maandag 28 februari 2005

Column d'Alledaagse - kan vriezen kan dooien

Ik heb iets met het weer. Het pakt me, het boeit me. Ik loop niet te jubelen als het in een novemberweek onafgebroken kil, klam en motregenachtig-mistig is, of als ik op de Spartamet weer eens een hoosbui over me heen krijg, maar toch…

Het Nederlandse klimaat is nog niet zo extreem-afwisselend als dat van Canada (waar je in extreme gevallen de ene dag amper boven nul uitkomt en de volgende dag tegen de 30 graden zit…) maar het kan wel, letterlijk, vriezen of dooien.

Kijk nou eens naar de actualiteit. De hele winter 2004-2005 is niks geweest. Niks schaatsen, zelden sneeuw, werkelijk geen fluit aan. En laat nou het laagste minimum van die hele winter (winters lopen in de meteorologie van 1 december tot 1 maart) in de nacht van 27 op 28 februari gaan vallen…? En als dinsdag maart aanvangt, lijken we nog niet van de late winter af te zijn.

Is dit uniek? Ach, het vriest en sneeuwt wel vaker in maart, soms nog in april. Het valt wel op dat dit jaar het dieptepunt van de winter eind februari valt, maar het kan in maart gemiddeld nog kouder worden.

De laagste maarttemperatuur werd op 7 maart 1971 in Wageningen genoteerd, daar werd het, hou je vast, -18,7 graden. Zelfs in januari zou dit al opmerkelijk koud zijn. Als tegenhanger van de hitte: de hoogste maarttemperatuur was 25,6 graden, dat was op 29 maart 1968 in Gemert en Venlo.

Begin maart 1971 wakkerde bij mij de interesse in het weer aan. Ik was 7 ½, en die week vroor het stevig en er viel ook nog een interessant pak sneeuw dat bleef liggen. We speelden elke dag met de slee en ik moest thuis mijn sneeuwlaarzen op een krant zetten in de hal. Mijn oog viel op de datum op die krant: maart 1971… was maart geen lentemaand?!?

De ijzelramp van maart 1987 herinner je je misschien nog wel? Eind februari regende het nogal hard, en in het noordoosten ging die regen over in zware ijzel met zeer rampzalige gevolgen. Op Google kan je met de zoektermen "ijzelramp" en "1987" ongelooflijk veel informatie vinden over die maartdagen, toen vooral Groningen en Drenthe zwaar werden getroffen. Bomen knapten om, de bossen zagen er nog jaren vreselijk uit (zelfs nu schijn je de sporen nog te kunnen zijn, mijn Drentse weblogvriendinnen kunnen daar in de reacties vast meer over schrijven!). Hoogspanningsmasten knapten om, de situatie was ongelooflijk…

Op een middagprogramma (dit was nog voor het commerciële tv-tijdperk) hadden ze een beijzelde tak naar de studio gebracht, het woog een kilo of 2. Ze lieten de ijzel eraf smelten en er bleef een takje over van een paar ons… en een heleboel water.

Na de noordelijke ijzelramp zat heel Nederland in de kou. Gedurende een week of 2 kwam het kwik zelfs overdag amper boven de nul graden.

Het kan gelukkig ook vriendelijker in maart. Ik noemde al het maartrecord van dik 25 graden, eind maart 1968. Maar ook begin maart kan het makkelijk echt lente zijn. Ik heb in het verleden het weer in een soort dagboekje bijgehouden, en er zijn verschillende jaren waarin in schreef hoe ik die eerste maartweek buiten zat, tussen de krokussen, bij een temperatuur die volgens officiële metingen (dat thermometertje in een doorsnee achtertuin is geen officiële meting, sorry) de 15 graden overschreed!

En voor de zomerliefhebber die dolgraag wil weten wanneer er op zijn vroegst een temperatuur van 30 graden werd gemeten: dat was, alweer, in 1968. Na de warmte van eind maart kakte het weer even flink in, maar eind april sloeg de warmte weer toe. Op de 21e werd het in Venlo 32,2 graden!

En de allerlaagste temperatuur die ooit officieel werd genoteerd? Dat was -27,4 graden, op 27 januari 1942 in Winterswijk genoteerd… Maar serieuze weeramateurs hebben in 1985 (ook een leuk wintertje!) ten noorden van Arnhem, op de open heide, al een temperatuur rond de -30 waargenomen.

Tegenover de hoogste temperatuur van Nederland (38,6 graden op 23 augustus 1944 in Warnsveld bij Winterswijk, bijna geëvenaard in augustus 2003) is dat natuurlijk een flink verschil.

vrijdag 18 februari 2005

Gestopt

Ik ben 3 weken 3 dagen 43 minuten 55 seconden gestopt met roken en dat is totaal 600 sigaretten en e 31,50

Overdag mis ik het niet. Maar 's avonds laat... Pfff, dan tikken Nico en Tinus me regelmatig op de schouder, spreken slijmende, lieve woordjes, proberen me te paaien in mijn zwakste momenten.

Tot nu toe ben ik niet gezwicht, en ik wíl ook niet zwichten! Maar ik weet niet wat er zou gebeuren als er op zo'n zwak moment peuken in de buurt zouden liggen.

Niet roken is veel leuker dan roken, heb ik inmiddels geleerd! Al was het alleen maar omdat je er zulk ontieglijk junkie-gedrag van gaat vertonen. En dan heb ik het alleen nog maar 's avonds laat en begin van de nacht...

Maar het zou zonde zijn als ik bezweek voor Nico en Tinus. Omdat ik zo'n 23 uur per etmaal totaal geen afkickproblemen heb, en net dat ene zwakke uurtje per etmaal zou me de das omdoen?

Nee!!! Zélfs niet "dat ene trekje", want dat wordt zo vaak gevolgd door nog meer trekjes, verzekeren mensen me die al regelmatig zijn gestopt met roken. En ik wil het bij 1x stoppen houden, en niet meer terugvallen!

donderdag 17 februari 2005

Songfestival

Met lede ogen zag ik de finale van het Nationale Songfestival. De voorronden heb ik niet gezien, maar dit wilde ik niet missen. En wederom moest ik constateren dat we ook dit jaar niet zullen gaan winnen. En waarom? Omdat Nederland sinds Teach In gigantisch achter de feiten aanhobbelt!!!

Teach In was echt geweldig, voor Songfestivalbegrippen. Het was vlot, het was modern, er zaten akkoorden in waarover was nagedacht, het was gewoon een perfect Eurovisieliedje. Maar daarna wonnen we nooit meer. Soms eindigden we wel hoog, soms was het écht een goed nummer (mijn favoriet: Ruth Jacott!), maar winnen… Nee. Dit jaar is het 30 jaar geleden dat Teach In won.

Het liedje van vorig jaar, dat hád wel wat, al leek het heel erg op Extreme (“More Than Words”, uit de jaren 90). En een paar jaar geleden hadden ze misschien echt kans gemaakt, maar… de tijden zijn veranderd, sinds het “Oostblok” erbij is gekomen.

“Ze hebben een pact gesloten!” jankte West-Europa, na de uitslag van vorig jaar. Hmmm, alsof zo’n pact er vroeger niet was…? Israël stemde voor Nederland, Scandinavië hield elkaar de handen boven het hoofd en Griekenland en Turkije stemden zéker niet op elkaar!

Nee, de tijden zijn veranderd, en dat had België in 2003 donders goed in de gaten! Ze stuurden de folkgroep Urban Trad (folk is in België sowieso al populairder dan in Nederland, kijk bijvoorbeeld naar Laïs!) die nipt verloor van winnares Sertab uit Turkije.

En vorig jaar won Ruslana met het opzwepende “Wild Dance” (dat vervolgens een hit werd in vrijwel geheel Europa… behalve Nederland).

Het Eurovisie Songfestival zit niet meer te wachten op mooie jurken. Ook niet op boy-bands. Of dames die met Whitney-Houston-achtige uithaaltjes een R&B-liedje zingen (sorry, Glennis).

Steeds meer wil men extreme dingen (de Israelische transseksueel in wanneer-was-dat-ook-weer, tATu in 2003), niet meer het geijkte (Ruslana, de Turkse Sertab, Urban Trad). Abbaklonen scoren steeds minder hoog, kleine meisjes (oké, behalve Sandra Kim) en blinde pianisten idem dito. Er is een Frisse Wind aan het waaien door het Songfestival! Maar Nederland heeft dat nog niet door… Mind you, ik heb tijdens de finale zelfs nummers gehoord die heel erg aan de jaren 70 deden denken…

En nou maar hopen dat ik heel erg ongelijk heb, en dat Glennis straks héél hoog (liefst op 1) eindigt.

En mocht ik toch gelijk hebben, denk dan volgend jaar eens aan artiesten als Neet oet Lottum, of anderen die echt origineel, vernieuwend etc zijn…! Maar laat de Whitney Houstons, vrolijke dikke nichten en R&B-stemoefeningen alsjeblieft thuis…!

dinsdag 15 februari 2005

Lucia van Fatima overleden

Het gebeurde in 1917. Bijna 90 jaar geleden, toen in Europa de Eerste Wereldoorlog (die tot 1939 “de Grote Oorlog” werd genoemd) woedde.

Toen waren er in Fatima, een plaatsje in Portugal, 3 kinderen: Lucia (geboren 1907), haar neefje Francisco (geboren 1908) en zijn zusje Jacinta (of Hyacintha, geboren 1910). Zij zagen verschillende keren Maria verschijnen.

Op het laatst (ook rond 1917) zouden er tienduizenden bedevaartgangers als getuige aanwezig zijn geweest. Maria vertelde dat twee van de drie kinderen meteen al een speciale zegening (sacramenten) zouden krijgen, omdat ze spoedig zouden gaan sterven. En inderdaad, Francisco en zijn zusje Jacinta stierven op respectievelijk 4 april 1919 en 20 februari 1920 aan de Spaanse Griep. De Spaanse Griep was een griepepidemie, die destijds zeer veel levens eiste. Nichtje Lucia overleefde de griep wel, werd non en later een persoonlijke (platonische) vriendin van de huidige paus Johannes Paulus II.

Wat had Moeder Maria deze 3 kinderen verteld? Ze verscheen daar meerdere malen. Er waren bij de laatste verschijning duizenden getuigen aanwezig, dus ze schijnt er wel degelijk geweest te zijn. Bernadette Soubirous, die Maria halverwege de 19e eeuw zag verschijnen in Lourdes, had volgens mij heel wat minder getuigen, maar al gauw veel meer aanhangers.

Moeder Maria riep op tot boete en gebed toen ze in Fatima verscheen. Ook vertelde ze enkele geheimen, en dat Francisco en zijn zusje Jacinta niet lang meer te leven hadden (wat dus helaas klopte). De andere geheimen zijn geheim gebleven, maar waren mogelijk: de aankondiging van de Tweede Wereldoorlog, de val van het communisme (eind jaren 80) en de aanslag op de paus (begin jaren 80).

De derde getuige van Fatima, Lucia, het nichtje van Francisco en Jacinta, bereikte wel een heel hoge leeftijd. Ze werd geboren op 22 maart 1907 en stierf deze week op zeer hoge leeftijd. Na de dood van haar neefje en nichtje werd ze karmelietes. In 1982en 1997 was ze de gids van de paus, toen hij Fatima bezocht.

Nu Lucia is overleden, heb ik een vermoeden dat zij, samen met Jacinta en Francisco, héél snel zalig zal worden verklaard, net als moeder Teresa...