachtste lente's toch vaak pittige nachtvorsten hebben. Enkele graden vorst is geen probleem als de natuur "op schema" is, maar als vorstgevoelig blad (hortensia's en pieris zijn berucht...) en bloei (bloesem...) vroeg is uitgekomen, kan dat vervelende gevolgen hebben, zoals ernstig beschadigd blad waar je de rest van de zomer tegenaan moet kijken, slechte bloei (hortensia's) en idem oogst (als de bloesem is bevroren...)
Plaatje afkomstig van www.oosterhout.nl
Vroege en late lente
In 1989 hadden we een extreem zachte winter, waardoor de natuur zich al snel ging gedragen alsof het al lente was. In januari 1989 bloeiden de eerste krokussen al in januari, verder liepen veel struiken al uit. Half januari al konden sommige forsythiastruiken zich niet meer inhouden en lieten enkele bloemetjes zien. Heel bijzonder!
Begin februari 1989 zat er al blad aan de rozen. Rond 21 februari begonnen de narcissen al te bloeien, ook in 1990 was dit het geval. Ik dacht toen vaak terug aan begin mei 1985, onze trouwdag, toen de narcissen nog maar net begonnen te bloeien na een Elfstedenwinter.
In februari 1990 werden er temperaturen rond de 15 graden gemeten, vrij extreem... Een maximumtemperatuur van rond de 6 graden hoort meer bij februari... De forsythia begon hier en daar te bloeien, terwijl dat normaal pas in april gebeurt...
Een heel ander verhaal hadden we in februari 1996. Al rond sinterklaas 1995 begon het te winteren. Er was weinig sneeuw, maar veel vorst, al ging een Elfstedentocht net niet door... Eind februari was er nog geen krokus te bekennen. Wel begonnen toen de eerste winterakonietjes te bloeien. Sneeuwklokjes zaten nog in de knop. De narcissen waren vaak nog niet eens uit de grond gekomen. Als ik in die dagen terugkeek op de winters van 1989 en 1990, kwam dat heel onwerkelijk op me over.
Het duurde in 1996 tot eind maart tot de krokussen gingen bloeien. In 1989 en 1990 stonden toen al de struiken vol in blad, in 1989 waren zelfs veel bomen groen alsof het mei was...
Begin februari 1989 zat er al blad aan de rozen. Rond 21 februari begonnen de narcissen al te bloeien, ook in 1990 was dit het geval. Ik dacht toen vaak terug aan begin mei 1985, onze trouwdag, toen de narcissen nog maar net begonnen te bloeien na een Elfstedenwinter.
In februari 1990 werden er temperaturen rond de 15 graden gemeten, vrij extreem... Een maximumtemperatuur van rond de 6 graden hoort meer bij februari... De forsythia begon hier en daar te bloeien, terwijl dat normaal pas in april gebeurt...
Een heel ander verhaal hadden we in februari 1996. Al rond sinterklaas 1995 begon het te winteren. Er was weinig sneeuw, maar veel vorst, al ging een Elfstedentocht net niet door... Eind februari was er nog geen krokus te bekennen. Wel begonnen toen de eerste winterakonietjes te bloeien. Sneeuwklokjes zaten nog in de knop. De narcissen waren vaak nog niet eens uit de grond gekomen. Als ik in die dagen terugkeek op de winters van 1989 en 1990, kwam dat heel onwerkelijk op me over.
Het duurde in 1996 tot eind maart tot de krokussen gingen bloeien. In 1989 en 1990 stonden toen al de struiken vol in blad, in 1989 waren zelfs veel bomen groen alsof het mei was...
zondag 15 februari 2004
Er is een bron ontsprongen!
...en morgen komt meneer pastoor hem inzegenen, zodat de pelgrims kunnen toestromen...!😁
We hebben vandaag een klein beekloopje aangelegd, we moeten nu de grond eromheen nog aankleden zodat het natuurlijker er uit ziet. Ik denk aan (kleine soorten) hedera en allerlei varens. Het is 100% schaduw, onder een sering.
Hoewel het er nog erg nep uit ziet op dit moment, zal het na beplanting mooier zijn.
We hebben vandaag een klein beekloopje aangelegd, we moeten nu de grond eromheen nog aankleden zodat het natuurlijker er uit ziet. Ik denk aan (kleine soorten) hedera en allerlei varens. Het is 100% schaduw, onder een sering.
Hoewel het er nog erg nep uit ziet op dit moment, zal het na beplanting mooier zijn.
Krokussen en irissen
Langzaam maar zeker openen de irisjes zich... Als we nou eens een paar dagen zón zouden krijgen, zou het sneller gaan...!
Wat is geel trouwens een verschrikkelijk moeilijk te fotograferen kleur... Is me al vaker opgevallen...!
Wat is geel trouwens een verschrikkelijk moeilijk te fotograferen kleur... Is me al vaker opgevallen...!
In november geplant, maar ze beginnen allemaal al goed te bloeien!
zaterdag 14 februari 2004
Pantani overleden
Hoor zojuist dat één van mijn favoriete wielrenners, Marco Pantani, dood is aangetroffen in zijn huis... Nadere gegevens onbreken op dit moment nog. Maar vanwege zijn verleden (EPO, andere verboden middelen, plus een ernstige depressie) zijn de speculaties alweer losgebarsten.
Eén ding is zeker: de gehoopte comeback zal nu helaas niet meer plaatsvinden. Ik had goede hoop na de Giro van 2003, maar die hoop werd alweer minder na zijn opname (wegens depressie) daarna.
Ciao, Marco!
Eén ding is zeker: de gehoopte comeback zal nu helaas niet meer plaatsvinden. Ik had goede hoop na de Giro van 2003, maar die hoop werd alweer minder na zijn opname (wegens depressie) daarna.
Ciao, Marco!
vrijdag 13 februari 2004
Wil den Hollander
Wikipedia streeft ernaar in meerdere talen een enorm grote online-encyclopedie te worden (en is daar hier en daar al in geslaagd). De Nederlandse versie is ook al weer een tijdje online.
Iedereen kan bijdragen leveren, er wordt goed gecontroleerd of er geen onzin wordt geleverd, en als je lay-out niet helemaal goed is, wordt dat zonder verwijten gecorrigeerd.
Ik leg af en toe ook wel eens een eitje daar. Gisteren heb ik een artikel geschreven over Wil den Hollander. Misschien zegt de naam je niks, maar als je ouder dan 40 bent, zegt de naam "Boerin in Frankrijk" misschien wel wat. Ze heeft me al van jongs af aan gefascineerd, en ooit hebben mijn moeder (ook fan van deze schrijfster) en ik haar geschreven... en we kregen antwoord terug! Het verhaal van deze Boerin in Frankrijk heb ik gisteren op Wikipedia gezet.
Wil den Hollander-Bronder was een Nederlands schrijfster, geboren op 11 maart 1915 geboren in Oostvoorne. Zij was dochter van een boer. Zij was een dromerig meisje, dat zich vaak onbegrepen voelde. Op 20-jarige leeftijd trouwde ze met Gerrit den Hollander (in haar boeken "Johan" genoemd). Vlak voor de oorlog wordt haar eerste zoon, Bert (in de boeken "Jaap") geboren.
Na de oorlog emigreert het gezin naar Inval-Boiron, een gehucht in het Franse departement Somme, om daar een boerenbedrijf op te richten. Daar worden ook hun 2 dochters Marlies (echte naam onbekend), Christine (echte naam Marijke) en het nakomertje Johanna (dit is zowel haar echte als haar boekennaam) geboren.
De eerste jaren waren bijzonder moeilijk. Het gezin vecht tegen vooroordelen (de lokale bewoners verwarden de Nederlanders met Duitsers, en dat net na de oorlog), bureaucratie, armoede en tegenslagen. Jaap, de oudste zoon, kan aanvankelijk moeilijk wennen. De meisjes die in Frankrijk zijn geboren, vervreemden snel van hun Nederlandse ouders en Wil voelt zich bijzonder eenzaam en een buitenbeentje. Als het gezin slaapt, gaat zij schrijven. Wil schrijft over haar jeugd en haar gevoel, het onbegrip dat ze voelt in haar omgeving, maar ook alledaagse dingen in en rond haar gezin schrijft ze op, net als het lief en leed van de dorpsgenoten en haar liefde voor de natuur en de streek waar ze woont. Haar observaties zijn zeer helder, zij kijkt door alle dorpsroddels heen en trekt haar eigen conclusies.
Haar schrijfwerk wordt uitgegeven als autobiografische boeken, die in de jaren 60 en 70 worden uitgegeven en meteen een groot succes zijn, zo groot dat de NCRV er een serie van maakt: Boerin in Frankrijk. Wil heeft het succes nooit begrepen, maar haar deur staat altijd open voor kranten, cameras en tijdschriften, en fans die haar oude boerderij weten te vinden zijn altijd welkom, zelfs als het niet uitkomt in haar drukke leven.
Inmiddels gaat het het gezin financieel beter, maar tegenslagen blijven het gezin treffen. Een prachtige fokstier sterft onverwacht, net als de ergste armoede voorbij is. Jaap moet rond 1960 als Frans soldaat naar Algerije, dit is beschreven in "De trein die nooit meer stopte". Christine krijgt anorexia nervosa, na het herstel wordt ze ongehuwd moeder. Wil's oogappel Johanna wordt getroffen door een agressieve vorm van Multiple Sclerose en sterft halverwege de jaren 80 op 30-jarige leeftijd. Wil schrijft een schrijnend boek (Geluk is een toegift, en Johanna) over het sterven. Haar toenmalige schoondochter (naam?) schrijft hierover ook een boek (titel?).
Na Johanna's dood schrijft Wil nog één boek (Op zoek naar mezelf), over haar leven na Johanna's dood, daarna schrijft ze nog wel maar ze brengt het niet meer uit. Ze krijgt longemfyseem en sterft op 12 oktober 2000. Haar zoon Jaap sterft in september 2001 aan een hartaanval tijdens een doktersonderzoek. Haar man Johan is de laatste jaren van zijn leven dement en sterft in januari 2002. Het is niet bekend hoe het momenteel met Marlies en Christine gaat.
Bibliografie: - Land van zon en wijn - Volwassen mensen huilen niet - Mijn vallei in Frankrijk - En de boer, hij ploegte voort - De trein die nooit meer stopt - Geluk is een toegift - Een veldboeket - Op zoek naar mezelf
De eerste 4 boeken zijn, in verkorte vorm, uitgegeven in de omnibus "Boerin in Frankrijk".
Iedereen kan bijdragen leveren, er wordt goed gecontroleerd of er geen onzin wordt geleverd, en als je lay-out niet helemaal goed is, wordt dat zonder verwijten gecorrigeerd.
Ik leg af en toe ook wel eens een eitje daar. Gisteren heb ik een artikel geschreven over Wil den Hollander. Misschien zegt de naam je niks, maar als je ouder dan 40 bent, zegt de naam "Boerin in Frankrijk" misschien wel wat. Ze heeft me al van jongs af aan gefascineerd, en ooit hebben mijn moeder (ook fan van deze schrijfster) en ik haar geschreven... en we kregen antwoord terug! Het verhaal van deze Boerin in Frankrijk heb ik gisteren op Wikipedia gezet.
Wil den Hollander
Wil den Hollander-Bronder was een Nederlands schrijfster, geboren op 11 maart 1915 geboren in Oostvoorne. Zij was dochter van een boer. Zij was een dromerig meisje, dat zich vaak onbegrepen voelde. Op 20-jarige leeftijd trouwde ze met Gerrit den Hollander (in haar boeken "Johan" genoemd). Vlak voor de oorlog wordt haar eerste zoon, Bert (in de boeken "Jaap") geboren.
Na de oorlog emigreert het gezin naar Inval-Boiron, een gehucht in het Franse departement Somme, om daar een boerenbedrijf op te richten. Daar worden ook hun 2 dochters Marlies (echte naam onbekend), Christine (echte naam Marijke) en het nakomertje Johanna (dit is zowel haar echte als haar boekennaam) geboren.
De eerste jaren waren bijzonder moeilijk. Het gezin vecht tegen vooroordelen (de lokale bewoners verwarden de Nederlanders met Duitsers, en dat net na de oorlog), bureaucratie, armoede en tegenslagen. Jaap, de oudste zoon, kan aanvankelijk moeilijk wennen. De meisjes die in Frankrijk zijn geboren, vervreemden snel van hun Nederlandse ouders en Wil voelt zich bijzonder eenzaam en een buitenbeentje. Als het gezin slaapt, gaat zij schrijven. Wil schrijft over haar jeugd en haar gevoel, het onbegrip dat ze voelt in haar omgeving, maar ook alledaagse dingen in en rond haar gezin schrijft ze op, net als het lief en leed van de dorpsgenoten en haar liefde voor de natuur en de streek waar ze woont. Haar observaties zijn zeer helder, zij kijkt door alle dorpsroddels heen en trekt haar eigen conclusies.
Haar schrijfwerk wordt uitgegeven als autobiografische boeken, die in de jaren 60 en 70 worden uitgegeven en meteen een groot succes zijn, zo groot dat de NCRV er een serie van maakt: Boerin in Frankrijk. Wil heeft het succes nooit begrepen, maar haar deur staat altijd open voor kranten, cameras en tijdschriften, en fans die haar oude boerderij weten te vinden zijn altijd welkom, zelfs als het niet uitkomt in haar drukke leven.
Inmiddels gaat het het gezin financieel beter, maar tegenslagen blijven het gezin treffen. Een prachtige fokstier sterft onverwacht, net als de ergste armoede voorbij is. Jaap moet rond 1960 als Frans soldaat naar Algerije, dit is beschreven in "De trein die nooit meer stopte". Christine krijgt anorexia nervosa, na het herstel wordt ze ongehuwd moeder. Wil's oogappel Johanna wordt getroffen door een agressieve vorm van Multiple Sclerose en sterft halverwege de jaren 80 op 30-jarige leeftijd. Wil schrijft een schrijnend boek (Geluk is een toegift, en Johanna) over het sterven. Haar toenmalige schoondochter (naam?) schrijft hierover ook een boek (titel?).
Na Johanna's dood schrijft Wil nog één boek (Op zoek naar mezelf), over haar leven na Johanna's dood, daarna schrijft ze nog wel maar ze brengt het niet meer uit. Ze krijgt longemfyseem en sterft op 12 oktober 2000. Haar zoon Jaap sterft in september 2001 aan een hartaanval tijdens een doktersonderzoek. Haar man Johan is de laatste jaren van zijn leven dement en sterft in januari 2002. Het is niet bekend hoe het momenteel met Marlies en Christine gaat.
Bibliografie: - Land van zon en wijn - Volwassen mensen huilen niet - Mijn vallei in Frankrijk - En de boer, hij ploegte voort - De trein die nooit meer stopt - Geluk is een toegift - Een veldboeket - Op zoek naar mezelf
De eerste 4 boeken zijn, in verkorte vorm, uitgegeven in de omnibus "Boerin in Frankrijk".
dinsdag 10 februari 2004
Er zit nog niet veel schot in...
Als je met je neus dicht tegen de grond zit, zie je ook de cyclamen (in november gepoot) boven komen.
Ik hoop op enkele wat zachtere dagen mét zon! We hebben vorige week recordzachte dagen gehad maar zonder zon. En dan schiet het nog niet echt op in de tuin. Ja, ik ben ongeduldig!
Tuinplannen
In november 2003 heb ik diverse planten rond mijn nieuwe (nog lege) vijver geplant. Eén daarvan is de cosmea atrosagnuinea. Een hele vloek, maar ik weet geen Nederlandse naam...
Deze cosmea is heel apart! Ik zag hem begin jaren 90 bij Geoff Hamilton zaliger op de BBC. Het bloeit bruin en ruikt naar... chocola! Aanvankelijk was er moeilijk aan te komen, maar dat lukt steeds beter.
Ik heb er nog nooit eentje in bloei gezien, dus ik ben erg benieuwd, vooral naar de geur!
Bij de vijver mag de arum italicum niet ontbreken! Ik heb hem gepoot onder de sering, want deze aronskelk is dol op schaduw. In de Zuidlimburgse bossen heb ik ze volop gezien, ze zijn prachtig, zowel in mei als de bloei een mooi groot wit schutblad laat zien, als in het najaar als er oranjerode bessen verschijnen (giftig!).
Inmiddels komen de 3 geplante knolletjes in snel tempo de grond uit!
Deze cosmea is heel apart! Ik zag hem begin jaren 90 bij Geoff Hamilton zaliger op de BBC. Het bloeit bruin en ruikt naar... chocola! Aanvankelijk was er moeilijk aan te komen, maar dat lukt steeds beter.
Ik heb er nog nooit eentje in bloei gezien, dus ik ben erg benieuwd, vooral naar de geur!
Bij de vijver mag de arum italicum niet ontbreken! Ik heb hem gepoot onder de sering, want deze aronskelk is dol op schaduw. In de Zuidlimburgse bossen heb ik ze volop gezien, ze zijn prachtig, zowel in mei als de bloei een mooi groot wit schutblad laat zien, als in het najaar als er oranjerode bessen verschijnen (giftig!).
Inmiddels komen de 3 geplante knolletjes in snel tempo de grond uit!
De voortuin
Toen we hier kwamen wonen was de voortuin een pas aangelegde heidetuin met coniferen. Als we érgens een hekel aan hebben... Daarnaast kan je op je klompen aanvoelen dat de polderklei waarop we wonen niet echt samen gaat met een heidetuin... De heide knapte dan ook snel af, enkele coniferen volgden.
En toen bleek dat de voortuin ernstig besmet was met zevenblad... Als één onkruid onuitroeibaar is, is dát het wel...
Aan roundup begin ik niet (gif), dagelijks plukken lukt niet altijd (er is ook leven náást de tuin), en als er ook maar één cel van de plant achter blijft kom-ie terug. Het is net een hydra... "De beste remedie tegen zevenblad is: verhuizen." is een bekende tuinier-uitdrukking.
Het zevenblad verstikte veel mooie bloemetjes. Alleen de vaste papaver was sterker maar die bloeit maar kort. Een mooie bloemenvoortuin bleek voor ons onbereikbaar.
Op een dag gooide ik het roer om. Ik kan wel blijven vechten tegen dat onkruid, maar ik kan er niet genoeg tijd aan besteden. Ik kan me wel druk maken en gefrustreerd voelen, maar de tuin wordt daar niet mooier van. Dán maar géén bloementuin!!!
Enkele jaren geleden plantte ik in de kleine voortuin een peer (Beurre Henry), die ge-ent was op een stam die ervoor zorgde dat de peer niet extreem groot werd. Het eerste jaar: 5 peren. Het jaar daarop: 5 kilo peren! Het jaar daarop: niks. Toen leerde ik dat een peer "beurtjaren" heeft: het ene jaar wel, het andere jaar geen vruchten. Dit jaar verwachten we dus weer wél peren!
Vorig jaar kwamen er een Victoriapruim bij (die kan flink groeien, kijken of ik dat met snoeien onder de duim kan houden), en een duo-appel (2 appelsoorten op 1 stam, had ik in mijn vorige tuin ook: een succes!), plus enkele bessenstruiken. Ben benieuwd wat die dit jaar zullen geven!
Nee, een nette Hollandse bloementuin zal er niet komen. Maar wél een mini-boomgaardje! En ja, natuurlijk zal het gebeuren dat er fruit "gejut" zal worden. Is niet erg. Mits men de boel niet vernielt, vind ik het geen probleem als iemand eens een "juttepeertje" meeneemt!
En toen bleek dat de voortuin ernstig besmet was met zevenblad... Als één onkruid onuitroeibaar is, is dát het wel...
Aan roundup begin ik niet (gif), dagelijks plukken lukt niet altijd (er is ook leven náást de tuin), en als er ook maar één cel van de plant achter blijft kom-ie terug. Het is net een hydra... "De beste remedie tegen zevenblad is: verhuizen." is een bekende tuinier-uitdrukking.
Het zevenblad verstikte veel mooie bloemetjes. Alleen de vaste papaver was sterker maar die bloeit maar kort. Een mooie bloemenvoortuin bleek voor ons onbereikbaar.
Op een dag gooide ik het roer om. Ik kan wel blijven vechten tegen dat onkruid, maar ik kan er niet genoeg tijd aan besteden. Ik kan me wel druk maken en gefrustreerd voelen, maar de tuin wordt daar niet mooier van. Dán maar géén bloementuin!!!
Enkele jaren geleden plantte ik in de kleine voortuin een peer (Beurre Henry), die ge-ent was op een stam die ervoor zorgde dat de peer niet extreem groot werd. Het eerste jaar: 5 peren. Het jaar daarop: 5 kilo peren! Het jaar daarop: niks. Toen leerde ik dat een peer "beurtjaren" heeft: het ene jaar wel, het andere jaar geen vruchten. Dit jaar verwachten we dus weer wél peren!
Vorig jaar kwamen er een Victoriapruim bij (die kan flink groeien, kijken of ik dat met snoeien onder de duim kan houden), en een duo-appel (2 appelsoorten op 1 stam, had ik in mijn vorige tuin ook: een succes!), plus enkele bessenstruiken. Ben benieuwd wat die dit jaar zullen geven!
Nee, een nette Hollandse bloementuin zal er niet komen. Maar wél een mini-boomgaardje! En ja, natuurlijk zal het gebeuren dat er fruit "gejut" zal worden. Is niet erg. Mits men de boel niet vernielt, vind ik het geen probleem als iemand eens een "juttepeertje" meeneemt!
zondag 8 februari 2004
Don't mention the war!
De tuin op dit moment
Vorig jaar november heb ik verschillende bollen gepoot, ik had verwacht dat ze daarom vrij laat zouden gaan bloeien. Dat is niet het geval! Langs de vijver zie ik lichtgele (dus niet de bekende gele boerenkrokussen) en witte krokussen!
In de voortuin staan de krokussen al langer, daar bloeien inmiddels de gele en paarse krokussen.
De sneeuwklokjes bloeien nu volop! Verder komen de narcissen goed uit de grond. Ook zie ik de tulpen goed opkomen.
Wat is mis, zijn de vorig jaar november geplante kievitseitjes... Of heb ik verkeerd onthouden wáár ik ze heb geplant?
En deze mini-irisjes staan dik in de knop. Hopelijk wordt het snel beter weer zodat ik een foto met bloeiende irisjes kan plaatsen!
In de voortuin staan de krokussen al langer, daar bloeien inmiddels de gele en paarse krokussen.
De sneeuwklokjes bloeien nu volop! Verder komen de narcissen goed uit de grond. Ook zie ik de tulpen goed opkomen.
Wat is mis, zijn de vorig jaar november geplante kievitseitjes... Of heb ik verkeerd onthouden wáár ik ze heb geplant?
En deze mini-irisjes staan dik in de knop. Hopelijk wordt het snel beter weer zodat ik een foto met bloeiende irisjes kan plaatsen!
vrijdag 6 februari 2004
Nachtvogel
Soms gebeurt het al al in januari, maar meestal in februari, of het nou koud is of niet: de merels beginnen te zingen! Vanaf de eerste schemering tot zonsondergang zingt dit zwarte vogeltje de longetjes uit zijn lijf. Prachtig!
Maar eentje is helemaal de kluts kwijt, die zingt... 's nachts. Onafgebroken. Nee, het is geen nachtegaal, die klinkt anders en volgens mij is die niet in Nederland nu.
Zijn er vogelkenners die me meer kunnen vertellen over deze "nightbird"? Is het normaal, komt het vaker voor, of heeft deze merel net zo'n raar slaappatroon als ik?
Maar eentje is helemaal de kluts kwijt, die zingt... 's nachts. Onafgebroken. Nee, het is geen nachtegaal, die klinkt anders en volgens mij is die niet in Nederland nu.
Zijn er vogelkenners die me meer kunnen vertellen over deze "nightbird"? Is het normaal, komt het vaker voor, of heeft deze merel net zo'n raar slaappatroon als ik?
Marjolein Bastin
Vanavond was ze op televisie. Ik ben al 25 jaar fan van haar, maar kende haar alleen van (schaarse) interviews in de Libelle. Eigenlijk best uniek anno 2004, dat je een levende beroemdheid alleen van papier kent en niet van televisie. Maar daar is nu een einde van gekomen. Jammer dat Ivo Niehe haar vaak in de rede viel, maar verder heb ik genoten!
Ik volg Marjolein Bastin al sinds ze, rond 1979, haar eerste tekeningen in de Libelle zette. Kleine illustraties bij de natuurpraatjes van Frans Buissink, die later eindredacteur werd bij Grasduinen.
Al gauw kreeg ze haar eigen hoekje in de Libelle. Aanvankelijk een halve pagina. Haar dagboeken, die ze al jaren bijhield, werden samengevat in deze pagina's. Met haar herkenbare ronde schoolschrift vertelde ze over wat ze tekende. Soms grappig, dan weer mijmerend, treurig zelfs...
Al gauw kreeg ze een hele pagina, tijdelijk zelfs 2. En elk jaar kwamen die tekeningen in een agenda uit. Ook tekende ze regelmatig in Grasduinen. Haar man, die architect was, werd haar manager en dat was maar goed ook, want in één van haar schaarse Libelle-interviews bekende ze dat ze allesbehalve zakelijk was. Zo had Gaston haar een keer tegen gehouden om de rechten op haar tekeningen te verkopen. Op dat moment leek het lucratief, achteraf is ze hem eeuwig dankbaar dat het niet doorging.
De eerste jaren gebruikte ze vooral veel bruintinten, later ook felle kleuren, en de vormen van de blaadjes en vogeltjes waren soms wel erg rond. Maar haar aquarellen verfijnden door de jaren heen. Ze werkte meer in pasteltinten. Het uitbundige maakte plaats voor ingetogenheid, maar haar intense liefde voor de natuur bleef er van af stralen.
Marjolein woont al jaren op de Veluwe. In de jaren 80, toen haar ster in Nederland snel steeg, zat ze ook regelmatig op Ameland. Ze tekende alles wat ze tegen kwam op het strand, in de duinen, haar enorme tuin, en onderweg.
Vooral in de jaren 80 en begin jaren 90 was haar hondje Saar, een Jack Russeltje, zeer vaak aanwezig op de tekeningen. Groot was het verdriet toen Saar stierf. Het tekenen en schrijven was toen heel duidelijk een uitlaatklep voor haar. Saar was haar soulmate! Later verscheen Boris, een Jack Russeltje dat op Saar leek, maar hoewel hij ook regelmatig getekend werd, heb ik het idee dat haar band met Boris toch minder groot was. Ik weet niet of Boris er nog is. Maar Saar tekent ze nog steeds, in haar fantasiewereld van Vera de Muis.
Vera de Muis "ontstond" in de eerste helft van de jaren 80. Een muisje met wijde jurken en schortjes met strikjes en randjes. Samen met haar lieveheersbeestje (dat liever een t-shirt van U2 droeg!), Popje en Frits de spitsmuis. Dit sloeg meteen aan bij de lezers! Al gauw kwam Saar bij Vera wonen en die woont daar nog steeds. "In Vera de Muis leeft Saar voort" heeft Bastin ooit gezegd.
Begin jaren 90 werd de zeer verlegen Marjolein ontdekt door de Amerikanen. Daar werd ze een topper. Haar naam op Google is nu goed voor 19.200 hits! Borduurpakketten (die in Nederland al erg populair waren), kalenders, wenskaarten, scrapbook-artikelen... Marjolein Bastin werd in Amerika nog beroemder dan in Nederland!
Het huisje op Ameland werd verkocht, ze kochten begin jaren 90 een huis in de buurt van Kansas. Recentelijk zelfs op de Cayman eilanden en Zwitserland. Haar werk legt haar geen windeieren! Ik moet eerlijk bekennen dat de Amerikaanse en tropische aquarellen me minder boeien, ze zijn zonder meer schitterend, maar ik herken er minder in dan in de Nederlandse (en Zwitserse) aquarellen.
Toch blijf ik fan. Omdat ze ook blijft tekenen en schilderen waarmee ze is begonnen: die kleine dingen in de natuur tekenen en laten zien. Met als boodschap dat we zuinig moeten zijn op de natuur. Uitgeplozen uilenballen, de eerste sneeuwklokjes, een roodborstje middenin de winter, het komt elk jaar terug, al 25 jaar, en het verveelt me nog steeds niet. De tekeningen worden nog steeds gelardeerd met zinnetjes, waarin ze soms zeer persoonlijke dingen schrijft. Over haar kinderen en kleinkinderen, over haar jeugd, over de dood van haar moeder. En dan weer een kwinkslag.
Ik volg Marjolein Bastin al sinds ze, rond 1979, haar eerste tekeningen in de Libelle zette. Kleine illustraties bij de natuurpraatjes van Frans Buissink, die later eindredacteur werd bij Grasduinen.
Al gauw kreeg ze haar eigen hoekje in de Libelle. Aanvankelijk een halve pagina. Haar dagboeken, die ze al jaren bijhield, werden samengevat in deze pagina's. Met haar herkenbare ronde schoolschrift vertelde ze over wat ze tekende. Soms grappig, dan weer mijmerend, treurig zelfs...
Al gauw kreeg ze een hele pagina, tijdelijk zelfs 2. En elk jaar kwamen die tekeningen in een agenda uit. Ook tekende ze regelmatig in Grasduinen. Haar man, die architect was, werd haar manager en dat was maar goed ook, want in één van haar schaarse Libelle-interviews bekende ze dat ze allesbehalve zakelijk was. Zo had Gaston haar een keer tegen gehouden om de rechten op haar tekeningen te verkopen. Op dat moment leek het lucratief, achteraf is ze hem eeuwig dankbaar dat het niet doorging.
De eerste jaren gebruikte ze vooral veel bruintinten, later ook felle kleuren, en de vormen van de blaadjes en vogeltjes waren soms wel erg rond. Maar haar aquarellen verfijnden door de jaren heen. Ze werkte meer in pasteltinten. Het uitbundige maakte plaats voor ingetogenheid, maar haar intense liefde voor de natuur bleef er van af stralen.
Marjolein woont al jaren op de Veluwe. In de jaren 80, toen haar ster in Nederland snel steeg, zat ze ook regelmatig op Ameland. Ze tekende alles wat ze tegen kwam op het strand, in de duinen, haar enorme tuin, en onderweg.
Vooral in de jaren 80 en begin jaren 90 was haar hondje Saar, een Jack Russeltje, zeer vaak aanwezig op de tekeningen. Groot was het verdriet toen Saar stierf. Het tekenen en schrijven was toen heel duidelijk een uitlaatklep voor haar. Saar was haar soulmate! Later verscheen Boris, een Jack Russeltje dat op Saar leek, maar hoewel hij ook regelmatig getekend werd, heb ik het idee dat haar band met Boris toch minder groot was. Ik weet niet of Boris er nog is. Maar Saar tekent ze nog steeds, in haar fantasiewereld van Vera de Muis.
Vera de Muis "ontstond" in de eerste helft van de jaren 80. Een muisje met wijde jurken en schortjes met strikjes en randjes. Samen met haar lieveheersbeestje (dat liever een t-shirt van U2 droeg!), Popje en Frits de spitsmuis. Dit sloeg meteen aan bij de lezers! Al gauw kwam Saar bij Vera wonen en die woont daar nog steeds. "In Vera de Muis leeft Saar voort" heeft Bastin ooit gezegd.
Begin jaren 90 werd de zeer verlegen Marjolein ontdekt door de Amerikanen. Daar werd ze een topper. Haar naam op Google is nu goed voor 19.200 hits! Borduurpakketten (die in Nederland al erg populair waren), kalenders, wenskaarten, scrapbook-artikelen... Marjolein Bastin werd in Amerika nog beroemder dan in Nederland!
Het huisje op Ameland werd verkocht, ze kochten begin jaren 90 een huis in de buurt van Kansas. Recentelijk zelfs op de Cayman eilanden en Zwitserland. Haar werk legt haar geen windeieren! Ik moet eerlijk bekennen dat de Amerikaanse en tropische aquarellen me minder boeien, ze zijn zonder meer schitterend, maar ik herken er minder in dan in de Nederlandse (en Zwitserse) aquarellen.
Toch blijf ik fan. Omdat ze ook blijft tekenen en schilderen waarmee ze is begonnen: die kleine dingen in de natuur tekenen en laten zien. Met als boodschap dat we zuinig moeten zijn op de natuur. Uitgeplozen uilenballen, de eerste sneeuwklokjes, een roodborstje middenin de winter, het komt elk jaar terug, al 25 jaar, en het verveelt me nog steeds niet. De tekeningen worden nog steeds gelardeerd met zinnetjes, waarin ze soms zeer persoonlijke dingen schrijft. Over haar kinderen en kleinkinderen, over haar jeugd, over de dood van haar moeder. En dan weer een kwinkslag.
donderdag 5 februari 2004
Mozart
Zojuist de film Amadeus gezien... Heb hem al vaker gezien maar de laatste keer is alweer jaren geleden.
Opnieuw was ik enorm omder de indruk!
Oh ja, "Anthem 2003" kwam me afgelopen zomer zo bekend voor... Nu weet ik het weer: Mozarts Requiem!
Opnieuw was ik enorm omder de indruk!
Oh ja, "Anthem 2003" kwam me afgelopen zomer zo bekend voor... Nu weet ik het weer: Mozarts Requiem!
Fiep Westendorp overleden
In 1995 stierf Annie M.G.Schmidt. Eergister overleed Fiep Westendorp. Het Gouden Kinderboekenduo is na 9 jaar weer samen.
Wat zullen er in de hemel schitterende boeken uitgebracht worden!
Wat zullen er in de hemel schitterende boeken uitgebracht worden!
"Katten stelen niet..."
Dat riep mijn moeder altijd als de hond weer wat gejat had, dat in een onbewaakt ogenblik op tafel of op het aanrecht was blijven liggen...
Inmiddels heb ik al 20 jaar katten en ik weet beter... Maar dat er katten zijn die, terwijl je de ingrediënten van het avondeten bijeen sprokkelt, je tomaten aanvallen, is nieuw voor me...
Inmiddels heb ik al 20 jaar katten en ik weet beter... Maar dat er katten zijn die, terwijl je de ingrediënten van het avondeten bijeen sprokkelt, je tomaten aanvallen, is nieuw voor me...
Sorry, ik vond het wel leuk
En dan bedoel ik het kwartiertje Wim-Lex, Maxima en Amalia op de TV.
Tenenkrommend, belachelijk, nep, lachwekkend etc zijn vele kreten die ik heb gehoord en gelezen.
Noem me maar een muts, maar ik vond het wél leuk om te zien!
Tenenkrommend, belachelijk, nep, lachwekkend etc zijn vele kreten die ik heb gehoord en gelezen.
Noem me maar een muts, maar ik vond het wél leuk om te zien!
Lentebode
Mijn in november gepote irisbollen doen het prima! De gele mini-irisjes staan op punt van bloeien! Helaas zal het in het weekend gevoelig kouder worden (nee, er komt geen winter), dus ik vrees dat ze nog even in de knop zullen blijven...
woensdag 4 februari 2004
Computer-afsluitritueel voor moderne heksen
Ritual for the Great God Spammenot and the Goddess Delete*
*pronounced 'Del - ee - tay
Altar Setup -- Computer, keyboard, and mouse in center of altar, if you wish to put out candles and incense that is well and good, but it is probably better to forgo the salt and water for reasons that SHOULD be obvious. Connect to your ISP and open your mailbox.
The Ritual
I. Cast your circle.
If you have a cordless mouse you may use this to cast, otherwise you are better off using your usual tools.
II. Invocations of the elements
East -- O creatures of Air, you who bring "me too" posts, thoughts and ideas of the world into my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
South -- O creatures of Fire, you who bring the love letters, promises of organ enlargement, and flames of the e-list to my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
West -- O creatures of Water, you who bring guilt-trips, chain letters, and outpourings of joy to my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
North -- O creatures of Earth, you who bring technical support posts, product updates, and the minions of spam to my inbox, be with me tonight as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
III. Invoking the God and Goddess.
Great God Spammenot
Protector of the inbox
Filterer of pyramid schemes and sex sites
Guardian against pharmaceutical companies
Soldier against the forces of bulk email marketing
Be with me this night as I read my mail
Let not the evil forces of greed and corruption make it past your filters
I invoke your name
Spammenot, Spammenot, Spammenot (hit the report spam key repeatedly)
Great Goddess Delete
The last barrier between unwanted mail and me
Render of me too posts
Shredder of the dreaded chain email letters
Destroyer of all I do not wish to bring into my life
Be with me this night as I read my mail
Take ye all of the posts which have escaped your consort's power
I invoke your name
Delete, Delete, Delete (continue hitting delete button until you feel the goddess' power.
IV -- Cakes and Mail
Read your email in peace and joy. And delete the cookies in your temporary files for good measure.
V -- Thank the God and Goddess
Great Goddess Delete
I thank you for your awesome power
Gone are the days when I waded endlessly through emails.
Praised be your name. Go now in peace until I read again. Hail and
Farewell.
Great God Spammenot
You grow in power daily
Deliver me always from the dark forces of Spam
I give you honor and reverence. Stay with me always until I read again. I bid thee thanks.
VI: Dismissal of the Quarters
North -- O creatures of the Earth, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the information from technical support. I bid you Hail and Farewell.
West -- O creatures of Water, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the joyful news I have received. I bid you Hail and Farewell.
South -- O creatures of Fire, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the love letters. I bid you Hail and farewell.
East -- O creatures of Air, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the information and ideas of others. I bid you Hail and Farewell.
VII Open the Circle
The circle is opened and never broken. So mote it be!
*pronounced 'Del - ee - tay
Altar Setup -- Computer, keyboard, and mouse in center of altar, if you wish to put out candles and incense that is well and good, but it is probably better to forgo the salt and water for reasons that SHOULD be obvious. Connect to your ISP and open your mailbox.
The Ritual
I. Cast your circle.
If you have a cordless mouse you may use this to cast, otherwise you are better off using your usual tools.
II. Invocations of the elements
East -- O creatures of Air, you who bring "me too" posts, thoughts and ideas of the world into my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
South -- O creatures of Fire, you who bring the love letters, promises of organ enlargement, and flames of the e-list to my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
West -- O creatures of Water, you who bring guilt-trips, chain letters, and outpourings of joy to my inbox, be with me this night as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
North -- O creatures of Earth, you who bring technical support posts, product updates, and the minions of spam to my inbox, be with me tonight as I honor the Divine Couple Spammenot & Delete.
III. Invoking the God and Goddess.
Great God Spammenot
Protector of the inbox
Filterer of pyramid schemes and sex sites
Guardian against pharmaceutical companies
Soldier against the forces of bulk email marketing
Be with me this night as I read my mail
Let not the evil forces of greed and corruption make it past your filters
I invoke your name
Spammenot, Spammenot, Spammenot (hit the report spam key repeatedly)
Great Goddess Delete
The last barrier between unwanted mail and me
Render of me too posts
Shredder of the dreaded chain email letters
Destroyer of all I do not wish to bring into my life
Be with me this night as I read my mail
Take ye all of the posts which have escaped your consort's power
I invoke your name
Delete, Delete, Delete (continue hitting delete button until you feel the goddess' power.
IV -- Cakes and Mail
Read your email in peace and joy. And delete the cookies in your temporary files for good measure.
V -- Thank the God and Goddess
Great Goddess Delete
I thank you for your awesome power
Gone are the days when I waded endlessly through emails.
Praised be your name. Go now in peace until I read again. Hail and
Farewell.
Great God Spammenot
You grow in power daily
Deliver me always from the dark forces of Spam
I give you honor and reverence. Stay with me always until I read again. I bid thee thanks.
VI: Dismissal of the Quarters
North -- O creatures of the Earth, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the information from technical support. I bid you Hail and Farewell.
West -- O creatures of Water, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the joyful news I have received. I bid you Hail and Farewell.
South -- O creatures of Fire, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the love letters. I bid you Hail and farewell.
East -- O creatures of Air, I thank you for your presence this night. Go if you must, stay if you will, but leave with me the information and ideas of others. I bid you Hail and Farewell.
VII Open the Circle
The circle is opened and never broken. So mote it be!
dinsdag 3 februari 2004
Zacht!
Een kijkje op de buitenthermometer leert me, dat het dik 11 graden is... OK, het regent er wel bij, maar toch... Er zijn zomernachten die koeler zijn!
Maar we hebben dan ook wel een zeer warm begin-februari-dagje achter de rug, zelfs de trouwdag van Wim-Lex en Max (2 jaar geleden), die al temperatuurrecords brak, was een fractie minder warm!
Maar we hebben dan ook wel een zeer warm begin-februari-dagje achter de rug, zelfs de trouwdag van Wim-Lex en Max (2 jaar geleden), die al temperatuurrecords brak, was een fractie minder warm!
Abonneren op:
Posts (Atom)