Dagboek van een coronapolderdame 3

 Vorig deel hier.
Aangezien ik hyper van de dexametason toch maar die update schrijven. Excuses voor de tiepvauten, motoriek is niet best momenteel.

Ik lig dus op de corona-afdeling in het ziekenhuis. Niet eens benauwd of hoesten (een beetje) maar de saturatie daalde. Ik heb een huisarts die er bovenop zit, dus toen ik onder de 80 kwam heb ik meteen gebeld. Die dacht niet lang na en belde de ambulance (zonder toeters en bellen). Hond zit bij zoon nu.

Longscan gehad en ja, er zitten ontstekingen, dus een plug in mijn elleboog waar dexamethason (een soort powerprednison) en antibiotica in gaan en bloedverdunners.

10 cm!

Fijn dat ik nu niet alleen thuis ben, maar ik knijp hem best wel. Hoest amper, niet benauwd, koorts is lager, maar zo moe, zo ontzettend moe...

Ik lig met een man en een vrouw op zaal, het is verder erg druk en er is ook uitval onder het personeel terwijl de stroom aanhoudt (hier vanmiddag 4 waaronder ik, vanavond 2).

Heb uitstekende kwaliteit radio verder en kan zelfstandig naar het toilet,

De vraag "Wat neem je mee als je snel weg moet" kan ik nu naar alle eerlijkheid beantwoorden.  Een laptop, een smartphone, USB-kabel, een goeie powerbank, sloffen, en op advies van de ambulance toch maar medicijnen. Normale mensen nemen waarschijnlijk tandenpoetsspullen, zeep (hoewel ze hier goddelijke natte washandjes hebben), ondergoed en nachtkleding mee. Maar goed, dat probleem wordt snel opgelost.