In 1977 werd ik 13. En nee, ik hield niet van Abba. Abba was popliedjes voor kinderen, daar was ik veel te cool voor!
Maar al gauw ontdekte ik dat Abba meer was dan domme disco of suffe popliedjes. Zeker in hun laatste jaren waren de teksten geweldig, met highlights als The Day Before You Came en The Winner Takes It All.
Deze zomer kwam de musical Mamma Mia uit op film. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om met vriendin S te gaan, maar het was meer dan leuk, ik was meteen verliefd op die film! Ik had net een paar akelige telefoontjes gehad die me veel stress en zorgen gaven, maar ik verliet de bioscoop met een grijns, en een liedje in mijn hoofd.
Daarna zag ik de film in Portsmouth, waar vriendin L woont. Weer verliet ik de bioscoop met een grote grijns en ik liep de muziek nog dagen te neuriën.
De derde keer was weer met S, bij wijze van verjaardagsfeestje. De film draaide alweer een tijdje, maar de zaal zat nog half vol, het publiek applaudisseerde zelfs na afloop en we genoten van de kleine peuter die mee danste met de muziek.
En nu wil ik met jongste gaan. Hij kent de muziek en ik weet zeker dat hij ook neuriënd de bioscoop verlaat!
Mijn favoriete karakters? Bill Anderson (ik herkende werkelijk niet Bootstrap Bill uit Pirates of the Carribean terug) en Rosie (de kleinste van Donna and the Dynamos).
Ik kan het ook iedere moeder en dochter aanraden, want er zijn zowel jonge als oudere mannen zonder shirts te zien...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten