Randy Crawford

Net hoorde ik op de radio een liedje van Randy Crawford.

Eind jaren 70 leerden we Randy Crawford kennen: een Amerikaanse zangeres met een heel aparte stem. Eerst zong ze met de Crusaders ("Streetlife"), en volgens de toenmalige geruchten was ze toen 16 of 17 jaar oud, en dán al zo'n schitterende warme stem!

Begin jaren 80, in hetzelfde jaargetij waarin we nu leven (herfst dus) scoorde ze een enorme hit in Nederland met "One day I'll fly away"). En wie de zang van Randy niet kon waarderen, herinnert haar vast nog wel vanwege haar prachtige, kamerbrede glimlach.

Later in de jaren 80, en zelfs in de jaren 90, kwam Randy soms nog wel eens op televisie. Ze was een stevige dame geworden, en nog steeds gezegend met een brede, parelwitte glimlach en nog steeds die aparte stem, maar hits scoorde ze niet meer.

Jammer...

Waar is ze? Met google werd ik niks wijzer, behalve het feit dat Randy mogelijk ouder is dan we denken (geboren in 1952?), wat zou betekenen dat het nummer "Streetlife" van de Crusaders niet werd gezongen door een tienermeisje, maar door een vrouw die al bijna 30 was. Maakt niet uit, het blijft een prachtnummer!

Wat doet Randy tegenwoordig?

Achtste wandeldag - glibberen en glijden!

Als je een èchte wandelaar wil zijn, wandel je ook als het minder mooi weer is. Tot nu toe heb ik mazzel gehad! Het was altijd perfect wandelweer. Vandaag was het weliswaar zacht, maar ook erg somber met vooral vanmorgen regen. Vanmiddag viel er af en toe nog een beetje regen, maar ik wilde nu echt de Natte Padroute gaan lopen. Dit is een 4 km lange route van het Staatsbosbeheer, perfect aangegeven met witte paaltjes, en komt ook voor in diverse langere wandelroutes.

Regelmatig kom je langs de Gooimeerbeek. Nou ja, beek... Onder de vlakbijgelegen Gooimeerdijk sijpelt kwelwater en dat wordt door sloten afgevoerd. Eén van deze sloten is erg kronkelig gegraven en kreeg de naam Gooimeerbeek. Dus géén stromende, klaterende beek, maar wel een erg mooie sloot...!

Het Cirkelbos (zo genoemd vanwege de ronde paden)ligt ten oosten van Almere in een agrarisch gebied. Op dit moment staan er vooral spruiten. De boeren zitten hier al zo'n 25 jaar en zijn echte pioniers, die de kleffe IJsselmeerbodem hebben omgetoverd in vruchtbare grond. Als dank voor hun inspanningen raken een aantal boeren hier nu alles kwijt. "Men" heeft namelijk besloten dat dit gebied wordt volgebouwd met kapitale villa's (Overgooi), als een verlengstuk van de zeer sjieke Gooise villawijken. De eerste kasten staan er al...

Het was somber en wat regenachtig en daardoor was de route nagenoeg uitgestorven. Ik had veel lol van mijn nieuwe tweed-pet (HEMA) want daardoor had ik geen last van spetters op de bril...

Ik heb trouwens iets gemerkt... Als ik verslagen van vierdaagselopers lees, spreekt men vaak over de "tweededagsdip". Al verloopt de eerste dag nog zo goed, een aantal mensen hebben de tweede dag een dip. Ik blijk een "tweedekilometerdip" te hebben. De eerste kilometer is geen probleem, maar dan gaat het lichaam muiten. Die 2e kilometer is echt heel zwaar maar het feit dat ik de laatste tijd vaker meer dan 2 kilometer heb gelopen, doet me doorzetten. Kramp in mijn voeten en benen, soms ook rugpijn (vandaag gelukkig niet), het lukt amper. En opeens, als ik na 2 kilometer even rust, gaat het als een speer! Toen de 4 km voltooid was dacht ik "ik kan eigenlijk nog wel een stukje!". 

Een kleine kilometer voor het einde passeert de route op enkele tientallen meters het eindpunt. Daar stond de auto. Ik dacht: "Ik kán smokkelen... maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in!"

Ik heb 1 1/2 uur over de route gedaan. Dat komt omdat het pad eigenlijk een mini-survivaltocht is. Er is ondanks de graspaden veel modder en nattigheid en vaak kan je maar beter naast het pad lopen. Daar staan veel brandnetels, maar met mijn lange broek had ik daar geen last van. Mijn nieuwe Asics lekten wat (wat geen wonder was), maar mijn Falke trekkingsokken hielden het draagbaar. Misschien waren die sokken een wel wat overdreven aankoop, simpele wandelsokken hadden ook wel volstaan, maar ik ben toch erg blij met deze dure aankoop! Wat zitten ze lekker, ik krijg geen zweetpoten, en de nattigheid werd zo geabsorbeerd dat ik nergens last van had!

De schoenen zitten ook steeds beter, de kramp viel eigenlijk mee, vergeleken met de vorige wandeling. We worden eindelijk vriendjes! Gelukkig maar, want dit zijn geen wandelschoenen maar hardloopschoenen (maar mij werd verteld dat dat voor mijn wandeldoel net zo geschikt is, en die echte hoge wandelschoenen vind ik niet lekker zitten).

OK, de route. Een hele ervaring! Het was somber en doodstil, maar het bos had af en toe wat onwerkelijks. Soms vloog er direct naast me een buizerd op, dat was schrikken! Of er ritselde wat in het (overal aanwezige) gras. Ringslang?

Halverwege een verrassing: de dikste populier van Almere!

Loop mee met de foto's!




Het eerste stuk. Hoewel de bomen al kalen, is het allesbehalve grauw. Dat komt door het vele gras...

Een glimp van de beek!

Een tapijt van populierenblad.

Een heel apart stukje bos. Vrij lage bomen, met zilverkleurige stammen. Aan het laatste blad zag ik dat dit een compleet walnotenperceel was! Hier zag ik ook de enige mensen die ik tegenkwam, zij zochten noten. Het walnotenseizoen is bijna voorbij maar ze vonden nog tassenvol.

Gooimeerdijk, de zuidgrens van Flevoland.

Mooi scenario voor een spookfilm, met deze dikke wilgen... Het lijkt een heel oud bos, toch is dit hoogstens een jaar of 30 oud.

Prachtige herfstkleuren zorgen ervoor dat de omgeving niet al te somber wordt.



Dit is hem dan, de dikste populier van Almere... Bij het bordje heb ik mijn pet en rugzak gezet...

...zodat je de verhoudingen beter kan zien...

Bijna aan het eind: een veld vol gekleurde stokken (kan iemand me het nut ervan uitleggen?) en metershoge stronken van dode populieren. Vaak tot Emmentaler verbouwd door spechten!

Zevende wandeldag - iets anders dan gepland!

Op dinsdag 19 oktober kondigde De Kemphaan, het Almeerse stadslandgoed, een paddestoelenwandeling i.s.m. Staatsbosbeheer aan. Leuk!!! We gingen erheen en waren niet de enigen die van een koude kermis thuiskwamen. Het stond noch op de website, noch in de folder, noch in de krant, maar voor deze wandeling moest je je van tevoren aanmelden en er was maar plaats voor een klein groepje. Het tienvoudige was op komen dagen, en kon niet mee.
Men was boos! Omdat het nergens vermeld stond in de Kemphaan-berichtgeving, omdat er mensen speciaal vrij voor hadden genomen, omdat er mensen van elders speciaal voor hierheen waren gekomen. Als troost kregen we een foldertje over de wandeling, plus de route ("blauwe paaltjes van de Triproute volgen").

Ach, je kan dan wel moeilijk doen en je verhaal willen halen, maar daar schiet je niks mee op. Dus tientallen mensen en minstens zoveel kinderen vormden een lange wandelkaravaan en gingen de route dan maar zonder boswachter volgen! Het was 1 km, en voor mij perfect om de wandelschoenen verder in te lopen, want die veroorzaakten wat kramp in mijn rechtervoet en -been.

Paddestoelen hebben we zeker gezien, maar het was op het zeer zwart afgedrukte stenciltje dat we hadden gekregen moeilijk te zien welke paddestoelen we hebben gezien. Judasoren, zwavelkopjes, ja, dat wisten we wel. En ik rook stinkzwammen, maar zag ze niet.
De weg was modderig, maar verder wel te doen. En volgens mij langer dan 1 km, en waar waren die blauwe paaltjes nou gebleven? We zagen alleen zwarte paaltjes.

Opeens: een open stuk! Fietspaden! Water! Water?!? Maar dát lag toch niet op de route?

Er stond een bord met een plattegrond en al gauw bleek dat we de zwarte paaltjes hadden gevolgd van het Natuurpad, dat 3,5 km lang was. Normaliter geen probleem, maar ik had nogal last van mijn rug en rechterbeen (waren de schoenen nog niet goed ingelopen of pasten ze gewoon niet bij me) en was nu niet zo blij. Of we nog maar even 1-2 km terug wilden lopen!

Diep ademhalen, blijven lachen en de zwarte paaltjes verder volgen. Een deel van de route liep over het laatste stuk van het Landgoedpad, dat we vorige week hebben gelopen. En hoera, langzaam verdwenen rugpijn en pijn in het been een beetje!

Al met al was het aanvankelijk een teleurstelling dat onze plannen niet doorgingen, en dat ik me niet zo fijn voelde, maar uiteindelijk werd het toch nog een fijne wandeling!

De volgende wandeling zal vanwege werk en zo wel in het weekend zijn. Ik blijf volhouden en duim dat de pijn in de rug en zo snel weg zal blijven! Want... ik wil zo graag in juni 2005 die Avondvierdaagse met de kinderen lopen, 4 x 5 km, en ooit eens een 10+ km wandeling doen!

Column d'Alledaagse - mens en vis

Wat zit een mens soms raar in elkaar, wat dieren betreft...
Ik behoor tot de alleseters. Er zijn mensen die vegetarisch of veganist zijn. Zij eten geen vlees. Soms wel vis, maar zeker geen vlees. Omdat ze er principiëel op tegen zijn "(zoog)dier" te eten, of omdat ze het zielig vinden, omdat ze het niet lekker vinden of omdat ze vlees niet verdragen.

Ik ben dus alleseter. Ik eet zowel vlees als plantjes.

Ik ben ook erg hypocriet. Koeien zijn mijn lievelingsdieren, die grote logge lijven, die prachtige ogen, en ze ruiken ook lekker (hoewel veel stedelingen het wat dat betreft niet met me eens zijn!). Maar ik eet net zo graag een goed stukje rundvlees. Een biefstukje (rood van binnen graag!), een lekkere sudderlap, kom maar op!
Maar konijn krijg ik echt niet door mijn keel. En dat terwijl ik razend allergisch voor deze knagertjes ben. Misschien omdat een konijn, klaar voor de braadpan, me te veel doet denken aan een natte/kale kat? Ik weet het niet.

Qua vis ben ik minstens zo dubbel. Ik vind het mooie dieren! Zoals het licht wordt gebroken op de huid van een makreel, of de kleuren in een aquarium, geweldig! Maar ik ben óók dol op een hapje vis. Gebakken, gemarineerd, in soep...

Sinds enkele dagen hebben we guppen in huis. Het zijn logeetjes, die tot het eind van de herfstvakantie aan onze zorgen zijn toevertrouwd. Een professionele guppenkweker zou er hard voor wegrennen, de verdeling man/vrouw in het bakje is zeer scheef (teveel mannen), er zitten teveel vissen in de bak (schatting van de inhoud: 10-15 liter) en 1 mannetje is duidelijk een bewijs van inteelt: krom, misvormd, maar zo te zien geniet hij toch van zijn leventje.
We mogen als dank voor het logeren wat (gezonde) guppen uitzoeken voor eigen gebruik, en ik heb inmiddels een eigen aquarium aangeschaft. Uit het logeer-aquarium halen we wat mooie mannetjes en dat vullen we aan met vrouwtjes uit de winkel. Zo wordt het mannenoverschot in de logeer-bak opgelost, en samen met een fris harem meiden kunnen we nieuwe guppies kweken en weggeven als het er teveel worden.

Sinds enkele dagen staat ons huishouden dus helemaal in het teken van De Gup! Terwijl ik lunchte met een zelfgemaakte tonijnsalade, surfte ik het WereldWijdeWeb over om zoveel mogelijk info over De Gup te vinden. Gecombineerd met de herinneringen ervaringen die ik met de guppen uit mijn jeugdjaren heb opgedaan moeten we deze visjes toch een ideaal leventje kunnen bieden!

We zitten nu de hele dag met onze neuzen tegen het glas en toen één van de logeerdames vanmiddag jonkies kreeg, jubelden we! Dat de heren, naast hun onophoudelijke verkrachtingspogingen, enkele jonkies oppeuzelden, tja, dat gebeurde nou eenmaal bij guppies, en eigenlijk is dat maar goed ook anders loopt het al snel uit de klauw. Maar toch was het even moeilijk om de heren niet uit te gaan schelden voor alles wat lelijk was. Je vreet je eigen kind toch niet op?

Vanavond kochten we onze eerste eigen damesvisjes voor ons eigen splinternieuwe aquariumpje. De katten werden de kamer uitgezet, de kinderen op afstand gehouden want de dames waren erg gestressed. Laat ze eerst maar lekker bijkomen, want als ze over ruim een week 2-3 heren uit de logeerbak als gezelschap krijgen, zullen ze het nog druk genoeg krijgen.
Morgen kopen we "levend voer" voor zowel onze eigen bak als voor de logeerbak. We zullen ze eens lekker verwennen allemaal!

Maar ja, en dan komt weer dat dubbele, dat hypocriete... Terwijl we kirrend als oma's rond de wieg van hun pasgeboren kleinkind bij de aquaria zaten, kreeg ik opeens héél erg trek in een typisch Indisch gerecht: sambal goreng ikan terie. Dat zijn kleine gedroogde visjes (ikan teri) met sambal opgebakken. En ikan teri lijkt wel op vrouwelijke guppen. Iets dunner misschien.

Eigenlijk ráár, dat je je zo bezig houdt met het verzorgen en vertroetelen van een stel visjes, alsof het je eigen vlees en bloed is, en het is nog veel raarder om tegelijk een broodje tonijnsalade te eten en heel erg trek in gedroogde minivisjes met sambal te krijgen...

Ben ik nou slècht? Of ben ik nou typisch mèns?

Zesde wandeling - vergane glorie

Anna's Hoeve is een Hilversums vijverpark, dat is ontworpen door de beroemde architekt Dudok (ook bekend van het Raadhuis en enkele woonwijken in Hilversum). Toen we nog in Hilversum woonden, kwamen we er vaak. Bij het vijverpark (dat was uitgegroeid tot een vijverbos) hoort een "uitspanning" dat in onze familie- en vriendenkring zeer populair was voor het vieren van een bruiloft (jaren 80 en 90). Dat er van al die dure, alcohol-overgoten en vol leukbedoelde sketches versierde bruiloften nog maar weinig in stand zijn gebleven, is eigenlijk heel triest.

Maar we kwamen er ook vaak om te wandelen met de hond.

We zijn alweer een aantal jaar uit Hilversum weg, maar vandaag waren we weer in de buurt. Aangezien ik nieuwe schoenen moet inlopen en moet wennen aan een nieuw aangeschafte dagtrekkersrugzak leek dit gebied uitermate geschikt voor een klein inwijdingswandeltje en een nieuwe "Trip" door "Memory's Lane".

Dát was schrikken! Wat was het in de afgelopen 8 jaar verpauperd! Delen van de vijver waren veranderd in een prutlaag en de hond mocht niet meer badderen want overal stonden borden dat het slib van de vijver verontreinigd was. De houten bruggetjes waren nog net niet vermolmd genoeg om me erdoorheen te laten zakken. De oevers van de vijverpartijen waren ingestort.

De bomen waren vaak in slechte conditie, maar ik heb er zelf geen problemen mee als men dode bomen laat liggen. Maar er waren wel véél dode bomen... De ganzenkolonie was verdwenen. Hier en daar waren nog wel wat eenden.

Toch heb ik genoten van de wandeling. Er waren veel paddestoelen (welke gek heeft trouwens alle stinkzwammen onthoofd!), het rook net als vroeger naar herfst, en het inlopen van de nieuwe schoenen bleek broodnodig, aangezien mijn rechtervoetzool neigde naar kramp (hoewel de wandeling nog geen 2 kilometer was, maar dat komt wel goed). Mijn rugzak bleek een succes! Vooral voor de kinderen, toen ze ontdekten dat ik daarin enkele mueslirepen en pakjes appelsap had!

Na afloop wilden we de kinderen op een ijsje trakteren. Terug in de auto zochten we naar een pinbak, voor contant geld (immers: snackbars accepteren zelden pinpasjes). Het bleek dat er geen enkele bank in het oosten van Hilversum een pinbak had. Ja, één bank, de RABO bij Seinhorst, maar die deed het niet.

Jammer dat Hilversum zo is verpauperd, niet alleen Anna's Hoeve.

Nieuwe huisdieren

We hebben al een hond en 2 katten, en nu komen er ook guppies bij!

In de klas van jongste bloedje staat een aquariumpje met guppies. Daar zitten ook jonkies bij. De volwassen guppies zijn vooral mannetjes en jonkies waarvan je nog niet kunt zien wat het wordt, en slechts 2 vrouwtjes (waarvan 1 zwanger, dat zie je aan het zwart achter de ronding van de buik), bij de jonkies kan ik niet zien wat het geslacht is. Juf vroeg of we in de herfstvakantie de guppies wilden verzorgen, dan mochten we er wat uithalen voor onszelf. Leuk!

Ik heb meteen een aquariumpje gehaald van 21 liter (met een deksel vanwege de katten) en ingericht met plantjes en een scheut water uit onze kerngezonde vijver. Het water kan uitgebreid op temperatuur komen en het vijverwater is een goede "ent" voor het aquariumwater.

Ons kersverse aquarium is groter dan het drukbevolkte aquarium van school. Maar het schoolaquarium ziet er gezond uit, er zitten plantjes in en er hoeft geen apparatuur zoals pompjes en zo in; het staat namelijk al jaren erg gezond te zijn. Dus doen wij die apparaten er ook niet in.

Vandaag arriveerde de bak schoolguppies.! Vooral Csaba vond dat érg interessant! Beide katten hebben tevergeefs geprobeerd of het dekseltje open kon, maar de grijze pluis hield zijn pogingen wel èrg lang vol! Goed in de gaten houden dus.

De schoolguppen waren aanvankelijk wat gestressd, maar na een hapje voer zwommen ze gezellig rond.

Zondag over een week kiezen we 2-3 mannetjes en de vrouwtjes laten we zitten, er zitten al te weinig vrouwtjes in de bak. De vrouwtjes koop ik wel in de dierenwinkel. Krijgen we meteen wat "vers bloed" bij de jonkies, want inteelt is zó gebeurd!
Maar voorlopig zullen we de schoolguppen eerst liefdevol verzorgen in hun eigen bakje! En vooral observeren, want het aquariumglas begint al vlekkerig te worden omdat we er allemaal met onze neuzen bovenop zitten!

NB: de foto is van www.marin.de want ik heb zelf nog geen foto's van de schoolguppen gemaakt...

Vijfde wandeldag - over de 4 km!

Officieel was het vandaag niet mijn wandeldag… maar omdat ik morgen en overmorgen een overbelaste agenda heb, besloot ik toch een flinke wandeling te doen, want vandaag (woensdag de 13e) zag mijn agenda er uit als Genesis 1: woest en ledig.

Ik werd 4,5 km van huis afgezet en poeh, 4,5 km is wel weer een stuk langer dan mijn vorige èchte wandeling van 3 km. Maar ik bond mijn rugzakje om, nam een fles Bar le Duc met prik mee, geld voor een bustocht (voor het geval ik het niet zou redden), een mobiele telefoon, en ik ging ervoor.

Met wat rustpauzes (lees: fotografeerpauzes en babbelpauzes) deed ik 1 ½ uur over de weg terug naar huis. Onderweg: soms een vaag pijntje of krampje, dat snel weer verdween. Een wandelritme dat me qua snelheid verbaasde. Stap stap stap, het ging maar door! 
Na afloop: geen moeie ledematen, geen trillende handen, geen gezwollen voeten… Maar wel een heerlijke wandeling dwars door mijn woonplaats!

De route van vandaag. Ik begon in een bosgebied en wandelde via verharde weg (eerst alleen fietspad, later via een stoep naast het fietspad) terug. Mijn eindbestemming zet ik niet op de kaart, een béétje privacy mag ik toch wel hebben? 😊

Ik liep van zuid naar noord. Het eerste stuk was alleen fietspad, maar dat was geen probleem. Het was ook heerlijk wandelweer! Na de afgelopen frisse dagen kon ik al snel mijn (dunne) jas uitdoen. Het wandelen ging perfect, en al snel naderde ik de kruising met de A6. Tot nu toe had ik die alleen per fiets genomen. Nu wacht me een historisch moment: het tunneltje te voet nemen!

Ik bereikte de eerste woonwijk. Gelegen aan het water. Wie zegt nog steeds dat het in Almere niet lekker wonen is?

Na een kilometer of 2 vond ik deze appelboom middenin het Openbaar Groen. Ik kon nèt niet bij de rijpe appeltjes.

Halverwege passeerde ik een volkstuintjescomplex. Er stond een hek omheen, een bord verboden toegang, maar ik ging toch even kijken. Ik ben dol op tuinen!

Men vond het daar erg leuk dat ik dit complex in mijn wandeling op had genomen en ik werd van harte uitgenodigd vaker langs te komen!

Inmiddels liep ik echt richting bebouwde kom. Officieel zat ik er al middenin, maar tot nu toe was het vooral bos, grasvelden en water. Onderweg kwam ik hardlopers en mede-wandelaars tegen, die me vrolijk begroetten. Wat leuk!

Hier begint een nieuw aspect van mijn wandeling. Ik kwam nu écht middenin een woonwijk (gebouwd vanaf 1997) terecht en ontdekte dat dat ook best leuk was. Ik kon al lopende glúren! Elk huis vertelde een eigen verhaal.
Deze woonwijk heeft (volgens statistieken die ik ooit las) nogal wat Creoolse en Hindoestaanse Surinamers. Toen ik hier vandaag liep, was het rond half 5 en begon men net te koken. En die etensluchten! Het water liep me door de mond!
Het is niet netjes om door het raam heen te fotograferen, maar in de tuinen valt ook genoeg te beleven, zoals deze rijke lijsterbessenstruik.

Hier is de zomer nog volop aan de gang: knalrode geraniums (officieel moet ik pelargoniums zeggen) en gele rozen, alsof het hartje zomer is in plaats van half oktober…!

Zonnebloemen beginnen al in augustus te bloeien. En dat duurt tot ver in de herfst…
Bij de wingerd is de herfst nu toch echt begonnen… De wingerd is één van de mooiste herfstkleurenplanten…!

Deze antieke ziekenauto (verbouwd tot bestelbusje) kwam ik ook tegen… Jeugdsentiment!

Na de woonwijk kwam ik op een bedrijventerrein terecht. Hier liep ik o.a. een catering-service… de luchtjes die daar vanaf sloegen waren ook zéér aanlokkelijk. Maar zelfs middenin dit bedrijvengebied vond ik mooie stukjes wandelgebied.

Oei… The Almere Witch Project…?

Doorkijkje middenin een woonwijk… Er waren zoveel hazelaars dat je bijna struikelde over de noten. En geloof me gerust: er wordt door iedereen volop hazelnoten gezocht! Maar er zijn zoveel noten te vinden, dat niemand ze allemaal kan rapen, ik denk dat de hazelaars de zeeklei wel prettig vinden.

Vierde wandeldag - rustig aan!

Vandaag werd het trainingswandeltje (nog steeds 1e week dus 15 minuten/0,75 km) een onderdeel van het dagelijks leven. Kind halen en brengen van school en zo. Normaal deed ik dat op de Spartamet. Nu niet!

Derde wandeling - Landgoedpad Almere

Vandaag liepen we het 3 kilometer lange Landgoedpad in Almere. Valt daar in Almere dan te wandelen, vraagt iedereen zich af... Zeker weten, ja! Almere is groot en ruim opgezet met veel groen.

Al wonen we alweer 8 jaar in Almere, dit pad hebben we nog nooit gezien. En ik moet bekennen: ik wéét dat Almere allang niet meer de drassige winderige vlakte van 20-25 jaar geleden is (behalve de nieuwste nieuwbouwgedeeltes), maar dit stukje "hometown" verraste ons allemaal!
Het deed ons soms sterk aan Zeeuws Vlaanderen denken...

Het Landgoedpad is een 3 km lange route achter De Kemphaan. "De Kemphaan" is een uitgebreid natuur-educatief centrum, ligt bij een "stadsboerderij" en het apenopvangcentrum van Stichting Aap. Er zijn veel activiteiten, vooral voor kinderen, en die activiteiten bezoeken we eigenlijk te weinig... Verder kan je er perfect wandelen!

Het weer was top! Strakblauwe lucht, en de wind werd gedempt door bos en rijen populieren. Een deel van het pad was echt luw te noemen, we liepen in de zon en uit de wind en toen was het zonder overdrijven warm te noemen...

Aan het begin van het pad stond een "varkenskot", waar een aantal zeer relaxte knorretjes rondliepen. Zelfs erg enthousiaste honden waren ze gewend!

In dit gebied is veel (biologische) landbouw. De maïs was net de grond uit, en men was bezig de vette zeeklei te ploegen.

In het populierenbos zagen we deze omgeknakte boom. Wanneer is dat gebeurd? Ik weet het niet, maar ik vond het wel heel mooi om te zien, dat de boom onder de breuk een aantal mooie uitlopers had gemaakt, en boven de breuk (die een hoek van 90 graden maakte) groen was alsof er niks was gebeurd...
Is het bij sommige mensen ook niet zo? Ze kunnen buigen, zelfs omknakken, maar toch doorgroeien en hun eigen unieke, mooie plekje in de wereld innemen...

Door het felle licht en de scherpe contrasten was het bijna onmogelijk foto's te maken... Soms gaf dat juist weer een artistiek effect...



Hier staan ook veel wilgen, soms met dode takken. De combinatie van de strakblauwe lucht, het groen van de wilg, het zilver van de onderkant van de blaadjes (door de wind) en de wittige dode tak komt op deze foto niet perfect, maar wel redelijk uit de verf.

Deze foto heb ik pal tegen de zon in genomen, linksboven zie je nog net een stukje hand (als de zon in de lens viel zou de foto bij voorbaat al mislukt zijn). Het rijtje knotwilgen links zijn dezelfde als van de 1e foto, en daarachter zie je de populieren.

Het blauw van de lucht "slaat dood" maar dat is in dit geval niet zo'n ramp, want het is heel goed gelukt om de slagschaduwen op de pas geploegde akker en in het gras vast te leggen! De witte stippeltjes in de geploegde klei zijn witte schelpjes, erfenis van de zee die hier ooit was...

Een deel van de wandeling ging door een populierenbos dat in 1976 is aangeplant (zo oud is Almere ook). Nou vind ik populieren mooi als windvanger langs open terrein, maar als bos...? Maar al gauw begon ik het heel apart te vinden...!

De populieren hebben het hier erg naar hun zin en zijn erg groot geworden. Als je goed kijkt zie je onderaan de foto, net links van het midden, mensen lopen. Ze vallen bijna weg op de foto, zo groot zijn de bomen... De populieren zijn al aan het kalen en als het niet zulk uitbundig zonnig zou zijn geweest, zou het bos waarschijnlijk nogal somber zijn geweest... Nu was het net een feestje in bruin, groen en zilver!

Toen Almere nog maar enkele jaren oud was (de eerste bewoners kwamen in 1976), leek het een goed idee om net ten oosten van Almere Haven clematis te laten groeien. De clematis had het echter zo naar de zin, dat hele (zeer jonge) bospercelen erdoor werden overwoekerd... Dat was nou ook niet de bedoeling, dus werd de boel flink uitgedund. Deze clematis is overgewaaid uit de eerste beplantingen, toch al gauw een kilometertje of 2 van de oorspronkelijke plek... Het bosgedeelte van deze wandeling laat dan ook veel clematis zien.

Tweede wandeling - Memory Lane

De trainingswandel was vandaag rond de 1 km lang. Ik was op visite in Kerkelanden, een wijk in Hilversum, waar ik als kind ben opgegroeid. Ik woonde er zelf van 1973 tot 1984.

Ik heb het oude wandeltje naar school gemaakt. Het gebouw bestaan nog wel, maar is geen school meer.
Daarna liep ik door naar het winkelcentrum, en weer terug. Het hele gebied was voetpad (tegenwoordig ook fietspad) in een langgerekt plantsoen.

Toen ik er net woonde, was het plantsoen net aangelegd. Nu staan er enorme bomen, het lijkt wel een park! Op de foto zie je het amper terug (net links van het midden op de luchtfoto). Sommige plantsoenen zijn door gras vervangen (onderhoudsvriendelijker, waarschijnlijk). De "oude" plantsoenen zijn inmiddels flinke bosjes geworden en de bomen zijn werkelijk enorm...

Het winkelcentrum, dat nu iets meer dan 30 jaar bestaat, is door de jaren heen erg veranderd. De slager, de damesmodezaak, de herenmodezaak, en de Bruna, waren er al vanaf het begin. De Zeeman heette vroeger Turkenburg en is eigen dus ook niet veranderd qua opzet. Albert Heijn is door de jaren heen enorm uitgebreid en heeft nu ook de ruimte, waar vroeger de bibliotheek was. En sinds kort is er een Lidl.
De Chinees is volgens mij nog steeds het minst veranderd van binnen en van buiten!

Fotobron: www.kerkelanden.com

Foto's vandaag

Sprookjesbos achter het klooster
Hieronder: een aantal foto's van de paddestoelen









Dit paddestoeltje was heel bijzonder rodekool-achtig paars!



Bij de boerderij: creatief omgaan met potten en pannen

De boerderij

Spelen hier 's nachts de elfjes?

Een bijna onwerkelijk, sprookjesachtig plekje

Vanaf een heuveltje genomen





De weilanden en de boerderij






De boerderij