Leontien!

Ja, ze heeft de gouden plak gehaald!
Heel Nederland (tenminste, het deel dat naar de Olympische Spelen kijkt) leefde zo ontzettend met haar mee, nadat ze eerder, terwijl ze in een kansrijke positie zag, door een domme fout uitviel...

Leontien van Moorsel. Wie van wielrennen houdt en zich er een beetje in verdiept, weet wat ze heeft meegemaakt.
Het meisje, dat zich om zoveel mogelijk te winnen (en man, ze wón! Váák!), en misschien om andere redenen, in anorexia stortte. De "hongerziekte"...

Ze ging heel diep, en later is ze daar heel openhartig over geweest. We kennen de beelden (het schijnt recentelijk weer op tv te zijn geweest) waarop ze als een gratenpakhuis op de fiets zat... Ze is heel eerlijk geweest over het putdiepe dal waar ze doorheen moest.

Leontien kwam terug! Dikker, en opnieuw ijzersterk. Ze versloeg haar eeuwige rivale Jeanne Longo, die vervolgens pinnig riep dat iemand met zo'n dikke kont nóóit zonder stimulerende middelen zou kunnen winnen... Erg prettig om te horen als je net anorexia hebt overwonnen, maar haar fans lachten die sjaggerijnige Française heel hard uit en ik hoop dat Leontien dat óók merkte, en daar kracht uit heeft geput!

Leontien was opnieuw niet te verslaan. Maar... Ik maakte me recentelijk weer wat zorgen... Ze was haar nieuwe mollige uiterlijk kwijt en toen ik haar na de valpartij van zondag op tv zag, zag ik een afgeleefd, mager bekkie... Mijn God, zou die kloteziekte haar stiekem weer in de greep hebben, of ziet ze er zo getekend uit door haar valpartij?

"Ik ga die tijdrit hoe dan ook doen!" riep Leontien.

Met bovenmenselijke krachten (de dopinggeruchten zullen snel weer de kop opsteken in wielrennerland) wón ze de tijdrit vandaag!
Met barstende koppijn, een gezicht als een doodskop, maar ze wón!

Ik zal altijd blijven herinneren hoe Leontien als een zombie over de finish kwam... Kapot, veel pijn, maar zo vol vechtlust, en als winnaar...!

Ik twijfel wel of dit een voorbeeld is... Iemand die zó ten koste van zichzelf wil winnen... Is dat wel goed?
Winnen is ieders streven. In een wedstrijd, maar ook als het in je eigen leven erg tegenzit...
Maar ten koste van wat? Ben je wel een winnaar als blijkt dat je er op lange termijn alleen maar ellendiger van wordt?

Maar de strijdlust op zich is iets waar ik sowieso héél diep respect voor heb...!