zondag 31 augustus 2014
Wat eten we vandaag?
Zelf gemaakte spelttortilla met Chiligarnalen en met koriander en minitomaten uit eigen tuin.
zaterdag 30 augustus 2014
Leuk!
Afgelopen voorjaar kikkerdril in de vijver gedaan. Nu springen er allemaal kleine kikkertjes rond in de tuin! 
Wat een prachtige kat!
Ik had hem Twoface genoemd.
I Think I Found The Most Amazing Cat On The Internet. Ladies And Gentlemen, Meet Venus.
Nope, it’s not photoshop. Venus, the amazing Chimera cat, actually looks like this! Her stunning ‘two-faced’ look is a result of a genetic trait called chimerism. You can find more of her on Facebook, Instagram and Twitter.
I Think I Found The Most Amazing Cat On The Internet. Ladies And Gentlemen, Meet Venus.
Nope, it’s not photoshop. Venus, the amazing Chimera cat, actually looks like this! Her stunning ‘two-faced’ look is a result of a genetic trait called chimerism. You can find more of her on Facebook, Instagram and Twitter.
"Stop alsjeblieft met zeuren over de Ice Bucket Challenge"
De ergste mensen zijn niet de hashtagactivisten, maar de mensen die het nodig vinden om iedereen van hun afkeer van de Ice Bucket Challenge op de hoogte te stellen.
Door Angelina Fanous
Wat gebeurt er eigenlijk wanneer je ALS hebt?
Eerst voelt het aan als ouderdom. Er voelt iets anders, alsof je een nacht in een rare houding op je handen geslapen hebt, en dat gekke gevoel maar niet overgaat. Eerst voelt het als pijn in je vingers, maar dan vraag je je af of het eigenlijk wel mogelijk is om pijn in je vingers te hebben. Dan besef je dat die pijn eigenlijk een gebrek aan kracht is. Je wil een deur openen en hoezeer je brein er ook van overtuigd is dat dat een realistisch doel is, lukt het je niet om de deur open te krijgen. Daarom wil je in een restaurant ineens geen biefstuk meer bestellen - biefstuk, ja. Je baseert je kledingkeuzes op de hoeveelheid knoopjes, ritsen en riempjes eraan zitten. Je raakt volledig uitgeput tijdens het wassen van je haar.
Als de ziekte nog in de beginfase is en alleen je fijne motoriek heeft opgeëist, dan ben je niet van het leven aan het genieten en je bucketlist aan het afwerken. Nee, je zit in ziekenhuizen, waar neurologen je elektroshocks toedienen en met naalden in je prikken. Omdat ALS een ziekte is met een onbekende oorzaak moeten artsen alle andere potentiële ziektes uitsluiten voordat ze de diagnose van ALS kunnen vaststellen. Zelfs met het huidige geavanceerde medische systeem is het voor doktoren onmogelijk om met een bloedonderzoek de diagnose ALS te stellen. Nee, je krijgt zoveel testen dat je het idee begint te krijgen dat de doktoren je proberen te klonen. Het is uitputtend, frustrerend en uiteindelijk hartverscheurend.
Ondertussen moet je toezien hoe je spierweefsel afneemt tot het uiteindelijk verdwijnt, en hoewel je weet dat je ooit wist hoe je het moest gebruiken, lijkt het nu alsof je dat nooit geleerd hebt.De ziekte zal zich iedere dag wat verspreiden en al het vermogen dat nodig is om te lopen, praten, kauwen en slikken beetje bij beetje opeisen, tot je compleet verlamd bent. In een tijdbestek van drie tot vijf jaar verspreidt de ziekte zich naar de longen, wat zelfstandig ademen onmogelijk maakt.
Maar twee tot vijf op de honderdduizend mensen krijgen deze kloteziekte, en die zeldzaamheid is zowel een geschenk als een vloek. Er hoeven niet veel mensen aan te lijden, maar dat betekent ook dat de ziekte door de grote farmaceutische bedrijven veelal wordt genegeerd. Volgens Amerikaanse gegeven kost het gemiddelde medicijn van het creëren van het concept tot de eerste testen op labmuizen tot lancering op de markt vijf miljard dollar om te maken - wat het financieren van medicatie voor een zeldzame ziekte als deze niet bepaald rendabel maakt. Overheidssubsidie is laag en ook het aantal goede doelen die ALS-onderzoek ondersteunenis een fractie van het aantal goede doelen voor - bijvoorbeeld- kanker.
Als hopeloosheid de definitie van depressie is, dan belichaamt deze ziekte die term perfect. Vóór 29 juli - toen de Ice Bucket Challenge viraal ging - was er niet veel aandacht voor ALS. De ziekte was vaag en onzichtbaar - niet iets dat om de twee posts op je nieuwsfeed verscheen. Maar de Ice Bucket Challenge gaat de hele wereld over en heeft wereldwijd in een maand al 63,4 miljoen euro opgehaald, mogelijk gemaakt door 1.7 miljoen donateurs. Vorig jaar rond dezelfde tijd was dat maar 2,5 miljoen euro binnen dezelfde tijdspanne. In Nederland zijn er afgelopen maand 14.000 donaties gedaan, terwijl dat er in een normale maand minder dan tweehonderd zijn. Eindelijk staat ALS in de spotlights.
Bij elk feestje is er die ene vriend van een vriend die te dronken wordt en alles onderkotst en het feest verpest - zo ook bij de Ice Bucket Challenge. Die ene zelfingenomen vriend die het nodig vindt om via Facebook te klagen dat mensen zich niet aan de regels houden, die gast die je een meme over Afrikaanse kinderen zonder water whatsappt of de journalist/mediacommentator die een cynisch stukje schrijft over 'hashtagactivisme'. Iets dat in alle opzichten een succes was hebben we weer verschrikkelijk gemaakt.
De ergste mensen zijn niet de hashtagactivisten, maar de mensen die het van achter hun computer nodig vinden om iedereen van hun afkeer van de Ice Bucket Challenge op de hoogte te stellen. Het is duidelijk dat de Ice Bucket Challenge niet perfect is, maar dat betekent niet dat we krampachtig onze handen in de lucht moeten gooien over hoe niet iedereen gedoneerd heeft, dat het mensen alleen om zichzelf gaat of dat we emmers water verspillen door ze over onze hoofden te gooien.
Alle cynici die van mening zijn dat mensen in bescheidenheid moeten doneren en niet door middel van een filmpje op sociale media, kijken compleet voorbij de fundamentele realiteit dat de mensheid bestaat uit sociale dieren. We zoeken naar groepen waar we deel van kunnen uitmaken en dat groepsverband verbindt ons in dit geval met het goede doel. Doneren zonder emmers met ijswater boven onze hoofden leeg te gooienhaalt ons uit dat verband. Het gaat erom dat we ergens bij willen horen.
De hashtagactivisten creëren in feite die gemeenschap. Sinds wanneer moet je toestemming van bepaalde mensen hebben om te mogen strijden voor een doel? Er is ook niks mis met de deelnemers die geen idee hebben wat ALS is of geen enkele connectie hebben met de ziekte. Dat zijn de mensen die het feest gaande houden, anderen motiveren en ervoor zorgen dat doneren aan een goed doel leuk lijkt. Zit je er echt op te wachten dat je newsfeed gewoon weer alleen vol staat met babyfoto's, matige pogingen tot voedselfotografie en links naar artikelen en video's die Your Mind gaan Blowen? Meh.
Ga lekker door met bakken ijswater over je hoofd kieperen, en dan blijf ik het liken. De Ice Bucket Challenge is een van de weinige dingen die me hoop hebben gegeven sinds ik zes weken geleden - op mijn 29e - de diagnose kreeg dat ik in het beginstadium van ALS zit.
Door Angelina Fanous
Wat gebeurt er eigenlijk wanneer je ALS hebt?
Eerst voelt het aan als ouderdom. Er voelt iets anders, alsof je een nacht in een rare houding op je handen geslapen hebt, en dat gekke gevoel maar niet overgaat. Eerst voelt het als pijn in je vingers, maar dan vraag je je af of het eigenlijk wel mogelijk is om pijn in je vingers te hebben. Dan besef je dat die pijn eigenlijk een gebrek aan kracht is. Je wil een deur openen en hoezeer je brein er ook van overtuigd is dat dat een realistisch doel is, lukt het je niet om de deur open te krijgen. Daarom wil je in een restaurant ineens geen biefstuk meer bestellen - biefstuk, ja. Je baseert je kledingkeuzes op de hoeveelheid knoopjes, ritsen en riempjes eraan zitten. Je raakt volledig uitgeput tijdens het wassen van je haar.
Als de ziekte nog in de beginfase is en alleen je fijne motoriek heeft opgeëist, dan ben je niet van het leven aan het genieten en je bucketlist aan het afwerken. Nee, je zit in ziekenhuizen, waar neurologen je elektroshocks toedienen en met naalden in je prikken. Omdat ALS een ziekte is met een onbekende oorzaak moeten artsen alle andere potentiële ziektes uitsluiten voordat ze de diagnose van ALS kunnen vaststellen. Zelfs met het huidige geavanceerde medische systeem is het voor doktoren onmogelijk om met een bloedonderzoek de diagnose ALS te stellen. Nee, je krijgt zoveel testen dat je het idee begint te krijgen dat de doktoren je proberen te klonen. Het is uitputtend, frustrerend en uiteindelijk hartverscheurend.
Ondertussen moet je toezien hoe je spierweefsel afneemt tot het uiteindelijk verdwijnt, en hoewel je weet dat je ooit wist hoe je het moest gebruiken, lijkt het nu alsof je dat nooit geleerd hebt.De ziekte zal zich iedere dag wat verspreiden en al het vermogen dat nodig is om te lopen, praten, kauwen en slikken beetje bij beetje opeisen, tot je compleet verlamd bent. In een tijdbestek van drie tot vijf jaar verspreidt de ziekte zich naar de longen, wat zelfstandig ademen onmogelijk maakt.
Maar twee tot vijf op de honderdduizend mensen krijgen deze kloteziekte, en die zeldzaamheid is zowel een geschenk als een vloek. Er hoeven niet veel mensen aan te lijden, maar dat betekent ook dat de ziekte door de grote farmaceutische bedrijven veelal wordt genegeerd. Volgens Amerikaanse gegeven kost het gemiddelde medicijn van het creëren van het concept tot de eerste testen op labmuizen tot lancering op de markt vijf miljard dollar om te maken - wat het financieren van medicatie voor een zeldzame ziekte als deze niet bepaald rendabel maakt. Overheidssubsidie is laag en ook het aantal goede doelen die ALS-onderzoek ondersteunenis een fractie van het aantal goede doelen voor - bijvoorbeeld- kanker.
Als hopeloosheid de definitie van depressie is, dan belichaamt deze ziekte die term perfect. Vóór 29 juli - toen de Ice Bucket Challenge viraal ging - was er niet veel aandacht voor ALS. De ziekte was vaag en onzichtbaar - niet iets dat om de twee posts op je nieuwsfeed verscheen. Maar de Ice Bucket Challenge gaat de hele wereld over en heeft wereldwijd in een maand al 63,4 miljoen euro opgehaald, mogelijk gemaakt door 1.7 miljoen donateurs. Vorig jaar rond dezelfde tijd was dat maar 2,5 miljoen euro binnen dezelfde tijdspanne. In Nederland zijn er afgelopen maand 14.000 donaties gedaan, terwijl dat er in een normale maand minder dan tweehonderd zijn. Eindelijk staat ALS in de spotlights.
Bij elk feestje is er die ene vriend van een vriend die te dronken wordt en alles onderkotst en het feest verpest - zo ook bij de Ice Bucket Challenge. Die ene zelfingenomen vriend die het nodig vindt om via Facebook te klagen dat mensen zich niet aan de regels houden, die gast die je een meme over Afrikaanse kinderen zonder water whatsappt of de journalist/mediacommentator die een cynisch stukje schrijft over 'hashtagactivisme'. Iets dat in alle opzichten een succes was hebben we weer verschrikkelijk gemaakt.
De ergste mensen zijn niet de hashtagactivisten, maar de mensen die het van achter hun computer nodig vinden om iedereen van hun afkeer van de Ice Bucket Challenge op de hoogte te stellen. Het is duidelijk dat de Ice Bucket Challenge niet perfect is, maar dat betekent niet dat we krampachtig onze handen in de lucht moeten gooien over hoe niet iedereen gedoneerd heeft, dat het mensen alleen om zichzelf gaat of dat we emmers water verspillen door ze over onze hoofden te gooien.
Alle cynici die van mening zijn dat mensen in bescheidenheid moeten doneren en niet door middel van een filmpje op sociale media, kijken compleet voorbij de fundamentele realiteit dat de mensheid bestaat uit sociale dieren. We zoeken naar groepen waar we deel van kunnen uitmaken en dat groepsverband verbindt ons in dit geval met het goede doel. Doneren zonder emmers met ijswater boven onze hoofden leeg te gooienhaalt ons uit dat verband. Het gaat erom dat we ergens bij willen horen.
De hashtagactivisten creëren in feite die gemeenschap. Sinds wanneer moet je toestemming van bepaalde mensen hebben om te mogen strijden voor een doel? Er is ook niks mis met de deelnemers die geen idee hebben wat ALS is of geen enkele connectie hebben met de ziekte. Dat zijn de mensen die het feest gaande houden, anderen motiveren en ervoor zorgen dat doneren aan een goed doel leuk lijkt. Zit je er echt op te wachten dat je newsfeed gewoon weer alleen vol staat met babyfoto's, matige pogingen tot voedselfotografie en links naar artikelen en video's die Your Mind gaan Blowen? Meh.
Ga lekker door met bakken ijswater over je hoofd kieperen, en dan blijf ik het liken. De Ice Bucket Challenge is een van de weinige dingen die me hoop hebben gegeven sinds ik zes weken geleden - op mijn 29e - de diagnose kreeg dat ik in het beginstadium van ALS zit.
Mededeling
Recept van oudste voor mede:
Deze is voor 10 liter en is een redelijk recept. Je kunt beter 5 liter maken om te beginnen (gewoon alle maten in het recept halveren) want honing is niet heel goedkoop.
http://bijlmakers.com/wijn-maken/mede/
De meest gemaakte mede is de Amerikaanse JAOM mede met sinaasappel. Als je van de pure, niet al te zoete smaak van sinaasappel houdt is deze aan te raden. Maar alle maten zijn Amerikaans dus je moet even omrekenen naar 5 of 10 liter. (google is hier makkelijk mee: gewoon intikken 'gallon to liter' of 'lbs to kilo' http://www.homebrewtalk.com/.../joes-ancient-orange-mead.../
Spullen kun je hier halen: http://www.brouwmarkt.nl/
Je hebt om te beginnen alleen een fles, waterslot, dop en gist nodig qua hardware. Als je het later in flessen stopt moet je natuurlijk wel kurkmachines of kroonkurkmachines hebben. Maar je kunt het ook in schone plastic flessen doen als je het binnen redelijke tijd wilt drinken.
BELANGRIJKSTE VAN ALLES is om heel schoon te werken. Als je een infectie krijgt dan kun je het weggooien of wachten totdat het ruwe azijn wordt waar je mogelijk ziek van wordt.
Deze is voor 10 liter en is een redelijk recept. Je kunt beter 5 liter maken om te beginnen (gewoon alle maten in het recept halveren) want honing is niet heel goedkoop.
http://bijlmakers.com/wijn-maken/mede/
De meest gemaakte mede is de Amerikaanse JAOM mede met sinaasappel. Als je van de pure, niet al te zoete smaak van sinaasappel houdt is deze aan te raden. Maar alle maten zijn Amerikaans dus je moet even omrekenen naar 5 of 10 liter. (google is hier makkelijk mee: gewoon intikken 'gallon to liter' of 'lbs to kilo' http://www.homebrewtalk.com/.../joes-ancient-orange-mead.../
Spullen kun je hier halen: http://www.brouwmarkt.nl/
Je hebt om te beginnen alleen een fles, waterslot, dop en gist nodig qua hardware. Als je het later in flessen stopt moet je natuurlijk wel kurkmachines of kroonkurkmachines hebben. Maar je kunt het ook in schone plastic flessen doen als je het binnen redelijke tijd wilt drinken.
BELANGRIJKSTE VAN ALLES is om heel schoon te werken. Als je een infectie krijgt dan kun je het weggooien of wachten totdat het ruwe azijn wordt waar je mogelijk ziek van wordt.
vrijdag 29 augustus 2014
Tuin
Vandaag eindelijk weer in de tuin gewerkt! Door het slechte augustusweer is het er niet veel van gekomen. De tuin staat er niet mooi bij, het is alsof de herfst al is ingevallen. Vaste planten die vorig jaar tot ver in september, zelfs oktober, doorbloeiden, zijn nu al lelijk.
De gezaaide cosmea blijkt gruwelijk groot (ik had toch echt naar een kleine versie gezocht!) en neemt veel ruimte in. Gelukkig is hij eenjarig, hij mag nu zijn gang gaan omdat de rest toch niet mooi erbij staat.
De gezaaide cosmea blijkt gruwelijk groot (ik had toch echt naar een kleine versie gezocht!) en neemt veel ruimte in. Gelukkig is hij eenjarig, hij mag nu zijn gang gaan omdat de rest toch niet mooi erbij staat.
Verder heb ik de kleinbloemige clematis uitgedund en de palen voor de druif neergezet met een dik ijzerdraad om de druif letterlijk om de tuin te leiden 
Ondertussen flink snoepend van de al rijpe druiven (blauwe pitloze, heerlijk zoet!).
Ondertussen flink snoepend van de al rijpe druiven (blauwe pitloze, heerlijk zoet!).
Ik moet nog de scharnierplant eruit rossen want die woekert teveel, op zijn plek komt de margriet want die is flink gegroeid. Helaas heeft de hitte van juli veel bloei gesmoord, want ook de margriet, die zo vol in bloei stond, was na die hitte dor en heeft na het verwijderen van de dode bloemen geen tweede bloei gegeven (vorig jaar wel).
Ook de dropplant, die er het mooist bij staat, gaat verplaatst worden.
Ook de dropplant, die er het mooist bij staat, gaat verplaatst worden.
En dan later nog de laatste betonnen bloembakken neerzetten, daar gaan de aardbeien in, want nu jakkeren ze ongecontroleerd als onkruid de tuin door en verstikken ze de boel.
Een tuin is nooit klaar maar omdat ik het op mijn gemak kan doen en eventueel kan laten liggen als het slecht weer is of ik niet in orde ben, is het bevredigender dan het huishouden
maar omdat ik het op mijn gemak kan doen en eventueel kan laten liggen als het slecht weer is of ik niet in orde ben, is het bevredigender dan het huishouden 
Honing
Oudste is de laatste tijd bezig met het maken van mede (honingwijn) en had een emmer goede honing gescoord. Die honing was hij gisteravond aan het verwerken (verwarmen, carameliseren en zo, voor een smaakvariatie).
Het hele huis rook naar honing!
En opeens zagen we dat er zwermen bijen rond het raam (bij een minimaal kiertje waarschijnlijk) hingen, er was zelfs al een bij die zich binnen had weten te wringen! Ze waren op de lucht afgekomen!
Blijkbaar een goeie kwaliteit honing
donderdag 28 augustus 2014
Ad van der Gein (Cocktail Trio) overleden
Dat is nou ook wat... Afgelopen maand genoten van Krasse Knarren, waarin o.a. Ad van der Gein zat. Hoogbejaard en wat wankel, maar verder nog helemaal bij de tijd. Gisteren schreef ik er over (laatste aflevering) en nu lees ik dat hij is overleden.
Ad van der Gein van Cocktail Trio overleden
Ad van der Gein, de muzikale leider en componist van Het Cocktail Trio, is op 92-jarige leeftijd in het ziekenhuis in Amstelveen overleden. Dat heeft zijn familie laten weten.
Het Cocktail Trio maakte in de jaren 50, 60 en 70 naam met liedjes als Dierkundeles, Kangoeroe eiland, Wie heeft de sleutel van de jukebox gezien en Het vlooiencircus. Ook maakte het trio carnavalsplaten als Lief zijn voor elkaar.
Van der Gein componeerde de muziek van ruim 350 Nederlandstalige liedjes voor onder anderen Willy Alberti, Willeke Alberti, Wim Sonneveld, Corrie Brokken, Ria Valk, Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer. Daarnaast componeerde hij veel marsmuziek en trad hij op in de Snip en Snap Revue.
Tot kort voor zijn overlijden was Van der Gein nog actief als pianist en begeleider van een seniorenkoor. Verder was hij één van de deelnemers in het tv-programma Krasse Knarren, van Omroep Max. Daarvan is gisteren de laatste aflevering uitgezonden. Samen met onder anderen presentator Hans van der Togt en acteur Eric Schneider verbleef hij een week in een villa. Idee van het programma is om oude mensen terug in de tijd te laten gaan en dan te kijken of ze zich geestelijk en lichamelijk jonger kunnen denken.
Jan Slagter van Omroep Max zegt in een reactie dat hij van de familie heeft begrepen dat Van der Gein heeft genoten van de opnames van Krasse Knarren. Die waren deze zomer. 'Het is heel bijzonder dat Omroep Max na zijn indrukwekkende carrière nog zo'n prachtig portret van Ad heeft mogen maken.'
Van der Gein componeerde de muziek van ruim 350 Nederlandstalige liedjes voor onder anderen Willy Alberti, Willeke Alberti, Wim Sonneveld, Corrie Brokken, Ria Valk, Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer. Daarnaast componeerde hij veel marsmuziek en trad hij op in de Snip en Snap Revue.
Tot kort voor zijn overlijden was Van der Gein nog actief als pianist en begeleider van een seniorenkoor. Verder was hij één van de deelnemers in het tv-programma Krasse Knarren, van Omroep Max. Daarvan is gisteren de laatste aflevering uitgezonden. Samen met onder anderen presentator Hans van der Togt en acteur Eric Schneider verbleef hij een week in een villa. Idee van het programma is om oude mensen terug in de tijd te laten gaan en dan te kijken of ze zich geestelijk en lichamelijk jonger kunnen denken.
Jan Slagter van Omroep Max zegt in een reactie dat hij van de familie heeft begrepen dat Van der Gein heeft genoten van de opnames van Krasse Knarren. Die waren deze zomer. 'Het is heel bijzonder dat Omroep Max na zijn indrukwekkende carrière nog zo'n prachtig portret van Ad heeft mogen maken.'
woensdag 27 augustus 2014
Het proces van Pietertje Swing
Ik hou van oude Nederlandstalige muziek met een geschiedenis. Is me met de paplepel ingegoten.
Zo heb ik ook dit vooroorlogse stukje rap, ja, echt, RAP, gehoord, nog voor de Sugarhill Gang op nummer één kwam .
.
Ernstig vergeten en ja, een tikkie traag, maar ergens in de jaren zeventig was er een leuke remake van op tv, en zo leerde ik het kennen.
Youtube heeft die remake niet, maar wel het origineel!
Krasse knarren
Krasse Knarren aan het kijken, zo leuk, die sterren van vroeger! Waaronder een idool uit mijn vroege kinderjaren... Ik was als klein meisje dol op het Cocktail Trio. De pianist, Ad van der Gein, leeft nog steeds en was 92 jaar tijdens de opnames. Hij had wel een rollator nodig (met frisse tegenzin!), maar was op veel fronten de kraste knar van het gezelschap!
dinsdag 26 augustus 2014
Veronica Sorry
Heerlijk genieten van Jeugdsentiment op Radio 5, deze week 40 jaar geleden dat Veronica-als-piraat moest zwijgen...
maandag 25 augustus 2014
zondag 24 augustus 2014
Kokkerellen
In het kader van "trek eens wat vaker een kookboek uit de kast": gulai ikan en tjap tjoi...
zaterdag 23 augustus 2014
Tijd voor een nieuwe
Mijn smartphone valt nu echt helemaal uit elkaar... Hij is dan wel niet zo heel oud (2 jaar) maar ook ook zeer intensief gebruikt en een ongelukkige val aan het begin van de vakantie lijkt toch echt de genadeslag te zijn.
Herstel is duur, en de dagwaarde is niet zoveel meer. Ook qua software trekt hij het allemaal niet meer zo best, ondanks fabrieksinstellingen en rooten. Vastlopers, uitvallen... Mijn mooie witte Note is moe, is op, en kan niet meer.
En daarom heb ik een voorschot genomen op mijn verjaardagsgeld en een nieuwe besteld. De Samsung S4, vanwege de geweldige camera. Maandag komt hij! Geen witte, zoals mijn Note (dat was 50 euro duurder, ja doei!), maar een zwarte (niet de Black Edition, maar een doorsnee zwarte). Een schokbestendig hoesje en reservebatterij is ook al onderweg.
Mijn oude Note mag met pensioen, kan via de wifi nog wel als radiootje of tv-schermpje dienen op mijn slaapkamer (dat lukt nog net), en verder mag hij genieten van een welverdiende rust na een veelbewogen leven
vrijdag 22 augustus 2014
Ektorp
Uitdaging: de bekleding van mijn Ektorpbank stropen, wassen en opbergen (is nieuw en wil ik niet kapot laten klauwen door Sjim, en die fleece dekens erop staan zo armoedig), en dan de tweedehands bekleding die ik van Marktplaats heb om de bank sjorren... (daar mag de kat fleecedekenloos op liggen)
Tip, begin aan de achterkant als het er af moet, en de zijkant als het erop moet.
Tip, begin aan de achterkant als het er af moet, en de zijkant als het erop moet.
Missie volbracht! Ohhh, alsof ik een heel nieuw bankstel heb!
donderdag 21 augustus 2014
Van zulke dagen wil ik wel méér hebben!
Thuiskomen na een lange, vermoeiende dag.
En dan ontdekken dat je ene kind nu al zijn maatschappelijke stage heeft geregeld en ook op dag één van het nieuwe schooljaar al zijn profielwerkstuk heeft aangeslingerd.
En je andere kind, die inmiddels onder "regio midden" valt en nog bonus vakantie heeft, heeft een hemelse appeltaart gebakken en de keuken in haast maagdelijke staat teruggebracht!
En je andere kind, die inmiddels onder "regio midden" valt en nog bonus vakantie heeft, heeft een hemelse appeltaart gebakken en de keuken in haast maagdelijke staat teruggebracht!
Mijn dankbaarheid is even niet in woorden uit te drukken
woensdag 20 augustus 2014
Bob Ross
"The Joy of Painting" with Bob Ross
"I'll tell you what, here's a happy little tree. He lives right there. Just sort of visualize in your mind where you think a tree would be happy and you put him in there ..." --Bob Ross, 1986
dinsdag 19 augustus 2014
Wasabihondje
Oudste had wasabipinda's. Jeweetwel, wasabi is dat snoeihete groene goedje bij de sushi. Nou, dat dus, als laagje om een pinda, en dan in de extra strong versie.
Blijkt Chico ze ook lekker te vinden. Niet gewoon lekker, want hij vindt alles lekker, maar echt hartverscheurend lekker! Zo lekker, dat oudste binnen vijf minuten Chico kon leren om niet meer in de weg te lopen in de keuken met die nootjes als beloning! Daar train ik verdorie al twee jaar op...
Even later zei ik het woord "wasabinootje". Chico meteen in standje superalert, en rent vervolgens naar oudste om fanatiek om zo'n nootje te bedelen...!
Ik denk dat ik voortaan maar met een zakje wasabipinda's naar de hondenschool ga...
Vroeger had ik een hondje dat een moord deed voor het dekseltje van een bekertje roomijs. En later een hond die helemaal in trance raakte van een boterham pindakaas. En nu dan een hond die een moord doet voor wasabipinda's...
maandag 18 augustus 2014
Lekker!
Jongste heeft Japanse rijstballen gemaakt, onigiri. Ze waren lekker! Op zijn verzoek een foodselfie
 |
| Japanse kleefrijst/sushirijst met daarin vulling (in dit geval surimi), met stukjes nori (zeewiervel) of zwarte sesam. Dippen in Kikkoman-sojasaus. |
Abonneren op:
Posts (Atom)