Ik behoor tot de alleseters. Er zijn mensen die vegetarisch of veganist zijn. Zij eten geen vlees. Soms wel vis, maar zeker geen vlees. Omdat ze er principiëel op tegen zijn "(zoog)dier" te eten, of omdat ze het zielig vinden, omdat ze het niet lekker vinden of omdat ze vlees niet verdragen.
Ik ben dus alleseter. Ik eet zowel vlees als plantjes.
Ik ben ook erg hypocriet. Koeien zijn mijn lievelingsdieren, die grote logge lijven, die prachtige ogen, en ze ruiken ook lekker (hoewel veel stedelingen het wat dat betreft niet met me eens zijn!). Maar ik eet net zo graag een goed stukje rundvlees. Een biefstukje (rood van binnen graag!), een lekkere sudderlap, kom maar op!
Maar konijn krijg ik echt niet door mijn keel. En dat terwijl ik razend allergisch voor deze knagertjes ben. Misschien omdat een konijn, klaar voor de braadpan, me te veel doet denken aan een natte/kale kat? Ik weet het niet.
Qua vis ben ik minstens zo dubbel. Ik vind het mooie dieren! Zoals het licht wordt gebroken op de huid van een makreel, of de kleuren in een aquarium, geweldig! Maar ik ben óók dol op een hapje vis. Gebakken, gemarineerd, in soep...
Sinds enkele dagen hebben we guppen in huis. Het zijn logeetjes, die tot het eind van de herfstvakantie aan onze zorgen zijn toevertrouwd. Een professionele guppenkweker zou er hard voor wegrennen, de verdeling man/vrouw in het bakje is zeer scheef (teveel mannen), er zitten teveel vissen in de bak (schatting van de inhoud: 10-15 liter) en 1 mannetje is duidelijk een bewijs van inteelt: krom, misvormd, maar zo te zien geniet hij toch van zijn leventje.
We mogen als dank voor het logeren wat (gezonde) guppen uitzoeken voor eigen gebruik, en ik heb inmiddels een eigen aquarium aangeschaft. Uit het logeer-aquarium halen we wat mooie mannetjes en dat vullen we aan met vrouwtjes uit de winkel. Zo wordt het mannenoverschot in de logeer-bak opgelost, en samen met een fris harem meiden kunnen we nieuwe guppies kweken en weggeven als het er teveel worden.
Sinds enkele dagen staat ons huishouden dus helemaal in het teken van De Gup! Terwijl ik lunchte met een zelfgemaakte tonijnsalade, surfte ik het WereldWijdeWeb over om zoveel mogelijk info over De Gup te vinden. Gecombineerd met de herinneringen ervaringen die ik met de guppen uit mijn jeugdjaren heb opgedaan moeten we deze visjes toch een ideaal leventje kunnen bieden!
We zitten nu de hele dag met onze neuzen tegen het glas en toen één van de logeerdames vanmiddag jonkies kreeg, jubelden we! Dat de heren, naast hun onophoudelijke verkrachtingspogingen, enkele jonkies oppeuzelden, tja, dat gebeurde nou eenmaal bij guppies, en eigenlijk is dat maar goed ook anders loopt het al snel uit de klauw. Maar toch was het even moeilijk om de heren niet uit te gaan schelden voor alles wat lelijk was. Je vreet je eigen kind toch niet op?
Vanavond kochten we onze eerste eigen damesvisjes voor ons eigen splinternieuwe aquariumpje. De katten werden de kamer uitgezet, de kinderen op afstand gehouden want de dames waren erg gestressed. Laat ze eerst maar lekker bijkomen, want als ze over ruim een week 2-3 heren uit de logeerbak als gezelschap krijgen, zullen ze het nog druk genoeg krijgen.
Morgen kopen we "levend voer" voor zowel onze eigen bak als voor de logeerbak. We zullen ze eens lekker verwennen allemaal!
Maar ja, en dan komt weer dat dubbele, dat hypocriete... Terwijl we kirrend als oma's rond de wieg van hun pasgeboren kleinkind bij de aquaria zaten, kreeg ik opeens héél erg trek in een typisch Indisch gerecht: sambal goreng ikan terie. Dat zijn kleine gedroogde visjes (ikan teri) met sambal opgebakken. En ikan teri lijkt wel op vrouwelijke guppen. Iets dunner misschien.
Eigenlijk ráár, dat je je zo bezig houdt met het verzorgen en vertroetelen van een stel visjes, alsof het je eigen vlees en bloed is, en het is nog veel raarder om tegelijk een broodje tonijnsalade te eten en heel erg trek in gedroogde minivisjes met sambal te krijgen...
Ben ik nou slècht? Of ben ik nou typisch mèns?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten