30-Day Song Challenge - dag 20

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 20 - a song that has many meanings to you

Oef... Dat is eigenlijk best wel een persoonlijke vraag, maar ik denk dan meteen aan twee liedjes die mijn vader op zijn uitvaart wilde horen. Op de dag van zijn overlijden hebben we natuurlijk gezamenlijk de eerste zaken geregeld m.b.t. zijn uitvaart, zoals de kaarten en de muziek. 's Avonds moest ik terug naar huis om even wat eigen zaken te regelen, maar de volgende dag nam ik weer de trein naar mijn moeder, nu met de bedoeling om daar enkele dagen te blijven zodat ik haar kon bijstaan met de rest van het geregel. 
Onderweg las ik mijn Facebookpagina. Ik volg o.a. Jacques Klöters (cabaretier, schrijver en programmamaker). Die schrijft veel en interessant. Hij had net een bericht geschreven over Voor Haar van Frans Halsema. Een uurtje later kwam ik bij mijn moeder aan en het eerste dat ze zei was: "Pa wilde eigenlijk ook Voor Haar van Frans Halsema horen."
Ik was verbijsterd, ik had net over dat lied gelezen! Toeval bestaat niet. En vanzelfsprekend kwam dit nummer ook op de uitvaartlijst.

Naast Frans Halsema wilde mijn vader ook Kinderszenen van Schubert, Tears in Heaven van Eric Clapton, Only Time van Enya horen en Time in a Bottle van Jim Croce. Ook al was hij 84 geworden, hij heeft altijd open gestaan voor moderne (pop)muziek. Daarnaast was hij een groot liefhebber van kleinkunst en cabaret, wat ik met de paplepel kreeg ingegoten. Dat ik zelf gizmo als radio, telefoon, computer, verbindingen en zo kan/wil installeren en indien nodig kan tweaken tot het helemaal naar mijn zin is, heb ik ook van hem ge-erft. 

Dit blogje is dan ook opgedragen aan mijn vader.

30-Day Song Challenge - dag 19

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 19 - a song that makes you think about life

Hier heb ik toch wel even over moeten nadenken. Welk liedje doet je nadenken over het leven? En waarom?
Eerste dat in me op kwam was Dream on van Aerosmith. Het komt uit 1973, is verschillende keren opnieuw uitgebracht en is geschreven door Steven Tyler, die toen zelf halverwege de twintig was, maar toch de lijnen in zijn gezicht dieper ziet worden als hij in de spiegel kijkt. Hij mijmert over het leven en ook over de dood die opeens kan toeslaan. Zing en droom, roept hij uit, want God kan jou morgen misschien al halen.

Rowwen Heze staat vooral bekend als "Bestel mar" feestband. Zelfs een rouwnummer als "De neus umhoeg", over het plotselinge overlijden van iemand, wordt luid en met veel biergooien meegebruld door het publiek alsof het tot het genre "beter te vroeg in je kist dan weer een feestje gemist" hoort. Ik vind dat een beetje jammer, want ze kunnen zoveel méér.
Jack Poels is een man die kan schilderen met verf (hij maakt ook prachtige schilderijen) en met woorden. De ene keer met een knipoog of zelfspot, de andere keer peinzend, alle emoties komen langs.
Ook zingt hij over herinneringen, zoals hoe hij als klein jongetje dromerig uit het raam kijkt naar het landschap in een rode zonsondergang, alsof het in brand stond (De Peel in brand). 
De Zwarte Plak gaat over de oorlog, en welke sporen die na heeft gelaten bij iemand die toen nog een kind was. Toon Kortooms heeft er een boek over geschreven. Jack's familie woonde in De Zwarte Plak, waar joden en geallieerde piloten onder waren gedoken.
In Blieve Loepe vertelt hij over de mensen die je in je leven tegen komt. Mensen die eenzaam zijn, die niemand ziet of hoort, of mensen die juist luidruchtig zijn en alles weglachen. Maar niemand die zegt wat goed of slecht is, wie verliest of wint, je komt op het eind bij jezelf terecht. Het nummer is één van hun eerste nummers, Tren speelde toen nog geen accordeon.

Hét lied over "leven" is natuurlijk Mens durf te leven, in 1917 geschreven door Dirk Witte en nog steeds heel erg actueel. Het gaat over de dwang van buitenaf over hoe je je leven moet leven. Hoe je gekleed hoort te gaan, met wie je wel en niet mag omgaan, dat soort dingen. Ook nu nog actueel, al is de kerk misschien vervangen door influencers, social media en internetfora die andersdenkenden graag tot op het bot vernederen.
Van Pissuise zijn geen opnames bekend, al denken velen dat een krakerige versie die eind 20e eeuw opdook van hem is, maar de opname die ik hieronder link is toch echt van Henri Willig. Verder is het o.a. uitgevoerd door Huub van der Lubbe, Wende Snijders, Ramses Shaffy, Willy Alberti en de Amazing Stroopwafels.
"Hou een hart vol van warmte en liefde in je borst. Maar wees op je vierkante meter een vorst. Wat je zoekt kan geen ander je geven. Mens, durf te leven!"

Gorillaz komt er weer aan!

Leuk! Hoewel Hewlett soms echt flink over the top tekent en je daar wel tegen moet kunnen. Ik heb zijn verzameld werk wel eens gezien en dat is een flink koffietafelboek dat je beter niet op de koffietafel laat liggen als bijvoorbeeld je ouders op visite komen ;-) Met Tank Girl bijvoorbeeld, waarin een flinke dosis seks, drugs en rock & roll voorkomt, maar verzin het maar eens bij elkaar, met bijvoorbeeld die gemuteerde kangoeroe...
Gorillaz is een al jarenlang durend project met Damon Albarn (bekend van Blur).

GORILLAZ KOMT MET NIEUW PROJECT 'SONG MACHINE'

30 januari 2020 11:47
Gorillaz heeft een clip gedeeld met nieuwe muziek genaamd 'Song Machine Theme Tune'!
Het fragment, dat iets meer dan 20 seconden duurt, wordt geleverd met een teaser voor iets genaamd Gorillaz present Song Machine. Als omschrijving bij de video staat: 'The Machine has been switched on'. 

'Song Machine' lijkt te wijzen op een nieuw album, omdat een link in de beschrijving van de video een pagina opent waarop fans kunnen kiezen welk streamingplatform ze willen gebruiken om naar het mysterieproject te luisteren. Eenmaal geopend, zijn de enige beschikbare nummers in het project ‘Song Machine Theme Tune’ van 23 seconden en een nummer van 43 seconden ‘Song Machine: Machine Bitez # 1’. Op Spotify staat het project als 'seizoen één' online. De fans worden gevraagd om het project te volgen voor de volgende aflevering. Mysterieus dus... 

Bron: Radio 2.

Maar wie of wat is Gorillaz?
Ook hier geeft Radio 2 antwoord:

HET WONDERLIJKE VERHAAL ACHTER GORILLAZ
MAAK KENNIS MET RUSSEL, NOODLE, 2-D EN MURDOC

28 maart 2019 15:06

Gorillaz is misschien wel de meest bijzondere band uit de popgeschiedenis. Alle muzikanten zijn namelijk virtuele wezens, ontstaan uit de fantasie van muzikaal genie Damon Albarn en kunstenaar Jamie Hewlett.

VIRTUELE BAND
Het is de vriendschap tussen illustrator Jamie Hewlett en Blur-brein Damon Albarn die ten grondslag ligt aan het ontstaan van Gorillaz. Beide mannen delen samen een flatje in London, nadat ze allebei een lange stukgelopen relatie achter de rug hebben. Ze worstelen zichzelf door het leven met feestjes en het kijken naar muziekzender MTV. Er is alleen één probleem: ze vinden de bandjes die op de zender voorbijkomen vaak helemaal niks.

Ze denken na over hoe de perfecte band dan wél zou moeten klinken en formeren die vervolgens: Gorillaz. Een virtuele band, zonder echte mensen, geïllustreerd door Hewlett en muzikaal begeleid door Albarn. De band bestaat uit vier leden: bassist Murdoc, drummer Russel, de jonge gitariste Noodle en zanger 2-D. De muzikanten zijn verzonnen creaties, maar wie denkt dat deze leden geen verhaal hebben en geheel toevallig bij elkaar zijn gezet, komt bedrogen uit.

MURDOC EN 2-D
Het verhaal begint op 15 augustus 1997. Murdoc Niccals probeert in te breken bij The Organ Emporium. Zij hebben veel instrumenten en Murdoc wil er graag een aantal stelen. Dit mislukt en hij rijdt met zijn vluchtauto in op muzikant Stuart Pot. Stuart verliest een tand, maar heeft er een vriend bij. Een tijdje later rijdt Murdoc nog een tand uit Stuart's gezicht als hij indruk probeert te maken op een vrouw. De twee akkefietjes leveren Stuart zijn bijnaam 2-D op: 'two dents'.

RUSSEL
Een jaar later erft Murdoc de spookachtige Kong Studios in Essex in Engeland. Hij wil maar één ding: een band beginnen. Samen met zijn muzikale vriend 2-D, maar twee man maakt nog geen band. Gelukkig ontmoeten ze niet veel later Russel in een platenzaak. Russel komt oorspronkelijk uit New York en wordt na demonische possessie geschorst van zijn privéschool. Later belandt hij in een vier-jaar-durende coma. Na zijn herstel raakt hij bevriend met jongens die veel naar hiphop luisteren. Door het muziekgenre voelt hij zich beter en kan hij zijn demonische verleden achter zich laten. De toekomst ziet er stralend uit. Maar niet voor lang: zijn nieuwe vrienden worden doodgeschoten tijdens een schietpartij. De zielen van zijn overleden vrienden nemen zijn lichaam over. Dit geeft Russel zijn kenmerkende gloeiende ogen en onvoorstelbare muzikale krachten.

Voor de familie van Russel is het genoeg geweest in New York. Zij willen vluchten van alle problemen en verhuizen naar Engeland. Daar valt de jonge Russel als een blok voor Murdoc’s beginnende bandje en de heftige levensstijl.

NOODLE
De band mist nog één essentieel onderdeel in de groep: een gitarist. Deze rol wordt in eerste instantie vervult door Paula, de vriendin van 2-D. Maar Murdoc krijgt een verhouding met Paula die roet in het eten gooit. Russel betrapt ze op de wc’s in de Kong Studios. Uit woede slaat Russel Murdocs neus aan stukken en gooit hij Paula per direct uit de band.

De leden plaatsen een vacature in muziekmagazine NME. Nog op dezelfde dag wordt er door een postorderbedrijf een container naar hun huis gestuurd. In deze container zit een achtjarig Japans meisje met geheugenverlies. Ze heeft één ding bij zich: een gitaar. Ze spreekt alleen Japans, een taal die de jongens niet verstaan. Eén woord verstaan ze wel: ‘Noodle’. Het wordt de bijnaam van het meisje, die de laatste plek in de band vervult.

EEN VERHAAL ZONDER EINDE
Wie denkt dat de fantasie van Jamie en Damon hier ophoudt heeft het mis. Met elk nieuw album wordt er een nieuwe fase aan het verhaallijn toegevoegd en krijgen fans een inkijkje in het huidige leven van de virtuele muzikanten. Het bepalen van de thema’s gaat vaak samen met het creëren van de muziek, zegt Jamie Hewlett er zelf over. “Waar zijn we in geïnteresseerd, waar zijn we niet in geïnteresseerd, wat is er aan de hand in de wereld, wat willen we vertellen", aldus Jamie.

Gorillaz staat met twee nummers in de Top 2000. 'Feel Good Inc' staat op nummer 439 en 'Clint Eastwood' staat op nummer 574.
(bron: Radio 2)

Nog steeds te koop!

Met het verwerken van oude blogs in deze blog kwam ik dit bericht tegen van 23 augustus 2014:

http://www.funda.nl/koop/schin-op-geul/huis-84535529-oud-valkenburg-5/

Op zoek naar informatie om mijn Limburg-fotoalbum mee aan te vullen. O.a. over dit pittoreske plekje waar ik nog een witbiertje heb gedronken. Het blijkt te koop te staan ;-)
Wie heeft er nog negen en een half miljoen liggen? :D

Nou check ik bij de postings die ik hier wil neerzetten altijd de linkjes of ze niet dood zijn. En wat blijkt? Ruim 5 jaar later staat het nog steeds te koop, 

De prijs is flink gezakt van 9.500.000 naar 4:950.000. Als we nou nog 5 jaar wachten is het misschien gratis! 71 kamers, waaronder 37 slaapkamers, is misschien een beetje veel voor een vrijstaande eengezinswoning, maar dan kun je nog eens een logeetje in huis nemen.

De omgeving is ook heel aardig. Begin augustus 2014 was ik er en heb ik daar deze en deze foto's gemaakt.

Oud-Valkenburg 56305 AA Schin op Geul

€ 4.950.000 k.k.

Omschrijving

Via een prachtige oprijlaan, overkoepeld door lindebomen, bereiken we kasteel Schaloen in Oud Valkenburg. Via een tussenbrug komen we tot het eiland waarop kasteel Schaloen is gebouwd. De totale oppervlakte bedraagt circa 10.000 m2. Kasteel Schaloen staat nog tussen twee andere kastelen te weten kasteel Oost en kasteel Genhoes. Deze drie kastelen staan in een 400 hectare groot natuurgebied. Het is een beschermd natuurgebied. Het kasteel is aan de binnenzijde voor het grootste gedeelte schitterend gerestaureerd. Achter het kasteel langs stroomt het snelste riviertje van Nederland, de Geul. Deze geulbeddingen in het mooie landschap laten het verleden van de meanderende rivier zien. Ook de siertuin rondom het kasteel ziet er prachtig uit, de bruggen en kademuren zijn geheel herbouwd en gerestaureerd.
De bijgebouwen, poortgebouw, tiendschuur en economiegebouw zijn apart bij te kopen.

Algemene gegevens

Geschiedenis
Omstreeks het jaar 1200 is kasteel Schaloen gebouwd als verdedigingsburcht in opdracht van de familie van Hulsberg. Van het burchtverleden van Schaloen is helaas weinig bekend. Wel zijn de overblijfselen ervan nog steeds te zien in de gewelven van het huidige kasteel. Schaloen was een bijna vierkant gebouw met op elke hoek twee massieve steunberen en een arkeltoren in de kap. Rondom het dak, dat in een tentvorm binnen de muren stond, was een weergang, waar de soldaten waakten over de veiligheid van de kasteelbewoners en hun gasten. Om de soldaten te beschermen tegen beschietingen van buitenaf was een weergangmuur opgetrokken. Schietgaten in deze muur zorgden er voor dat de soldaten zich van binnenuit konden verweren. De bijgebouwen stonden bij het oorspronkelijke kasteel aan de rechterzijde van het hoofdgebouw. Van daaruit gaf een brug over de moerassige slotgracht toegang tot het ‘eiland’ Schaloen. Als de brug was opgehaald vormde het moeras een uitstekende verdedigingslinie. De muren van het kasteel in zijn eerste vorm zijn ruim twee meter dik en gebouwd van basaltkeien. De deuren waren van tien centimeter dik massief eikenhout. Hierdoor werd de burcht een bijna onneembare vesting. Toch is het kasteel in 1575 door oorlogsgeweld bijna geheel afgebrand. In het jaar 1656 was de herbouw van het kasteel voltooid, wat nog te zien is aan het jaartal dat gevormd wordt door de muurankers in de toen voltooide linkeraanbouw. Van de oorspronkelijke bouw rond 1200 waren alleen de muren en twee arkeltorens over. Omdat de weergangen niet meer zijn herbouwd was er geen sprake meer van een verdedigingsburcht. Het kasteel werd vanaf dat moment dan ook vaak beschreven als de ‘Lusthof” Schaloen. Bij de herbouw in 1656 zijn de bijgebouwen weggelaten. Maar de kasteelheer had personeel, werkruimte en voorraadschuren nodig, dus werden de bijgebouwen aan de linkerkant van het kasteel opgetrokken. In 1701 (ook dit is te zien in de muurankers) verrees een smidse en een werkplaats. In 1718 volgden het prachtige poortgebouw en de huidige toegangsbrug en in 1721 kwamen een tuinmans- en een timmermanswoning gereed en tevens een overdekte stalling voor de rijtuigen.
In 1727 kwam er nog een gebouw bij, de Tiend-schuur. Hier moest door de pachters van de landerijen van Schaloen tiendgeld worden betaald. Eén tiende van de opbrengst van de landerijen moest verplicht worden afgedragen aan de machtige kasteelheer. Een vroege vorm van belasting heffen. Waar vroeger van de armoede moest worden ingeleverd, kunt u thans rijkelijk van uw vakantie genieten. Het tiendgebouw herbergt mooie hotelkamers.

Bewoners
Het hele gebied tot aan Valkenburg, maar ook de landerijen voor en rechts van het kasteel behoorden ooit tot het bezit van Schaloen. Zelfs de burcht Valkenburg, de huidige ruïne, die door zijn ligging hoog boven alles uit zelfs nu nog de machtige uitstraling heeft van weleer, behoorde vanaf 1798 tot 1918 toe aan de familie van Hulsberg. Aan het einde van de 19e eeuw geeft graaf Villers-Masbourg d’Eclaye, door zijn huwelijk lid geworden van de familie van Hulsberg, opdracht aan een architect het kasteel een nieuw aanzicht te geven. In 1894 is de verbouwing voltooid. Het kasteel werd een lust voor het oog en dat is het tot op heden gebleven. Tot 1934 heeft de familie van Hulsberg het kasteel bewoond. In de tweede wereldoorlog bleek Schaloen ook voor de Duitsers aantrekkelijk. Gevolg was wel dat het kasteel totaal leeggeplunderd was en onbewoonbaar achterbleef. In 1968 is het kasteel uit geldgebrek verkocht. Na jaren van verder misbruik en plundering kochten de huidige eigenaren, familie Bot, in 1985 het kasteel met bijbehorende gebouwen.

Bouwjaar: ca. 1200, 1656 (herbouw kasteel), gerestaureerd vanaf 1985
Perceeloppervlakte: 10.000 m2 (kasteel), ondergrond bijgebouwen 12.225 m2.
Bijzonderheden: rijksmonument, provinciaal monument
Bestemming: wonen, horeca, vakantieappartementen, hotel

Indeling kasteel
Via een zijdeur van het kasteel is de ontvangsthal bereikbaar. De ontvangsthal is v.v. een ontvangstbalie, meterkast, mindervalide toilet en toiletruimten op de tussenverdieping. De lounge, v.v. natuurstenen schouw, bar en zitruimten. De fresco’s die te zien zijn in de lounge, keuken en eetzaal trekken veel aandacht. Grenzend aan de lounge is de torenkamer, via een glazen vloerplaat is de waterput zichtbaar. Via de lounge komen we in de voormalige keuken van het kasteel, hier bevinden zich nog de originele pomp en pompbak alsook een monumentale ijskast. De vloeren in de lounge, toren, keuken en eetzaal zijn v.v. eiken parket. De vloeren in de hal en de bedrijfskeuken zijn v.v. gebakken tegels. Middels deze voormalige keuken bereikt u het eetgewelf. Ook hier zijn wederom de prachtige fresco’s tegen het mergel gewelf zichtbaar. In deze ruimte zijn ook de sporen van de allereerste trapopgang zichtbaar en mogelijk bij het eerste kasteel gebouwde donjon. Middels het eetgewelf is de bedrijfskeuken die van zeer hoge kwaliteit is en bijzonder compleet is uitgevoerd bereikbaar. Via de nooduitgang in deze bedrijfskeuken is de voordeur van het kasteel toegankelijk.

Begane grond
Via de hardstenen trapopgang bij de voordeur bereiken we de 1e hal op de eerste verdieping, direct zichtbaar zijn de monumentale sierplafonds met prachtige randen en een afgewerkte marmeren mozaïekvloer. Aan de rechterzijde bevinden zich de toegangsdeuren naar de badkamer en het toilet. Middels een andere toegangsdeur van deze hal komen we in de ontvangstkamer, deze ontvangstkamer heeft wederom een schitterend stucplafond met ornamenten en sierlijsten. De wanden zijn v.v. een lambrisering van houtnerf stucwerk en sierlijsten. De wit marmeren schouw is prachtig gerestaureerd. Aan de achterzijde van deze ontvangstkamer is nog een natuurstenen balkon met enorme balkondragers gesitueerd. Middels een toegangsdeur in de ontvangstkamer komen we in de “kerkzaal”, hier is nu een slaapkamer gesitueerd. In deze slaapkamer bevindt zich ook het altaar met de monumentale altaardeuren waarop de ene deur de engel Gabriel staat afgebeeld die Maria de boodschap brengt dat ze Christus zal baren, op de andere deur staat Maria afgebeeld met de geopende bijbel. Grenzend aan deze slaapkamer bevindt zich de badkamer, v.v. bad, douche, bidet, toilet en badkamermeubel. De wanden en de vloer is v.v. marmer, de douche en het bad zijn afgewerkt met gedraaide houten zuilen en goudgestikte gordijnen. Via de 1e hal komen we in de trappenhal, aan de rechterzijde bereiken we de vroegere bibliotheek, hier is nu de privé keuken gesitueerd. Ook hier wederom weer een schitterend stucplafond met ornamenten en sierlijsten. In de privé keuken staat ook een prachtige schouw, gemaakt van roze marmer. De wanden in deze ruimte zijn v.v. een lambrisering gemaakt van stucwerk en sierlijsten. De keuken is van wit kunststof afgewerkt met wit en goudkleurige bies en glasachtig kunststof keukenblad en keukenbar. De keuken is v.v. koelkasten en vrieskasten. Via de trappenhal, aan de linkerzijde bereiken we middels dubbele deuren de ridderzaal, deze zaal is nu in gebruik als woonkamer en heeft naast een dominant aanwezige monumentale schouw een prachtige eiken vloer met visgraat rand en hoek afwerking. De open haard heeft een eikenhouten boezemopbouw met een gobelin als frontafwerking. Rondom de haardplaat is een glazen mozaïek bedekt met bladgoud aangebracht. Tegen de hoofdbalken van het plafond zijn de initialen van de restaurateur (graaf Villers de Masbourg) aangebracht. Het plafond is van stucwerk met ornamenten en sierlijsten. De grote ramen in de voor-, top- en achtergevel geven een enorme lichttoetreding. Direct aansluitend is de torenkamer waar momenteel een kantoorruimte is ingericht. De radiatoren zijn keurig afgewerkt met sierbetimmeringen. De vloeren van de torenkamer, ridderzaal, keuken, ontvangstkamer en de slaapkamer zijn van eikenhout.

1e verdieping
Middels een monumentale eiken trap met lederen traploper bereiken we de overloop op de tweede verdieping. Ook vallen meteen de schitterend bewerkte glaspanelen in de deuren direct op. Op deze verdieping bevinden zich drie slaapvertrekken en een zaalruimte. Slaapkamer 1 is v.v. een marmeren schouw met eikenhouten opbouw en geven deze slaapkamer een chique en mooie uitstraling. De slaapkamer heeft gecombineerd met slaapkamer 2 een eigen badkamer en toilet grenzend aan beide slaapkamers. Slaapkamer 3 is de logeerkamer en heeft een prachtig afgewerkt stucplafond met ornamenten en sierlijsten. In deze slaapkamer is een romantische douche aangebracht, de originele toiletruimte is gerestaureerd en aangepast aan de eisen van deze tijd. De zaal op deze verdieping is zeer ruim met aangrenzend een torenkamer, de plafonds zijn v.v. stucwerk met als opzet moederbalken en kinderbalkjes met gebogen stucplafonds. Alle vloeren op deze verdieping zijn van eikenhout.

2e verdieping
Middels een eiken trap bereiken we de overloop op de tweede verdieping, ook wel personeelsverdieping genoemd. Hier bevinden zich personeelsvertrekken die nog afgewerkt

Kenmerken

Vraagprijs

€ 4.950.000 k.k. 

Vraagprijs per m² 

€ 6.600

Aangeboden sinds

6+ maanden

Soort woonhuis

Eengezinswoning, vrijstaande woning

Oppervlakte

750 m² wonen / 5.000 m² perceel

Aantal kamers

71 kamers (37 slaapkamers)

Inhoud

1.500 m³

Voorlopig energielabel

G Wat betekent dit?

Soort bouw

Bestaande bouw

Bouwjaar

1656

30-Day Song Challenge - dag 18

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 18 - a song from the year you were born

Hiervoor heb ik wat hitlijsten uit die tijd open getrokken. Veel liedjes ken ik nog wel, ze werden vooral in de jaren zestig en soms ook daarna nog regelmatig op de radio gespeeld. Eén van de meest gespeelde songs (volgens mijn niet altijd even betrouwbare herinnering) was Brandend zand van Anneke Grönloh. Helemaal snappen deed ik de tekst niet, maar het was iets over een mannen en een vrouw en vluchten onder barre omstandigheden. De stem van Grönloh vond ik heel bijzonder en ook de andere liedjes die ik van haar ken vond ik als kind fijn om naar te luisteren. Brandend zand komt uit mijn geboortejaar, 1963.

Mijn vader was dol op kleinkunst en cabaret en ik kreeg het werk van artiesten als Wim Sonneveld met de paplepel ingegoten. Toch kreeg ik dit uit een televisieshow uit 1963 pas jaren later te horen en te zien. Ik heb altijd gedacht dat het een oud kinderliedje was, maar Katootje is toch echt geschreven voor de show van Wim Sonneveld (door Jean Senn). De melodie komt uit La Nozze di Figaro.
Het is een zogenaamd kettingrefrein dat na elk couplet langer wordt, te vergelijken met Twelve days of Christmas. Het begint met de dominee, vervolgens de wafelvrouw en de dominee, vervolgens de toverheks, de wafelvrouw en de dominee, etcetera. Ik moet eerlijk toegeven dat het even duurde tot het tot me doordrong dat het eindresultaat van dat onschuldige kinderliedje dat ik al jong mee kon zingen en we zelfs op school leerden, eigenlijk verschrikkelijk dubbelzinnig is...!
"Mooie benen, mooie benen", zei de lichtmatroos  (Hans Maertens als lichtmatroos) 
"Kom maar binnen, kom maar binnen", zei de wafelvrouw (Diny Kok-Brouwer als wafelvrouw)
"'k Zal je pakken, 'k zal je pakken", zei de toverheks (Jasperina de Jong als toverheks)
"Eerst betalen, eerst betalen", zei de kastelein (Jaap de Vries als kastelein)
"In de suite, in de suite", zei de barones (Jenny Veeninga als barones)
"Heel voorzichtig, heel voorzichtig", zei de ouwe heer(Hero Muller als ouwe heer)
"Lekker zoenen, lekker zoenen", zei de dikke meid (Thea van der Steen als dikke meid)
"In de karrek, in de karrek", zei de dominee (John van Heumen als dominee; karrek = kerk)
Dit alles met een grappig dansje dat op een boerendans lijkt. Het klinkt saai en melig, maar het is gewoon heel leuk om naar te kijken, al denk ik dat het anno 2020 niet snel volle zalen meer trekt.

Ze was al 62, toen ze in 1963 tijdens het Grand Gala du Disque van Godfried Bomans een Edison kreeg. "Had mijn vrouw maar één zo'n been," zuchtte de schrijver, over wie men roddelde dat hij niet geheel nuchter meer was.
Marlene Dietrich heb ik pas later leren kennen. Ik vond haar stem prachtig, niet echt zuiver maar er zat iets bijzonders in. En ze had een mooie uitstraling. In 1963 stond ze in de hitparade met Sag mir wo die Blumen sind.

Schlagers deden het sowieso wel goed in die tijd. Zo herinnerde ik me uit mijn kinderjaren Jungen komm bald wieder van Freddy (Quinn). Geen idee waar hij het over had, maar het klonk melancholisch en die stem vond ik prachtig. En het was een hit in 1963.

Ik vermoed dat iedereen wel eens Spiegelbeeld van Willeke Alberti heeft gehoord. Het origineel heet Tender Years (George Jones) en Willeke had er in 1963 een grote hit mee. Maar ook Johnny Hallyday coverde het in 1963 (Tes Tendres Années), hij was toen twintig jaar oud. Waar Willeke het liedje presenteerde als net braaf meisje, was Johnny het wilde rock 'n roll idool, de Franse Elvis. Toen ik een live-uitvoering van hem uit 1995 hoorde (en zag), wist ik zeker dat ik deze uitvoering ging kiezen. Ga er gerust even bij zitten want hij blaast je omver!

Sneeuwdag!

Het hoort heel normaal te zijn, een sneeuwdag in de winter, maar tot nu toe hebben we zelfs nog geen natte vlok gezien deze winter. Tot vanmiddag.

Groningen en Drenthe melden sneeuw!

En in een winter als die van 19/20 is dat toch echt wel een krantenbericht (zoals in het AD) waard, al is het waarschijnlijk alweer heel snel weggedooid!

Groningen Stad

Schildwolde

Januari toch écht winters: sneeuw in noorden van het land
De zeer zachte januarimaand eindigt dan toch écht winters: het sneeuwt! In de provincies Drenthe en Groningen daalden de vlokjes vanuit de hemel neer op de straten en de daken. Het is natte sneeuw, maar blijft op sommige plekken toch aardig liggen.

Het is een gezicht dat voor velen als een verassing komt in een maand die in de top 10 staat van warmste januarimaanden sinds 1901. Op Twitter werd de hashtag ‘sneeuw’ al gauw een trending topic. Een enkeling sprak gekscherend al van een ‘horrorwinter'. 

Spijtig genoeg is de sneeuwpret van korte duur. Later vanmiddag neemt de buienactiviteit gestaag af. Komende nacht is het overwegend droog, met kans op onweer. 

De sneeuwval komt enigszins onverwacht na een uiterst zachte maand. Normaal gesproken is de gemiddelde maandtemperatuur in De Bilt 3,1 graden, stelt Weerplaza. ,,De laatste dagen van de maand gaan we dat gemiddelde niet omlaag halen”, zegt meteoroloog Diana Woei. ,,Sterker nog, het wordt juist nog warmer. Het voelt bijna als lente, want we eindigen deze maand met een graad of tien, waar het eind januari normaal zo’n vijf graden is.”

30-Day Song Challenge - dag 17

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 17 - a song you'd sing a duet with someone on karaoke.

De eerste die in me op komt is Fairytale of New York van The Pogues! En ik moet bekennen dat ik het al eens heb gedaan, op een leuke municipal bij Locmariaquer, een dorpje in het zuiden van Bretagne. Er werd een karaoke-avond gehouden die goed werd bezocht en iedereen werd toegejuicht. Aangemoedigd door een glaasje wijn schreef ik me in voor dit nummer, stiekem hopend op een partner die Shane wilde zingen, maar helaas, ik moest het alleen doen... De stemming zat er goed in, dus vooruit met de geit.

Tot mijn verrassing bleken velen het lied te kennen, want er werd flink meegezongen (in Nederland kende bijna niemand het, iets waar de laatste jaren verandering in begint te komen) en er werd flink geklapt en gejuicht na afloop! Dat lag niet aan mijn vocale kwaliteiten, denk weet ik, maar het was wel een leuke ervaring. En ik zou het graag nog eens willen doen, maar dan met een zanger in een echt duet.

De laatste dag alweer..

Moe van het globetrotten, we zoeken het dichtbij huis. Houthem (kerkje Sint Gerlach) en Valkenburg (kasteeltuin Oud Valkenburg en de kluis van de Schaesberg).

Als ik dan nog puf heb misschien een wandeltje in het park van Meerssen.

En dan zit de vakantie er weer op... Dus we gaan er weer van genieten vandaag!

30-Day Song Challenge - dag 16

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 16 - a song that's a classic favourite

Ook hier kun je een heel verhaal van maken, maar ik beperk me weer tot enkele nummers. En dan begin ik met een song dat in Nederland misschien wel het meest besproken is sinds de Top 2000 in 1999 werd uitgezonden.

Inderdaad: Bohemian Rhapsody van Queen. Bijna elk jaar eindigt het nummer uit 1975 op de eerste plek en het is inmiddels traditie geworden om tijdens de jaarwisseling met de fles bubbels in de hand te wachten op de gong aan het eind. Maar ook wordt er luid geprotesteerd door mensen die niet kunnen of willen geloven dat er blijkbaar heel veel mensen zijn die dit meesterwerk graag op nummer één terecht komt.

Het is dan ook niet zomaar een liedje met een introotje, een paar coupletjes, een refreintje en een bruggetje, maar een paar totaal verschillende stukken muziek, van rustig via moderne opera naar keiharde rock en tenslotte weer rustig. Dat wordt niks, zei de platenbaas. Dat is briljant, zei diskjockey Kenny Everett en hij draaide het 14 maal in één weekend. De volgende dag stonden de platenzaken vol. De rest is geschiedenis.

Worn down piano van de Mark & Clark band werd niet zo'n hit als Bohemian Rhapsody, wat wel jammer is, want het is een geweldige song. Omdat het te lang was voor een singletje werd het op kant A halverwege afgekapt om op kant B vrolijk verder te gaan. 

Het gaat over een veiling van o.a. een oude klok en vervolgens een versleten, ietwat valse piano, waar niemand nog een cent voor gaf. Dus ging de veilingmeester over naar het volgende veilingstuk en de piano werd opzij gezet. Tot er opeens een liedje klonk. Een haveloze man was de oude piano aan het bespelen.

Dan roept iemand uit het publiek: "Duizend dollar voor die piano!" Telkens komt er een hoger bod, tot vijfduizend aan toe. De haveloze man speelde door, hij kon slechts een fles wijn bieden. 

"Ga daar maar eens overheen bieden!" riep de veilingmeester. "Geef die man die piano! Maestro, speel door!"

Maar de haveloze man is opeens verdwenen. Iedereen verlaat de zaal en de piano blijft achter.

Halverwege het verhaal, gezongen door de krachtige stemmen van de tweeling Mark en Clark Seymour, barst er een geweldig pianoconcert los. Pop, rock, klassiek, alles door elkaar.

In de hitparade deed het niet veel, maar het is gelukkig toch een klassieker in de moderne muziek geworden.

Een andere Rhapsody die de Top 2000 heeft gehaald was Rhapsody in Blue van George Gershwin. Helaas is dit meesterwerk een paar jaar later uit de lijst gevallen, maar hij komt wel voor in de jaarlijkse Hart & Ziellijst van Radio 4. Het was de oudste notering ooit in de Top 2000, uit 1924.

Het ontstaan van de rhapsody is nogal bijzonder. George en zijn broer Ira zagen op 3 januari 1924 een aankondiging van een concert op 12 februari van dat jaar, met nieuwe Amerikaanse muziek, plus de mededeling dat ook George een jazzconcert zou leveren. George wist nergens van, had het al druk genoeg, maar liet zich overhalen de pianopartij te leveren. Ferde Grofé zou voor de verdere orkestratie zorgen. Op 7 januari begon George aan zijn werk, enkele dagen later was zijn aandeel klaar en op 12 februari ging het stuk in première.

Ferde Grofé heeft het later nog wel een paar keer bijgeschaafd.

De beginnoot, de klarinetglissando, was eigenlijk een muzikantengrapje van klarinettist Ross Gorman tijdens de repetities, maar Gershwin vond het zo geweldig dat hij het wilde houden en het werd later ook officieel in de partituur gezet.

Jammer dus dat Rhapsody in Blue niet meer in de Top 2000 staat, maar dat geldt ook voor het huiveringwekkende Strange Fruit van Billy Holiday (1915-1959). 

Het jazznummer is gebaseerd op het gedicht Bitter fruit van Lewis Allan (pseudoniem van Abel Meeropol, 1937). Vooral in het zuiden van de Verenigde Staten werden er wel eens Afro-Amerikanen gelyncht. De dichter was waarschijnlijk geïinspireerd door een foto van twee opgehangen Afro-Amerikanen.

Billy Holiday zong de indringende tekst voor het eerst in 1939, maar de versie van Nina Simone is ook bekend.

Hoewel ik de taal niet echt goed machtig ben, zijn er regelmatig Franse nummers in mijn Top 2000-lijstje terug te vinden. Eén daarvan is Non je ne regrette rien van Édith Piaf. Ik zag voor het eerst foto's van haar toen ik een jaar of 10 was en ik was geschokt. Ik zag een kleine, tengere vrouw met een wilde bos haar en trieste ogen. Toen ik later hoorde welke muziek zij had gemaakt, begreep ik niet dat er zo'n krachtige stem uit dat broze lijf kon komen. Nog later las ik hoe zwaar haar leven is geweest. Armoede, het verlies van een kind en haar grote liefde, alcoholisme en ziekte. Op 10 oktober 1963 overleed ze op 47-jarige leeftijd. Ze schreef een deel van haar teksten, zoals La vie en rose, zelf, maar Non je ne regrette rien is door Michel Vaucaire geschreven. Toch heb ik het gevoel dat ze dit lied uit 1956 met haar hele hart zong.

Van Jacques Brel ken ik vooral oude zwartwitopnames waarop je een hevig transpirerende en niet bepaald aantrekkelijke man ziet. En toch heeft diezelfde man een geweldig charisma! Hij zingt niet, hij beeldt uit, draagt voor, hij ís zijn teksten. De ene keer mijmert hij over het Vlaamse landschap, het volgende moment zingt hij over dronken hangjongeren die zichzelf helemaal geweldig vinden en vervolgens de brave burgerij uit staan te joelen, tot zij zelf die brave burgers zijn geworden en hun afschuw uitspreken over die akelige hangjongeren die hen van alles naroepen.

Ne me quitte pas is de smeekbede van iemand die zijn relatie ziet stranden. Ja, er is ook wel heel wat gebeurd, maar is er dan echt geen kans meer? Immers, ook uit een oude vulkaan kan ook opeens weer een uitbarsting plaats vinden en graan op oude grond staat vaak veel hoger dan op nieuwe grond. Hij haalt alles uit de kast: ik wil je schaduw zijn, de schaduw van je hand, de schaduw van je hond, maar laat me niet alleen!

En ik was er eergisteren bij...!

(en sta ook op de eerste foto, maar dat is een zoekplaatje 😄)

Magisch rockconcert the Dolmen in P60

AMSTELVEEN – Amstelveen had vrijdag 24 januari haar eigen fantasy-feestje. In poppodium P60 traden Britse Celtic rockband The Dolmen en Leidse folkpunkband The Royal Spuds op. Het werd een buitengewone avond.

De vele fans van beide bands wisten afgelopen vrijdag de weg naar P60 te vinden. Kleurrijk uitgedost en met een glas mede of een kroes bier in de hand zijn hun blikken verwachtingsvol op het podium gericht.

Aan The Royal Spuds de eer om het feest te beginnen. Openingsnummer Tonight I’m staying in brengt gelijk leven in de brouwerij. De zaal is wel te porren voor de aanstekelijke Keltische punkmuziek van de zes mannen uit de sleutelstad. Alley in Killarney, Tri Martolod, The Dying Rebel, Johnny Jump Up, Silver Linings. Zanger Maarten grapt de uiteenlopende songs aan elkaar.

Hypnotiserende combi
Na een korte pauze gaat het gordijn open voor The Dolmen. De band uit het Engelse Weymouth start met het krachtige Nuada. Het publiek zingt en danst enthousiast mee. Crimson Tears, Black Cloud. De bezwerende drumroffels van Chris en de tribale zang van frontman Taloch klinken door de ruimte. Met de lichtshow zijn ze een hypnotiserende combi. ‘Are you ready for this?’ vraagt de zanger. Het publiek klapt, danst en juicht.

(dit videootje heb ik zelf gemaakt van Dead Cats Don't Meow)

Dan is het tijd voor het gevoelige Fire In The Heart met een boodschap voor iedereen: Use the magick and make it change.
‘Good to see you again’, zegt Taloch en kondigt aan dat bassiste Kayleigh twee songs voor haar rekening neemt. Publieksfavoriet Dead Cats Don’t Meow wordt door de fans uit volle borst meegezongen. ‘If you want to be a pirate. Then I will tell you how. There is just one golden rule that is. Dead cats don’t meow.’
Daarna volgt rocknummer Devils Kind met stevige gitaarsolo’s van Josh. Vrolijke meezinger Old Port kan op een uitbundig applaus rekenen.

Vreemde effecten
De nummers van de band met een passie voor geschiedenis en spiritualiteit hebben vreemde effecten op hun fans. Op Tinker Boy beginnen sommigen spontaan een polonaise. Tijdens Going Solo gaat een man zelfs op zijn knieën om zijn vriendin ten huwelijk te vragen. (Ze zei ‘Ja’).

The Dolmen speelt duidelijk graag in P60; Taloch roept de zaal op: ‘Let’s give a big cheer for this beautiful venue!’
Voor het laatste nummer No More Love wordt organic musician Tim tot zijn eigen verbazing op het podium gehaald om op de drums mee te spelen.

Na de anderhalf uur durende energieke set van The Dolmen is de plaatselijke fantasy-avond ten einde. Opgeladen keren de aanwezigen weer terug naar de realiteit.

Fotografie: Antoine Julien

30-Day Song Challenge - dag 15

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 15 - a song you like that's a cover by another artist.

We zijn alweer op de helft! 

Door de jaren heen zijn er geweldige covers gemaakt. Ik denk aan The Port of Amsterdam van David Bowie, Dirty Old Town en And The Band Played Waltziing Mathilda van The Pogues, The Great Pretender van Freddie Mercury, Sound of Silence van Disturbed en nog veel, veel meer. Het is moeilijk kiezen, maar het is toch gelukt.

Mijn eerste keuze is I Fought The Law van The Clash. Het origineel is door verschillende bands halverwege de jaren zestig bekend geworden, eind jaren zeventig maakte The Clash een eigen versie. The Clash werd populair toen de punk opkwam in Groot Brittannië. Die punkscene is ons land een beetje voorbij gegaan, al werd die wel omarmd door de krakersbeweging. Maar de media berichtten wel veel over die rare punkscene en de uitwassen. Zo verscheen The Clash in 1977 al in de internationale pers omdat bij iemand in het publiek een oor was afgebeten! Later leerde ik dat dat in het echt wel mee viel, en dat het slachtoffer niemand minder dan Shane MacGowan was, de zanger van The Pogues die in het bezit is van een paar beste flaporen...

Een aantal bands wisten zich te ontwikkelen tot echt goede bands die verder kwamen dan twee akkoorden, een reeks vierletterwoorden, geschreeuw en pogo en The Clash was daar één van. 

Rapalje staat bekend om de folkmuziek inclusief doedelzak en viool, maar kijken ook verder dan alleen die folk. Zo hebben ze vrij recentelijk Long May You Run van Neil Young gecoverd. Een paar jaar geleden deden ze dat met Heart of Steel van Manowar. Williams stem is indrukwekkend en de viool van Dieb en doedelzak van David vallen absoluut niet uit de toon. Rapalje bewijst hiermee hoe veelzijdig de band is, want het ene moment spelen ze luchtige vrolijke liedjes, het andere moment een zware jongen als Heart of Steel. 

Ik moet eerlijk toegeven dat de kleinkunst een beetje ondergesneeuwd is in mijn challenge. Maar ik kan nu echt niet om Liesbeth List heen. Ze heeft diverse covers gezongen van o.a. Edith Piaf (nog altijd spijt het me dat ik haar niet in het theater heb gezien als Piaf) en Jacques Brel. De emotie die ze in de nummers van Brel legt kan alleen geëvenaard worden door de grote Brel zelf.

Ces gens-là is een lied van Brel. Het is de monoloog van iemand die aanvankelijk een familie beschrijft op een manier waar je van moet huiveren. Dat soort volk. Maar hij houdt van het meisje, met haar wil hij verder, al kan dat niet, want hij wordt afgewezen, er zou iets gebeurd zijn met een kat maar dat is niet zo, of het is lang geleden, of hij had het niet gewild, nou ja, ze willen het niet. Een heel duistere tekst vertaald voor Liesbeth List, die vervolgens laat zien dat Brel een groot vertolker is, maar zij ook.

Ga er even goed voor zitten, het is geen liedje om gezellig bij de open haard te beluisteren, maar het wordt zo ontzettend sterk neergezet!

Rob Rensenbrink (72) overleden

Voetballer Rob Rensenbrink is aan een spierziekte overleden. Vooral 55-plussers herinneren hem nog als de man van de "bal op de paal" na  bijna 90 minuten, die Oranje in 1978 tegen Argentinië de titel kostte (we stonden toen 1-1 en hadden kunnen winnen), maar daarmee doe je hem tekort. Vooral in België werd hij (met Anderlecht) een heel grote qua Europees voetbal.

30-Day Song Challenge - dag 14

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 14 - a song you'd love to be played at your wedding.

Hierover kan ik kort zijn: Into My Arms van Nick Cave. De man die zijn stem kan laten donderen en bliksemen en de teksten kan uitspuwen als een vulkaan, heeft ook een andere kant. Een kant die na de dood van zijn zoon in 2015 nog veel meer naar buiten kwam toen zijn muziek bijna new age werd.

Into my arms is een ballade-met-piano. Cave doet al jaren nogal vaag over zijn geloof, maar God komt toch regelmatig terug in zijn werk. In deze song zingt hij dat hij niet gelooft in een God die ingrijpt, maar als Hij zou bestaan zou hij op zijn knieën gaan en vragen of Hij de vrouw op wie hij verliefd is geen haar zal krenken en naar Cave's armen zou leiden. 

Ook gelooft hij niet in engelen, al twijfelt hij als hij zijn liefste ziet. En dan wil hij dat de engelen over zijn liefde waken, haar pad verlichten, net als Christus in genade en liefde wandelen, en haar leiden zodat ze in zijn armen komt. 

Maar hij gelooft in de liefde, net als degene van wie hij houdt, en dat ze samen hun pad kunnen bewandelen.