Iedereen kan bijdragen leveren, er wordt goed gecontroleerd of er geen onzin wordt geleverd, en als je lay-out niet helemaal goed is, wordt dat zonder verwijten gecorrigeerd.
Ik leg af en toe ook wel eens een eitje daar. Gisteren heb ik een artikel geschreven over Wil den Hollander. Misschien zegt de naam je niks, maar als je ouder dan 40 bent, zegt de naam "Boerin in Frankrijk" misschien wel wat. Ze heeft me al van jongs af aan gefascineerd, en ooit hebben mijn moeder (ook fan van deze schrijfster) en ik haar geschreven... en we kregen antwoord terug! Het verhaal van deze Boerin in Frankrijk heb ik gisteren op Wikipedia gezet.
Wil den Hollander
Wil den Hollander-Bronder was een Nederlands schrijfster, geboren op 11 maart 1915 geboren in Oostvoorne. Zij was dochter van een boer. Zij was een dromerig meisje, dat zich vaak onbegrepen voelde. Op 20-jarige leeftijd trouwde ze met Gerrit den Hollander (in haar boeken "Johan" genoemd). Vlak voor de oorlog wordt haar eerste zoon, Bert (in de boeken "Jaap") geboren.
Na de oorlog emigreert het gezin naar Inval-Boiron, een gehucht in het Franse departement Somme, om daar een boerenbedrijf op te richten. Daar worden ook hun 2 dochters Marlies (echte naam onbekend), Christine (echte naam Marijke) en het nakomertje Johanna (dit is zowel haar echte als haar boekennaam) geboren.
De eerste jaren waren bijzonder moeilijk. Het gezin vecht tegen vooroordelen (de lokale bewoners verwarden de Nederlanders met Duitsers, en dat net na de oorlog), bureaucratie, armoede en tegenslagen. Jaap, de oudste zoon, kan aanvankelijk moeilijk wennen. De meisjes die in Frankrijk zijn geboren, vervreemden snel van hun Nederlandse ouders en Wil voelt zich bijzonder eenzaam en een buitenbeentje. Als het gezin slaapt, gaat zij schrijven. Wil schrijft over haar jeugd en haar gevoel, het onbegrip dat ze voelt in haar omgeving, maar ook alledaagse dingen in en rond haar gezin schrijft ze op, net als het lief en leed van de dorpsgenoten en haar liefde voor de natuur en de streek waar ze woont. Haar observaties zijn zeer helder, zij kijkt door alle dorpsroddels heen en trekt haar eigen conclusies.
Haar schrijfwerk wordt uitgegeven als autobiografische boeken, die in de jaren 60 en 70 worden uitgegeven en meteen een groot succes zijn, zo groot dat de NCRV er een serie van maakt: Boerin in Frankrijk. Wil heeft het succes nooit begrepen, maar haar deur staat altijd open voor kranten, cameras en tijdschriften, en fans die haar oude boerderij weten te vinden zijn altijd welkom, zelfs als het niet uitkomt in haar drukke leven.
Inmiddels gaat het het gezin financieel beter, maar tegenslagen blijven het gezin treffen. Een prachtige fokstier sterft onverwacht, net als de ergste armoede voorbij is. Jaap moet rond 1960 als Frans soldaat naar Algerije, dit is beschreven in "De trein die nooit meer stopte". Christine krijgt anorexia nervosa, na het herstel wordt ze ongehuwd moeder. Wil's oogappel Johanna wordt getroffen door een agressieve vorm van Multiple Sclerose en sterft halverwege de jaren 80 op 30-jarige leeftijd. Wil schrijft een schrijnend boek (Geluk is een toegift, en Johanna) over het sterven. Haar toenmalige schoondochter (naam?) schrijft hierover ook een boek (titel?).
Na Johanna's dood schrijft Wil nog één boek (Op zoek naar mezelf), over haar leven na Johanna's dood, daarna schrijft ze nog wel maar ze brengt het niet meer uit. Ze krijgt longemfyseem en sterft op 12 oktober 2000. Haar zoon Jaap sterft in september 2001 aan een hartaanval tijdens een doktersonderzoek. Haar man Johan is de laatste jaren van zijn leven dement en sterft in januari 2002. Het is niet bekend hoe het momenteel met Marlies en Christine gaat.
Bibliografie: - Land van zon en wijn - Volwassen mensen huilen niet - Mijn vallei in Frankrijk - En de boer, hij ploegte voort - De trein die nooit meer stopt - Geluk is een toegift - Een veldboeket - Op zoek naar mezelf
De eerste 4 boeken zijn, in verkorte vorm, uitgegeven in de omnibus "Boerin in Frankrijk".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten