zaterdag 27 september 2008

Quality time

Vorige week nam ik jongste (10) mee naar de film Mamma Mia. Hij vond het geweldig!

Vanavond was jongste op pad met de scouts en ik besloot oudste (13) mee uit eten te nemen. We gingen naar de Griek.
Kwaliteit was wisselend: hoofdschotel mixed grill was oké, maar de salade stelde niet veel voor en het dessert van vers fruit vieel tegen: smakeloze peer, droge sinaasappel en slappe kiwi.

Maar we hadden veel plezier!

Zo moesten we erg lachen om de neppe Griekse beelden. Iets met gipsen mannelijke geslachtsorganen die boven ons eten hingen. Over de gipsen kont die verderop bij iemand boven het eten hing.
"Weet je nog, die beelden in het Louvre?" vroeg ik op een gegeven moment.
Hij haalde zijn schouders op. "Nah... Laat me 5 beelden zien, ik zie het verschil niet.". Hij vond het Louvre geweldig, hoor, maar met beelden had hij niets.

Het was heel leuk en gezellig!

Later haalde ik jongste zoon op, die met de scouts burlende herten had geobserveerd in Natuurpark Lelystad. Hij heeft ook otters gezien en was erg onder de indruk van de zonsondergang: "Mam, het leek de savannen wel!"

woensdag 17 september 2008

Mamma Mia!

In 1977 werd ik 13. En nee, ik hield niet van Abba. Abba was popliedjes voor kinderen, daar was ik veel te cool voor!

Maar al gauw ontdekte ik dat Abba meer was dan domme disco  of suffe popliedjes. Zeker in hun laatste jaren waren de teksten geweldig, met highlights als The Day Before You Came en The Winner Takes It All.

Deze zomer kwam de musical Mamma Mia uit op film. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om met vriendin S te gaan, maar het was meer dan leuk, ik was meteen verliefd op die film! Ik had net een paar akelige telefoontjes gehad die me veel stress en zorgen gaven, maar ik verliet de bioscoop met een grijns, en een liedje in mijn hoofd.

Daarna zag ik de film in Portsmouth, waar vriendin L woont. Weer verliet ik de bioscoop met een grote grijns en ik liep de muziek nog dagen te neuriën.

De derde keer was weer met S, bij wijze van verjaardagsfeestje. De film draaide alweer een tijdje, maar de zaal zat nog half vol, het publiek applaudisseerde zelfs na afloop en we genoten van de kleine peuter die mee danste met de muziek.

En nu wil ik met jongste gaan. Hij kent de muziek en ik weet zeker dat hij ook neuriënd de bioscoop verlaat!

Mijn favoriete karakters? Bill Anderson (ik herkende werkelijk niet Bootstrap Bill uit Pirates of the Carribean terug) en Rosie (de kleinste van Donna and the Dynamos).

Ik kan het ook iedere moeder en dochter aanraden, want er zijn zowel jonge als oudere mannen zonder shirts te zien...!