Ik hou ervan!
zondag 30 mei 2004
ER
Wie is er óók fan van ER? Omdat Carter of Ross zulke leuke koppies hebben of vanwege Romano en zijn botte acties, de "favourite bad guy"? Ook omdat het stof tot nadenken levert, vermengd met een vleugje soap.
Ik hou ervan!
Ik hou ervan!
Het sneeuwt!
Elk jaar, eind mei, sneeuwt het in onze stad. Geen sneeuw zoals in januari, maar pluizen van de populier...
Tuinblog - de stand van zaken
Alle plantjes in het nieuw aangelegde perkje zijn schitterend aangeslagen!
IJsbloemen - het is net een Victoriaans plaatje...
Een uitvergroot deel van de foto, maar je kan duidelijk zien dat de kikkers onze vijver weten te vinden! Deze kikker kreeg later gezelschap van een 3e kikker...
zaterdag 29 mei 2004
Jarig!
Jongste bloedje wordt zaterdag 6, en omdat hij en zijn klasgenootjes vrijdag vrij hadden, vierden we vandaag zijn partijtje.
Het is iets anders verlopen dan we dachten, omdat van alle uitgenodigden er maar 2 konden komen wegens andere verplichtingen (ja, het is nou eenmaal bijna Pinksteren). Ik wilde het toch niet verplaatsen want jongste bloedje had zich er zo op verheugd...
Maar vanmiddag kwamen er toevallig ook een vriendje en vriendinnetje van oudste bloedje (bijna 9) om te spelen, en die hebben we in een opwelling maar uitgenodigd, om te helpen en mee te doen (natuurlijk wel na overleg met de ouders).
Al van tevoren had ik een verhaal verzonnen: 1 van onze illustere vrienden is Zeekapitein Schellevis. Die had laatst een schat gevonden, maar was die onderweg naar huis verloren... En nou riep hij mijn hulp in.
Van tevoren had ik een tiental plastic zakjes gevuld met snoep en chips, halveliterflessen limonade inclusief plastic bekertjes, bellenblaas en zachte balletjes die ik ergens tegenkwam. Ook had ik een voorraad pannenkoeken gebakken om mee te nemen, plus veel limonade (appelsap en grenadinesiroop waren favoriet!).
Ik had ook een taart gebakken van cakedeeg en bedekt met chocola, net als vorig jaar. Tip gebruik een zo klein mogelijke bakvorm! Met een springvorm van 20 cm doorsnee had ik voor iedereen een stuk, niet te groot, er bleef maar weinig over, dus geen verspilling.
Eerst gingen we thuis lekker taart eten en limonade drinken. Daarna gingen de oudste kinderen met echtgenoot naar het bos, om de "schat" te verbergen en de plek te markeren met rode woldraden. Het gras stond enorm hoog, dus dat ging prima, en een rode draad in het gras viel goed op hoewel de kleuters nog flink moesten zoeken!
Terwijl zij weg was gegaan, vertelde ik het verhaal van Zeekapitein Schellevis. Het sloeg aan! Ik vertelde erbij: het kan natuurlijk goud en juwelen zijn, maar ook oude kleren, of iets lekkers... De Zeekapitein is een beetje mal, je weet maar nooit!
De kinderen besloten spontaan een schatkaart te gaan tekenen, wat ik een goed idee vond: zo kregen echtgenoot en de oudsten meer tijd om de "schat" te verstoppen.
Daarna ging ik met de kleuters naar het bos. Bij de ingang naar "het plekje" vonden we een oude zakdoek. Wat een toeval! Ik kon ze meteen vertellen: "jongens, dit kan niet missen: die is van de kapitein, die heeft altijd een enorme snotneus!"
Even een tip: als je ook zoiets doet, doe dan de "schat" in plastic zakjes, kleine doosjes of zo. Er ligt de meest onvoorstelbare rommel in het bos... we vonden een barbecuetang, bijvoorbeeld. Of lege blikjes (van de kapitein, riepen de kinderen meteen).
We riepen al snel: "Volgens mij heeft de kapitein alles in plastic zakjes gedaan!" Even dreigde het mis te gaan, toen jongste bloedje een "plastic zakje" vond… van Durex! Waar ik de inspiratie vandaan haalde weet ik niet, maar ik riep meteen: "snel, laat vallen, daar heeft iemand zijn neus in gesnoten...!"
Het zoeken naar de schat duurde ongeveer een uurtje, we hebben de kinderen ook de draadjes wol mee laten nemen ("dan kan de kapitein zijn trui weer repareren", zo laat je geen rommel achter en weet je welke "schat" is gevonden).
Daarna maakte echtgenoot nog een flinke boswandeling met ze, vervolgens pannenkoeken eten en bellen blazen (een deel van de schat), wat snoepjes verdelen en naar huis!
NB ik wilde na dit blogje moe maar tevreden mijn bed inrollen, maar de Luilakviering is zojuist losgebarsten...
Het is iets anders verlopen dan we dachten, omdat van alle uitgenodigden er maar 2 konden komen wegens andere verplichtingen (ja, het is nou eenmaal bijna Pinksteren). Ik wilde het toch niet verplaatsen want jongste bloedje had zich er zo op verheugd...
Maar vanmiddag kwamen er toevallig ook een vriendje en vriendinnetje van oudste bloedje (bijna 9) om te spelen, en die hebben we in een opwelling maar uitgenodigd, om te helpen en mee te doen (natuurlijk wel na overleg met de ouders).
Al van tevoren had ik een verhaal verzonnen: 1 van onze illustere vrienden is Zeekapitein Schellevis. Die had laatst een schat gevonden, maar was die onderweg naar huis verloren... En nou riep hij mijn hulp in.
Van tevoren had ik een tiental plastic zakjes gevuld met snoep en chips, halveliterflessen limonade inclusief plastic bekertjes, bellenblaas en zachte balletjes die ik ergens tegenkwam. Ook had ik een voorraad pannenkoeken gebakken om mee te nemen, plus veel limonade (appelsap en grenadinesiroop waren favoriet!).
Ik had ook een taart gebakken van cakedeeg en bedekt met chocola, net als vorig jaar. Tip gebruik een zo klein mogelijke bakvorm! Met een springvorm van 20 cm doorsnee had ik voor iedereen een stuk, niet te groot, er bleef maar weinig over, dus geen verspilling.
Eerst gingen we thuis lekker taart eten en limonade drinken. Daarna gingen de oudste kinderen met echtgenoot naar het bos, om de "schat" te verbergen en de plek te markeren met rode woldraden. Het gras stond enorm hoog, dus dat ging prima, en een rode draad in het gras viel goed op hoewel de kleuters nog flink moesten zoeken!
Terwijl zij weg was gegaan, vertelde ik het verhaal van Zeekapitein Schellevis. Het sloeg aan! Ik vertelde erbij: het kan natuurlijk goud en juwelen zijn, maar ook oude kleren, of iets lekkers... De Zeekapitein is een beetje mal, je weet maar nooit!
De kinderen besloten spontaan een schatkaart te gaan tekenen, wat ik een goed idee vond: zo kregen echtgenoot en de oudsten meer tijd om de "schat" te verstoppen.
Daarna ging ik met de kleuters naar het bos. Bij de ingang naar "het plekje" vonden we een oude zakdoek. Wat een toeval! Ik kon ze meteen vertellen: "jongens, dit kan niet missen: die is van de kapitein, die heeft altijd een enorme snotneus!"
Even een tip: als je ook zoiets doet, doe dan de "schat" in plastic zakjes, kleine doosjes of zo. Er ligt de meest onvoorstelbare rommel in het bos... we vonden een barbecuetang, bijvoorbeeld. Of lege blikjes (van de kapitein, riepen de kinderen meteen).
We riepen al snel: "Volgens mij heeft de kapitein alles in plastic zakjes gedaan!" Even dreigde het mis te gaan, toen jongste bloedje een "plastic zakje" vond… van Durex! Waar ik de inspiratie vandaan haalde weet ik niet, maar ik riep meteen: "snel, laat vallen, daar heeft iemand zijn neus in gesnoten...!"
Het zoeken naar de schat duurde ongeveer een uurtje, we hebben de kinderen ook de draadjes wol mee laten nemen ("dan kan de kapitein zijn trui weer repareren", zo laat je geen rommel achter en weet je welke "schat" is gevonden).
Daarna maakte echtgenoot nog een flinke boswandeling met ze, vervolgens pannenkoeken eten en bellen blazen (een deel van de schat), wat snoepjes verdelen en naar huis!
NB ik wilde na dit blogje moe maar tevreden mijn bed inrollen, maar de Luilakviering is zojuist losgebarsten...
zondag 23 mei 2004
Beestjes!
Vandaag heb ik enkele vriendinnen bezocht, en één van hen had een nestje katten van inmiddels 9 weken oud. Het is maar goed dat de beestjes al een goed tehuis hebben (nee, nu nog niet, eerst nog hun prikjes en met 12-13 weken mogen zij bij mamma weg), anders was ik toch wel zó vreselijk door de knieën gegaan...
Oordeel zelf. Overdrijf ik? :)
Oordeel zelf. Overdrijf ik? :)
dinsdag 18 mei 2004
Songfestival
Om te beginnen...
Het is vriendjespolitiek, die hele stemming! Maar ik herinner me dat dat vroeger met de "vakjury" ook al zo was. Spanje stemde op Portugal, Duitsland op Oostenrijk, Nederland op Israel, Scandinavië op elkaar, vice versa.
Er is echt niks nieuws onder de zon!
De Nederlandse inzending was een goed liedje! Maar... wel een beetje erg jaren 90... De vergelijking met Extreme's "More than Words" is al vaak gemaakt. Maar dan toch hadden ze wel een hogere plaats verdiend. Vooral omdat Duitsland met een soortgelijke "soft ballad" veel hoger scoorde... ReUnion is te laag geëindigd, ze waren absoluut goed. Maar een beetje achterhaald, denk ik.
Ja, de critici hebben een beetje gelijk, die Turken zitten verspreid over heel Europa, vind je het gek dat de Turken zo hoog eindigden! Maar aan de andere kant: hun Madness-ska-imitatie riep bij mij toch ook wel warme nostalgische gevoelens op! En zoveel Oekraïners zitten er niet in Europa maar ze wonnen toch!
En ik vond Oekraïne echt GOED! Maar ik ben nou eenmaal dol op etnische invloeden in de populaire muziek.
Tja, met een paar lapjes als kleding scoor je altijd, hoor ik de sceptische mensen roepen. Maar schaars gekleed of niet, deze Ruslana heeft zélf de inzending verzorgd, zang, dans, alles, en echt wel meer in haar mars dan alleen die schaarse kleding ;-)
Enne, veertigplussers, wees eens eerlijk... Doet de zang van Ruslana jullie ook niet enorm denken aan Lene Lovich, die zogenaamde statenloze Ex-Slavische zangeres uit 1979, die destijds zo vreselijk populair was?
Lang verhaal kort: je kunt er van alles over zeggen en waarschijnlijk ook nog gelijk hebben, maar ik heb weer ouderwets genoten!
Het is vriendjespolitiek, die hele stemming! Maar ik herinner me dat dat vroeger met de "vakjury" ook al zo was. Spanje stemde op Portugal, Duitsland op Oostenrijk, Nederland op Israel, Scandinavië op elkaar, vice versa.
Er is echt niks nieuws onder de zon!
De Nederlandse inzending was een goed liedje! Maar... wel een beetje erg jaren 90... De vergelijking met Extreme's "More than Words" is al vaak gemaakt. Maar dan toch hadden ze wel een hogere plaats verdiend. Vooral omdat Duitsland met een soortgelijke "soft ballad" veel hoger scoorde... ReUnion is te laag geëindigd, ze waren absoluut goed. Maar een beetje achterhaald, denk ik.
Ja, de critici hebben een beetje gelijk, die Turken zitten verspreid over heel Europa, vind je het gek dat de Turken zo hoog eindigden! Maar aan de andere kant: hun Madness-ska-imitatie riep bij mij toch ook wel warme nostalgische gevoelens op! En zoveel Oekraïners zitten er niet in Europa maar ze wonnen toch!
En ik vond Oekraïne echt GOED! Maar ik ben nou eenmaal dol op etnische invloeden in de populaire muziek.
Tja, met een paar lapjes als kleding scoor je altijd, hoor ik de sceptische mensen roepen. Maar schaars gekleed of niet, deze Ruslana heeft zélf de inzending verzorgd, zang, dans, alles, en echt wel meer in haar mars dan alleen die schaarse kleding ;-)
Enne, veertigplussers, wees eens eerlijk... Doet de zang van Ruslana jullie ook niet enorm denken aan Lene Lovich, die zogenaamde statenloze Ex-Slavische zangeres uit 1979, die destijds zo vreselijk populair was?
Lang verhaal kort: je kunt er van alles over zeggen en waarschijnlijk ook nog gelijk hebben, maar ik heb weer ouderwets genoten!
zondag 16 mei 2004
Column d'Alledaagse - Domweg gelukkig
Zondag in mei. Zonnetje. Mooi weer. Alle tijd. Zitten aan de rand van de vijver, die we een half jaar geleden hebben aangelegd.
Vandaag geen zorgen in onze hersenen om onszelf of anderen, geen ergernissen om beslissingen die worden genomen door beleidsmakers die niet weten wat het werkelijke leven inhoudt. Geen machteloosheid vanwege de gevolgen van die beslissingen voor onszelf en anderen.
Vandaag wordt er grenzeloos genoten!
Een dikke kikker heeft enkele weken geleden de vijver ontdekt en besloot dat dit zijn nieuwe adres wordt. Hij is welkom! We zien hem langs de rand sluipen, stilstaan, kop omhoog... Een razendsnelle beweging, en dan kauwbewegingen. Net een kat! Wie heeft er wel eens in real life een kikker zien jagen?
Uit een nabijgelegen sloot wordt een emmer water gehaald, vol watervlooien. Goed voor de vijver, goed voor de vissen, Maar ze worden wel snel opgegeten. Daarom besluiten we zelf watervlooien te gaan kweken. Internet wordt aangezet, en er bestaan inderdaad vele sites over het kweken van watervlooien. Ze spreken elkaar allemaal tegen. Laat maar, we zoeken het zelf wel uit!
De inhoud van de emmer wemelt werkelijk van de watervlooien. Het zijn kleintjes, kleiner dan de inhoud van de zakjes uit het tuincentrum. Maar ook veel actiever. Je wordt er moe van als je er naar kijkt. Als je goed naar de grootste exemplaren kijkt, zie je een minuscuul hartje kloppen.
Een deel van de emmerinhoud verdwijnt in een glazen pot (zo'n grote, waar augurken in verkocht worden) en die pot wordt in de zonnige vensterbank gezet. Gaat heen en vermenigvuldigt u! Het ene schepsel wordt een belangrijk figuur, het andere vissenvoer. Elk schepsel heeft een doel.
Een zondag in mei, gewoon lekker ongecompliceerd genieten. Niets MOET. Misschien heb je geen vijver, maar je hebt vast wel een slootje in de buurt. Ga er maar naast zitten, gewoon lekker kijken. Het krioelt van de beestjes. Doe wat water in een glazen pot en zet hem in je zonnigste vensterbank. Het klinkt onzinnig: wie gaat er nou beestjes kijken... Maar probeer het maar, het is leuk!
Vrienden kunnen je laten vallen, bazen kunnen je ontslaan, mensen kunnen je kwetsen en je gezondheid kan je in de steek laten, maar er is werkelijk niemand die je dit af kan nemen. Geen minister kan dit wegbezuinigen.
En wie eenmaal is gegrepen door die beestjes, al is het in een augurkenpot op je vensterbank, zal ontdekken wat "geniet van die kleine dingetjes" werkelijk inhoudt...
Probeer het maar... Baat het niet, dan schaadt het niet!
Als je goed kijkt, zie je rechtsonderin de augurkenpot de watervlooien...
Vandaag geen zorgen in onze hersenen om onszelf of anderen, geen ergernissen om beslissingen die worden genomen door beleidsmakers die niet weten wat het werkelijke leven inhoudt. Geen machteloosheid vanwege de gevolgen van die beslissingen voor onszelf en anderen.
Vandaag wordt er grenzeloos genoten!
Een dikke kikker heeft enkele weken geleden de vijver ontdekt en besloot dat dit zijn nieuwe adres wordt. Hij is welkom! We zien hem langs de rand sluipen, stilstaan, kop omhoog... Een razendsnelle beweging, en dan kauwbewegingen. Net een kat! Wie heeft er wel eens in real life een kikker zien jagen?
Uit een nabijgelegen sloot wordt een emmer water gehaald, vol watervlooien. Goed voor de vijver, goed voor de vissen, Maar ze worden wel snel opgegeten. Daarom besluiten we zelf watervlooien te gaan kweken. Internet wordt aangezet, en er bestaan inderdaad vele sites over het kweken van watervlooien. Ze spreken elkaar allemaal tegen. Laat maar, we zoeken het zelf wel uit!
De inhoud van de emmer wemelt werkelijk van de watervlooien. Het zijn kleintjes, kleiner dan de inhoud van de zakjes uit het tuincentrum. Maar ook veel actiever. Je wordt er moe van als je er naar kijkt. Als je goed naar de grootste exemplaren kijkt, zie je een minuscuul hartje kloppen.
Een deel van de emmerinhoud verdwijnt in een glazen pot (zo'n grote, waar augurken in verkocht worden) en die pot wordt in de zonnige vensterbank gezet. Gaat heen en vermenigvuldigt u! Het ene schepsel wordt een belangrijk figuur, het andere vissenvoer. Elk schepsel heeft een doel.
Een zondag in mei, gewoon lekker ongecompliceerd genieten. Niets MOET. Misschien heb je geen vijver, maar je hebt vast wel een slootje in de buurt. Ga er maar naast zitten, gewoon lekker kijken. Het krioelt van de beestjes. Doe wat water in een glazen pot en zet hem in je zonnigste vensterbank. Het klinkt onzinnig: wie gaat er nou beestjes kijken... Maar probeer het maar, het is leuk!
Vrienden kunnen je laten vallen, bazen kunnen je ontslaan, mensen kunnen je kwetsen en je gezondheid kan je in de steek laten, maar er is werkelijk niemand die je dit af kan nemen. Geen minister kan dit wegbezuinigen.
En wie eenmaal is gegrepen door die beestjes, al is het in een augurkenpot op je vensterbank, zal ontdekken wat "geniet van die kleine dingetjes" werkelijk inhoudt...
Probeer het maar... Baat het niet, dan schaadt het niet!
Als je goed kijkt, zie je rechtsonderin de augurkenpot de watervlooien...
zaterdag 15 mei 2004
Tuinblog - vijver
Wat in november een bak koud water was, is al echt een biotoopje geworden! De vissen doen het uitstekend, de planten groeien lekker en de kikker is een vaste gast geworden, er zijn er zelfs 2 kleintjes bijgekomen!
maandag 10 mei 2004
Schokkende foto's op de voorpagina?
Ik heb nu.nl ingesteld als startpagina van mijn internet. Vanavond heb ik er even iets anders van gemaakt. Want op nu.nl stond een (te) duidelijke foto van (waarschijnlijk) de door een aanslag omgekomen president van Tsjechenië.
Laat ik het voorzichtig beschrijven... ik hoef voorlopig geen tartaar meer.
Het gebeurt vaak dat er een schokkende foto voorop een krant staat, of een nieuwssite, of verschijnen in journaalbeelden (ja, ook voor het kinderbedtijd is).
Een zieltogende Pim Fortuyn. Mensen die op 9 september uit de WTC sprongen. Soldaten die gevangenen intimideren op een behoorlijk heftige manier. Noem maar op.
"Het heeft nieuwswaarde, dus het mag!" is het argument.
Ja, natuurlijk... Maar ik vind het geen fijn idee als de ochtendkrant op de mat me meteen confronteert met dat soort dingen. Ik heb fantasie genoeg en kan me aan de hand van geschreven tekst al levendig genoeg e.e.a. voor de geest halen.
En ik vind het helemaal niet prettig als mijn kinderen ermee geconfronteerd worden. Ik kan mijn maatregelen nemen: geen nieuws aan, geen kranten meer, etcetera... maar als ik boodschappen doe, staan daar krantenrekken met ja, hoor, de gruwelijkste plaatjes. Gegarandeerd goed voor minstens 1 nacht vol nachtmerries, en er zijn ook genoeg volwassenen die er niet tegen kunnen.
Laat ik het voorzichtig beschrijven... ik hoef voorlopig geen tartaar meer.
Het gebeurt vaak dat er een schokkende foto voorop een krant staat, of een nieuwssite, of verschijnen in journaalbeelden (ja, ook voor het kinderbedtijd is).
Een zieltogende Pim Fortuyn. Mensen die op 9 september uit de WTC sprongen. Soldaten die gevangenen intimideren op een behoorlijk heftige manier. Noem maar op.
"Het heeft nieuwswaarde, dus het mag!" is het argument.
Ja, natuurlijk... Maar ik vind het geen fijn idee als de ochtendkrant op de mat me meteen confronteert met dat soort dingen. Ik heb fantasie genoeg en kan me aan de hand van geschreven tekst al levendig genoeg e.e.a. voor de geest halen.
En ik vind het helemaal niet prettig als mijn kinderen ermee geconfronteerd worden. Ik kan mijn maatregelen nemen: geen nieuws aan, geen kranten meer, etcetera... maar als ik boodschappen doe, staan daar krantenrekken met ja, hoor, de gruwelijkste plaatjes. Gegarandeerd goed voor minstens 1 nacht vol nachtmerries, en er zijn ook genoeg volwassenen die er niet tegen kunnen.
zaterdag 8 mei 2004
Moederdag
Ik ben moeder van 2 basisscholiertjes, die zich voor aanvang van de meivakantie uit de naad hebben gewerkt voor een moederdagkadootje. De laatste schooldag voor die meivakantie kwamen ze hyper van de spanning thuis, met een plastic tasje waar ik niet eens naar mocht kijken, laat staan aankomen. En sindsdien roepen ze elke dag: is het al moederdag?
Ik moet eerlijk zeggen: de bloedjes weten heel goed een geheim te bewaren! Voor het jongste bloedje (bijna 6) is dat wel erg moeilijk, maar als het hem teveel wordt, en hij me probeert te laten raden, inclusief doorzichtige hints, word ik opeens erg blont
😉
Mijn oudste bloedje, dat deze zomer 9 wordt, blijkt inmiddels de perfecte persoon te zijn aan wie je een geheim kan toevertrouwen. Niks toespelingen en raadspelletjes. Zijn zelfgemaakte kadootje ligt ergens in de ontoegankelijke puinhopen van zijn kamer en hij maakt geen enkele toespeling daarop. En voor de zekerheid heeft hij het kadootje van zijn broertje daar maar bijgelegd.
Ondertussen zie ik in mijn brievenbus moederdagkado-aanbiedingen vallen van een parfumerieketen. Daarin staan allerlei suggesties voor moederdag: peperdure parfums (40 euro is nog niks), voorzien van plaatjes van erg sexy, strakbuikige dames die hoogstwaarschijnlijk nog nooit zelf moeder zijn geworden.
Dat is geen moederdag...
Moederdag is vooral: kindertjes die ruziënd in de keuken een grote chaos aanrichten om een ontbijtje te maken.
Dat ontbijtje bestaat hier normaliter uit goedbedoeld geroosterd brood (verbrand, uitgedroogd, noem maar op) met een verkeerd gekookt ei of veel te dikke plakken komkommer.
Omdat ze zichzelf en passant ook van een ontbijtje voorzien, ligt de keuken vol met suikerkorrels en messen vol chocoladepasta en pindakaas. Broodzakken die openstaan, zodat de inhoud uitdroogt... Maak het verhaal zelf verder af en kleur de plaatjes! 😅
Gelukkig kunnen ze de Senseo wél goed bedienen!
En dan komt het klapstuk... De bloedjes die trillend van opwinding op je slaapkamer verschijnen. Met een dienblad. En kadootjes. Zelfgeknutseld op school. Ontroerende stukjes schoolvlijt waar geen duur parfum tegen op kan. En mijn bloedjes zijn gezegend met creatieve juffen, dus elk jaar is het een oprechte verrassing!
Ze huppelen van spanning, al heeft het oudste bloedje inmiddels de leeftijd gekregen waarop je dat niet mag laten merken. Van mij mag hij, maar zelf denkt hij daar anders over.
Tegelijk: tranen wegslikken (wat ben ik weer een sentimentele muts...).
Bloedjes in bed. Één portie te lange benen en armen (prepuberteit?), één portie rond en mollig en herinneringen aan ronde peuterlijfjes (maar ook dit exemplaar wordt steeds langer).
Knuffelen, knuffelen, en nog eens knuffelen!
Van uitslapen zal zondag wel niks komen. Maar dat is niet erg op moederdag!
Parfumerieketens, jullie kunnen de meest exclusieve parfummetjes en verzorgingsspulletjes promoten voor moederdag, maar tegen geboetseerde vaasjes, geverfde houten sleutelhangers en lippenstiftkusjes op versierde kaarten, knuffels en poging tot ontbijt-op-bed, kan geen Chanel nummer 5 (bestaat dat nog?) op!
Ik moet eerlijk zeggen: de bloedjes weten heel goed een geheim te bewaren! Voor het jongste bloedje (bijna 6) is dat wel erg moeilijk, maar als het hem teveel wordt, en hij me probeert te laten raden, inclusief doorzichtige hints, word ik opeens erg blont
😉Mijn oudste bloedje, dat deze zomer 9 wordt, blijkt inmiddels de perfecte persoon te zijn aan wie je een geheim kan toevertrouwen. Niks toespelingen en raadspelletjes. Zijn zelfgemaakte kadootje ligt ergens in de ontoegankelijke puinhopen van zijn kamer en hij maakt geen enkele toespeling daarop. En voor de zekerheid heeft hij het kadootje van zijn broertje daar maar bijgelegd.
Ondertussen zie ik in mijn brievenbus moederdagkado-aanbiedingen vallen van een parfumerieketen. Daarin staan allerlei suggesties voor moederdag: peperdure parfums (40 euro is nog niks), voorzien van plaatjes van erg sexy, strakbuikige dames die hoogstwaarschijnlijk nog nooit zelf moeder zijn geworden.
Dat is geen moederdag...
Moederdag is vooral: kindertjes die ruziënd in de keuken een grote chaos aanrichten om een ontbijtje te maken.
Dat ontbijtje bestaat hier normaliter uit goedbedoeld geroosterd brood (verbrand, uitgedroogd, noem maar op) met een verkeerd gekookt ei of veel te dikke plakken komkommer.
Omdat ze zichzelf en passant ook van een ontbijtje voorzien, ligt de keuken vol met suikerkorrels en messen vol chocoladepasta en pindakaas. Broodzakken die openstaan, zodat de inhoud uitdroogt... Maak het verhaal zelf verder af en kleur de plaatjes! 😅
Gelukkig kunnen ze de Senseo wél goed bedienen!
En dan komt het klapstuk... De bloedjes die trillend van opwinding op je slaapkamer verschijnen. Met een dienblad. En kadootjes. Zelfgeknutseld op school. Ontroerende stukjes schoolvlijt waar geen duur parfum tegen op kan. En mijn bloedjes zijn gezegend met creatieve juffen, dus elk jaar is het een oprechte verrassing!
Ze huppelen van spanning, al heeft het oudste bloedje inmiddels de leeftijd gekregen waarop je dat niet mag laten merken. Van mij mag hij, maar zelf denkt hij daar anders over.
Tegelijk: tranen wegslikken (wat ben ik weer een sentimentele muts...).
Bloedjes in bed. Één portie te lange benen en armen (prepuberteit?), één portie rond en mollig en herinneringen aan ronde peuterlijfjes (maar ook dit exemplaar wordt steeds langer).
Knuffelen, knuffelen, en nog eens knuffelen!
Van uitslapen zal zondag wel niks komen. Maar dat is niet erg op moederdag!
Parfumerieketens, jullie kunnen de meest exclusieve parfummetjes en verzorgingsspulletjes promoten voor moederdag, maar tegen geboetseerde vaasjes, geverfde houten sleutelhangers en lippenstiftkusjes op versierde kaarten, knuffels en poging tot ontbijt-op-bed, kan geen Chanel nummer 5 (bestaat dat nog?) op!
donderdag 6 mei 2004
Mijn zomerhits
Ik weet het, ik weet het, het is nog lang geen zomer...
Maar de bomen zijn erg groen, en de vakantiekriebels kriebelen steeds harder...! Vandaar mijn zomer-playlist!
* Summertime Blues - Blue Cheer (oorspronkelijk van, ik geloof, Eddy Cochran. Maar deze versie vind ik veel mooier, omdat ik dit nummer voor het eerst hoorde in de uitvoering van Blue Cheer, bij de onvergetelijke Alfred Lagarde, zo rond 1977...)
* Summer Night City - Abba (ik was geen Abba-fan, maar vanaf het moment dat dit nummer uitkwam, in de voorzomer van 1978, begon ik ze steeds meer te waarderen...)
* Summer in the City - Loving Spoonfull (een nummer waarmee ik een haat-liefde verhouding heb. Ik hou niet van heet zomerweer. En als het kwik flink oploopt, hoor je op elke radiozender al decennia lang dát nummer. Maar toch heeft het "iets" waardoor ik het een leuk nummer vind.)
* Voila l'Été - Les Négresses Vertes (een Zuidfranse groep van begin jaren 90, met de te jong gestorven zanger Helno. Hij werd 27 jaar oud, net als Jim Morrisson, Janis Joplin, Jimi Hendrix en Kurt Cobain terecht. Helaas is hij de minst beroemde van dit kwartet.)
* Boys of Summer - Don Henley (vanwege de onvergetelijke woorden "I saw a deadhead sticker on a Cadillac." Dat schijnt op Janis Joplin te slaan. En het is een prachtige gaspedaalhit in de auto! Vooral in een auto zonder airco, zoals die van mij!)
* Zomer - Vivaldi (klassiek? Natuurlijk, waarom niet! Deze componist heeft het goed begrepen, toen hij de Quattro Stagioni componeerde. En nee, dat is geen pizza, het betekent "vier seizoenen". Het stuk over de zomer laat geen jubelende vogeltjes horen, maar een flinke zomerse onweersbui met plensregens, vertaald door een orkest.)
* Summertime - Hobby Horse (2 meneren en 2 mevrouwen, die begin jaren 70 zongen "it's summertime, summertime, sum sum summertime"... Het Coca Cola gevoel van die tijd, het is puur camp, maar wél leuk!)
* Summertime - George Gershwin (het ultieme zomernummer, afkomstig uit de opera Pergy and Bess. "Summertime, and the livin' is easy..." Geweldig! Er zijn heel veel uiteenlopende uitvoeringen van, o.a. van Janis Joplin. En verder is het ook nog eens een verrukkelijke meezinger...)
Maar de bomen zijn erg groen, en de vakantiekriebels kriebelen steeds harder...! Vandaar mijn zomer-playlist!
* Summertime Blues - Blue Cheer (oorspronkelijk van, ik geloof, Eddy Cochran. Maar deze versie vind ik veel mooier, omdat ik dit nummer voor het eerst hoorde in de uitvoering van Blue Cheer, bij de onvergetelijke Alfred Lagarde, zo rond 1977...)
* Summer Night City - Abba (ik was geen Abba-fan, maar vanaf het moment dat dit nummer uitkwam, in de voorzomer van 1978, begon ik ze steeds meer te waarderen...)
* Summer in the City - Loving Spoonfull (een nummer waarmee ik een haat-liefde verhouding heb. Ik hou niet van heet zomerweer. En als het kwik flink oploopt, hoor je op elke radiozender al decennia lang dát nummer. Maar toch heeft het "iets" waardoor ik het een leuk nummer vind.)
* Voila l'Été - Les Négresses Vertes (een Zuidfranse groep van begin jaren 90, met de te jong gestorven zanger Helno. Hij werd 27 jaar oud, net als Jim Morrisson, Janis Joplin, Jimi Hendrix en Kurt Cobain terecht. Helaas is hij de minst beroemde van dit kwartet.)
* Boys of Summer - Don Henley (vanwege de onvergetelijke woorden "I saw a deadhead sticker on a Cadillac." Dat schijnt op Janis Joplin te slaan. En het is een prachtige gaspedaalhit in de auto! Vooral in een auto zonder airco, zoals die van mij!)
* Zomer - Vivaldi (klassiek? Natuurlijk, waarom niet! Deze componist heeft het goed begrepen, toen hij de Quattro Stagioni componeerde. En nee, dat is geen pizza, het betekent "vier seizoenen". Het stuk over de zomer laat geen jubelende vogeltjes horen, maar een flinke zomerse onweersbui met plensregens, vertaald door een orkest.)
* Summertime - Hobby Horse (2 meneren en 2 mevrouwen, die begin jaren 70 zongen "it's summertime, summertime, sum sum summertime"... Het Coca Cola gevoel van die tijd, het is puur camp, maar wél leuk!)
* Summertime - George Gershwin (het ultieme zomernummer, afkomstig uit de opera Pergy and Bess. "Summertime, and the livin' is easy..." Geweldig! Er zijn heel veel uiteenlopende uitvoeringen van, o.a. van Janis Joplin. En verder is het ook nog eens een verrukkelijke meezinger...)
dinsdag 4 mei 2004
4 mei
Vandaag herdenken we niet alleen de mensen die in de Tweede Wereldoorlog omkwamen, maar ook alle andere slachtoffers van oorlog en ellendige regimes. Morgen vieren we de vrijheid, vandaag staan we er bij stil dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.
Mijn ouders en grootouders hebben een heel andere tijd gekend dan ik. Laten we dit nooit vergeten, zuinig op en dankbaar voor onze vrijheid zijn!
HET LIED DER ACHTTIEN DOODEN
Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.
O lieflijkheid van licht en land,
van Holland's vrije kust,
eens door den vijand overmand
had ik geen uur meer rust.
Wat kan een man oprecht en trouw,
nog doen in zulk een tijd?
Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw
en strijdt den ijdlen strijd.
Ik wist de taak die ik begon,
een taak van moeiten zwaar,
maar't hart dat het niet laten kon
schuwt nimmer het gevaar;
het weet hoe eenmaal in dit land
de vrijheid werd geeerd,
voordat een vloekbre schennershand
het anders heeft begeerd.
Voordat die eeden breekt en bralt
het miss'lijk stuk bestond
en Holland's landen binnenvalt
en brandschat zijnen grond;
voordat die aanspraak maakt op eer
en zulk Germaansch gerief
ons volk dwong onder zijn beheer
en plunderde als een dief.
De Rattenvanger van Berlijn
pijpt nu zijn melodie, -
zoo waar als ik straks dood zal zijn
de liefste niet meer zie
en niet meer breken zal het brood
en slapen mag met haar-
verwerp al wat hij biedt of bood
die sluwe vogelaar.
Gedenkt die deze woorden leest
mijn makkers in den nood
en die hen nastaan 't allermeest
in hunnen rampspoed groot,
gelijk ook wij hebben gedacht
aan eigen land en volk -
er daagt een dag na elken nacht,
voorbij trekt iedre wolk.
Ik zie hoe't eerste morgenlicht
door 't hooge venster draalt.
Mijn God, maak mij het sterven licht-
en zoo ik heb gefaald
gelijk een elk wel falen kan,
schenk mij dan Uw gena,
opdat ik heenga als een man
als 'k voor de loopen sta.
Jan Campert
Mijn ouders en grootouders hebben een heel andere tijd gekend dan ik. Laten we dit nooit vergeten, zuinig op en dankbaar voor onze vrijheid zijn!
HET LIED DER ACHTTIEN DOODEN
Een cel is maar twee meter lang
en nauw twee meter breed,
wel kleiner nog is het stuk grond,
dat ik nu nog niet weet,
maar waar ik naamloos rusten zal,
mijn makkers bovendien,
wij waren achttien in getal,
geen zal den avond zien.
O lieflijkheid van licht en land,
van Holland's vrije kust,
eens door den vijand overmand
had ik geen uur meer rust.
Wat kan een man oprecht en trouw,
nog doen in zulk een tijd?
Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw
en strijdt den ijdlen strijd.
Ik wist de taak die ik begon,
een taak van moeiten zwaar,
maar't hart dat het niet laten kon
schuwt nimmer het gevaar;
het weet hoe eenmaal in dit land
de vrijheid werd geeerd,
voordat een vloekbre schennershand
het anders heeft begeerd.
Voordat die eeden breekt en bralt
het miss'lijk stuk bestond
en Holland's landen binnenvalt
en brandschat zijnen grond;
voordat die aanspraak maakt op eer
en zulk Germaansch gerief
ons volk dwong onder zijn beheer
en plunderde als een dief.
De Rattenvanger van Berlijn
pijpt nu zijn melodie, -
zoo waar als ik straks dood zal zijn
de liefste niet meer zie
en niet meer breken zal het brood
en slapen mag met haar-
verwerp al wat hij biedt of bood
die sluwe vogelaar.
Gedenkt die deze woorden leest
mijn makkers in den nood
en die hen nastaan 't allermeest
in hunnen rampspoed groot,
gelijk ook wij hebben gedacht
aan eigen land en volk -
er daagt een dag na elken nacht,
voorbij trekt iedre wolk.
Ik zie hoe't eerste morgenlicht
door 't hooge venster draalt.
Mijn God, maak mij het sterven licht-
en zoo ik heb gefaald
gelijk een elk wel falen kan,
schenk mij dan Uw gena,
opdat ik heenga als een man
als 'k voor de loopen sta.
Jan Campert
zaterdag 1 mei 2004
Tuinblog - goed nieuws van het tuinfront
De bessen: gaan prima! De peer en appel hebben prille vruchtjes (de peer zal ik moeten uitdunnen). Ook de perzik ziet er veelbelovend uit (en dat voor een miniboompje van amper 1 meter...). De kers is net uitgebloeid, ik kan nog niet goed zien of er vruchtjes komen maar ik ben optimistisch. Alleen van de pruim (vorig jaar geplant) verwacht ik nog niet veel, maar het is een Victoria, dus de volgende jaren komt die wel aan de beurt.
Abonneren op:
Posts (Atom)