Polderdame (1963) woont ergens in de polder. Ze blogt sinds 2003. Deze blog is een verzameling van oude blogs, die ooit offline zijn opgeslagen (dit werk is nog lang niet klaar); sinds 2019 worden er ook nieuwe blogs geschreven. NB: het gebeurt helaas dat afbeeldingen opeens zijn verdwenen! Hiervoor mijn excuses. Wilt u in de reactie van zo'n blog met lege afbeeldingen een opmerking hierover schrijven? Indien mogelijk zal ik ze opnieuw proberen te plaatsen.
Hij was een legendarische wielrenner tussen 1960 en 1977 en was bekend als "eeuwige tweede" (of derde), hoewel hij wel de Vuelta won in 1964.
Ik was nog te jong toen hij actief was, maar leerde later wel dat hij bij de allergrootsten hoorde.
En, niet onbelangrijk, hij is de grootvader van "onze" Mathieu van der Poel!
Zondagmorgenlongread, voor wie niks anders te doen heeft
Gisteravond op tv, nu aan het kijken: bekende Nederlanders (hoewel, ik kende er maar een paar) over Queen. Was wel een herhaling, maar de eerste keer is langs me heen gegaan.
Interessant, maar ik zit toch met wat vragen en opmerkingen.
Wat ik me allereerst afvraag: veel clipjes die ze laten zien zijn van zulke belabberde kwaliteit... Is dat werkelijk alles dat er van bewaard is?
En er zijn nog wel meer puntjes van kritiek. Ik snap dat de meeste BNers te jong zijn en het begin niet bewust hebben meegemaakt, dus ik neem het ze niet kwalijk
Nee, Freddie kwam in de jaren zeventig niet zo makkelijk weg met zijn kledingstijl. Er werd enorm om gelachen en gespot. Queen, dat was maar een stelletje arrogante nichten met pompeuze muziek! In mijn klas zaten maar 2 Queenfans in 1977: een jongen, en ik.
Toch was het meer dan "een spandex pakkie". De beruchte pakjes waren (en dat wist de echte fan toen al) gebaseerd op een historisch balletkostuum (Freddie was balletfan!) dat nu ruim 100 jaar geleden werd gedragen door Vaslav Nijinsky. Er is uit 1912 (en dat weet ik nog niet zo lang) ook een affiche waarop je kunt zien waarop Freddie de balletscene (niet met die stofzuiger) van I Want to Break Free heeft geïnspireerd: het ballet "l'Après-midi d'un faune" van Nijinsky. Helaas zijn dit soort feiten nogal weggezakt tegenwoordig
Bicycle Race was voor mij een beetje het begin van het einde, ik vond Queen hun glans verliezen. Vanaf Live Aid kwam dat gelukkig wel weer terug al blijven hun beginjaren favoriet bij mij.
Over die naakte dames op de fiets gaat nog een geweldige anekdote. Die fietsen waren gehuurd. Toen de verhuurder ontdekte wat er met die fietsen was gebeurd kreeg de band een enorme schadeclaim!
Ze hebben gelijk, anno 2019 zouden ze niet meer met zo'n clip wegkomen! En de clip van Crazy Little Thing is eigenlijk gewoon ook hartstikke fout met dames in ondergoed, scheurende tshirts en borsthaar
De clip I want to break free vind ik dan wel weer helemaal geweldig, ook alweer vanwege de Nijinski-inspiratie die ik net noemde (en niet in het programma werd genoemd), en daar tegenover die geweldige humormet de iconische stofzuigerscene!
Klopt trouwens, dat Freddie altijd van alles in het publiek gooide, soms ook per ongeluk
I Want It All was inderdaad heel andere koek dan Bohemian Rhapsody. Gelukkig ook het eind van die snorrentijd waar ik niet veel mee had, maar wat ik toen nog niet wist was, dat dit ook het begin van het einde inluidde. Ja, en dat komt in deze docu ook goed aan de orde. Achteraf zie je de eerste tekenen: op interviewfilmpje is zelfs een "aidsvlek" te zien op Freddie's wang. Overigens wordt gezegd dat dit zijn laatste interview was (1987), maar ik weet niet of dat klopt, al trok Freddie zich wel heel sterk terug in die tijd en ook toen waren er al geruchten die hard ontkend werden, maar de muziek was zo krachtig in die tijd!.
Op het laatst was hij graatmager en zwaar geschminkt in de clips die werden gecamoufleerd met oude opnames, animaties en soft focus beelden,
Days of our Life is overigens geen weken, maar een half jaar voor zijn overlijden gefilmd, maar Freddie was toen al erg ziek.
En het klopt inderdaad dat één dag voor zijn overlijden bekend werd gemaakt dat hij inderdaad AIDS had. Ik herinner me dit nog heel goed omdat ik eerder die dag een discussie met iemand had gehad over het al dan niet opnieuw touren van de band. De één zei: nee, de geruchten worden te sterk. De ander zei: ik geloof ze niet (ik weet niet meer wie wat zei, doet er ook niet toe). En 's avonds hoorde ik van de bekendmaking van het slechte nieuws.
De volgende dag werd ik wakker gemaakt met de woorden: "Hoe oud is Freddie Mercury eigenlijk?"
"45, hoezo?" mompelde ik (ik ben 's ochtends niet op mijn best).
"Nou, hij is dood."
De opname van Frans Bromet uit 1998 is legendarisch geworden. Mensen worden gevraagd of ze interesse hebben in de nieuwste gadget: de mobiele telefoon. Er werd lacherig gereageerd: wat moet ik ermee, ik heb toch een antwoordapparaat!
Al na een paar jaar konden we daar hartelijk om lachen. Men heeft de mensen uit het filmpje weer opgezocht na 20 jaar en ze geven grif toe dat ze daar nu heel anders over denken.
Want toen viel De Berlijnse Muur! Maar ook de mobiele telefoon werd 30 jaar geleden geïntroduceerd. RTL Nieuws heeft daar een leuk overzicht over gepubliceerd.
De Mobile Hall of Fame-expositie op Bright Day zet de meest iconische mobiele telefoons en smartphones in de spotlights. Het zijn deze 20 toestellen uit de periode tussen 1989 en 2019.
Een van de onderdelen van tech-festival Bright Day, op 23 en 24 november in de Expo Haarlemmermeer, is een Mobile Hall of Fame, met de 20 belangrijkste mobiele telefoons aller tijden. Hieronder zie je ze op een rij, op Bright Day bekijk je ze zelf.
Carvox Cruiser (1989)
De voorloper van de mobiele telefoon: de autotelefoon. De Carvox Cruiser van PTT Telecom was voorzien van een eigen accu en gold in zijn tijd als statussymbool. Dit model werkte via ATF-3, de derde versie van het autotelefoonnetwerk. Saillant: omdat het netwerk gebruik maakte van analoge smalband-FM-modulatie waren gesprekken voor iedereen binnen het bereik van de telefoon met een scanner af te luisteren. Het autotelefoonnetwerk werd in 1999 definitief afgesloten.
Greenpoint Kermit (1992)
Het eerste mobiele telefoonnetwerk in Nederland. Greenpoint werkte zowel privé als in het openbaar via een basisstation. Thuis was dat station aangesloten op het telefoonnetwerk, buiten kon je alleen bellen in de buurt van een openbaar basisstation die je aantrof bij postkantoren, tankstations, stations en parkeerplaatsen. Je kon bij die Greenpoints overigens alleen bellen en niet gebeld worden. Op zijn hoogtepunt telde het netwerk 60 duizend abonnees. De naam Kermit werd omgedoopt tot Greenhopper toen bleek dat Muppet Show-eigenaar The Jim Henson Company een te hoge prijs vroeg voor de licentiekosten. De introductie van het gebruiksvriendelijkere GSM-netwerk luidde het einde in van Greenpoint.
Nokia 9000 Communicator (1994)
In 1993 deed internet zijn intrede in Nederland, een jaar later gevolgd door het hoogwaardige GSM-netwerk voor mobiele telefonie. Marktleider in die tijd Nokia sprong daar op in met de eerste smartphone. Met de relatief grote en zware (400 gr) Communicator kon je e-mail en faxen versturen én ontvangen dankzij een ingebouwde 9,6 kbps GSM-modem. Het toestel beschikte over 8 MB geheugen, waarvan 2 MB voor gebruikersdata. Aan de binnenkant zat een tweede scherm (640x200 resolutie) en een volledig qwerty-toetsenbord.
Nokia 8110 (1996)
Dit toestel maakte naam door zijn kromme vorm en de uitschuifbare cover die de toetsen bedekte en uitgeschoven de microfoon dichter bij de mond bracht. Het kreeg als bijnaam de ‘bananentelefoon’. De 8110 verwierf cultstatus door de scifi-klassieker The Matrix (1999). Het uitschuiven was in de film blitser gemaakt met een veermechanisme, dat Nokia naderhand toepaste in de 7110.
Nokia 3310 (2000)
Weinig toeters, wel bellen, de ultieme ‘dumb phone’. De iconische 3310 was praktisch onverwoestbaar. Het toestel is met liefst 126 miljoen stuks een van de bestverkochte mobiele telefoons aller tijden. In 2017 verscheen een gemoderniseerde retro-versie.
Sony Ericsson P800 (2002)
Rond de millenniumwisseling bestonden er mobiele telefoons en zogeheten personal digital assistants zoals de Palm Pilot. Die twee kwamen samen in Sony Ericssons P800. Klapte je het paneel met numerieke toetsen open, dan verscheen er een pda met een voor moderne standaarden primitief touchscreen en een plastic stylus.
Motorola RAZR V3 (2004)
Motorola introduceerde eind jaren negentig de eerste klaptelefoon. De StarTAC was vooral populair in thuismarkt Amerika. Het wereldwijde succes volgde pas jaren later bij de slanke, stijlvolle RAZR V3, met 130 miljoen stuks de bestverkochte klaptelefoon ooit.
Nokia N95 (2006)
De N95 was voor zijn tijd een high-end smartphone. Het toestel was voorzien van een 5 megapixel camera met flitser en was Nokia’s eerste mobiel voorzien van een GPS-ontvanger en een versnellingsmeter. De N95 was bovenal de eerste smartphone die mobiel internet enigszins toegankelijk maakte. Zo kon je in de browser volwaardige webpagina’s bekijken. Het toestel ondersteunde WiFi, Bluetooth 2.0, EDGE (2.5G), UMTS (3G) en HSDPA (3.5G). De N95 kostte 550 euro.
Apple iPhone (2007)
De eerste iPhone wordt beschouwd als het archetype voor moderne smartphones dat fysieke toetsen (en de stylus) verving door een groot touchscreen. Zijn opvolger, de iPhone 3G, was een jaar later de eerste iPhone die in Nederland verkrijgbaar was, destijds exclusief bij T-Mobile. De App Store luidde het post-pc tijdperk in, waarin de verkoop van mobiele apparaten zoals smartphones, tablets en wearables die van (desktop)computers voorbijstreefde.
T-Mobile G1 (2008)
In het najaar van 2008 verscheen de HTC Dream in Nederland onder de naam T-Mobile G1. Het was de eerste smartphone die draaide op Google’s mobiele besturingssysteem Android. Onder het uitschuifbare touchscreen zat een volledig qwerty-toetsenbord. Onderaan het touchscreen zaten vier knoppen en een trackball, in tegenstelling tot de enkele thuisknop op de iPhone.
Blackberry Bold 9780 (2010)
In de jaren nul was Blackberry dé zakelijke smartphone bij uitstek. Voorzien van een volledig qwerty-toetsenbord om snel mee te kunnen e-mailen en ondersteuning voor encryptie en serversoftware waren de toestellen zeer populair bij overheden en bedrijven. Volgens menig fan, ook wel ‘crackberries’ genoemd, is de 9780 uit 2010 de beste Blackberry ooit gemaakt. In dat jaar beleefde Blackberry prompt zijn piek. Na de introductie van de iPhone 4 en van Android ging het snel bergafwaarts voor het Canadese bedrijf.
Samsung Galaxy SII (2011)
Tijdens de eerste paar jaar van Android was HTC de dominante speler. Het was echter Samsung die met de Galaxy SII de eerste hit wereldwijd scoorde onder Android smartphones. In de eerste 55 dagen werden er 3 miljoen stuks verkocht. De SII viel op door zijn geringe dikte (8,5 mm), het 4,3 inch Super Amoled scherm en de 8 megapixel camera. In 2012 loste Samsung Nokia af als ‘s werelds grootste maker van mobiele telefoons en is tot op heden marktleider in smartphones.
Nokia Lumia 800 (2011)
Het post-pc tijdperk werd gedomineerd door de mobiele platforms van Apple en Google. Dat kon de reus van het pc-tijdperk, Microsoft, niet over zijn kant laten gaan. Na een mislukt avontuur met Windows Mobile presenteerde het in 2010 Windows Phone om een voet tussen de deur te krijgen in het mobiele domein. Om zijn poging kracht bij te zetten sloot Microsoft een pact met Nokia dat zijn N9 smartphone omdoopte tot Lumia 800 en uitrustte met Windows Phone. Tevergeefs. Zelfs Microsofts overname van Nokia in 2014 mocht niet baten. Evenmin als de introductie van Windows 10 Mobile in 2015. Nokia werd een jaar later verkocht aan HMD Global. En op 10 december zal Microsoft definitief de ondersteuning voor Windows 10 Mobile staken.
Samsung Galaxy Note (2011)
Bij zijn introductie werd de Galaxy Note gekscherend een ‘phablet’ genoemd, een mix van een ‘phone’ en een tablet. Wie wil er nou een smartphone met zo’n enorm scherm?! Nou, vrijwel de hele wereld weten we inmiddels. Het formaat van het scherm van de eerste Note, 5,3 inch, is tegenwoordig zo’n beetje de ondergrens voor een smartphone.
Apple iPhone 6 (2014)
De opmars van grotere smartphones had zelfs zijn effect op Apple, dat lange tijd vasthield aan het ontwerpidee dat een toestel met één hand te bedienen moest zijn. De eerste iPhone had een 3,5 inch scherm. Dat bleef zo tot de iPhone 5 in 2012 dat een 4 inch scherm had (het werd alleen hoger). Met de komst van de iPhone 6 groeide het scherm naar 4,7 inch en zelfs 5,5 inch voor het 6 Plus model. De koerswijziging legde Apple geen windeieren; de iPhone 6 is tot op heden de bestverkochte smartphone met ruim 220 miljoen stuks.
Fairphone (2014)
Dat de smartphone uitgroeide tot iedereens primo gizmo en we liefst elk jaar het nieuwste model willen, heeft een prijs. Van de strijd om mineralen tot de erbarmelijke omstandigheden waaronder vrijwel alle mobiele telefoons in China worden gemaakt. In 2013 gaat het Phonebloks-concept van de jonge Nederlandse ontwerper Dave Hakkens de wereld over, waarmee hij pleit voor meer modulaire smartphones zodat ze langer meegaan. Terwijl dat bij een concept bleef, presenteerde de Amsterdamse startup Fairphone een jaar later zijn eerste ‘eerlijke smartphone’. De derde versie verscheen in september 2019.
OnePlus One (2014)
China is lang de fabriekshal geweest waar al onze smartphones werden samengesteld. Het land kruipt echter uit zijn schulp om van ‘Made in China’ een keurmerk te maken in plaats van een schandvlek. Chinese techbedrijven als Huawei betreden onder eigen merk de wereldmarkt. De tactiek is duidelijk: smartphones met premium features en specs voor een midrange-prijs. De eerste smartphone van OnePlus is daar exemplarisch voor en was meteen raak. Bedrijven als Oppo, Xiaomi en meest recent Realme volgden in zijn voetsporen.
Apple iPhone X (2017)
Tien jaar na de eerste iPhone had Apple diverse upgrades en innovaties opgespaard om de smartphone “opnieuw uit te vinden” met zijn jubileummodel. Features als een oled-display, draadloos opladen en een groter scherm (zonder dat het toestel veel groter werd) waren op dat moment echter niet zo vernieuwend. Toegegeven, de Face ID-gezichtsdetectie was een sterk staaltje tech, maar de ‘notch’ bovenin het display die daarvoor nodig was, deed afbreuk aan het randloze scherm. Desalniettemin kreeg de notch snel navolging bij andere fabrikanten, die daar overigens ook weer net zo snel van afstapten, zoekend naar alternatieve plekken in het toestel voor de selfie-camera. Wel uniek aan de iPhone X was de prijs: het was de eerste smartphone die meer dan duizend euro kostte. Toch was de iPhone X de bestverkochte smartphone in dat jaar.
Google Pixel 3 (2018)
Het technologische wedloop tussen smartphonemakers spitst zich recentelijk steeds meer toe op de camera. Na meer megapixels kwamen meer lenzen. Er zitten echter fysieke grenzen aan wat ze in een platte smartphone kunnen proppen. Google baarde opzien door grote stappen te zetten met ‘computational photography’ in de Pixel 3. Ondanks slechts één lens wist de zoekgigant dankzij software en algoritmes verbazingwekkend goede foto’s uit de camera te persen.
Samsung Galaxy Fold (2019)
Smartphones zijn anno 2019 nagenoeg uitontwikkeld wordt wel gezegd. De innovatie ligt achter ons. Samsung bewijst het tegendeel met de introductie van de Galaxy Fold, de eerste zogeheten vouwtelefoon. Er gaan er vast nog veel volgen de komende jaren. De vondst van de vouwtelefoon zit ‘m in het feit dat je een groter scherm krijgt zonder dat het toestel groter wordt. De luxueuze Galaxy Fold is helaas niet verkrijgbaar in Nederland, maar wel op Bright Day te bewonderen!
Ach gossie gossie,” zegt Jasperina de Jong als ze de plakboeken openslaat die lang in dozen in een kamertje boven hebben gelegen. Voor filmmaker Simone de Vries maakt ze, nu 81 jaar oud en klaar met het artiestenbestaan, in de documentaire Op eenzame hoogte een reis terug in de tijd. Ach gossie gossie, zo jong als ze was, dat meisje dat eigenlijk balletdanseres wilde worden maar die Stem had waarmee ze ‘het vak’ inging.
De Jong trad in 1960 toe tot cabaretgroep Lurelei, van Eric Herfst en Ben Rowold. Bij het eerste programma waaraan ze meedeed, viel ze meteen op bij de recensent van Het Parool: hier was een ‘rasartieste’ opgestaan. Ze werd de eerste vrouw met een onewomanshow en speelde in grote musicals als Sweet Charity, My Fair Lady en Fien. In 2002 sloot ze met de voorstelling Marlene, waarin ze in de huid kroop van Marlene Dietrich, haar carrière af.
U leeft sindsdien een teruggetrokken bestaan. Alles om dat zingen heen, zegt u in de documentaire, begon u ‘de strot uit te hangen’. Waarom heeft u nu toch ingestemd met een documentaire?
“Ik wilde er eerst helemaal niet aan! Waarom alles weer oprakelen? Maar een goede vriendin vond dat ik het moest doen. Ze zei: ‘Als jij doodgaat, gaat iemand op de redacties van die televisieprogramma’s wat beeldjes uitzoeken die jou helemaal geen recht doen. Met zo’n documentaire hebben ze in ieder geval iets goeds om op terug te grijpen.’”
Dat oprakelen deed u soms met licht gemopper – zoals met de plakboeken, die u dan ook weer ‘allemaal straks moest opruimen’.
“Zo nu en dan kwamen ze filmen en daar had ik dan helemaal geen zin in, want dat is wérk. Maar het waren zulke leuke, lieve mensen en dan deden we maar weer een dagje. Ik had geen idee wat eruit zou komen. Maar in juni bij de preview was ik flabbergasted. Het is zo goed en eerlijk en zo helemaal niet sentimenteel. Simone zei in het proces ernaartoe: ‘Wat heb je toch veel gedaan!’ Dat zie ik nu zelf ook, maar toen vond ik het allemaal zo vanzelfsprekend en gewoon.”
Hoe is het om die beelden van de piepjonge ‘Pien’ te zien?
“Schattig! Ik wist niet dat ik er toen zo leuk uitzag. Zoals zoveel vrouwen was ik onzeker over mijn uiterlijk. Ik ben ook heel lang bang geweest. Ik was dolgelukkig met die prachtige kritieken in het begin, maar ik werd wel meteen als cabaretière gelanceerd. Ik begon net, ik was daar nog helemaal niet aan toe. ‘Jasperina de Jong, de cabaretière’, dat was helemaal mijn bedoeling niet.”
“En bij Lurelei kwamen de teksten van Guus Vleugel soms zo laat dat ik in de auto op weg naar het theater zat te oefenen – en dan moest ik zonder repetitie op. O, die zenuwen, als ik er nog aan denk! Dat ik dat heb gedurfd! Maar het was schminken, het toneel op en dan die sprong in het diepe. De angst is later weggegaan, natuurlijk. En ik zie nu hoe goed ik het toen al deed. De klemtonen die ik legde, de woorden die ik eruit pikte – zo zou ik het nu ook hebben gedaan. Een enorm talent, mevrouw.”
Eric Herfst was uw grote liefde, vader van uw zoon Pelle. In de documentaire zien we jullie samen opgroeien. Hij overleed toen hij 47 was. Vond u de film confronterend?
“Ach, dat weet ik nou eenmaal wel. Voor mij was het niet zo’n schok, maar mijn jongste kleindochter moest huilen om die beelden. Erik vond me in het begin helemaal niet leuk, hoor! Maar ze waren met twee jongens en een pianist en ze hadden een nieuw meisje nodig toen Adèle Bloemendaal was weggegaan. De pianist zei: ‘Ze kan wel goed zingen.’ Toen Eric ziek werd, was het echt een ontzettend zware tijd. Ik stond met Fien op de planken terwijl hij in het ziekenhuis lag. Ik ben daarna jarenlang moe geweest. Begin negentiger jaren heb ik een tijd geen theater gedaan, ook omdat ik eens even thuis wilde zijn. Toen ik net gepensioneerd was, was de avond voor mij heilig. Ik had nooit avonden voor mezelf gehad – ik moest altijd ’s avonds een topprestatie leveren.”
Dat is terug te zien in de interviews van vroeger, u zong er ook over – de spagaat van de werkende moeder.
“Vooral toen Pelle klein was, was dat verschrikkelijk. De A1 was er nog niet; als we naar het oosten reden voor een optreden was dat via dorpen langs kleine weggetjes en zag je achter de verlichte ramen de mensen zitten, met hun kinderen. Dan verlangde ik zo naar huis en naar Pelle. Maar het is je leven, je brood –een must.”
Jasperina, op eenzame hoogte is te zien in De Balie, Cinecenter en Ketelhuis.
De uitslag vind ik een beetje bijzonder. Natuurlijk was de Dik Voormekaarshow legendarisch. Iedereen deed ze na destijds! En André van Duin wordt eindelijk de laatste jaren erkend als een komisch talent (en zelfs als serieus acteur!). Maar werkelijk, nummer 1?!?
Bron: NOS
Radioprogramma de Dik Voormekaar Show is uitgeroepen tot het beste van honderd jaar radio. De wekelijkse show van André van Duin en Ferry de Groot eindigde op de eerste plaats in De Onvergetelijke Luisterlijst van de NPO, waar luisteraars afgelopen weken konden stemmen op honderd fragmenten, presentatoren en programma's. Op twee staat radiomaker Frits Spits, die vorige week nog werd verkozen tot radiomaker van de eeuw. De Top 2000, het programma dat in de laatste dagen van het jaar wordt uitgezonden op NPO Radio 2, eindigde op de derde plaats. De Onvergetelijke Luisterlijst werd samengesteld naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van radio. Vandaag precies een eeuw geleden verzorgde Hanso Idzerda vanuit zijn eigen studio in Den Haag de allereerste publieke radio-uitzending van Nederland. De top-10 van de lijst ziet er zo uit: 1. Dik Voormekaar Show Sketches van André van Duin en Ferry de Groot, die in de jaren 70 en 80 werden uitgezonden op wat toen nog Hilversum 3 heette. Met typetjes als presentator Dik Voormekaar, Meneer De Groot, Harry Nak en de NCRV-man. 2. Frits Spits Bekroonde radiomaker, bekend van programma's als De avondspits en Tijd voor twee. 3. Top 2000 De lijst der lijsten, vol met herinneringen, voor veel mensen sinds 2000 dé afsluiter van het jaar. Dit is de rest van de top-10: 4. Top 40 5. Met het Oog op Morgen 6. Radio Tour de France 7. Radio Veronica 8. Weeshuis van de hits 9. Ronflonflon 10. Arbeidsvitaminen Alle fragmenten uit de top-10 zijn terug te luisteren op de website van NPO Radio 1. Op De Onvergetelijke Luisterlijst stonden klassiekers uit vervlogen tijden als De Bonte Dinsdagavondtrein, Paulus de Boskabouter en Negen heit de klok, waar mensen in de decennia na de oorlog nog voor thuisbleven. Er kon ook worden gestemd op presentatoren als Govert van Brakel, Tineke de Nooij en Edwin Evers en fragmenten met groot nieuws, zoals het neerhalen van de MH17, de aanslagen op 11 september 2001 en de krakersrellen tijdens de inhuldiging van koningin Beatrix. Claudia de Breij en Gerard Ekdom bij het 60-jarig bestaan van Arbeidsvitaminen, in 2006 ANP De Wereld Draait Door stond gisteravond helemaal in het teken van het radio-jubileum, in een uitzending die ook werd uitgezonden op NPO Radio 1. Ondanks de opkomst van televisie, internet en sociale media voorspelt Frits Spits een zonnige toekomst voor het medium. "We gaan door naar de tweehonderd, driehonderd en dan nog vierhonderd jaar. Radio gaat nooit verloren", zei hij in Nieuwsuur.
Een interessante dag, de radio is vandaag 100 jaar oud geworden! Op dit moment een interview met de legendarische nieuwslezer Donald de Marcas. De man is al 86 jaar, maar zijn stem is nog steeds net zo mooi als vroeger!
