30-Day Song Challenge - dag 5

Zie mijn introductie op 12 januari.  Het is de bedoeling dat je elke dag een bepaald liedje noemt binnen een bepaalde context. Eigenwijs als ik ben hou ik het niet altijd bij één liedje...!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

Day 5 - a song that needs to be played loud

Knights of Cydonia - Muse

Witch Doctor- de Staat

Troy - Sinead O'Connor

Master of Puppets - Metallica

Mein Herz brennt - Rammstein

Ohhh, de lijst kan eindeloos zijn! Ik heb ooit een SD-schijfje van 2 GB in de auto gehad met honderden songs die in aanmerking komen voor standje burenruzie. Over een paar dagen heb ik hier ook een blogje over, dus blijf me in de gaten houden hier ;-)

Denk ook aan muziek van Rammstein, the Pogues, Rapalje, The Dolmen... Maar blogjes moeten niet te lang worden in deze snelle tijden.

Knights of Cydonia leerde ik kennen via de Top 2000. Sinds die halverwege de jaren nul meer stromingen toe gingen laten wordt die lijst steeds interessanter. Ik ken niet alles van Muse (misschien toch maar eens gaan luisteren), maar wat ik al van ze kende was interessant. De gierende stem van Matthew Bellamy en de soms behoorlijk bombastische muziek, ik hou er wel van. Dit nummer wordt door de band "40 jaar rockmuziek in 6 minuten" genoemd. Ik vind vooral het "koortje" perfect om het volume eens goed open te zetten.
De video heeft een hoog spaghettiwesterngehalte en daar ben ik dol op!

Ook De Staat heb ik ontdekt via de Top 2000. Ik was na de eerste maat al verkocht: "Oh little sicky, seems to be the pain!"

Toen ik het nummer ging googlen ontdekte ik een minstens zo waanzinnige clip en de live filmpjes waarin je kunt zien dat de zanger in het publiek staat terwijl er om hem heen een forse circle pit ontstaat. Zowel bij Pinkpop als in het veel kleinere Paradiso:

Troy was een sensatie destijds! De Ierse Sinéad O'Connor, die meteen al duidelijk maakte dat ze een behoorlijke rugzak droeg, zette hier iets neer dat ik veel mooier en beter vond dan Nothing Compares To You, dat (waarschijnlijk vanwege de traan) veel succesvoller was. Troy kwam uit haar tenen. Dat hoorde je op de plaat, maar op Pinkpop (1988) bleek ze nog veel dieper te kunnen gaan.

Je kunt van alles van haar zeggen en vinden, maar Troy verdient een hoog volume!

Master of Puppets klinkt als een achtbaan en die moet je ook als zodanig beleven: snel, hard, adembenemend!

En eigenlijk zou er ook nog iets van Rammstein in moeten...