Als je een èchte wandelaar wil zijn, wandel je ook als het minder mooi weer is. Tot nu toe heb ik mazzel gehad! Het was altijd perfect wandelweer. Vandaag was het weliswaar zacht, maar ook erg somber met vooral vanmorgen regen. Vanmiddag viel er af en toe nog een beetje regen, maar ik wilde nu echt de Natte Padroute gaan lopen. Dit is een 4 km lange route van het Staatsbosbeheer, perfect aangegeven met witte paaltjes, en komt ook voor in diverse langere wandelroutes.
Regelmatig kom je langs de Gooimeerbeek. Nou ja, beek... Onder de vlakbijgelegen Gooimeerdijk sijpelt kwelwater en dat wordt door sloten afgevoerd. Eén van deze sloten is erg kronkelig gegraven en kreeg de naam Gooimeerbeek. Dus géén stromende, klaterende beek, maar wel een erg mooie sloot...!
Het Cirkelbos (zo genoemd vanwege de ronde paden)ligt ten oosten van Almere in een agrarisch gebied. Op dit moment staan er vooral spruiten. De boeren zitten hier al zo'n 25 jaar en zijn echte pioniers, die de kleffe IJsselmeerbodem hebben omgetoverd in vruchtbare grond. Als dank voor hun inspanningen raken een aantal boeren hier nu alles kwijt. "Men" heeft namelijk besloten dat dit gebied wordt volgebouwd met kapitale villa's (Overgooi), als een verlengstuk van de zeer sjieke Gooise villawijken. De eerste kasten staan er al...
Het was somber en wat regenachtig en daardoor was de route nagenoeg uitgestorven. Ik had veel lol van mijn nieuwe tweed-pet (HEMA) want daardoor had ik geen last van spetters op de bril...
Ik heb trouwens iets gemerkt... Als ik verslagen van vierdaagselopers lees, spreekt men vaak over de "tweededagsdip". Al verloopt de eerste dag nog zo goed, een aantal mensen hebben de tweede dag een dip. Ik blijk een "tweedekilometerdip" te hebben. De eerste kilometer is geen probleem, maar dan gaat het lichaam muiten. Die 2e kilometer is echt heel zwaar maar het feit dat ik de laatste tijd vaker meer dan 2 kilometer heb gelopen, doet me doorzetten. Kramp in mijn voeten en benen, soms ook rugpijn (vandaag gelukkig niet), het lukt amper. En opeens, als ik na 2 kilometer even rust, gaat het als een speer! Toen de 4 km voltooid was dacht ik "ik kan eigenlijk nog wel een stukje!".
Regelmatig kom je langs de Gooimeerbeek. Nou ja, beek... Onder de vlakbijgelegen Gooimeerdijk sijpelt kwelwater en dat wordt door sloten afgevoerd. Eén van deze sloten is erg kronkelig gegraven en kreeg de naam Gooimeerbeek. Dus géén stromende, klaterende beek, maar wel een erg mooie sloot...!
Het Cirkelbos (zo genoemd vanwege de ronde paden)ligt ten oosten van Almere in een agrarisch gebied. Op dit moment staan er vooral spruiten. De boeren zitten hier al zo'n 25 jaar en zijn echte pioniers, die de kleffe IJsselmeerbodem hebben omgetoverd in vruchtbare grond. Als dank voor hun inspanningen raken een aantal boeren hier nu alles kwijt. "Men" heeft namelijk besloten dat dit gebied wordt volgebouwd met kapitale villa's (Overgooi), als een verlengstuk van de zeer sjieke Gooise villawijken. De eerste kasten staan er al...
Het was somber en wat regenachtig en daardoor was de route nagenoeg uitgestorven. Ik had veel lol van mijn nieuwe tweed-pet (HEMA) want daardoor had ik geen last van spetters op de bril...
Ik heb trouwens iets gemerkt... Als ik verslagen van vierdaagselopers lees, spreekt men vaak over de "tweededagsdip". Al verloopt de eerste dag nog zo goed, een aantal mensen hebben de tweede dag een dip. Ik blijk een "tweedekilometerdip" te hebben. De eerste kilometer is geen probleem, maar dan gaat het lichaam muiten. Die 2e kilometer is echt heel zwaar maar het feit dat ik de laatste tijd vaker meer dan 2 kilometer heb gelopen, doet me doorzetten. Kramp in mijn voeten en benen, soms ook rugpijn (vandaag gelukkig niet), het lukt amper. En opeens, als ik na 2 kilometer even rust, gaat het als een speer! Toen de 4 km voltooid was dacht ik "ik kan eigenlijk nog wel een stukje!".
Een kleine kilometer voor het einde passeert de route op enkele tientallen meters het eindpunt. Daar stond de auto. Ik dacht: "Ik kán smokkelen... maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in!"
Ik heb 1 1/2 uur over de route gedaan. Dat komt omdat het pad eigenlijk een mini-survivaltocht is. Er is ondanks de graspaden veel modder en nattigheid en vaak kan je maar beter naast het pad lopen. Daar staan veel brandnetels, maar met mijn lange broek had ik daar geen last van. Mijn nieuwe Asics lekten wat (wat geen wonder was), maar mijn Falke trekkingsokken hielden het draagbaar. Misschien waren die sokken een wel wat overdreven aankoop, simpele wandelsokken hadden ook wel volstaan, maar ik ben toch erg blij met deze dure aankoop! Wat zitten ze lekker, ik krijg geen zweetpoten, en de nattigheid werd zo geabsorbeerd dat ik nergens last van had!
De schoenen zitten ook steeds beter, de kramp viel eigenlijk mee, vergeleken met de vorige wandeling. We worden eindelijk vriendjes! Gelukkig maar, want dit zijn geen wandelschoenen maar hardloopschoenen (maar mij werd verteld dat dat voor mijn wandeldoel net zo geschikt is, en die echte hoge wandelschoenen vind ik niet lekker zitten).
OK, de route. Een hele ervaring! Het was somber en doodstil, maar het bos had af en toe wat onwerkelijks. Soms vloog er direct naast me een buizerd op, dat was schrikken! Of er ritselde wat in het (overal aanwezige) gras. Ringslang?
Halverwege een verrassing: de dikste populier van Almere!
Ik heb 1 1/2 uur over de route gedaan. Dat komt omdat het pad eigenlijk een mini-survivaltocht is. Er is ondanks de graspaden veel modder en nattigheid en vaak kan je maar beter naast het pad lopen. Daar staan veel brandnetels, maar met mijn lange broek had ik daar geen last van. Mijn nieuwe Asics lekten wat (wat geen wonder was), maar mijn Falke trekkingsokken hielden het draagbaar. Misschien waren die sokken een wel wat overdreven aankoop, simpele wandelsokken hadden ook wel volstaan, maar ik ben toch erg blij met deze dure aankoop! Wat zitten ze lekker, ik krijg geen zweetpoten, en de nattigheid werd zo geabsorbeerd dat ik nergens last van had!
De schoenen zitten ook steeds beter, de kramp viel eigenlijk mee, vergeleken met de vorige wandeling. We worden eindelijk vriendjes! Gelukkig maar, want dit zijn geen wandelschoenen maar hardloopschoenen (maar mij werd verteld dat dat voor mijn wandeldoel net zo geschikt is, en die echte hoge wandelschoenen vind ik niet lekker zitten).
OK, de route. Een hele ervaring! Het was somber en doodstil, maar het bos had af en toe wat onwerkelijks. Soms vloog er direct naast me een buizerd op, dat was schrikken! Of er ritselde wat in het (overal aanwezige) gras. Ringslang?
Halverwege een verrassing: de dikste populier van Almere!
Loop mee met de foto's!
Het eerste stuk. Hoewel de bomen al kalen, is het allesbehalve grauw. Dat komt door het vele gras...
Een glimp van de beek!
Een tapijt van populierenblad.
Een heel apart stukje bos. Vrij lage bomen, met zilverkleurige stammen. Aan het laatste blad zag ik dat dit een compleet walnotenperceel was! Hier zag ik ook de enige mensen die ik tegenkwam, zij zochten noten. Het walnotenseizoen is bijna voorbij maar ze vonden nog tassenvol.
Gooimeerdijk, de zuidgrens van Flevoland.
Mooi scenario voor een spookfilm, met deze dikke wilgen... Het lijkt een heel oud bos, toch is dit hoogstens een jaar of 30 oud.
Prachtige herfstkleuren zorgen ervoor dat de omgeving niet al te somber wordt.
Dit is hem dan, de dikste populier van Almere... Bij het bordje heb ik mijn pet en rugzak gezet...
...zodat je de verhoudingen beter kan zien...
Bijna aan het eind: een veld vol gekleurde stokken (kan iemand me het nut ervan uitleggen?) en metershoge stronken van dode populieren. Vaak tot Emmentaler verbouwd door spechten!
Het eerste stuk. Hoewel de bomen al kalen, is het allesbehalve grauw. Dat komt door het vele gras...
Een glimp van de beek!
Een tapijt van populierenblad.
Een heel apart stukje bos. Vrij lage bomen, met zilverkleurige stammen. Aan het laatste blad zag ik dat dit een compleet walnotenperceel was! Hier zag ik ook de enige mensen die ik tegenkwam, zij zochten noten. Het walnotenseizoen is bijna voorbij maar ze vonden nog tassenvol.
Gooimeerdijk, de zuidgrens van Flevoland.
Mooi scenario voor een spookfilm, met deze dikke wilgen... Het lijkt een heel oud bos, toch is dit hoogstens een jaar of 30 oud.
Prachtige herfstkleuren zorgen ervoor dat de omgeving niet al te somber wordt.
Dit is hem dan, de dikste populier van Almere... Bij het bordje heb ik mijn pet en rugzak gezet...
...zodat je de verhoudingen beter kan zien...
Bijna aan het eind: een veld vol gekleurde stokken (kan iemand me het nut ervan uitleggen?) en metershoge stronken van dode populieren. Vaak tot Emmentaler verbouwd door spechten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten