Aardbeving op Samos

 Gisteren werden Turkije en de Egeïsche Zee getroffen door een flinke aardbeving. In Izmir (Turkije), een stad met zo'n 2,5 miljoen inwoners, stortten meerdere hoge gebouwen in. Turkije meldt 26 doden en zo'n 800 gewonden. Er was ook een tsunami.

De aandacht gaat vooral uit naar deze zwaar getroffen miljoenenstad, maar mijn hart gaat uit naar Samos, dat prachtige eiland waar ik vorig jaar zo heb genoten en vooral zo onder de indruk was van de relaxte, lieve bevolking (en nee, dat was geen geslijm voor de toeristen). Mooie gesprekken gehad, veel van ze geleerd ("sigá sigá"  ofwel: kalm aan, het komt zoals het komt). Ik heb me voorgenomen, ondanks corona en persoonlijke hindernissen: ik kom een keer terug!

Want ik ben niet alleen verliefd op de natuur (veel groen en bloemen) en de fotogenieke huisjes (Samos is nog erg authentiek, is geen toeristenfabriek geworden), ik heb vooral ook bewondering voor de bewoners. Voor hun relaxte manier van leven, hun creatieve manier om van niets iets te maken, hun spontane vriendelijkheid. En dat, terwijl ze het zo ontzettend zwaar hebben. Eerst de meedogenloze bezuinigingen van "Europa", die niet de profiteurs, maar de gewone burger heel hard trof. Toen de vluchtelingen, waardoor de toeristen wegbleven want oh  jee, zo'n vluchteling zou je vakantie-idylle toch eens verstoren... Toen corona, waardoor de paar toeristen die nog wel kwamen, niet meer kónden komen. En nou die aardbeving.

Aanvankelijk werd gezegd dat de beving 7,0 op de schaal van Richter was, maar het is 6,6. Nog stevig genoeg om flink wat schade aan te richten en natte voeten in de kustplaatsen. Gelukkig geen Aziatische toestanden, maar de puinhoop werd er niet beter van. Ik heb filmpjes gezien uit Vathi en Pythagorion die ik helaas niet kan linken. Het was een onwerkelijk gezicht. Ik vond wel een foto uit Vathi op nu.nl:

Twee jonge mensen kwamen om op Samos door een instortende muur.

RTLNieuws sprak een Nederlandse op Samos: 

De Nederlandse Titia Rakers woont  al 14 jaar op het Griekse eiland Samos, waar ze met haar man een hotel runt. Ze was met haar zoontje thuis toen het hotel ineens begon te schudden.

Titia: "Ik maakte me eerst geen zorgen, want het trilt hier wel vaker. Maar het ging steeds harder schudden en het bleef maar doorgaan. Toen ben ik snel met mijn twee zoons naar het dakterras gegaan."

Uit alle gebouwen kwamen mensen naar buiten: "Kinderen waren natuurlijk in paniek. De volwassenen probeerden zich stoer te houden, maar je zag aan iedereens gezicht dat het een angstige situatie was."

Voorlopig schuilt Titia met haar gezin op het strand. "Dat is de veiligste plek. Het engste is dat het nu nog steeds aan het schudden is. Je weet niet wat er gaat gebeuren."

Inmiddels is iedereen gelukkig weer kalm, zegt Titia: "Zo'n heftige aardbeving heb ik nog nooit meegemaakt, zo hard en zo lang. En dan zitten wij nog aan de zuidkant van het eiland, het verst weg van het epicentrum. Ons hotel is gelukkig stevig, want op het eiland is een kerk ingestort en ook de sporthal waar mijn zoons sporten is beschadigd."

Op de radio hoorde ik vanmorgen dat die kerk in Karlovasi stond, maar de kerk van Kokkari, waar ik vorig jaar naast logeerde, is ook flink beschadigd.

Er zijn veel naschokken, vanmorgen nog eentje van 5, zodat er nog meer instortte. Veel bewoners van Kokkari hebben de nacht in legertenten op de parkeerplaats doorgebracht.

Ik heb wat foto's van Facebook gehaald, ik weet niet of ze allemaal uit Kokkari komen, maar het zou heel goed kunnen, het komt me erg bekend voor.

Dit zou heel goed één van die straatjes van Kokkari kunnen zijn.

Mogelijk is dit Vathi, maar het kan ook Kokkari zijn.

De achterkant van de Nicolaaskerk van Kokkari.

Diezelfde achterkant, toen ik de kerk in 2019 vanaf de heuvel fotografeerde

De deur is uit het poortje van de kerk gevallen, en ook brokken uit het poortje zelf.

Zo stond de poort er vorig jaar bij.

Ai! De toren van de Nicolaaskerk is lelijk ontwricht...

De havendam is verzakt. Van oude foto's weet ik dat die nog niet eens zo oud is, enkele tientallen jaren hoogstens. Gelukkig lijkt de skyline niet aangetast, hoewel deze foto maar een klein detail laat zien, en niet al te duidelijk.

Op de grens van de havendam en het veelgefotografeerde schiereilandje.

Tom heeft zijn jaar niet

Tom Dumoulin heeft woensdag de Vuelta a España verlaten. De renner van Jumbo-Visma is vermoeid en wil zich richten op het nieuwe seizoen.

"Zowel onze trainersstaf als ik denken dat het de beste keuze is om af te stappen. In het begin van de Vuelta voelde ik me al vermoeid en dat gevoel bleef. Het heeft voor mij geen zin om door te gaan, want dan hypothekeer ik misschien het volgende seizoen", zegt Dumoulin op de website van Jumbo-Visma.

De 29-jarige Dumoulin maakte in augustus na ruim een jaar zijn rentree in het peloton. De Nederlander verscheen sindsdien bij veel koersen aan de start en reed voor de Vuelta ook al de Tour de France, waar hij zevende werd.

"Het is jammer om de Vuelta te verlaten, maar wel de juiste keuze", vervolgt Dumoulin. "Daar zijn we het allemaal over eens. Met Primoz Roglic staan we er goed voor in het klassement. Hopelijk kan het team de winst mee naar huis nemen."

Rare tijden

Ik kijk naar de Vuelta terwijl het begint te schemeren. Prachtig Spaans landschap met waanzinnig mooie bergen en... Herfstkleuren, ja, want ook daar is het eind oktober. Na de eerste rustdag zijn er geen coronagevallen geconstateerd daar. Wel is een etappe door Frankrijk gewijzigd eergisteren, net als in de Giro afgelopen week (die op het laatst nog best spannend werd: Kelderman droeg een dag het roze, maar werd uiteindelijk derde na Jay Hindley (New Zealand) en winnaar Tao Geoghegan Hart (UK; spreek uit Teo Gégânhart).

De wintertijd is inmiddels weer ingegaan. Het wordt een vreemde winter, met veel boze mensen en evenveel meningen over het virus, de maatregelen, de toekomst en allerlei andere dingen waarvan bijna iedereen vindt dat zijn of haar mening evangelie is.

Feit is dat we inmiddels de 10.000 besmettingen per dag hebben gehaald.

• Woensdag 21 oktober: 8.764 positieve tests (+582), 59 doden
• Donderdag 22 oktober: 9.283 positieve tests (+519), 46 doden
• Vrijdag 23 oktober: 10.007 positieve tests (+724), 47 doden
• Zaterdag 24 oktober: 8.669 positieve tests (-1.338), 55 doden (incompleet)
• Zondag 25 oktober: 10.208 positieve tests (+1.539), 27 doden (correctie van zaterdag)
• Maandag 26 oktober: 10.353 positieve tests (+145), 26 doden
• Dinsdag 27 oktober: 10.315 positieve tests (-38), 70 doden

Maar het is moeilijk vergelijken omdat er in de eerste golf amper getest werd en daarbij: er zijn nog steeds mensen die zich niet kunnen laten testen omdat de teststraat te ver weg is om op eigen gelegenheid te kunnen bereiken.

Vanavond weer persco, maar het is een kleintje en er zullen geen nieuwe maatregelen worden genomen. 

Eigenlijk kunnen we weinig anders doen dan ons aan de maatregelen houden (ook al geven ze geen garantie) en afwachten... Dit breekt steeds meer mensen op. Ik red het overigens wel, leuk is anders, maar ik voel me niet eenzaam, overspannen of  zo. Ik kan me voorstellen dat dat voor veel mensen anders ligt. Dreiging van werkloosheid of problemen met studie of opleiding, stress thuis als je (weer) in quarantaine moet wegens gesnotter of gekuch (gelukkig gaat het testen beter - als je tenminste op eigen gelegenheid de teststraat kunt bereiken), alleen in het OV reizen als het noodzakelijk is is ook niet altijd een lolletje als je geen auto hebt, de naderende feestdagen kunnen wel eens heel anders gaan verlopen dan we gewend zijn, en de sfeer wordt ook steeds grimmiger.

Het wordt een vreemde winter...

Het blijft stijgen...

 9283 nieuwe besmettingen (+526), 46 doden...

Het is weer herfst, en dus...

Eetblog van een Polderdame: Het is weer herfst, en dus...: 

Zelfgestookte pompoensoep🎃🎃🎃🎃🎃🎃 

1/2 oranje pompoen in stukjes met wat knoflook, plakken gemberwortel en groentebouillonblokjes garen in de slowcooker of in de soeppan tot  de pompoen gaar is.

Stukjes gemberwortel er uit vissen en de staafmixer erdoor.

Maïskorrels van een maïskolf snijden en garen in de soep.

Spekjes uitbakken en door de soep roeren.

Op smaak brengen met wat sambal (goede tip van vriendin A) en eventueel zout, maar door de bouillonblokjes is hij vaak al op smaak.

Het loopt nog steeds op

Afgelopen etmaal  8764 positieve test gemeld, 589 meer dan gisteren.

* 232 nieuwe patiënten op de verpleegafdelingen van ziekenhuizen (totaal 1943, incl IC)
* 52 nieuwe mensen op de IC (vrijwel allemaal vanuit de verpleegafdelingen; totaal 450)
* 59 overleden covidpatiënten (gisteren 46, afgelopen zeven dagen gemiddeld 30, vorige week gem. 21 per dag).

Hotspots zijn nog altijd Amsterdam, Rotterdam en Den Haag met resp. 751, 473 en 293 positieve tests.

De gemelde aantallen sinds vorige week:

Woensdag: 7.305 positieve tests (-88), 32 doden
Donderdag: 7.833 positieve tests (+528), 29 doden
Vrijdag: 7.997 positieve tests (+164), 17 doden
Zaterdag: 8.141 positieve tests (+144), 28 doden
Zondag: 8.175 positieve tests (+34), 15 doden
Maandag: 8.015 positieve tests (+7), 17 doden
Dinsdag: 8.182 positieve tests (+167), 46 doden

Ook in Dronten loopt het op en zijn er weer mensen overleden. Gelukkig zitten we nog onder het landelijk gemiddelde (omgerekend per 100.000 inwoners).

Even snel wat tweedegolfcijfers

 De koning is naar Griekenland op vakantie gegaan, maar dat gaf zoveel protest dat hij rechtsomkeer heeft gemaakt. Dit gaat hem populariteit kosten!

Ondertussen heeft België voor het eerst meer dan 10.000 besmettingen op één dag. Wij zitten op 8141 (tot 10 uur vanmorgen). Afgelopen week waren er dagelijks gemiddeld 7403 positieve tests. Het loopt op:  gisteren waren het er 7989, een week eerder 5198 (en dat vonden we al veel).

Vergelijken met maart en april is niet goed te doen, want toen werd er veel minder getest. 

Duitsland had afgelopen etmaal 7830 nieuwe besmettingen, daar loopt het ook op. Merkel roept op tot zoveel mogelijk thuisblijven.

De schreeuwende minderheid slaat weer toe

 De NOS heeft besloten hun logo van de satellietwagens te verwijderen wegens bedreigingen van verslaggevers en technici. Bijna dagelijks worden ze lastig gevallen met middelvingers en scheldpartijen, er wordt afval naar hen gegooid of ze worden afgesneden op de snelweg.

Zo ver zijn we dus blijkbaar al gezakt...

Hoofdredacteur Marcel Gelauff heeft het besluit genomen voor de veiligheid van de mensen die voor de NOS op pad zijn. Hij noemt het een nederlaag voor de NOS en vooral voor de journalistiek. Eerder was al besloten bewaking mee te sturen met de verslaggevers die aanwezig waren bij publiekmanifestaties. Volgens Gelauff is het allemaal in korte tijd snel anders geworden.

De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) heeft daarnaast laten weten zich zorgen te maken over de bedreigingen naar journalisten, politici en agenten. Een losgeslagen lone wolf zou mogelijk kunnen overgaan tot een "geweldsdaad". Vooral sinds de coronacrisis neemt het maatschappelijk ongenoegen onlne en offline toe.

Zelf ontving ik afgelopen week een huis aan huisvod, gemaakt door opruiers die dit landelijk aan het verspreiden zijn (zie ook hier, ik weiger de naam van het vod te noemen of hun site te linken vanwege de Google zoekmachine, en omdat negatieve aandacht ook aandacht is). Tegen het kabinet, tegen de journalistiek, tegen de klimaatdeskundigen. Corona is natuurlijk een schijnpandemie uit de koker van Bill Gates. Dit vod roept  mensen op een bijdrage te leveren en hun opstokerij, die zij natuurlijk "objectief en waarheidsgetrouw" noemen, verder te verspreiden. Ze zouden een oplage van een miljoen hebben, maar op hun site zeggen ze "honderdduizend". In hun logo staat een uil. De Uil van Minerva van Baudet? 

Zulke mensen maken anderen uit voor "gehersenspoelde schapen" die WAKKER moeten WORDEN (de capslock wordt niet geschuwd), maar zijn zij geen lemmingen die anderen meesleuren, de afgrond in? In ieder geval zijn de social media zwaar vervuild geraakt door dit soort gasten, de schreeuwende minderheid, maar wel een zeer aanwezige, en waar waarschijnlijk ook toetsenbordridders tussen zitten die doorslaan en daadwerkelijk journalisten, politici, handhavers en andersdenkenden iets aan zullen doen. Want wie is er nou werkelijk gehersenspoeld?

Overigens is er nu op Twitter wel een trend ontstaan om de O in je username te veranderen in een emoji die sterk lijkt op het logo van de NOS ( ⭕ ) of dat op een creatieve manier in de username te verwerken.

Weer een poultje

 De Giro is nog niet afgelopen (hoewel daar het laatste woord nog niet over is gezegd), maar de 20e begint de Vuelta. En hoewel mijn poultjes altijd tamelijk kansloos zijn, kan ik het ook nu weer niet laten. In mijn ploeg, waarin ik nog 3x mag wisselen, staan Dumoulin, Roglic, Bennett, Gesink, Martínez, Carapaz, W. Poels, Pinot, Mas, Valverde, Chaves, Woods, Gaudu, Froome, Martin, Martin, De La Cruz, Formolo, Vlasov en Carthy.

Vanwege corona ligt de Giro onder vuur. Er zijn meerdere renners, stafleden en ook motorrijders besmet, waaronder Kruijswijk. Maar er zouden ook politieagenten zijn besmet. Zij bewaakten het parcours van de e-bikerijders en zouden niet in contact zijn geweest met de renners, maar Thomas de Gendt vielt zich er niet goed bij. Hij vermoedt dat de organisatie dingen verzwijgt.

"Ik moet eerlijk zijn: mijn hoofd staat niet echt naar koersen", ging De Gendt verder. "Hebben die agenten alleen de E-bikerijders begeleid? Ja, ja, ja, ja... Dat is een uitleg die ze er aan geven. Als je wacht op je ploeg, de organisatie of de regering, dan komt het te laat. Op dit moment heb ik nog niet de ballen om te zeggen dat ik niet start, maar dat kan straks wel zo zijn. Ik vond het in de Tour veel veiliger. Daar voelde ik me op geen enkel moment onveilig."

Overigens is De Gendt wel weer gestart.

EF Pro Cycling heeft de UCI verzocht de Giro na de 15e etappe te beëindigen, maar de UCI heeft het verzoek afgewezen. Er wordt wel extra getest.

Voor Wilco Kelderman is te hopen dat de Giro niet wordt gestopt, want hij staat tweede op 34 seconden van rozetruidrager João Almeida.

Oud schaatscoach Ab Krook (76) overleden aan gevolgen herseninfarct

Van 1967 tot begin jaren zeventig was hij zelf actief als langebaanschaatser, daarna bouwde hij een goede naam op als coach, topsportcoördinator en adviseur in de schaatswereld. Van 1980 tot 1988 was hij ook bondscoach van West-Duitsland.

Hij maakte negen Olympische Winterspelen mee en was betrokken bij o.a. de Olympische titel van Annie Borckink (1980) en Bart Veldkamp (1992).

In 2006 werd hij Officier in de Orde van oranje-Nassau.

Prohibition countdown...

 Gisteravond moest de horeca om 22 uur voor in ieder geval 4 weken sluiten. Mensen werden uitgenodigd de restjes te komen opmaken zodat er zo min mogelijk hoefde te worden weggegooid. Ofwel: de tap leeg drinken. Wat o.a. in Den Haag, Leiden en Rotterdam zorgde voor een uitbundige Prohibition Countdown waarbij de anderhalve meter en de maximum toegestane aantal bezoekers blijkbaar even niet belangrijk waren, want het virus wachtte natuurlijk keurig tot 22 uur...

Deen eerder dicht wegens alcoholverbod na achten; politiebond wil drooglegging

 Supermarkt Deen gaat voorlopig om 20:00 dicht om te voorkomen dat er discussies ontstaan over het verbod op verkopen van alcohol na die tijd. Ik begrijp ze helemaal.

Maar de politiebond ANPV denkt, terecht, dat een volledige drooglegging nodig is om thuisfeestjes aan banden te leggen. Ik begrijp het, want voor achten kun je ook uitgebreid inslaan om eens lekker door te halen met je maten.

Snap ik ook.

Maar is drooglegging haalbaar? Als mensen elkaar al bijna de strot doorbijten vanwege mondkapjes en anderhalve meter?

Nieuwe maatregelen

Bron: nu.nl

Met nieuwe maatregelen hoopt het kabinet de oplopende aantallen coronabesmettingen en ziekenhuisopnames een halt toe te roepen. Een overzicht van de maatregelen die woensdag om 22.00 uur ingaan.

Alle horecazaken gaan dicht, ook terrassen en coffeeshops. Eten afhalen bij restaurants mag wel. Afhalen is ook toegestaan bij coffeeshops. Hotels mogen openblijven, maar alleen hotelgasten eten en drinken serveren.

De verkoop van alcoholische dranken tussen 20.00 uur en 7.00 uur wordt verboden. Ook is het tussen die tijdstippen niet toegestaan om buiten alcohol te drinken of bij je te hebben.

Winkels moeten overigens uiterlijk om 20.00 uur de deuren sluiten, al geldt dat niet voor de levensmiddelenbranche.

In binnenruimtes waar mensen zitten, mogen niet meer dan dertig personen bij elkaar zijn (exclusief personeel). Er gelden uitzonderingen voor werksituaties waarin het nodig is om met meer mensen samen te werken.

Binnen en buiten geldt een maximale groepsgrootte van vier personen als zij geen huishouden vormen. Kinderen jonger dan dertien jaar tellen daarbij niet mee. Volgens premier Mark Rutte mag hier geen discussie over zijn. "Vier is vier, geen discussie."

Thuis mag je maximaal drie personen per dag ontvangen.

Amateursporten in teamverband worden voor volwassenen verboden. Individuele sporten kunnen wel doorgang vinden, maar met een maximum van vier personen (op 1,5 meter afstand van elkaar).

Sportscholen blijven open en kinderen tot en met achttien jaar mogen blijven sporten, maar wedstrijden gaan niet door. Kleedkamers en douches blijven gesloten. Topsporters kunnen blijven sporten en het betaald voetbal blijft doorgaan.

Evenementen worden verboden. Dat geldt voor alle evenementen, hoe groot of klein ook. Er geldt een uitzondering voor markten voor levensmiddelen, beurzen, congressen, demonstraties, bioscopen en theaters.

Het dragen van een niet-medisch mondmasker wordt verplicht in publieke binnenruimtes. Dat geldt voor iedereen ouder dan dertien jaar. Wel moet de verplichting volgens Rutte eerst juridisch goed geregeld worden. Ook in het voortgezet en hoger (mbo, hbo en universiteit) onderwijs wordt het verplicht om tussen de lessen door een mondkapje te dragen.

Minister-president Rutte adviseert zo min mogelijk te reizen, ook in eigen land. "Ga nooit op vakantie naar een land met oranje of rood reisadvies", aldus de premier. Daarnaast moet het aantal uitstapjes tijdens vakanties in eigen land beperkt worden.

Millennial zalig verklaard

Er is voor het eerst een millennial zalig verklaard.

Carlo Acutis overleed in 2005 op 15-jarige leeftijd aan leukemie. Hij werd de cyberapostel genoemd omdat hij zijn geloof via het internet verkondigde en katholieke websites bouwde. Na zijn overlijden werd hij een rolmodel voor gelovige jongeren. Hij werd gebalsemd en op zijn gezicht werd een siliconenmasker aangebracht. Op eigen verzoek werd de Milanese jongen in Assisi begraven. Afgelopen week werd hij in opdracht van paus Franciscus door kardinaal Agostino Vallini zalig verklaard, nadat zijn graf op 1 oktober werd geopend.

Voor een zaligverklaring is wel een wonder nodig. Dat gebeurde in Brazilië, waar in 2013 een kind met een alvleesklierafwijking miraculeus genas nadat zijn familie tot Acutis had gebeden.

Foto's van Photo News.

Giro in zwaar weer

Michael Matthews en Steven Kruijswijk testten positief. Niet op doping maar op corona. Ook het hele Mitchelton-Scott team stapt op. De Giro begint vandaag aan de tweede week, maar het wordt nu wel heel spannend..  

Edit: Jumbo Visma stapt uit de Giro 😭

Gaat de verkeerde kant op

 Vandaag alweer 6854 positieve testen, gisteren 6378, morgen komt er dus weer een persco. Het zal waarschijnlijk over de volgende maatregelen gaan, met name om contacten en reisbewegingen te beperken:

* Verbod voor amateur-teamsporten boven de 18 jaar.
* OV weer alleen voor noodzakelijke reizen.
* weer meer thuis werken.
* ook in de buitenlucht maximaal 4 personen in een gezelschap.
* scholen en sportscholen blijven waarschijnlijk wel open.
* beperking openingstijden avondwinkels.
* beperking, mogelijk sluiting, horeca.
* mondkapjesplicht wordt nog besproken. Ik zie het hier wel steeds meer, meer dan de helft loopt er nu mee. Het broeit en is warm, maar ik krijg het er niet benauwd van.

Niemand minder dan Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, blijkt ook besmet te zijn. Juist hij maakte zich zo sterk voor maatregelen en het naleven ervan... Hij heeft lichte verschijnselen.

Steeds meer plaatsen besluiten volgend jaar geen Carnaval te vieren.

Spinvis

 Spinvis op tv.  Zijn muziek ken ik al bijna 20 jaar. Bijzonder. Boeiend. Apart. Beetje surrealistisch. Eigenlijk niet in een hokje te plaatsen. 

Ik heb me verder nooit zo in hem persoonlijk verdiept, maar ik hoorde hem sinds zijn debuut wel af en toe langskomen met een nieuw nummer of project op de radio. Maar hij heeft nu ook weer nieuw werk en ik zie en hoor nu ook meer interviews.

De mens achter Spinvis blijkt een bijzonder interessant mens! (en ouder dan ik had verwacht, net goede kaas, wijn of whisk(e)y dus!)

Coronatesten + geen auto = jammer joh...

 Maandag jl (5 oktober) kreeg ik lichte verkoudheidsverschijnselen met wat verhoging. Wensdag hoorde ik dat iemand met wie ik anderhalve week eerder in één ruimte heb gezeten, positief getest is. Ik weet dat ze niet echt ziek was toen ze getest had, ze had ook lichte verschijnselen. Kortom: een goed moment om te gaan testen.

Probleem: ik woon 20 km van een teststraat, maar in de praktijk wordt mijn regio 65 km verderop gestuurd en ik heb geen eigen vervoer...

Nou heb ik vrij recentelijk afgesproken dat ik in geval van testnood iemand in ons gezondheidscentrum moest bellen om te kijken of er een andere oplossing is. Zo gezegd zo gedaan. Ik werd heel serieus genomen en ze begrepen mijn probleem en de ernst om te gaan testen. Ze zouden het uitzoeken. Even later werd ik teruggebeld: nee, ze vonden het heel akelig, maar ik kon niet in mijn eigen gemeente worden getest. Er lag nog één test op dat moment, en als ze moesten kiezen tussen iemand die doodziek was van de verschijnselen en mij met lichte verschijnselen, dan was het antwoord: de doodzieke persoon testen.

En het beleid was, al klinkt het niet sympathiek: geen vervoer = niet ons probleem.

Het werd me goed en met veel begrip voor mijn situatie uitgelegd. Geadviseerd werd, om toch maar een afspraak in mijn eigen regio te maken en kijken of ik, met handschoenen en maskers, door iemand of het OV er heen kon gaan.

Ik bel dus de GGD en kan pas voor vandaag eind van de ochtend een afspraak maken.

Ik word kort daarna weer gebeld door het gezondheidscentrum, de persoon die ik eerder aan de lijn had, had ook met mijn huisarts overlegd en samen besloten ze: zeg die test maar af, veel te veel gedoe voor jou. Ik moest in quarantaine gerekend vanaf de dag dat ik die positief geteste persoon heb gezien. Gelukkig, die termijn heb ik net gehaald! Dan moest ik mezelf isoleren tot ik een etmaal klachtenvrij ben geweest. Als  de klachten erger worden moest ik natuurlijk wel bellen. Temp en saturatie (95-99%) moet ik ook in de gaten blijven houden. Ik heb gelukkig een saturatiemeter geërft van mijn vader (die toevallig gisteren 2 jaar geleden was overleden).

Dus ik heb woensdag druk woest in het rond zitten appen en bellen om van alles af te zeggen (inclusief de test) voor in ieder geval deze week en ben in quarantaine gegaan. Ook heb ik geprobeerd boodschappen te bestellen. Dat kan echter pas volgende week donderdag, voor € 6,50! Gelukkig heb ik nog voorraad en een vriendin die voor me haalt wat op dreigt te raken en dit voor de deur zal zetten.

Tot overmaat van ramp krijgt één van mijn kinderen diezelfde dag een vervelend ongeluk waarmee hij met de ambulance naar het ziekenhuis moest en vervolgens de komende weken beperkt mobiel is. En ik kan niks voor hem doen, kon niet eens bij zijn bed zitten om hem te steunen! Kortom, het was me het weekje wel weer...

Het goede nieuws is, dat ik vandaag (tot nu toe) klachtenvrij ben, wat betekent dat ik morgen (mits ik klachtenvrij blijf) uit quarantaine mag. Dan kan ik in ieder geval kind helpen met zijn boodschappen...

Oh help, corona in het peloton!

 Het is een onzalig weekend voor de Giro-fans. Op de tv is het dit weekend niet live te zien omdat Eurosport het alleenzendrecht heeft en nu even de voorkeur geeft aan motorraces en tennis, Eurosport 2 zendt het wel uit, maar ik heb (en neem) geen abo...

Maar niet alleen daarom is het een onzalig weekend. Het coronavirus is namelijk het peloton binnen gekomen. Simon Yates, die al tegenviel in de bergen, blijkt besmet te zijn en lichte verschijnselen te hebben... Voor zover bekend zijn er niet meer besmettingen.

Eddie van Halen (65) overleden

Tot schrik en verdriet van velen is gisteren Edward (Eddie) van Halen overleden. Eén van de beste rockgitaristen ter wereld die dingen met zijn gitaar deed waar anderen niet eens van durven dromen. Ik leerde zijn muziek in 1978 kennen. In die tijd was ik fan van het Betonuurtje van Alfred Lagarde, in de tijd dat die nog voor de Vara werkte. You Really Got Me en Running With The Devil werden grijsgedraaid bij hem en hij bleek de band ook persoonlijk te kennen, wat in 1980 een hilarisch interview opleverde. Aan de lachkicks te merken waren daar de nodige pretsigaretten bij opgestoken, maar Eddie en zijn broer Alex waren sowieso erg goedlachs.

Ik was vooral fan in hun eerste jaren, heb de eerste drie elpees grijsgedraaid, daarna waren ze ook nog wel goed, maar net als bij Queen zat de meeste magie wat mij betreft in de beginjaren. Al op de eerste elpee laat Eddie een legendarisch stukje gitaarspel horen, daar duurde het nog geen twee minuten, live heeft hij het uitgewerkt tot een enorme solo. Ik weet niet wie zijn inspiratie was, maar het zou me niet verbazen als Bach en Paganini daarbij zitten.

Toch kon hij geen noot lezen. Hij leerde muziek te maken door te kijken en te luisteren. Vroeger heeft hij ook piano gespeeld en gedrumd. Als kind won hij pianowedstrijden waarbij de jury zijn interessante interpretatie prees. Eddie was verbaasd, dacht dat hij het juist speelde zoals het hoorde!

Eddie en Alex hebben een Nederlandse vader en een Indonesische moeder. Ze zijn geboren in Amsterdam, zijn opgegroeid in Nijmegen en emigreerden in 1962 naar de Verenigde Staten. "We kwamen hier met ongeveer $50 en een piano, en we spraken de taal niet. Kijk nu eens wat we hebben bereikt. Als dat niet de Amerikaanse droom is, wat dan wel?" Ze konden nog wel Nederlands spreken toen ze eenmaal beroemd waren, al was het met een moddervet accent. Elke keer als ze hier waren moesten ze er weer aan geloven, maar ik heb nooit de indruk gehad dat ze het vervelend vonden. Nederland was voor hen vooral "rolmops en kroketjes". En Pipo de Clown!

Het rock 'n roll-leven eiste wel zijn tol. Al op jonge leeftijd gebruikte hij alcohol en drugs, maar in 2008 ging hij afkicken. Zijn gezondheid was al jaren broos. In 1999 kreeg hij een heupprothese, een jaar later werd tongkanker bij hem geconstateerd, volgens hem kwam dat omdat hij altijd zijn metalen plectrums in zijn mond had gehouden. De laatste jaren leed hij aan keelkanker.

Zijn zoon Wolfgang maakte gisteravond bekend dat zijn vader hieraan is overleden. Een legendarische muzikant is niet meer...

"Hersenschorsing"; Margôt Ros bij Brainwash

 Vorige week was Margôt Ros in Brainwash met een presentatie over NAH als gevolg van een hersenschudding. Er is een heel spectrum aan verschijnselen, waarbij duizeligheid en licht- en geluidsovergevoeligheid vaak voorkomt, net als cognitieve problemen en het niet (goed) meer kunnen uitvoeren van gewone dagelijkse bezigheden. Helaas heb ik sinds 2019 ook te maken met NAH na een hersenschudding waardoor ik o.a. een chronische evenwichtsstoornis heb opgelopen die ervoor zorgt dat ik bijna niet meer kan lopen.

Lang leve de hulpmiddelen, al moest ik daar wel erg lang op wachten, maar dat is een ander verhaal.

Margôt Ros heeft ook het boek Hersenschorsing geschreven waarin ze schreef hoe ze vastberaden op zoek ging naar genezing. Inmiddels is ze een aantal maanden verder.

De site van Human heeft het filmpje van Brainwash en de tekst online gezet. De tekst kopieer ik hieronder.

"Tweeënhalf jaar geleden had ik een druk leven. Na een volle werkdag ging ik nog even snel langs een vriend. Ik haalde bij het theater kaartjes voor de voorstelling waar ik die avond met mijn vrienden heen zou gaan. Daarna ging ik nog even snel boodschappen halen voor het eten van die avond.

En dat ken je misschien wel, dan sta je in de supermarkt achter iemand bij de weegschaal. Die heeft dan bijvoorbeeld een tros bananen. En die kan de knop met bananen niet vinden. Daar sta ik dan achter, en ik denk: Jeetje, hoe moeilijk kan het zijn? Druk op de knop 'fruit'. Dan kom je bij dat kromme, gele ding. Banaan.

Trage mensen, daar had ik geen geduld voor. Ze gaven mij stress. Nukijk ik daar heel anders tegen aan. Ik neem je mee terug in de tijd. Het is begin 2018. Het is een leuke tijd. Ik speel een voorstelling in Amsterdam, in het nieuwe DeLaMar Theater. Ik ren achterlangs het toneel af om me te verkleden voor de volgende scène. Ik trek een sprintje omdat ik haast heb, en plotseling krijg ik een keiharde klap tegen mijn voorhoofd.

Ik ben gedesoriënteerd en kruip op handen en voeten verder. Ik ben blijkbaar tegen een decorstuk aangerend, een metalen duikplank, die ik niet zag omdat hij niet verlicht was. Technici komen aansnellen met een zak ijs. Ik voel of mijn tanden er nog in zitten en of ik nergens bloed. Er was niets te zien en ik speel de voorstelling verder uit.

Een lichte hersenschudding, is de diagnose. Gaat wel weer over, denk je dan. Ik houd zoveel mogelijk rust, maar er verandert niets. Sterker nog: het wordt zelfs erger. Mijn hoofd voelt alsof ik van dichtbij ben beschoten met een jachtgeweer. Mijn oren suizen en piepen. Ik ben duizelig. Ik kan niet meer tegen licht en geluid, ik word er letterlijk ziek van. Mijn lichaam voelt aan alsof ik ben overreden door een vrachtwagen. En alles wat ik doe kost me bakken met energie.

Zoiets simpels bijvoorbeeld als het uitruimen van de vaatwasser moet ik halverwege staken, omdat mijn lijf aanvoelt alsof ik twee uur lang in de Python in Efteling heb gezeten. Op de scan van de neuroloog is niks te zien. 'Maar hoe kan ik me dan zo ziek voelen?', vraag ik haar. Ik kan niet meer werken, ik kan helemaal niks meer.

Ze vertelt me dat er op celniveau kleine beschadigingen zijn die ervoor zorgen dat mijn hersenen signalen niet meer goed kunnen doorgeven. Dat er een constante file van prikkels is die niet goed verwerkt kan worden. Het is dus alsof je met 100 km per uur van een zes-baansweg opeens met z'n allen in moet voegen om op een bospad verder te rijden.

Ik krijg een nieuwe diagnose: PSC. Post Commotioneel Syndroom. Als je na een klap op je hoofd niet binnen drie maanden hersteld bent, dan krijgt het deze naam. 'Hoe word ik beter', vraag ik aan de neuroloog. Tot de revalidatie begint moet ik rust houden, maar tegelijkertijd moet ik ook mijn hoofd actief houden. Dat is een onmogelijke opdracht, want bij álles wat je doet, gebruik je je hersenen. Dus alles kost energie en doet pijn. Het is alsof je een gebroken been hebt en de hele dag ermee gaat voetballen.

Ik ga puzzelen, een 'lekker rustgevend werkje'. Zou je denken. Na 10 minuten lijken mijn hersenen wel gefrituurd.  Ik lig de hele middag bij te komen op mijn bed. De enkele keer dat ik naar buiten ga, draag ik altijd een zwarte zonnebril en een pet. Ik loop door de buurt als een Duitse Schlagerzanger die jaren geleden zijn laatste hitje heeft gescoord.

En zelfs met mijn noice-cancelling koptelefoon op word ik nog misselijk van het geluid van een vogel of een plastic zakje. Zo'n klein zakje veldsla zeg maar, is echt een grote rotzak.

Iets simpels als het oversteken van een drukke straat? Is een soort Jackass voor mij geworden. Ik wil koken. Dat heb ik maanden niet kunnen doen. Pasta bolognese maken. Dat heb ik in mijn leven al honderden keren gedaan. Ik sta aan mijn aanrecht thuis totaal verbaasd naar een ui te kijken. Ik weet: het is een ui. Ik weet: ik moet hier iets mee doen, maar hoe en wat ook alweer?

Als ik van iemand had gehoord dat ik zou genezen door iedere dag mijn eigen poep op te eten, dan had ik het gedaan.

Zo'n acht maanden na de klap mocht ik eindelijk beginnen met 'revalideren'. Bij de afdeling niet-aangeboren hersenletsel om precies te zijn. Ik dacht bij dat woord altijd aan van die onderuitgezakte mensen in een rolstoel met hun mond open, maar kennelijk hoorde ik daar vanaf nu zelf ook bij. Ik leerde meteen dat er helemaal geen rechte, eenduidige weg naar genezing bestaat. In ieder geval niet één die we kennen.

Ik leerde dat als ik mijn brein en lijf niet train, dat ik dan áchteruit ga in plaats van vooruit. Bij het woord revalideren dacht ik als kind altijd aan een beetje spelen met een bal en dat je dan in zo'n bed ligt wat omhoog en omlaag kan en een bakje met gele vla kreeg. Maar revalideren is gewoon keihard werken en leren om na het vallen steeds weer op staan.

Ik moest al mijn activiteiten punten geven en zo tellen hoeveel punten ik op een dag kon besteden, zodat ik 's avonds nog energie over had om mijn tanden te poetsen. Moet je je voorstellen: normaal had ik in mijn vorig leven zo'n 2000 punten per dag te verdelen. Nu had ik in het eerste jaar gemiddeld zo rond de 20 punten op een dag te verdelen. Om je een indruk te geven: Opstaan en douchen was 3 punten, eten en tafel afruimen 2 punten, 10 minuten op de computer was 5 punten en een gesprek met een vriend was ook 5 punten. Dan weet je ook waarom ik haast niemand meer zag en waarom mijn wereld steeds kleiner werd.

Ik voelde me wanhopiger worden, want hoe werd ik beter? Ze leerden mij tegen mijn natuur in alles in 'hele kleine rustige stapjes' te doen. Ze vertelden dat er na hersenletsel vaak 'restverschijnselen' zijn en dat ik mijn beperkingen moest 'accepteren'. Mijn revalidatieprogramma was na drie maanden afgerond, maar ik was nog zo ziek als een hond!

Ik maakte een lijst van dingen waarvan ik had gehoord dat het me 'misschien' verder kon helpen. Dus ik deed conditietraining, ademtraining, neuro-visuele training, osteopathie, manuele therapie, chiropractie, yoga, meditatie, mindfulness, evenwichtsoefeningen, balansoefeningen, oogoefeningen, hersenspelletjes en coördinatiespelletjes.

Ik stond iedere dag op één been op een trampoline ballen te vangen, terwijl ik nadacht over namen van steden die ik op alfabet achteruit moest opnoemen omdat ik had gehoord dat dat ergens in Amerika iemand geholpen had. Maar, langzaamaan werd ik steeds beter.

Ik heb veel mensen ontmoet die ieder op hun eigen manier na hun hersenschudding aan het ploeteren zijn. Sommige wel meer dan 5 of 10 jaar. Veel jonge mensen ook die uit de sport komen. Gewoon op een dag een bal tegen hun hoofd gekregen en dan jaren niet meer goed kunnen leven. Ik schreef een boek, samen met mijn vriend Jeroen, omdat ik iedereen wil vertellen hoe het voelt om hersenletsel te hebben. En om andere hersenklutsers te laten weten dat ze niet alleen zijn. En dat ze geen energie meer hoeven te verspillen om uit te leggen aan anderen hoe ze zich voelen.

In Nederland zijn er op dit moment zo'n 650.000 mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Het is niet besmettelijk en het is niet dodelijk, maar de gevolgen zijn zeer ingrijpend. Dus ik hoop enorm dat er snel een betere behandeling wordt gevonden. Tot die tijd zouden wat mijn betreft alle PCS -en andere hersenletselpatiënten een persoonlijke aanpak in de zorg moeten krijgen. Want als je je eigen vaatwasser niet eens leeg kunt halen, hoe kun je dan je eigen zorgtraject samenstellen?

Ik ben nu tweeënhalf jaar verder. Ik leef weer volop. Ik weet weer wat een ui is. Mijn leven lijkt weer normaal, maar is het nog niet. Ik heb nog steeds een kleine dictator in mijn hoofd die bepaalt hoe ik mijn tijd moet indelen en die me straft als ik niet energiebesparend bezig ben. Mijn hoofd en ik maken een reis zonder einde, maar we gaan in de goede richting.

Vorige week ging ik naar de supermarkt waar ik sinds een half jaar weer naar toe kan gaan. Ik sta bij de weegschaal. Ik wil een winterwortel afwegen. Ik kan de knop met 'winterwortel' niet vinden. Het zweet breekt me uit. Mijn hersenen mogen me niet in de steek laten. Ik kijk, ik kijk nog een keer. Gelukkig staat er niemand achter me te hijgen. 'Kijk eens goed!', zeg ik tegen mezelf. 'Het is recht en oranje!' Blijkt dat je de winterwortelen niet hoeft af te wegen. Ze gaan per stuk.

Ieder jaar krijgen 85.000 mensen hersenletsel door een klap op hun hoofd. 1 op 3 kampt na een jaar nog steeds met ernstige klachten. Die ene hoopt op hulp en begrip."

Nog meer lijstjes: mijn Giropool. En Mart heeft gelijk, vrees ik...

 Ik denk dat Mart gelijk heeft: het is vooral de Tour die leeft, en de Giro en Vuelta niet. Ik zet vanmiddag wel  de tv aan voor de eerste etappe van de (uitgestelde) Giro! Mijn team voor het Giro Wielerspel:
S. Yates
Nibali
Kruijswijk
Majka
Kelderman
Fuglsang
Ciccone
Vlasov
Thomas
Oomen
Meintjes
López
P. Sagan
Viviani
Démare
van Emden
De Gendt
Zakarin
Ballerini
Matthews

Zaterdag 3 oktober 2020 |  AVROTROS | Mart Smeets

Vroeger, lang geleden, had ik een collega die ineens vroeg: "Wordt die Ronde van Italië eigenlijk gesponsord door de Giro?" Neen, wielrennen was bepaald niet zijn ding en die vraag was niet eens als grap bedoeld.

Vandaag begint de Ronde van Italië, anders altijd een koers voor de maand mei, als je de lentestralen verwelkomt en als, langzaamaan, de zomer zich aandient. Ik ken mensen die helemaal knotsgek van die Italiaanse wielerwedstrijd zijn: gek van de sfeer, van de roze entourage, van de heerlijke gewichtigdoenerij van de organisatoren, van de bijna devote houding van het Italiaanse publiek ten opzichte van de toprenners…van de, zoals wij dan zeggen, die "typisch Italiaanse sfeer".

Colberts, roken en inzegening door de paus

Ik herinner me nog mijn eerste stappen in de Giro d'Italia. Veel minder groots opgezet dat de Tour de France waar ik al een aantal malen in had moeten werken, veel klassieker bijna. Ik weet nog hoe ik naar het straatbeeld bij de start van een etappe keek: de collega journalisten, toen nog smaakvol gekleed met pakken en colberts en stropdassen, met schwung bewogen ze zich tussen de renners door; het was toneelspel en ik kende dat niet. Het zat ook niet in mijn systeem dat radio- en televisiecommentatoren 's middags 'op stand' gingen lunchen. Dat gebeurde daar wel. Tafels vol heerlijkheden en twistgesprekken. En velen rookten en droegen een dun polskettinkje. Dat is meer dan veertig jaar geleden.

Italiaanse renners waren helden van het volk: men fluisterde ook nog altijd de namen van de winnaars en kopmannen van weleer: in Italië werd je als profrenner van enige statuur ook op niveau ontvangen en behandeld. En ja, de pastoors die er 's ochtends bij de start en 's middags laat bij de finish rondliepen hadden hun vaste plaats in het behang van de wielersport. Vaak, zo wist ik, had een volledig peloton van zo’n 150 schurken en boeven zich laten zegenen door de paus. Dan was alles weer goed, er bestonden voor even geen zonden meer en dat fietste lekker.

Heeft u zich ooit afgevraagd waarom de grote trom rond de Tour de France wordt geslagen? Waarom we in Nederland op radio en televisie ondergedompeld worden in die Franse vakantie-ronde? Juist: vakantie en dus bestaat er, vooral in Hilversum, voldoende ruimte om vakantieprogramma's uit Frankrijk te laten maken. Doen we dat ook bij de Giro? En bij de, over dik twee weken startende, Vuelta a España? Neen. Dat doen we niet.

Drie grote rondes, twee ervan zijn stiefkindjes voor de Nederlandse pers en voor Hilversum. De Tour kleeft, ook al zijn de etappes niet om door te komen, een gehele lange middag op je scherm, de Giro, ook al is het een grootse etappe, moet het met een snipperbeeld in een Sportjournaaltje doen. Bij de Vuelta geldt het helemaal; geen grote interesse vanuit het kleine landje bij de zee, misschien in het weekend. Ja, Eurosport is al enige tijd geleden in dat gat gesprongen, maar die zender trekt geen honderdduizenden naar het kijkglas in de kamer, zo we weten.

Geen Herman van der Zandt op winderig Siciliaans strand

Zou het vaderlandse troetelkind Tom Dumoulin vandaag in Italië opgestapt zijn, dan was het waarschijnlijk toch iets anders gegaan. Herman van der Zandt met een leuke stand-upper op een winderig strand op Sicilië, toch. Vanavond Dione de Graaff in een Azuurblauwe blouse op een typisch Italiaans pleintje, o zo goed gecast. Nu moeten we het de komende weken met Steven Kruiswijk doen, de pechvogel van het voorjaar die nu mag gaan schitteren.

Trekt hij, de bescheidenheid zelve, een coureur zonder luide stem of grote mond, die honderdduizenden wél naar de buis. Is hij in staat om de Giro bij ons 'warm' te krijgen of aantrekkelijk te maken? En gaan we ook leuke Giro-spelletjes rond de renners van deze Giro doen? Veel voorbeschouwingen? Kwisjes? Raadt de renner? Draaien we Il Pooh, Gigliola Cinquetti (Non ha l'età) of het gehele repertoire van Zucchero en Adriano Celentano? Neen, natuurlijk niet, want aan de Giro zit niet dezelfde waarde, smaak, geschiedenis, cultuur en inhoud zoals we denken dat zulks wel bij de Tour (en ook niet bij de Vuelta) te vinden is.

Aanzien en respect

Vraag aan alle renners die de Giro gereden hebben hoe ze het vonden? Hoe ze behandeld werden? Hoe ze aten en dronken? Hoe het publiek met hen omging? Hoe en waar ze sliepen? Het overgrote merendeel van hen zal duimpjes hoog geven en zeggen: "In Italië heb je als renner in de Giro enig aanzien en gaan de mensen respectvol met je om." En dat is allemaal zo.

Soms heb ik ook weleens gedacht dat die bijna devote belangstelling voor renners, truitjes, fietsen, drinkbussen en ronde missen aan de overdreven kant was. Ik heb vrienden die bijna kwijlend in een grote fietsenwinkel in Trento gaan staan en hun ogen uitkijken. Ze raken heel voorzichtig de shirtjes aan die er hangen en bekijken de racekarretjes alsof het wondermachines zijn. Heb je die doos met roze stuurlinten gezien?

En ja, je leest daar iedere dag La Gazzetta dello Sport, het grote roze monster van een krant, ook al ben je de taal niet helemaal meester. Tijdens de Giro, althans zo was het vroeger, worden er honderdduizenden exemplaren van het dagblad meer verkocht dan in februari of december. De Italiaan in de straat en op de terrassen draagt de roze krant met zich als bewijs van sociaal goed gedrag.

Tot zijn dood in 2001 was mijn Italiaanse collega Adriano De Zan een heilige in het land van de laars. Hij deed wat ik deed: in een microfoon praten, maar was de paus van het ciclismo, hij was God achter een Rai-schermpje, hij werd aanbeden door vrouwen, op handen gedragen door mannen en hij nodigde ons, de anderen die hetzelfde vak uitoefenden, maar dan in landen waar andere waarden en normen golden, weleens uit voor een lunch. Dan zaten we een uurtje te drinken en te eten en veel te praten en dan kwam de eigenaar van het restaurant en die zei dat hij enorm vereerd was met de komst van Adriano en zijn buitenlandse collega’s en dat de lunch uiteraard aangeboden werd… het was hem een eer en of hij met Adriano en met de 'stranieri', de buitenlanders, op de foto mocht.

Ja, ik ben nog weleens in het restaurant geweest waar, goed zichtbaar, een foto van de eigenaar met Adriano samenhing. Of beter: van Adriano en schuin achter hem de eigenaar. Dat was ook de Giro. In onze ogen wat plakkerig en devoot en overdreven, maar zo niet in Italië. Moser, Baronchelli, Coppi, Brambilla, Pantani, Savoldelli, Casagrande, Saronni, Tafi, Cipollini… het leest als een gedicht.

Een Barolo opentrekken: goed idee

Dante had over hen, hun streken, hun zeges, hun verborgen gebreken en hun liefdes en zeges kunnen schrijven. Het waren voltreffers geweest. Coppi ging vreemd en het hele land wist het, Bartali was vroom katholiek en zat in het ondergrondse verzet. Helden waren het en in de komende drie weken zullen er weer verhalen rond hen gepubliceerd worden. Het hoort bij de Giro, het is Italië, het is vroom, maar ook gemeen, volks en met stijl, gracieus en boers, het is wat het is en ik ben blij dat ik er enkele jaren in rond heb mogen lopen.

Vanaf vandaag volg ik de Giro; niet omdat het moet, maar omdat ik het wil. Die drie weken fietsen door dat fraaie land horen bij mijn jaarcyclus. Het was in mei, nu, door de omstandigheden, wordt het oktober. Met een laagstaande zon die niet meer zo fel schijnt, kan dat prachtig licht op gaan leveren. Samen met de geur van net gepofte kastanjes kan dat toch betoverend prettig zijn. Als je daar tenminste oog en neus voor hebt. Vallende bladeren en spinnenwebben, alles in roze. En 's avonds een Barolo opentrekken? Goed idee. Adriano zou me erin steunen.

De Hart & Ziellijst wordt De Klassieke Top 400

 Van top 300 naar top 400, mooi! Van 19 t/m 23 oktober wordt hij weer uitgezonden en je kunt tot 9 oktober hier stemmen.

Dit is mijn lijst:

• Thomas Tallis - Lamentations of Jeremiah
• Christoph Willibald von Gluck - Orfeo ed Euridice (o.a. Dans van de zalige geesten, maar ik hoop op What is Life van Kathleen Ferrier))
• Pjotr Iljitsj Tsjaikovski - Strijksextet 'Souvenir de Florence'
• Modest Moessorgski - Nacht op de kale berg
• Modest Moessorgski - Schilderijen van een tentoonstelling (o.a. 'Het oude kasteel' en 'De grote poort van Kiev', en natuurlijk Baba Yaga met haar huis op kippenpoten!)
• Josquin Desprez - Mille regretz
• Gregorio Allegri - Miserere
• Gustav Mahler - Symfonie nr. 1 'Titan'
• George Gershwin - Rhapsody in Blue
• Ralph Vaughan Williams - The lark ascending
• Niccolò Paganini - Vioolconcerten
• Antonio Vivaldi - De Vier Jaargetijden
• Johann Sebastian Bach - Matthäus Passion (o.a. ‘Erbarme dich’)
• Hildegard von Bingen - Hymnes
• Wolfgang Amadeus Mozart - Requiem
• Henry Purcell - The Fairy Queen
• Georg Friedrich Händel - Music for the Royal Fireworks
• Philip Glass - Koyaanisqatsi (soundtrack)
• Arvo Pärt - My heart's in the Highlands
• Johann Pachelbel - Canon en gigue in D

Coronagedoe

 Trump is naar het ziekenhuis gebracht en krijgt een experimentele behandeling, steeds meer vertrouwelingen blijken ook besmet. Vorige week was er een feest in de tuin van het Witte Huis n.a.v. de nominatie van Amy Coney Barrett, de kandidaat van Trump voor het Hooggerechtshof. Dit lijkt nu een soort superspread event te zijn geweest. Trump is 74 en heeft overgewicht, en volgens CNN ook hartproblemen, dus de wereld volgt het met spanning. Hij zou milde klachten hebben. Zelf twitterde hij "going well, I think" en CNN meldt dat hij een "exhausted" indruk had gemaakt.

Vorige week had Mister President vanwege de naderende verkiezingen (ook dat nog) een debat met de democratische kandidaat Biden. Dit werd een ordinaire schreeuw- en scheldpartij die eerder bij Jerry Springer thuishoorde. Biden is gelukkig negatief getest,

DAVID HORSEY/TRIBUNE CONTENT AGENCY

Bron van deze en de volgende cartoon: https://www.inquirer.com/health/coronavirus/coronavirus-covid-19-pandemic-trump-cartoons-20200313.html

Oh ja, die testen... Wat een gedoe is dat in Nederland. Hier in de polder is de teststraat 20 km verderop. Heel vervelend als je geen auto hebt, want ze komen alleen nog thuistesten als je bedlegerig bent of terminaal. Inmiddels heb ik met mijn behandelaar afgesproken dat ik in geval van twijfel het gezondheidscentrum mag bellen, naar de manager mag vragen en dan bespreken we de alternatieven. Omdat ik elk jaar als de R in de maand is regelmatig loop te kuchen, is telkens isoleren en testen eigenlijk onuitvoerbaar. Ik heb het advies gekregen buiten de deur een mondkapje te dragen zodat ik, in geval van het worst case scenario, niet al te besmettelijk ben. Als de klachten langer dan een paar dagen duren moet ik dus de manager van het gezondheidscentrum bellen.

Maar die lokatie 20 km verderop is inmiddels ook voor mensen met een auto onbereikbaar geworden. Ik heb de laatste weken meerdere mensen uit mijn gemeente gesproken die minstens 60 km verderop terecht konden. Gisteren werd ik gebeld door iemand die een afspraak wilde afzeggen wegens verkoudheid. Ze kan pas morgen in een teststraat terecht - bijna 70 km verderop! Deze persoon weet dus nog niet of ze besmet is, al mijn andere vrienden en kennissen zijn gelukkig negatief getest.

Ondertussen wordt geadviseerd (want verplichten kan juridisch niet)  in openbare ruimtes en winkels een mondkapje te dragen (enkele uren nadat mijn behandelaar dat adviseerde). Natuurlijk levert dat weer de nodige discussies op, what's new. Ook de deskundigen spreken elkaar steeds meer tegen. Als we nog niet verdeeld waren door Zwarte Piet, genderneutraliteit, ons slavernijverleden of roken op een terrasje, dan worden we het nu wel door het hele coronagebeuren.

En hoewel AFAS nog steeds geen toestemming heeft voor een groter publiek, staat Floor Jansen toch nog steeds op de agenda voor o.a. 18 oktober. Heb ik toch nog iets om me op te verheugen! Mondkapje gaat natuurlijk mee en ik zal proberen niet hard mee te zingen (is voor de mensen om me heen ook prettiger).

Nota bene: ik ben zéér anti Trump, en omdat hij maling had aan het virus kreeg ik een "lekker puh"-gevoel, maar vanzelfsprekend wens ik hem niet het allerergste toe, maar hoop ik dat het bij milde verschijnselen blijft. En dat Biden volgende maand wint, al schijnt die ook niet het scherpste mes in de keukenla te zijn. 
Maar je kon er op wachten dat de prachtigste cartoons en tweets verschenen n.a.v. de besmetting.

Hier is een samenvatting van tweets van The Best Social Media - NL. En twee reacties daarop:

Topfan

Flavio Salsano

“I’m tested positive on the COVID virus, not COVID-19 but COVID-19000000000 it’s huge, it’s enormous, it’s the greatest virus a man ever had”. Aldus Trump

Tesore Holland

My thoughts and prayers for the virus...

Ontheffingen voor concertpodia, of niet...

"Onze" Meerpaal wel, Hedon in Zwolle niet.

Paradiso wel, AFAS Live niet.

Het is mogelijk dat podia ontheffing krijgen en toch voorstellingen mogen geven, als ze aan allerlei voorwaarden voldoen, dat mag elke gemeente zelf beslissen, maar het schijnt nogal vaag te verlopen. Zo is AFAS Live in alle staten omdat zij dicht moeten blijven.

Net als  Ziggo Dome mogen ze niet meer dan 30 gasten ontvangen i.p.v. 250, terwijl ze zeggen dat ze "als geen ander voldoen aan de voorwaarden".

De burgemeester van Amsterdam heeft aangegeven dat er nog een paar ontheffingen te vergeven zijn en zowel Ziggo Dome als AFAS Live hebben een brandbrief gestuurd.

Of ze ermee geholpen zijn is de vraag want de geplande evenementen met maatregelen kan bij Ziggo Dome 3000 bezoekers kwijt en AFAS 1200 bezoekers. 

Ondertussen staat Floor Jansen nog steeds geprogrammeerd bij AFAS. Ik heb een kaartje voor 18 oktober...

Geen fake news...

 Donald Trump en zijn vrouw hebben corona...

Uit het leven van iemand van NAH

Of: hoe de kleinste dingetjes je volkomen uit het lood kunnen brengen...

Ik moet snel iets printen vanuit Google Drive. En printers ruiken het als je "snel" iets moet. Dus is de inkt op. Drie cartridges maar liefst. Ik had het kunnen weten, ik had al eerder een melding gekregen.

Met al mijn aandacht heb ik de cartridges verwisseld. Extra controleren of ik de juiste kleur wel in de juiste plek deed, want ik ben altijd al een warhoofd geweest, maar sinds de NAH is het echt hopeloos geworden. En als ik een blauwe cartridge in het roze vakje doe, heb ik een nog groter probleem (en de printer is zo nieuw dat dit de eerste keer cartridge verwisselen is). Alleen deze actie en concentratie al vreet energie.

Nieuwe poging. Er wordt 1 pagina afgedrukt, toen was het papier op.

Papier, papier, waar is het papier... Oh ja, die had ik laatst zo netjes in dat kastje gelegd!

Inmiddels begin ik te trillen (altijd bij stress of inspanning).

De printer wordt weer geactiveerd, begint geluid te maken en dan krijg ik de melding dat er een papierstoring is en dat ik met beide handen het papier uit de printer moet trekken.

Met trillende handen kan ik net het half in de printer getrokken papier vastpakken en er uit trekken. Ik voel en hoor dat het scheurt.  Ik moet het uit de achterkant halen en dat lukt me niet meer staande voor de kast, want ik tril te erg.

Dat betekent dus dat ik de printer uit moet schakelen, snoer eruit, printer optillen, achterstevoren op tafel zetten, achterkant openen (met die trillende handjes) en het rest papier er uit moet trekken. Dat laatste lukt gelukkig makkelijker dan ik gevreesd had.

Ondertussen begint mijn Whatsapp enthousiast te roepen, en nog een keer, en nog een keer.  Ik besluit dat ik die nu niet ga bekijken, het loopt me nu al over de schoenen allemaal.

Ik doe de printer weer op zijn plek, sluit hem aan, zet hem aan en zie dat ik opnieuw de printopdracht moet geven. Ik ga naar mijn laptop en zie dat ik de cursor niet meer zie van mijn (losse) muis. Ik kan net met zo'n ingebouwde muis overweg, vandaar die losse. Mijn oude laptop heeft wel eens vaker zo'n storing en moet dan opnieuw opgestart worden. Dat duurt even bij dit oudje. Eenmaal opgestart wil ik weer naar Google Drive, maar de muis doet het nog niet. Ik vrees dat niet de laptop de schuld is, maar dat de batterij op is (dan houdt hij er in één keer mee op).

Ik loop naar het laatje (heel erg duizelig inmiddels van alle stress) en zie dat mijn batterijen op zijn (ik wist zeker dat ik nog een pakje had! Maar ik vergis me zoveel vaker sinds mijn hersenen niet lekker meer werken).

Ik moet toch printen, dus ik trek de batterijen uit de afstandbediening van de televisie, zoek mijn document en geef de printopdracht.

Ik krijg een melding dat het papier op is. Ow shit, ja, dat had ik er uitgehaald toen ik het stuk papier moest verwijderen. 

Ondertussen is het 4 uur geworden en dan gaat er bij mijn hond een alarmpje af: etenstijd! Negeren is uitgesloten, hij heeft ADHD-achtige neigingen en als zijn eetwekker af gaat kun je hem maar beter gelijk zijn eten geven, anders word zelfs een zenboeddhist nog gek.

Hond eet. Ik pak het stapeltje papier dat ik opzij heb gelegd en krijg het met moeite (want trillen) er in, krijg nog een foutmelding omdat het niet goed ligt, en ja, dan begint hij eindelijk te printen...

Ik denk dat ik, buiten deze groep, niet kan uitleggen waarom zulke stomme dingen me volkomen over de rooie kunnen krijgen... 😢 

(het gaat inmiddels wel weer, maar die trilstand gaat vandaag niet meer uit, weet ik)