Wie regelmatig kookprogramma's ziet, zal ook de Schotse Gordon Ramsey wel eens hebben gezien. Deze meneer heeft in razend tempo een driesterren-Michelinrestaurant uit de grond gestampt. De manier waaróp is behoorlijk controversieel. Meneer Ramsey is, op zijn zachtst gezegd, een beul voor zijn personeel, schuwt het bekende "fourletterword" beginnend met de letter F, niet.
Vanavond op één van de commerciële zenders heb ik een uitzending gezien met deze vloekende en scheldende topkok. Hij zocht een nieuwe uitdaging, en met de tv-camera's in de rug vond hij die ook. Namelijk: een kwijnend restaurantje, en dan zou hij moeten ontdekken waaróm dat restaurantje niet floreerde.
Ergens in de Britse provincie vond hij zo'n restaurant. Dat restaurant zou HET toprestaurant van de regio moeten worden, er was een "topkok" van 21 jaar oud aangetrokken. maar waarom werkte het niet?
Ramsey ging op onderzoek uit. Het eerste beeld dat hij kreeg was: ontluisterend. Zelfs gratis wilden voorbijgangers geen vorkje komen prikken in dat restaurant, en toen er toch nog een handjevol mensen toehapten, bleek waarom: het restaurant deugde van geen kanten.
Het was de bedoeling dat dat restaurant hoge kwaliteit zou bieden. Maar dat was onmogelijk.
Vanwege de chefkok.
Een jonge jongen, dol op koken en zo, maar al snel bleek dat hij vooral een grote mond tegen zijn bazin had (die zich daardoor liet intimideren), maar geen greintje talent in de keuken. Ramsey himself werd zelfs vergiftigd, toen deze ambitieuze jongen hem een schelpdiergerechtje aanbood, waarvan één van de hoofdingrediënten zwaar bedorven was, en toen Ramsey deze jongen een simpele omelet liet bakken, bleek, dat die jongen zelfs dat niet kon.
Met heel veel training, eerst met de bekende grote Ramsey-bek, later iets subtieler, werd deze "chefkok" getraind. Zijn eerste proef was: bereid een menu voor je ouders en grootouders. Als ik zeg dat het brandalarm afging, en dat een ovenbereiding letterlijk in vlammen opging, overdrijf ik niet... Maar ja, "hun jongen" wilde zo graag koken...
Anyway, dat restaurantje moest gered worden! Valentijnsdag was dé uitdaging! Nadat het menuutje voor ouders en grootouders in vlammen was opgegaan, wist Ramsey de "chefkok" ervan te overtuigen, dat '"koken op driesterrenniveau" niet voor hem was weggelegd. Kook simpel maar goed, was de boodschap!
Met hangen en wurgen overleefde het restaurantje Valentijnsdag! Mede dankzij Ramsey werd het een succes!
Een maand later bracht Ramsey een bezoekje aan het restaurant en ontdekte dat de hoopvolle gasten het weer de rug toe hadden gekeerd, dat de "chefkok" er weer een puinhoop van maakte. Daarnaast bekte de "chefkok" inmiddels zijn bazin weer af. Na een ruzie koos de "chefkok" eieren voor zijn geld en nam ontslag.
Moraal van dit verhaal: het is altijd goed om te proberen je dromen war te maken! Die "chefkok" was dol op koken, maar miste werkelijk alles om er zijn beroep van te maken. Heel triest, maar die was echt niet geschikt voor zijn beroep.
Daarnaast: de eigenaresse van het restaurant kwam nooit in de keuken, wist absoluut niet wat er gebeurde en liet zich intimideren door de grote bek van de "chefkok". Als je "baas" wil zin van een onderneming, moet je echt uit het goede hout zijn gesneden en dondersgoed in de gaten houden wat er in het hart van je bedrijf gebeurt!
Zelfs iemand met een mega-grote bek als Gordon Ramsey, die zowel de "chefkok" als de eigenaresse kansen gaf, en nog eens, en nog eens, en nog eens, kan wel eens een zachte heelmeester zijn die stinkende wonden nalaat. Heel goed dat hij allen telkens nieuwe kansen gaf, maar als ik in zijn schoenen stond, had ik die "chefkok"al veel eerder vervangen. Maar ik kan het ook wel begrijpen dat je iemand kansen wilt geven om zijn droom werkelijkheid te laten worden. Lastig dilemma.
Maar toch...
...een "chefkok" die zelfs een omelet verpest...?
