Koninginnedagconcert

Lief, he, die traantjes van Maxima...!
Maar weet je wie ik vocaal nou het sterkst vond? André van Duin!

Die man kan écht zingen, en ik vond dat hij het zuiverst zong van allen!

Weet je dat ik eigenlijk best graag zou willen horen, hoe hij bepaalde chansons van Brel zou vertolken? Ik denk dat veel mensen dan héél stil zullen worden...

Kost voor slechte kauwers

Momenteel is mijn gebit opengebroken. Ze kunnen pas half mei weer verder, dus knapperige pistoletjes gezond en zo zijn voorlopig even taboe.

Van een rest kip kan je een makkelijk weg te slikken prut maken. Serveer met rijst en spinazie uit de diepvries.

1. Smelt een lepel boter in een gewone pan, doe wat prei, ui en knoflook erin en bak op niet te hoog vuur glazig, het moet een beetje knapperig blijven.
2. Doe er een lepel bloem over, roer goed. Laat even bakken op hoog vuur en pas op voor aankoeken!
3. Verdun met wat kipbouillon (van een blokje gemaakt, of gebruik een rest kippensoep van gisteren, inclusief sliertjes, kip, groente etc) tot de juiste dikte of dunheid.
4. Roer dan de restjes kip erdoorheen.
5. Effe doorpruttelen, en dan serveren.

Als extraatje heb ik er een schep hindustaanse masala doorheen gedaan 

Als je de prut een beetje dik houdt, in een platte schaal giet en in de koelkast in laat dikken, kan je er de volgende dag kroketten van draaien. Maar ik ben te lui om op te schrijven hoe je dat verder moet doen ...

Mijlpaal!

Three months, 10 minutes and 56 seconds ago I almost choked. Since then, I refused 2225 cigarettes and saved € 121,83. And I saved 1 week, 17 hours and 25 minutes! 

Ik ben nu 3 maanden rookloos! Het was niet makkelijk, en ik zal nog regelmatig in de verleiding komen, maar... al die peuken die ik heb laten staan, het geld dat ik heb bespaard en vooral: de trots, het is het waard!!!

Volgens het NSSMR ben ik vanaf vandaag KOS...!

Wat dat betekent? Dat ik mijn eerste ik-rook-niet-meer-certificaat zal ontvangen, als "Kwartaal Oude Schoorsteen"...!

Rokers, ik veroordeel jullie niet, ben zelf 26 jaar verslaafd geweest. Ik begrijp jullie, want stoppen is niet makkelijk, maar... het is het waard!

Nog even eindigen met een spreuk uit de NSSMR, een spreuk die me overeind houdt in moeilijke tijden:

Ik ben liever een niet-roker met af en toe zin in een sigaret, dan een roker met de continue wens om ervan af te zijn.

Soepie?

Ik ben al een paar dagen niet lekker. Soep is dan bij mij het meest welkom.

Ik experimenteer graag met soeprecepten en vanmiddag heb ik een mooie variant verzonnen.

Ik had:
- wat plakjes goedkope schouderham
- een potje champignons
- 2 bouillonblokjes (in dit geval: groente, van de Lidl)
- mosterd (met "spikkeltjes" erin).

Ik deed:

een flinke lepel boter smelten in een gewone pan, daarin bakte ik ham en champignons wat aan. Daarna deed ik er een flinke lepel bloem bij, stevig roeren tot alle bloem is opgenomen en de boel enigszins begint te kleuren. Er moet een liter vocht bij, daarvoor gebruikte ik het vocht van de champignons (we gooien immers niks weg in deze dure tijden  ) aangevuld met water. Voeg het vocht geleidelijk toe en roer goed met een garde.

Mosterd naar smaak toevoegen. Op smaak brengen.

Zo heb ik goedkoop een liter soep, waar ik mezelf weer mee op krachten wil krijgen ;)

De ballen van de paus

Hoe zou dat voelen? ...opstaan als Joseph Ratzinger en naar bed gaan als Benedictus XVI?

Het is overigens heel goed mogelijk dat er kardinalen zijn die, nadat de nieuwe paus is gekozen, roepen: "Da's mooi klote."

Huh? Ben ik soms gek geworden?

Nee, integendeel, ik ben bloedserieus! Hoewel... ik zit wel een beetje te grinniken!

Pausin Johanna en de doorkijkstoel

14/04/2005 om 00:00 door rab | Bron: belga

VATICAANSTAD - De legende van de pausin Johanna is ontsproten aan het gerucht dat een pauskeuze voorafging aan een ’manuele controle’ van de ’viriliteit’ van de nieuwe paus. Dit om te voorkomen dat er een vrouw zou worden verkozen tot het hoofd van de katholieke Kerk.

Of er ooit een vrouwelijke paus is geweest, en of de ’manuele controle’ werkelijk heeft bestaan, is onduidelijk. Het is wel zo dat de Kerk eist dat de paus een man is, met alles erop en eraan.

Legende
De bestaan van de pausin Johanna werd in alle geval erkend door de Kerk tot in de 16de eeuw en ook de doorkijkstoelen om te bevestigen dat het om een mannelijke paus ging, werden tentoongesteld.
Het pontificaat van pausin Johanna wordt volgens encyclopedieën gesitueerd tussen 855 en 857, tussen dat van Leo IV en Benedictus III. Volgens Dominicaanse kronieken uit de 13de eeuw was Johanna van afkomst Engels, maar geboren in het Duitse stadje Mainz.

Gekleed als een monnik zou ze de leden van de Curie verleid hebben door haar geleerdheid en zich zo in 855 hebben laten verkiezen tot ,,Paus Johannes VIII''. Het bedrog werd twee jaar later echter ontdekt. De zwangere pausin Johanna zou tijdens een processie in Rome contracties hebben gekregen en haar kind ter wereld hebben gebracht. Voor haar misleiding van de Kerk zou ze ter dood veroordeeld zijn via steniging.

Om er zeker van te zijn dat pausen voortaan mannelijk zouden zijn, zouden ze voortaan onderworpen worden aan een ’manuele controle’. De nieuwe paus moest plaatsnemen op een doorkijkstoel waarna een geestelijke zijn ’viriliteit’ kon controleren. Was dit zo, dan riep die: ,,duos habet et bene pendentes (er zijn er twee en ze hangen er goed)''.

Ballen pluizen

Het gaat goed met de kerkuil in zuidelijk Flevoland. Er is een werkgroep (site opent traag en helaas werken veel foto's niet), en die hebben in de nestkasten heel wat braakballen gevonden.

Wat doe je met die dingen? Nou, daar ga je mee naar het lokale tuincentrum, je nodigt kinderen uit en laat hen tegen een kleine vergoeding die ballen uitpluizen...!

Dát was een succes! Ook de bloedjes zijn er heen geweest. Ze kregen een soort pennendoosje met daarin een paar braakballen, en de mazzelaars die 's ochtends kwamen kregen ook een vergrootglas (die waren al gauw op, zoveel kinderen hadden ze niet verwacht... Ja, Almeerse ouders voeden hun kinderen natuurbewust op ), een stapel informatie op papier (inclusief tekeningen van wat ze aan konden treffen in de uilenballen) en potjes om de "oogst" in te doen.

Ik vond het wel eng, zo'n compacte massa vermorzelde muizenlijkjes... En het stonk ook nog eens... Naar poep, vond ik. Maar de bloedjes hadden daar absoluut geen bezwaar tegen. En ik ontdekte plotseling mijn moeder in mezelf, toen ik redelijk panisch riep "Je wast straks wél eerst je handen op de wc hier, voor we verder gaan!"

En toch was het interessant. Eerst werden de plukken vervilt zwartgrijs-achtig verwijderd (muizenhaar). De bal wordt voorzichtig opengebroken. En dan vind je allerlei botjes, soms naald-fijn. Wat is zo'n muisje toch fragiel!

Er zijn verschillende soorten muis die door de uil worden gegeten, en daar hadden ze ook opgezette exemplaren van (ik kende ze al... de katten leggen ze geregeld op de stoep hier!). En op een papiertje konden we zien welk botje precies welk lichaamsdeel was. Het vinden van een kaak, of een schedel, vonden de kinderen het leukst (ik denk: gemiddeld 2-3 schedeltjes per bal).

Voor een klein bedragje hebben de kinderen werkelijk uren zitten pluizen en genieten. Heerlijk!

Hoe zal hij heten?

Interessant artikel uit Trouw...!

Benedictus? Leo? Wat zal 't worden?

Een nieuwe naam kan ook: Thomas, Frans of Michaël

door Pieter van der Ven

Welke naam zal de nieuwe paus aannemen? Hormisdas waarschijnlijk niet, Urbanus evenmin. Pius ligt ook niet voor de hand. Paulus? Geen kans. Wat het ook wordt, er ís over nagedacht.

Toen de dode paus zijn reputatie als Gods mannetjesputter al ruimschoots had gevestigd, liet de toen reeds hoogbejaarde kardinaal Alfrink zich ontvallen dat het wel tijd werd voor een 'paus Benedictus XVI'.

Een nieuwe paus kiest zijn naam zorgvuldig en wees er maar zeker van dat ze er allemaal over hebben nagedacht voor het geval dat.

Benedictus: een paus van deze naam koestert misschien wel grote eerbied voor de monnik Benedictus van Nursia uit de 6de eeuw, maar primair verwijst hij met zijn keuze naar directe voorgangers. De laatste Benedictus bijvoorbeeld (XV) was paus van 1914 tot 1922. Vergeefs probeerde hij de Eerste Wereldoorlog te helpen bedaren. Klein, mager, een gestalte zonder aanzien, maakte hij krachtig een einde aan de heksenjacht die zijn voorganger Pius X in de kerk had ontketend tegen de 'modernisten' of wie daarvoor doorgingen. Benedictus XV koos de naam met op zijn beurt zijn verre voorganger Benedictus XIV in gedachte -net als hijzelf oud-bisschop van Bologna, maar ook bekend om zijn in die tijd opmerkelijke openheid voor wetenschap en kunst.

De afgelopen twee eeuwen was bij uitstek de tijd van de Pius-pausen. Van 1775 tot 1958 kozen liefst zeven pausen de naam Pius en samen heersten zij zo'n 125 jaar. Wie nu de naam Pius kiest, geeft daarmee het signaal af dat hij in het voetspoor wil van vooral het trio Pius IX, X en XII: autoritair, gesloten, tegen de boze buitenwereld.

Angelo Roncalli koos in 1958 als 78-jarige de naam Joannes XXIII. Die was in geen zes eeuwen meer voorgekomen en geen van al die 22 Joannesen had ooit bijster veel voorgesteld. Een passende naam voor zo'n oude man, vond hijzelf. Hij werd de paus van de open ramen, het aggiornamento en het Vaticaans Concilie. Wie zich nu Joannes XXIV waagt te noemen, schaart zich in dát spoor. Ze kijken wel uit.

Paulus dan? Geen kans. Een Paulus VII draagt noodzakelijk het stempel van de grootste tobber en de droevigste figuur onder de pausen van de 20ste eeuw -Paulus VI (overleden 1978),de man van de anticonceptiepil en de man die treurig aanzag hoe priesters, nonnen, seminaristen en gelovigen hun heil elders gingen zoeken.

Verder terug in de geschiedenis. Gregorius en Clemens, samen goed voor ruim dertig pausen. Gregorius (I, de Grote, overleden 604) -dat is muziek, gregoriaans, een gigant onder de pausen. Maar de laatste Gregorius (XVI, overleden 1846) was een ramp van aartsconservatieve benepenheid -fervent anti vrijheid van godsdienst en geweten; naam taboe.

De laatste Clemens (XIV, overleden 1774) hief de jezuïetenorde op; de overleden paus deed dat nét niet, maar met die naam zou de nieuwe paus zichzelf meteen als anti-jezuïet neerzetten. Wil hij niet.

Innocentius, Bonifacius, Alexander - samen ook zo'n dertig man, maar hun geschiedenis maakt de namen tot een onwaarschijnlijke keuze voor 2005. Neem Alexander, de beruchte Borja -'Sextus' met de vette knipoog. Of Urbanus, van wie de laatste 'Maffeo' heette en die zichzelf en zijn familie Barberini schaamteloos uit de kerkkas verrijkte.

Natuurlijk kan een nieuwe paus een maar zelden gebruikte naam kiezen: Agapitus, Hormisdas, Eutychianus of Zosimus. In de 3de eeuw was er zelfs een Papa Gajus. Maar zulke namen klinken toch wat buitenissig.

De paus mag ook zijn eigen naam houden, al is dat de laatste vierenhalve eeuw niet meer gebeurd.

De naam Benedictus is al gesuggereerd. Ondanks de onnodige, overhaaste banvloek voor Luther door Leo X zal de naam Leo XIV, honderd jaar na Leo XIII met diens voorzichtige toenadering tot de moderniteit, niet verkeerd vallen. Er zijn nog wel andere. Stefanus, Nicolaas, Sixtus of Adrianus -namen die door eeuwen stof zijn bedekt maar die niet per se kwalijk rieken uit de mond van de laatste.

Ten slotte mag een paus ook een nieuwe naam kiezen, eentje die geen van zijn 264 voorgangers ooit heeft genomen. Dat zou voor het eerst zijn in ruim duizend jaar. Paus Thomas bijvoorbeeld, die het ook wel eens moeilijk heeft in het geloof of anders paus Frans -eenvoudig en sympathiek- of toch liever paus Michaël, onversaagd ten strijde tegen de vorst van de wereld, de machten van de duisternis.

Een dubbelnaam mag ook. Maar níet Johannes Paulus III. Al was het maar omdat in 2000 jaar nog nooit driemaal achtereen dezelfde naam is genomen. Paus Jan Karel I zou wel kunnen, maar het is bij alle piëteit voor de grote voorganger misschien toch te lang en te melig.

Mind your language!

Eén van mijn slechte eigenschappen is, dat ik af en toe behoorlijk "grof in de bek" kan zijn. Natuurlijk hou ik me in bij de kinderen, maar zelfs dan wil er nog wel eens per ongeluk een krachtterm aan mijn lippen ontsnappen. Een dame zal ik waarschijnlijk wel nooit worden.

Als men deze regels ook naar mijn woonplaats gaan halen, zou ik best wel eens in de problemen kunnen komen en op straat komen te staan...

Paus

Paus Paulus Johannes II is op 2 april overleden.

Ik ben niet katholiek, zei ik al, en ik weet dat er misstanden zijn. Maar toch fascineert deze godsdienst me, de geschiedenis ervan, hoe allerlei heidense invloeden erin zijn opgenomen, de legendes en verhalen van de vele heiligen...

Geen wonder dat ik deze dagen niet voor de buis weg te slaan ben geweest. De begrafenis van Karol Wojtyla en het conclaaf voor zijn opvolging, ik zal het ademloos volgen! Alle achtergrondverhalen, ik zuig het op als een spons.

Op radio, tv en in kranten zijn nu heel veel achtergrondverhalen over pausen. Ik kom tijd, ogen en oren te kort om het allemaal te lezen, en noem me vervelend (het katholieke geloof speelt nou eenmaal geen rol hier, dat heeft Wojtyla in 1985 hoogstpersoonlijk mogen ervaren), maar als ik een heel erg interessant artikel vind (in mijn ogen), dan plaats ik het gewoon

Via mail kreeg ik dit artikel, ik weet geen bron, maar ik heb ervan gesmuld:

De kardinalen van de rooms-katholieke kerk gaan vandaag in conclaaf in de Sixtijnse Kapel in het Vaticaan om een nieuwe paus te kiezen. Ze leven in grotere luxe dan bij voorgaande pausverkiezingen.

De kardinalen zullen worden ondergebracht in het gastenhuis Domus Sanctae Marthae, nabij het Sint Pietersplein, en in de jaren negentig geheel gemoderniseerd en uitgebreid. Suites en kamers beschikken over een minibar, een luxe vergeleken met de sobere houten cellen waar de kardinalen bij de laatste verkiezing in 1978 verbleven. De Nederlandse kardinaal Alfrink zei destijds: ''Er zal voor alle eminenties stromend water zijn, maar of het ook echt stroomt, moet worden afgewacht.''

Ruim een kwart eeuw later zijn de tijden veranderd, in meerdere opzichten. De suites en kamers, waarvan de ramen worden geblindeerd, beschikken over een minibar. Dat was vroeger anders, bijvoorbeeld in 1963, het jaar dat Paulus VI werd gekozen. Michel van der Plas schreef ooit in Elsevier's Magazine dat kardinaal Alfrink na aankomst in zijn cel een fles Hollandse jenever in zijn koffer aantrof: ''Het zal de eerste, maar ook wel enige keer geweest zijn dat Bols in een conclaaf aanwezig was.'' Dat wordt straks nog afwachten in de minibars.

De duur van een conclaaf kon in de vroege geschiedenis nogal uitlopen, de verkiezing van Gregorius X in Viterbo, regio Latium, duurde bijna drie jaar, van december 1268 tot september 1271. Richard P. McBrien schrijft in zijn boek De Pausen dat het dak van het bisschoppelijk paleis op een gegeven moment werd verwijderd om de kardinalen bloot te stellen aan hitte, regen en nachtelijke koude. Ook werden de kardinalen met uithongering bedreigd als ze niet snel tot een keuze van een opvolger zouden komen.

Gregorius hield het na die drie jaar zelf ook drie jaar vol. In 1800 vond een conclaaf plaats dat nog drieënhalve maand duurde. In de laatste 160 jaar werden de twee langste conclaven na amper vier dagen beëindigd. Johannes Paulus II werd in twee dagen gekozen.

Zaken die hij heeft veranderd in zijn op 22 februari 1996 opgestelde verordening Universi Dominici Gregis (Herder van de grote kudde des Heren) betreffen de wijze waarop de stembriefjes bij een nieuwe pausverkiezing moeten worden ingevuld (in een leesbaar, maar niet herkenbaar handschrift), gecontroleerd en verzameld, hoe de stemming verloopt en een verbod op het fotograferen van een gestorven paus in zijn privé-vertrek (de lijfarts van Pius XII maakte na diens dood in 1958 foto's van de overleden paus en verkocht ze voor veel geld aan een boulevardblad).

Johannes Paulus schafte ook het eeuwenoude ceremonieel af om de gestorven paus de vraag te stellen of hij sliep. Voor het stellen van deze vraag werd de overledene driemaal met een zilveren hamertje op het voorhoofd getikt. Johannes Paulus I was in 1978 de laatste paus bij wie dat nog wel gebeurde. Een andere verandering betreft het controleren door twee technici van de Sixtijnse Kapel en andere conclaafruimten op afluisterapparatuur.

Johannes XXIII veranderde al het gebruik dat na de verkiezing de kardinalen op hun knieën naar de nieuwe paus kropen om vervolgens de voeten en de handen te kussen. De voetkus werd uiteindelijk afgeschaft.

Tot het eind van de achttiende eeuw kwamen de kardinalen bijeen op de locatie waar de paus was gestorven. Het conclaaf - het Latijnse cum clave betekent 'met de sleutel', achter gesloten deuren dus - wordt sinds 1878 gehouden in de de vijftiende-eeuwse Sixtijnse Kapel, in opdracht van paus Sixtus IV gebouwd. De kapel is vooral bekend door de muur- en plafondschilderingen. De verkiezing vindt plaats voor een fresco van Michelangelo, Het Laatste Oordeel, in 1541 door hem voltooid op de muur achter het altaar.

Tot nu toe werd tijdens het conclaaf een antiek kacheltje in de Sixtijnse Kapel geïnstalleerd waarin de stembiljetten van de kardinalen werden verbrand. Werd aan de biljetten vochtige stro toegevoegd, dan kwam er zwarte rook uit de schoorsteen boven de kapel (nog geen paus). Pas als de paus was gekozen, werd droog stro toegevoegd, hetgeen witte rook opleverde. Dit is een gebruik sinds 1903. Het verbranden gebeurde niet na iedere stemming, maar pas na twee stemmingen die zonder resultaat bleven. De stembiljetten werden één voor één door de kardinalen in een miskelk op het altaar gedaan.

Het aantal stemmingen verschilde nogal. Johannes Paulus II werd bij de achtste stemming tot paus gekozen. Pius XI had in 1922 veertien stemmingen nodig.

Aan de gekozene wordt gevraagd of hij de verkiezing aanvaardt. Bij het antwoord 'accepto' is hij formeel paus en wordt gevraagd welke naam hij aanneemt.

Niet altijd is voor het publiek op het Sint Pietersplein duidelijk geweest of het kacheltje witte of zwarte rook produceerde. De laatste witte rook, na de verkiezing van Johannes Paulus II, was te zien op 16 oktober 1978 om 18.18 uur. Een half uur later was de balkonscène.

Vaticaan

Het Vaticaan heeft voor paus-zaliger Johannes Paulus II, ofwel Karol Wojtyla, een website geopend. Ik vind het een mooi stukkie werk! 

Het is in verschillende talen te zien, o.a. in het Engels.

Mooie foto's ook...!

Paus

Ik ben niet katholiek (hoewel religies me wél interesseren), maar de lijdensweg van de paus houdt me erg bezig.

Een dierbare van ons lijdt aan dezelfde rotziekte Parkinson (al sinds zijn 40e). De beelden van een kwijlende paus met zijn mond wijd open schokken vele mensen, maar wij zijn er, helaas, al aan gewend.

Nu is de paus aan het sterven, op een waarschijnlijk nogal akelige manier. Net als onze dierbare wil hij geen euthanasie.

Ik hoop van harte dat zijn God hem snel tot Zich roept, en een einde maakt aan dit lijden...