Vandaag liepen we het 3 kilometer lange Landgoedpad in Almere. Valt daar in Almere dan te wandelen, vraagt iedereen zich af... Zeker weten, ja! Almere is groot en ruim opgezet met veel groen.
Al wonen we alweer 8 jaar in Almere, dit pad hebben we nog nooit gezien. En ik moet bekennen: ik wéét dat Almere allang niet meer de drassige winderige vlakte van 20-25 jaar geleden is (behalve de nieuwste nieuwbouwgedeeltes), maar dit stukje "hometown" verraste ons allemaal!
Het deed ons soms sterk aan Zeeuws Vlaanderen denken...
Het Landgoedpad is een 3 km lange route achter De Kemphaan. "De Kemphaan" is een uitgebreid natuur-educatief centrum, ligt bij een "stadsboerderij" en het apenopvangcentrum van Stichting Aap. Er zijn veel activiteiten, vooral voor kinderen, en die activiteiten bezoeken we eigenlijk te weinig... Verder kan je er perfect wandelen!
Het weer was top! Strakblauwe lucht, en de wind werd gedempt door bos en rijen populieren. Een deel van het pad was echt luw te noemen, we liepen in de zon en uit de wind en toen was het zonder overdrijven warm te noemen...
Aan het begin van het pad stond een "varkenskot", waar een aantal zeer relaxte knorretjes rondliepen. Zelfs erg enthousiaste honden waren ze gewend!
In dit gebied is veel (biologische) landbouw. De maïs was net de grond uit, en men was bezig de vette zeeklei te ploegen.
In het populierenbos zagen we deze omgeknakte boom. Wanneer is dat gebeurd? Ik weet het niet, maar ik vond het wel heel mooi om te zien, dat de boom onder de breuk een aantal mooie uitlopers had gemaakt, en boven de breuk (die een hoek van 90 graden maakte) groen was alsof er niks was gebeurd...
Is het bij sommige mensen ook niet zo? Ze kunnen buigen, zelfs omknakken, maar toch doorgroeien en hun eigen unieke, mooie plekje in de wereld innemen...
Door het felle licht en de scherpe contrasten was het bijna onmogelijk foto's te maken... Soms gaf dat juist weer een artistiek effect...
Hier staan ook veel wilgen, soms met dode takken. De combinatie van de strakblauwe lucht, het groen van de wilg, het zilver van de onderkant van de blaadjes (door de wind) en de wittige dode tak komt op deze foto niet perfect, maar wel redelijk uit de verf.
Deze foto heb ik pal tegen de zon in genomen, linksboven zie je nog net een stukje hand (als de zon in de lens viel zou de foto bij voorbaat al mislukt zijn). Het rijtje knotwilgen links zijn dezelfde als van de 1e foto, en daarachter zie je de populieren.
Het blauw van de lucht "slaat dood" maar dat is in dit geval niet zo'n ramp, want het is heel goed gelukt om de slagschaduwen op de pas geploegde akker en in het gras vast te leggen! De witte stippeltjes in de geploegde klei zijn witte schelpjes, erfenis van de zee die hier ooit was...
Een deel van de wandeling ging door een populierenbos dat in 1976 is aangeplant (zo oud is Almere ook). Nou vind ik populieren mooi als windvanger langs open terrein, maar als bos...? Maar al gauw begon ik het heel apart te vinden...!
De populieren hebben het hier erg naar hun zin en zijn erg groot geworden. Als je goed kijkt zie je onderaan de foto, net links van het midden, mensen lopen. Ze vallen bijna weg op de foto, zo groot zijn de bomen... De populieren zijn al aan het kalen en als het niet zulk uitbundig zonnig zou zijn geweest, zou het bos waarschijnlijk nogal somber zijn geweest... Nu was het net een feestje in bruin, groen en zilver!
Toen Almere nog maar enkele jaren oud was (de eerste bewoners kwamen in 1976), leek het een goed idee om net ten oosten van Almere Haven clematis te laten groeien. De clematis had het echter zo naar de zin, dat hele (zeer jonge) bospercelen erdoor werden overwoekerd... Dat was nou ook niet de bedoeling, dus werd de boel flink uitgedund. Deze clematis is overgewaaid uit de eerste beplantingen, toch al gauw een kilometertje of 2 van de oorspronkelijke plek... Het bosgedeelte van deze wandeling laat dan ook veel clematis zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten