Of: hoe de kleinste dingetjes je volkomen uit het lood kunnen brengen...
Ik moet snel iets printen vanuit Google Drive. En printers ruiken het als je "snel" iets moet. Dus is de inkt op. Drie cartridges maar liefst. Ik had het kunnen weten, ik had al eerder een melding gekregen.
Met al mijn aandacht heb ik de cartridges verwisseld. Extra controleren of ik de juiste kleur wel in de juiste plek deed, want ik ben altijd al een warhoofd geweest, maar sinds de NAH is het echt hopeloos geworden. En als ik een blauwe cartridge in het roze vakje doe, heb ik een nog groter probleem (en de printer is zo nieuw dat dit de eerste keer cartridge verwisselen is). Alleen deze actie en concentratie al vreet energie.
Nieuwe poging. Er wordt 1 pagina afgedrukt, toen was het papier op.
Papier, papier, waar is het papier... Oh ja, die had ik laatst zo netjes in dat kastje gelegd!
Inmiddels begin ik te trillen (altijd bij stress of inspanning).
De printer wordt weer geactiveerd, begint geluid te maken en dan krijg ik de melding dat er een papierstoring is en dat ik met beide handen het papier uit de printer moet trekken.
Met trillende handen kan ik net het half in de printer getrokken papier vastpakken en er uit trekken. Ik voel en hoor dat het scheurt. Ik moet het uit de achterkant halen en dat lukt me niet meer staande voor de kast, want ik tril te erg.
Dat betekent dus dat ik de printer uit moet schakelen, snoer eruit, printer optillen, achterstevoren op tafel zetten, achterkant openen (met die trillende handjes) en het rest papier er uit moet trekken. Dat laatste lukt gelukkig makkelijker dan ik gevreesd had.
Ondertussen begint mijn Whatsapp enthousiast te roepen, en nog een keer, en nog een keer. Ik besluit dat ik die nu niet ga bekijken, het loopt me nu al over de schoenen allemaal.
Ik doe de printer weer op zijn plek, sluit hem aan, zet hem aan en zie dat ik opnieuw de printopdracht moet geven. Ik ga naar mijn laptop en zie dat ik de cursor niet meer zie van mijn (losse) muis. Ik kan net met zo'n ingebouwde muis overweg, vandaar die losse. Mijn oude laptop heeft wel eens vaker zo'n storing en moet dan opnieuw opgestart worden. Dat duurt even bij dit oudje. Eenmaal opgestart wil ik weer naar Google Drive, maar de muis doet het nog niet. Ik vrees dat niet de laptop de schuld is, maar dat de batterij op is (dan houdt hij er in één keer mee op).
Ik loop naar het laatje (heel erg duizelig inmiddels van alle stress) en zie dat mijn batterijen op zijn (ik wist zeker dat ik nog een pakje had! Maar ik vergis me zoveel vaker sinds mijn hersenen niet lekker meer werken).
Ik moet toch printen, dus ik trek de batterijen uit de afstandbediening van de televisie, zoek mijn document en geef de printopdracht.
Ik krijg een melding dat het papier op is. Ow shit, ja, dat had ik er uitgehaald toen ik het stuk papier moest verwijderen.
Ondertussen is het 4 uur geworden en dan gaat er bij mijn hond een alarmpje af: etenstijd! Negeren is uitgesloten, hij heeft ADHD-achtige neigingen en als zijn eetwekker af gaat kun je hem maar beter gelijk zijn eten geven, anders word zelfs een zenboeddhist nog gek.
Hond eet. Ik pak het stapeltje papier dat ik opzij heb gelegd en krijg het met moeite (want trillen) er in, krijg nog een foutmelding omdat het niet goed ligt, en ja, dan begint hij eindelijk te printen...
Ik denk dat ik, buiten deze groep, niet kan uitleggen waarom zulke stomme dingen me volkomen over de rooie kunnen krijgen... 😢
(het gaat inmiddels wel weer, maar die trilstand gaat vandaag niet meer uit, weet ik)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten