Ik was aan het winkelen in het centrum van Almere Stad toen ik midden op de winkelstraat iets kleins en grijzigs zag liggen. Vuil, dacht ik, maar vrijwel meteen zag ik dat het een vleermuisje was! Het lag daar met ingevouwen vleugeltjes te trillen, heel zielig...
Dat beessie lag daar natuurlijk hartstikke kwetsbaar, in die drukke winkelstraat, dus ik ging er direct bij staan, tassen op de grond (ongelooflijk hoeveel mensen er dan toch nog blind door willen banjeren!), dacht even na en besloot (leve internet op de telefoon) de dierenambulance te bellen.
Die waren hartstikke blij dat ik belde, maar het kon wel een kwartiertje duren voor er een auto was. Of ik het diertje op wilde rapen? Nou, ehm, hihihi, nee, dank je, rabiës en zo... De telefoniste zei dat dat geen probleem moest zijn en dat ik eventueel met een papiertje, een doek of zo het beestje op moest gaan rapen. Nou had ik wel wat in mijn tas, maar het was zo klein en kwetsbaar... Ik vond het eng, niet meer vanwege rabiës, maar je hebt geen idee hoe fragiel zo'n vleermuisje is!
Er was inmiddels een mevrouw die het wel wilde proberen en een doosje uit de dichtstbijzijnde winkel had gehaald. Inmiddels stond ik mensen op afstand te houden (blinde kippen die me, dwars over het vleermuisje heen, gewoon omver wilden lopen, maar ook te nieuwsgierige mensen die het aan wilden raken en stonden te schreeuwen, en ik heb geen idee hoe stressbestendig zo'n beessie is...). Ik was blij toen het beestje in de doos zat! Het probeerde wel weg te fladderen, maar dat lukte niet.
Die mevrouw kon niet wachten op de dierenambulance, ik wel. En daar sta je dan, met een doosje ;-) Gelukkig was de dierenambulance er snel. Ze bekeken het beestje en vertelden me dat het een mannetje was. Het is momenteel paartijd en dan willen ze zich wel eens volkomen uitputten.
Terwijl ze me dat vertelden verscheen er een andere mevrouw, nogal opgewonden en buiten adem. Vlak voor ik het diertje had gevonden, had zij gezien hoe een kauwtje het te pakken had en liet vallen, maar niet meer durfde te pakken, zij is toen winkels langsgelopen of ze de dierenbescherming kon bellen maar niemand wist het nummer. Gelukkig had ik internet bij me waar ik het nummer kon zoeken en was de dierenambulance inmiddels gearriveerd. Inderdaad, toen ik het beestje net had gevonden vlogen er wat kauwtjes rond, maar ja, middenin de stad, daar miechelt het van de kauwtjes (en duiven). Ik had het gezien en er verder geen conclusies uit getrokken, maar waarschijnlijk had hij geen zin om langs mij te vliegen en te proberen het beestje weer te pakken. Normaal gesproken is zo'n uitgeput vleermuisje een gegarandeerde prooi voor kauwtjes, eksters en zo. Op het eerste gezicht leek het beestje niet gewond.
Ze hebben hem meegenomen, nadat ik hem uitgebreid mocht bewonderen. Wat is zo'n vleermuisje ontzettend schattig! Een neusje van nog geen millimeter, schattige oogjes, echt zo mooi en zo klein! Het beestje liet zich ook aaien (zo ongelooflijk zacht) en is vervolgens meegenomen om bij te komen. Helaas zal moeilijk te achterhalen zijn waar het beestje vandaan komt, waar zijn kolonie is, maar verder komt het wel goed met hem.
Niks bijzonders, verder, maar ik vond het wel heel bijzonder om zo'n beestje van zo dichtbij te kunnen zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten