Groeten uit mooi St. Anthonis

‘n Weekje relaxen in oost Brabant. In het huis van iemand die 2 jaar geleden haar huis ook al aan ons had uitgeleend. Zaterdag aan het eind van de middag kwamen we er aan, na een voorspoedige reis met de nieuwe auto.

Aan die auto moet ik nog wel wennen, hij schakelt toch anders, ligt anders op de weg (met een enorme stuurbekrachtiging) en dat is niet verkeerd, maar ik moet er wel aan wennen. Een rit van Almere naar Sint Anthonis (bij Venray) is een mooie leerschooL!

Oudste had al direct de zolder gekraakt. Dat is een puberhol, waar hij kan gamen en hangen zonder dat we elkaar op de lip zitten. Ik zal eind van de week even checken of hij er geen al te grote bende van heeft gemaakt…!

Rond middernacht kwam hij zich even afmelden. Ik had gezegd dat zijn meegenomen Xbox dan uit moest en dat het dan toch echt bedtijd was. Metéén heb ik hem even toegezongen, want vandaag is het 16 jaar geleden dat mijn spruitje werd geboren. Een volle week te laat, een vol etmaal heel nare weeën, en daar was hij, groot en blond. En nu is hij nog groter, en nog steeds blond…!
Zoonlief wil straks ontbijt. Aanvankelijk liefst op bed, maar hij was opeens even in een milde bui en wilde dat ook wel aan de ontbijttafel als me dat beter uit kwam. Maar niet zo vroeg. Liefst ergens aan het eind van de ochtend…! :D

Op de heenreis zag ik in mijn mooie nieuwe auto opeens een grote vent naast me zitten met dons op zijn bovenlip en ik heb zo tactvol mogelijk gezegd dat hij op korte termijn maar eens met zijn vader moest gaan praten over scheermethodes… “Ik laat ‘m stáán,” antwoordde zoonlief stug, doelend op zijn dons. Ik maakte een opmerking over foute jaren-tachtig-snorren, maar zoonlief liet zich niet uit zijn tent lokken.

Onderweg zagen we verkeersborden naar Keulen en ik rekende snel uit dat dat pakweg anderhalf uur rijden was vanaf ons tijdelijke home. “Daar wil ik heen!” riep zoonlief uit, in een vlaag van ongebruikelijk niet-pubers ethousiasme.
“Doen we,” beloofde ik. (kan ik meteen de auto wat verder inrijden, mjammie, op de Duitse Autobahn!)

Maar straks (want het is inmiddels al zondag de 24e) gaan we eerst naar Kevelaer. Een intens bedevaartsoord, pakweg 30 km verderop. Daar ben ik al eens eerder geweest. Ik ben niet katholiek, maar ik mag graag naar devote mensen kijken die steun halen uit hun geloof. Hoe mijn jongens dit gaan overleven weet ik niet, maar ik heb jongste oude dorpsgezichten beloofd (die zijn er volop) en beiden een originele Deutsche Bratwürst. De heren hebben namelijk amper Duitsland-ervaring en zijn best wel benieuwd…!