Men was boos! Omdat het nergens vermeld stond in de Kemphaan-berichtgeving, omdat er mensen speciaal vrij voor hadden genomen, omdat er mensen van elders speciaal voor hierheen waren gekomen. Als troost kregen we een foldertje over de wandeling, plus de route ("blauwe paaltjes van de Triproute volgen").
Ach, je kan dan wel moeilijk doen en je verhaal willen halen, maar daar schiet je niks mee op. Dus tientallen mensen en minstens zoveel kinderen vormden een lange wandelkaravaan en gingen de route dan maar zonder boswachter volgen! Het was 1 km, en voor mij perfect om de wandelschoenen verder in te lopen, want die veroorzaakten wat kramp in mijn rechtervoet en -been.
Paddestoelen hebben we zeker gezien, maar het was op het zeer zwart afgedrukte stenciltje dat we hadden gekregen moeilijk te zien welke paddestoelen we hebben gezien. Judasoren, zwavelkopjes, ja, dat wisten we wel. En ik rook stinkzwammen, maar zag ze niet.
De weg was modderig, maar verder wel te doen. En volgens mij langer dan 1 km, en waar waren die blauwe paaltjes nou gebleven? We zagen alleen zwarte paaltjes.
Opeens: een open stuk! Fietspaden! Water! Water?!? Maar dát lag toch niet op de route?
Er stond een bord met een plattegrond en al gauw bleek dat we de zwarte paaltjes hadden gevolgd van het Natuurpad, dat 3,5 km lang was. Normaliter geen probleem, maar ik had nogal last van mijn rug en rechterbeen (waren de schoenen nog niet goed ingelopen of pasten ze gewoon niet bij me) en was nu niet zo blij. Of we nog maar even 1-2 km terug wilden lopen!
Diep ademhalen, blijven lachen en de zwarte paaltjes verder volgen. Een deel van de route liep over het laatste stuk van het Landgoedpad, dat we vorige week hebben gelopen. En hoera, langzaam verdwenen rugpijn en pijn in het been een beetje!
Al met al was het aanvankelijk een teleurstelling dat onze plannen niet doorgingen, en dat ik me niet zo fijn voelde, maar uiteindelijk werd het toch nog een fijne wandeling!
Paddestoelen hebben we zeker gezien, maar het was op het zeer zwart afgedrukte stenciltje dat we hadden gekregen moeilijk te zien welke paddestoelen we hebben gezien. Judasoren, zwavelkopjes, ja, dat wisten we wel. En ik rook stinkzwammen, maar zag ze niet.
De weg was modderig, maar verder wel te doen. En volgens mij langer dan 1 km, en waar waren die blauwe paaltjes nou gebleven? We zagen alleen zwarte paaltjes.
Opeens: een open stuk! Fietspaden! Water! Water?!? Maar dát lag toch niet op de route?
Er stond een bord met een plattegrond en al gauw bleek dat we de zwarte paaltjes hadden gevolgd van het Natuurpad, dat 3,5 km lang was. Normaliter geen probleem, maar ik had nogal last van mijn rug en rechterbeen (waren de schoenen nog niet goed ingelopen of pasten ze gewoon niet bij me) en was nu niet zo blij. Of we nog maar even 1-2 km terug wilden lopen!
Diep ademhalen, blijven lachen en de zwarte paaltjes verder volgen. Een deel van de route liep over het laatste stuk van het Landgoedpad, dat we vorige week hebben gelopen. En hoera, langzaam verdwenen rugpijn en pijn in het been een beetje!
Al met al was het aanvankelijk een teleurstelling dat onze plannen niet doorgingen, en dat ik me niet zo fijn voelde, maar uiteindelijk werd het toch nog een fijne wandeling!
De volgende wandeling zal vanwege werk en zo wel in het weekend zijn. Ik blijf volhouden en duim dat de pijn in de rug en zo snel weg zal blijven! Want... ik wil zo graag in juni 2005 die Avondvierdaagse met de kinderen lopen, 4 x 5 km, en ooit eens een 10+ km wandeling doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten