vrijdag 31 januari 2014
Probeer maar eens!
(deze kreeg ik gisteren over de mail 
)
)HOE KNAP IS JE RECHTER VOET?
Het is echt waar. Ik geloof dat er iets in onze hersenen is, dat het niet kan coördineren.
Je moet dit even proberen, het kost je 2 seconden. Ik kon het zelf ook niet geloven! Het is een oefening van een orthopedische chirurg........... het zal je verstand doen schrikken en je wilt het keer op keer weer over doen om je voet niet de verkeerde richting op te laten gaan, maar.... het gaat niet. Het is voorgeprogrammeerd in je
hersenen.
hersenen.
Hier komt de oefening:
1.. terwijl je nu achter je computer zit: til je je rechter voet van de vloer en maak kloksgewijs cirkels (dus rechtsom)
2. En nu, terwijl je voet nog bezig is teken je met je rechter hand het cijfer 6. En zie daar: je voet zal van richting veranderen.........
Ik zei het je toch!!!! En je kunt er niets aan doen! Jij en ik weten hoe stom het is, maar voordat de dag voorbij is blijf je het proberen zonder resultaat ............. als je er al niet mee bent opgehouden.
donderdag 30 januari 2014
dinsdag 28 januari 2014
maandag 27 januari 2014
Update Poes
Afgelopen weekend vroegen enkele mensen per pb naar Poes, onze zieke caaf.
Kort na nieuwjaar begon ze te reutelen, dat betekent: luchtweginfectie, en dat is voor cavia's alarmfase rood. Ook was ze erg afgevallen omdat ze niet meer at.
De luchtweginfectie was met antibiotica snel getackled, maar bij nader onderzoek bleek Poes een tumor te hebben. Ik heb 'm zelf mogen voelen bij de dierenarts...
We besloten "palliatieve caviazorg" toe te passen met pijnstillende druppels, en dwangvoeren omdat ze zo mager was.
De luchtweginfectie was met antibiotica snel getackled, maar bij nader onderzoek bleek Poes een tumor te hebben. Ik heb 'm zelf mogen voelen bij de dierenarts...
We besloten "palliatieve caviazorg" toe te passen met pijnstillende druppels, en dwangvoeren omdat ze zo mager was.
Dwangvoeren vond Poes niet echt leuk, maar ze bleek al snel weer in staat haar hapjes zelf te kunnen eten. Mooi, dat konden we dus afbouwen!
En van de pijnstillers ging ze ongelooflijk aan de diarree... Dus besloot ik zelf de dosering wat terug te schroeven. Wat is erger, het middel of de kwaal... Een lastige beslissing...
Inmiddels zijn we een paar weken verder en Poes is er nog steeds. Ze eet lekker. Ze is nog steeds geen dikke caaf, maar dat is ze nooit geweest, maar ze is ook niet meer zo mager als enkele weken gelezen. Het kost me ook meer moeite die nare tumorbult te vinden (maar hij zit er nog wel).
Kortom: het gaat op dit moment best goed met Poes...!
Weerweetje
Vandaag is de naamdag van Sint Ludgerus, wat voor Dronten wel interessant is, want de parochie van Dronten is naar deze bisschop uit de 7e eeuw genoemd. Volgens de legende verjoeg hij door een wonder vraatzuchtige wilde ganzen van het land. Rond deze tijd keren de wilde ganzen ook terug uit het zuiden. Voor de volksweerkunde heeft Ludgerus verder geen betekenis.
Gisteren was het Maria Boodschap, de dag waarop men viert dat de engel Gabriël Maria aankondigde dat ze zwanger was van Jezus, de Messias. Inderdaad, deze datum valt 9 maanden vóór Kerstmis. Deze dag werd al in de 5e eeuw in Constantinopel gevierd en in onze streken zijn er diverse volkswijsheden rond deze dag ontstaan. Allemaal willen ze mooi, helder weer, en vooral ook heldere nachten, want Sterrennacht voor Boodschap klaar, brengt een heel goed boerenjaar!
Overigens zijn er ook mensen die geloven dat God op 25 maart de aarde schiep. Waar dat op gebaseerd is weet ik niet, maar ik vermoed dat het wel eens te maken kan hebben met het feit dat de lente begint. Nou is de natuur nu wel héél vroeg, maar in wat meer normale jaren begint die zich rond 25 maart ook wel te roeren met steeds meer bloemen en groen.
Overigens zijn er ook mensen die geloven dat God op 25 maart de aarde schiep. Waar dat op gebaseerd is weet ik niet, maar ik vermoed dat het wel eens te maken kan hebben met het feit dat de lente begint. Nou is de natuur nu wel héél vroeg, maar in wat meer normale jaren begint die zich rond 25 maart ook wel te roeren met steeds meer bloemen en groen.
Morgen is de dag van Sint Rupert, de eerste bisschop van Salzburg, die rond 718 stierf. Ook op Sint Rupert meende men dat het weer van die dag bepalend was voor de toekomst: is de hemel op Sint Rupert rein, dan zal die dat ook in juli zijn.
En mocht het eind maart heel slecht weer worden, dan zou ik me ook geen zorgen maken. Op 28 maart is het Sint Gontran, waarvan ik alleen weet dat het een Bourgondische koning was, die blijkbaar vroom genoeg was voor een heiligverklaring en belangrijk genoeg voor een weerspreuk: brengt Sint Gontran storm en wind, de sikkel is de boer nog steeds goed gezind.
zondag 26 januari 2014
Chico
Chico heeft weer wat nieuws...
Hij liep tegen zijn eet/drinkbakstelling aan te rammen. Dat betekent dat zijn water op is, dus ik sta op en loop er heen. Maar hij had nog drinken zat.
Wel liep hij om me heen te stuiteren. Achter mijn benen. Draaide ik naar links, dan draaide hij naar rechts, en af en toe duwde hij met zijn snuit tegen mijn kuiten aan.
Wat gaan we nu beleven...? Wil die me ergens heen hebben...?
Ik loop naar de keuken, door naar de bijkeuken, maar Chico blijft in de keuken hangen. Ik begin een vermoeden te krijgen...
Ik ga naar het aanrecht en Chico begint nog intensiever te trippelen achter mijn benen aan, duwt me echt naar de goede plek bij het aanrecht!
En toen begreep ik het...
Op het aanrecht ligt een aangebroken zak winterwortelen voor de cavia's. Een uurtje geleden had ik er eentje gehalveerd (voor elke kooi een helft) en het kontje van de wortel was voor Chico, om lekker te knagen.
Chico wilde nog méér winterwortel...!!! Dat kreeg hij dan ook.
En terwijl ik dit schrijf begint hij weer tegen zijn bak te rammen...
zaterdag 25 januari 2014
Fijne avond gehad
Vanavond Winterfeest bij de hondensportvereniging, was heel gezellig! Morgen weer met Chico erheen. Dankzij de in de loterij gewonnen hondenworst zal hij vast extra gemotiveerd zijn...! ;-)
Wat een bizar verhaal!
24 januari 2014 23:24
Aangepast: 25 januari 2014 07:33
De enige bewoners van het spookschip Lyubov Orlova zijn ratten. Heel veel ratten, die door elkaar krioelen en elkaar opeten als ze honger hebben. Het spookschip dobbert al een jaar op de Noord-Atlantische Oceaan, en drijft nu richting de Britse kust.
Dat meldt The Independent. Een jaar geleden werd het cruiseschip achtergelaten in een Canadese haven. De eigenaren raakten verwikkeld in een schandaal, hadden schulden van 250.000 dollar en gingen failliet. De Canadese overheid heeft nog geprobeerd om het schip te verkopen. Op weg naar de schroothandel knapten de kabels en verdween het vaartuig uit het zicht.
De overheid besloot niet op zoek te gaan naar de Lyubob Orlava. En nu is het volgens bergingsjagers en experts op weg naar Engeland.
'Waakzaam'
Een woordvoerder van de kustwacht zegt dat ze extra opletten. "We moeten waakzaam zijn", aldus een woordvoerder van de kustwacht. Volgens hem is de kans dat het schip is gezonken niet groot. "De afgelopen maanden waren er vele grote stormen, maar er is veel voor nodig om zo'n groot schip te laten zinken."
De Belgische bergingsjager Pim de Rhoodes is op zoek naar het spookschip, zo schrijft The Sun. Hij weet dat er ratten zijn. "Als ik aan boord van dat schip kom, zal ik overal gif moeten sproeien."
5 redenen voor spijt van mensen op hun sterfbed
Maar hebben we soms wel een keuze...? Minder hard werken = op straat staan...
Verpleegkundige Bronnie Ware heef vele jaren in de palliatieve zorg gewerkt. Haar patiënten waren mensen die thuis op sterven lagen. Met sommige heeft ze zeer speciale momenten gedeeld. Ze was tijdens de laatste drie tot twaalf weken van hun leven bij ze. Mensen maken een behoorlijke groei door als ze met hun eigen sterfelijkheid worden geconfronteerd. Ze leerde dat ze bij hen nooit het vermogen tot groei moest onderschatten. Sommige veranderingen waren enorm. Ieder van hen maakte, zoals verwacht, een verscheidenheid aan emoties door, zoals ontkenning, angst, boosheid, wroeging, meer ontkenning en uiteindelijk aanvaarding. Maar op het laatst vond ieder van hen, stuk voor stuk, vóór het uiteindelijke overlijden rust.
Verpleegkundige onthult top 5 redenen voor spijt van mensen op hun sterfbed
Verpleegkundige Bronnie Ware heef vele jaren in de palliatieve zorg gewerkt. Haar patiënten waren mensen die thuis op sterven lagen. Met sommige heeft ze zeer speciale momenten gedeeld. Ze was tijdens de laatste drie tot twaalf weken van hun leven bij ze. Mensen maken een behoorlijke groei door als ze met hun eigen sterfelijkheid worden geconfronteerd. Ze leerde dat ze bij hen nooit het vermogen tot groei moest onderschatten. Sommige veranderingen waren enorm. Ieder van hen maakte, zoals verwacht, een verscheidenheid aan emoties door, zoals ontkenning, angst, boosheid, wroeging, meer ontkenning en uiteindelijk aanvaarding. Maar op het laatst vond ieder van hen, stuk voor stuk, vóór het uiteindelijke overlijden rust.Als ze vroeg naar waar ze spijt van hadden, of wat ze anders gedaan zouden hebben, doken dezelfde thema´s steeds weer op. Hier volgen de vijf meest genoemde:
1. Ik wou dat ik de moed had gehad om een leven te leiden waarbij ik trouw was gebleven aan mezelf, in plaats van te leven volgens de verwachting van anderen.
Dit thema werd het vaakst genoemd. Als mensen doorhebben dat hun leven bijna voorbij is en er met heldere blik op terugkijken, wordt al snel duidelijk hoeveel dromen onvervuld zijn gebleven. De meeste mensen hadden nog niet de helft van al hun dromen waargemaakt en moesten overlijden in het besef dat dit te wijten was aan keuzes die ze hadden gemaakt, of niet hadden gemaakt.
Dit thema werd het vaakst genoemd. Als mensen doorhebben dat hun leven bijna voorbij is en er met heldere blik op terugkijken, wordt al snel duidelijk hoeveel dromen onvervuld zijn gebleven. De meeste mensen hadden nog niet de helft van al hun dromen waargemaakt en moesten overlijden in het besef dat dit te wijten was aan keuzes die ze hadden gemaakt, of niet hadden gemaakt.
Het is heel belangrijk om te proberen ten minste een paar van je dromen tijdens je levensweg na te jagen. Vanaf het moment dat je je gezondheid verliest, is het te laat. Gezondheid brengt vrijheid met zich mee. Velen realiseren zich dat niet, totdat de gezondheid ze in de steek laat.
2. Ik wou dat ik niet zo hard gewerkt had.
Dit zei elke mannelijke patiënt die ik heb verpleegd. Ze hadden de jeugd van hun kinderen gemist en het gezelschap van hun partner. Vrouwen noemden deze reden tot spijt ook. Maar omdat de meesten van een oudere generatie waren, betrof het vooral vrouwen die geen kostwinner waren geweest. Alle mannen die ik verpleegde hadden enorme spijt dat ze zoveel van hun leven hadden doorgebracht in de tredmolen van het werk.
Dit zei elke mannelijke patiënt die ik heb verpleegd. Ze hadden de jeugd van hun kinderen gemist en het gezelschap van hun partner. Vrouwen noemden deze reden tot spijt ook. Maar omdat de meesten van een oudere generatie waren, betrof het vooral vrouwen die geen kostwinner waren geweest. Alle mannen die ik verpleegde hadden enorme spijt dat ze zoveel van hun leven hadden doorgebracht in de tredmolen van het werk.
Door het versimpelen van je manier van leven en bewust keuzes te maken tijdens je levensloop, kom je er misschien achter dat je met een veel kleiner inkomen toe kan dan je dacht. En doordat je meer ruimte in je leven creëert, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe kansen; kansen die beter bij je nieuwe manier van leven passen.
3. Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om vooral de lieve vrede maar te bewaren. Als gevolg daarvan hebben ze zich geschikt in een middelmatig bestaan en zijn nooit geworden wie ze eigenlijk hadden kunnen worden. Velen ontwikkelen ziektes die verband houden met de bitterheid en wrok die ze daardoor met zich meedragen.
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om vooral de lieve vrede maar te bewaren. Als gevolg daarvan hebben ze zich geschikt in een middelmatig bestaan en zijn nooit geworden wie ze eigenlijk hadden kunnen worden. Velen ontwikkelen ziektes die verband houden met de bitterheid en wrok die ze daardoor met zich meedragen.
We hebben geen controle over de reacties van anderen. Maar hoewel mensen in het begin misschien reageren door zich uit te spreken als je verandert, zal het uiteindelijk de relatie naar een geheel nieuw, gezonder niveau tillen. Hoe dan ook, je wint altijd.
4. Ik wou dat ik contact had gehouden met mijn vrienden.
Vaak beseften de patiënten niet hoe belangrijk oude vrienden waren tot hun laatste weken waren aangebroken, en het was niet altijd mogelijk ze op te sporen. Velen waren zo bezig geweest met hun eigen leven dat ze gouden vriendschappen langzamerhand hadden laten verwateren. Er was vaak diepe wroeging dat er lang niet genoeg tijd en energie was gestoken in oude vriendschappen, die dat wel hadden verdiend. Iedereen mist zijn of haar vrienden tijdens het stervensproces.
Vaak beseften de patiënten niet hoe belangrijk oude vrienden waren tot hun laatste weken waren aangebroken, en het was niet altijd mogelijk ze op te sporen. Velen waren zo bezig geweest met hun eigen leven dat ze gouden vriendschappen langzamerhand hadden laten verwateren. Er was vaak diepe wroeging dat er lang niet genoeg tijd en energie was gestoken in oude vriendschappen, die dat wel hadden verdiend. Iedereen mist zijn of haar vrienden tijdens het stervensproces.
Het is heel normaal voor iemand met een druk leven om vriendschappen te laten verwateren. Maar als de dood nadert, vallen de fysieke details van het leven weg. Mensen willen hun financiële situatie op orde hebben als het even kan. Maar dat is niet het belangrijkste dat hen bezighoudt. Ze willen eigenlijk de zaken alleen op orde hebben voor degenen van wie ze houden. Meestal zijn ze daar echter te ziek en uitgeput voor. Aan het levenseinde gaat het alleen om liefde en relaties. Dat is het enige wat er in de laatste weken toe doet.
5. Ik wou dat ik mezelf had toegestaan gelukkiger te zijn.
Deze komt verrassend vaak voor. Velen realiseerden zich pas aan het levenseinde dat geluk een keuze is. Ze waren blijven steken in oude patronen en gewoontes. Ze bleven hangen in de vertrouwde ‘comfort zone’, zowel wat emoties betreft als in hun fysieke leven. De angst voor verandering maakte dat ze zowel tegenover zichzelf als tegenover anderen deden alsof ze tevreden waren. Maar diep vanbinnen verlangden ze ernaar om eens echt te lachen en onnozele dingen te doen. Als je op je sterfbed ligt, doet wat anderen van je denken er helemaal niet meer toe. Wat zou het dan geweldig zijn om je al te kunnen laten gaan en gewoon te lachen lang voordat je dood gaat.
Deze komt verrassend vaak voor. Velen realiseerden zich pas aan het levenseinde dat geluk een keuze is. Ze waren blijven steken in oude patronen en gewoontes. Ze bleven hangen in de vertrouwde ‘comfort zone’, zowel wat emoties betreft als in hun fysieke leven. De angst voor verandering maakte dat ze zowel tegenover zichzelf als tegenover anderen deden alsof ze tevreden waren. Maar diep vanbinnen verlangden ze ernaar om eens echt te lachen en onnozele dingen te doen. Als je op je sterfbed ligt, doet wat anderen van je denken er helemaal niet meer toe. Wat zou het dan geweldig zijn om je al te kunnen laten gaan en gewoon te lachen lang voordat je dood gaat.
Het leven is een keuze. Het is JOUW leven. Kies bewust, kies wijs, kies eerlijk. Kies geluk. (Vertaling)
Mooi!
Zo'n mooie, glimmende, goed in zijn vacht zittende kat. En inmiddels toch alweer vijftien jaar oud.
Onze superSjimmie.
Onze superSjimmie.
vrijdag 24 januari 2014
donderdag 23 januari 2014
Beschermengelen!
Er loopt hier een kind met dubbele mazzel rond.
Zondagavond met de trein tussen Dronten en Almere gereden - zeer kort daarop vliegt er op de rails gelegd schroot door de bodem van een trein! 
Vanmiddag in Zwolle met de bus over de Ceintuurbaan - zeer kort daarop botst er een bus op een vrachtwagen!
Morgen moet hij weer naar Almere...
woensdag 22 januari 2014
De zwarte ree!
De kwaliteit is niet top, want telelensje op oud compactje & veel ruis, maar het is toch wel zichtbaar. En ik ben stinkend jaloers 
Jongste heeft de veelbesproken zwarte ree van Dronten op de foto gekregen!
Jongste heeft de veelbesproken zwarte ree van Dronten op de foto gekregen!
dinsdag 21 januari 2014
Even fijn bezig zijn!
Lekker bezig geweest in de Creaclub! Een mini scrapboekje met als basis boterhamzakjes. Nu nog wat mooie foto's uitzoeken om erin te kunnen zetten en dan een pronkplekje geven!
Helaas, het is zo waar...
Bezuinigen in de zorg...leuker kunnen we het niet maken, wel achterlijker.
Laten we haar mevrouw Jansen noemen. Mevrouw Jansen heeft dikke benen. Moet steunkousen aan. Tot aan haar liezen.
Wij als verzorgende mogen de steunkousen niet meer aantrekken zonder hulpmiddel. Want wij trekken onze schouders aan flarden. En dat kost de staat geld.
Heb zelf ook al een heel fijn injectie-tje in mijn schouder kunnen halen..
Dus de Arbo zegt: Geen steunkousen aantrekken zonder hulpmiddel.
Ik kom bij mevr Jansen, en lees in de rapportage dat er geen hulpmiddel is. Dus net als andere collega mevr gevraagd om er 1 te kopen. Nee, helaas is dit uit het pakket, en ze kosten rond de 25 euro...
"Ik kan het niet betalen" zegt mevrouw Jansen."Ik moet elke cent omdraaien"....
Helaas mochten wij dus niet meer de kousen aantrekken.
De huisarts gebeld en het probleem uitgelegd. " Dan laat de kousen maar uit, en als ze dikke benen krijgt, bel ons dan" was het antwoord.
Dit gebeuren was 2 weken geleden.
Van het weekend had ik haar in zorg. Mevrouw moest gezwachteld worden en kreeg extra plastabletten, per order arts.
Nu komt de clou.
Steunkousen aantrekken --> 10 minuten.
Zwachtelen --> 40 minuten.
Verschil van 30 minuten per dag x 7 dagen per week.
Dus meer dan 3 uur per week a uurloon wat een verzorgende kost , wat er dus gedeclareerd wordt!
Hulpmiddel 25 euro.
Zwachtelen een hele boel eurotjes meer.
En dan snappen die debielen in Den Haag niet daar achter dat bureau, dat dit dus meer kost dan dat hulpmiddel te vergoeden!
Nee, laten we nog meer uit het pakker halen!
Leuker kunnen ze het echt niet maken, die randdebielen, wel achterlijker!!
Laten we haar mevrouw Jansen noemen. Mevrouw Jansen heeft dikke benen. Moet steunkousen aan. Tot aan haar liezen.
Wij als verzorgende mogen de steunkousen niet meer aantrekken zonder hulpmiddel. Want wij trekken onze schouders aan flarden. En dat kost de staat geld.
Heb zelf ook al een heel fijn injectie-tje in mijn schouder kunnen halen..
Dus de Arbo zegt: Geen steunkousen aantrekken zonder hulpmiddel.
Ik kom bij mevr Jansen, en lees in de rapportage dat er geen hulpmiddel is. Dus net als andere collega mevr gevraagd om er 1 te kopen. Nee, helaas is dit uit het pakket, en ze kosten rond de 25 euro...
"Ik kan het niet betalen" zegt mevrouw Jansen."Ik moet elke cent omdraaien"....
Helaas mochten wij dus niet meer de kousen aantrekken.
De huisarts gebeld en het probleem uitgelegd. " Dan laat de kousen maar uit, en als ze dikke benen krijgt, bel ons dan" was het antwoord.
Dit gebeuren was 2 weken geleden.
Van het weekend had ik haar in zorg. Mevrouw moest gezwachteld worden en kreeg extra plastabletten, per order arts.
Nu komt de clou.
Steunkousen aantrekken --> 10 minuten.
Zwachtelen --> 40 minuten.
Verschil van 30 minuten per dag x 7 dagen per week.
Dus meer dan 3 uur per week a uurloon wat een verzorgende kost , wat er dus gedeclareerd wordt!
Hulpmiddel 25 euro.
Zwachtelen een hele boel eurotjes meer.
En dan snappen die debielen in Den Haag niet daar achter dat bureau, dat dit dus meer kost dan dat hulpmiddel te vergoeden!
Nee, laten we nog meer uit het pakker halen!
Leuker kunnen ze het echt niet maken, die randdebielen, wel achterlijker!!
Barbie
Ohhh, hier wil ik heen...! De komende tijd maar even geld opzij leggen voor de reis en entree, want ik heb als kind zéér fanatiek gespeeld met Barbies en heb nog steeds een apart plekje in mijn hart voor deze poppen (nee, niet de roze kleinemeisjesversie, maar meer de vintage poppen en de special editions).
Barbie 50 jaar in Nederland
Haren borstelen, jurkje, schoenen en een bijpassende handtas uitzoeken. 50 jaar geleden kwam Barbie naar Nederland. De modepop had meteen duizenden fans. De tentoonstelling in het Tassenmuseum Hendrikje in Amsterdam geeft vanaf dinsdag een tijdsbeeld van de pop. Uit ieder jaar is er een pop te zien.
Katherine Knowles van het Tassenmuseum zegt dat er 'een groot verschil is tussen hoe Barbie oorspronkelijk bedoeld was en nu. In 1964 was ze een dametje met een keurig jasje, een hoed en een tasje.' In de jaren 70 veranderde ze en droeg ze vrijetijdskleding. Barbie was een pop om aan en uit te kleden.
1200 barbies
Op de tentoonstelling zijn 70 poppen te zien. Els Schouten heeft de barbies verzameld. Zij heeft een collectie van 1200 poppen sinds ze 25 jaar geleden per toeval op Barbie stuitte. 'Ik dacht, goh, wat leuk, een paar van die poppetjes met kleertjes.' Sindsdien verzamelt ze de mannequins.
Barbie werkt als piloot, stewardess, loopt hondenshows, is zakenvrouw en model. 'Ze heeft 108 verschillende beroepen gehad', zegt Schouten. Zo was Barbies presidentskandidaat, astronaut en zat ze in het leger.
Maar zij droeg niet alleen werkkleding, ze werd ook gekleed door bekende ontwerpers als Vera Wang, Christian Dior, Benetton en Donna Karan. Deze designstukken zijn te zien op de tentoonstelling.
De wereld van Barbie
Schouten heeft de barbies voor de tentoonstelling samen met de directeur van het Tassenmuseum uitgekozen. 'De poppen zijn natuurlijk geselecteerd op de tas. Elke barbie heeft een tasje dat bij haar outfit hoort.'
De doelgroep van Barbie verandert, volgens Knowles. Toen Barbie net naar Nederland kwam was ze voor tieners bedoeld, maar nu wordt ze aan kinderen tussen de 3 en 7 verkocht. Ook wordt Barbie door volwassenen aanbeden en verzameld. Schouten vindt het heerlijk om in een sprookje te wanen: 'Barbie is geen pop, het is een wereld.'
Barbie 50 jaar in Nederland
Haren borstelen, jurkje, schoenen en een bijpassende handtas uitzoeken. 50 jaar geleden kwam Barbie naar Nederland. De modepop had meteen duizenden fans. De tentoonstelling in het Tassenmuseum Hendrikje in Amsterdam geeft vanaf dinsdag een tijdsbeeld van de pop. Uit ieder jaar is er een pop te zien.
Katherine Knowles van het Tassenmuseum zegt dat er 'een groot verschil is tussen hoe Barbie oorspronkelijk bedoeld was en nu. In 1964 was ze een dametje met een keurig jasje, een hoed en een tasje.' In de jaren 70 veranderde ze en droeg ze vrijetijdskleding. Barbie was een pop om aan en uit te kleden.
1200 barbies
Op de tentoonstelling zijn 70 poppen te zien. Els Schouten heeft de barbies verzameld. Zij heeft een collectie van 1200 poppen sinds ze 25 jaar geleden per toeval op Barbie stuitte. 'Ik dacht, goh, wat leuk, een paar van die poppetjes met kleertjes.' Sindsdien verzamelt ze de mannequins.
Barbie werkt als piloot, stewardess, loopt hondenshows, is zakenvrouw en model. 'Ze heeft 108 verschillende beroepen gehad', zegt Schouten. Zo was Barbies presidentskandidaat, astronaut en zat ze in het leger.
Maar zij droeg niet alleen werkkleding, ze werd ook gekleed door bekende ontwerpers als Vera Wang, Christian Dior, Benetton en Donna Karan. Deze designstukken zijn te zien op de tentoonstelling.
De wereld van Barbie
Schouten heeft de barbies voor de tentoonstelling samen met de directeur van het Tassenmuseum uitgekozen. 'De poppen zijn natuurlijk geselecteerd op de tas. Elke barbie heeft een tasje dat bij haar outfit hoort.'
De doelgroep van Barbie verandert, volgens Knowles. Toen Barbie net naar Nederland kwam was ze voor tieners bedoeld, maar nu wordt ze aan kinderen tussen de 3 en 7 verkocht. Ook wordt Barbie door volwassenen aanbeden en verzameld. Schouten vindt het heerlijk om in een sprookje te wanen: 'Barbie is geen pop, het is een wereld.'
maandag 20 januari 2014
Prietpraat
Jongste maakt boodschappenlijstje.
"Hebben we nog nasikorrels?" vraagt hij.
"Huh?"
"Nasikorrels!"
"Ik maak de nasi altijd zelf..."
"Ja, ik bedoel nasikorrels, ehm... RIJST..."
"Huh?"
"Nasikorrels!"
"Ik maak de nasi altijd zelf..."
"Ja, ik bedoel nasikorrels, ehm... RIJST..."
Abonneren op:
Posts (Atom)