Thuis na een mooi weekend

Vrijwilligerswerk gedaan op Zomerfolk Festival in Groningen. Vanmorgen om 9 uur thuisgebracht door één van de vrijwilligers. Een geweldig weekend, druk, mooi, leuk, grappig, bijzonder!

En nu ben ik moe... Details volgen.

Helaas zijn mijn mooiste filmpjes in cyberspace verdwenen, maar ik heb toch nog wel een beetje, o.a, van de Grunniger legendes Pe Daalemmer en Rooie Rinus. En waarom die legendarisch zijn heb ik afgelopen weekend zelf mogen ervaren!

Maar er was nog veel meer. Sean Cannon (zanger Dubliners), Flannery, Beatrix Pipe Band en een imposerende doedelzakbattle met het feestvarken (want 20 jaar oud) Rapalje.

Daarnaast een veld vol activiteiten en kraampjes!

En vooral: deel uit mogen maken van een mooi team vrijwilligers, kilo's voedsel en liters koffie verstrekken!

Mijn video is mislukt, maar ik heb toch nog deze ergens online gevonden! (in werkelijkheid een wall of sound)

En dit is een mooie reportage: https://digitollegrieze.wordpress.com/2015/06/29/bie-zummerfolk-west/

Bie Zummerfolk west

Laten we het meteen aan het begin van deze reportage maar onomwonden stellen: Cathrinus heeft hoegenaamd niks met Ierse folkmuziek. Misschien een posttraumatisch trekje uit de tijd dat hij zonder veel succes Engels studeerde, en rechtlijnige medestudenten nog wel eens mochten zwelgen in een avondje tin whistle en Wild Rover. Cathrinus wordt nog wel eens trillend wakker van de paar keer dat een gezellige avond met de studievereniging in het Hijgend Hert (weet u nog, in de Papegang?) wreed verstoord werd door een doedelzakspeler die de kleine volle ruimte en al het volk erin volledig omverblies – wat kan zo’n ding hard zeg!

Het was dan ook met gemengde gevoelens dat Cathrinus dit weekend afreisde naar het Zomerfolk festival, georganiseerd door de Groningse ‘Celtic Folk Band’ Rapalje. Een heel weekend overgeleverd aan bodhran, pipes, gitouki (zoek maar op)… Zou dat wel goed komen?

Natuurlijk kwam het goed! Meer dan goed zelfs: het was in 1 woord Fantastisch!

Allereerst moest Cathrinus er zelf spelen, op uitnodiging van datzelfde Rapalje – en daaruit bleek al dat er niet alleen maar Wild Rovers op het programma stonden dit weekend. Zaterdag speelde bijvoorbeeld Mr and Mississippi, zondag de eveneens hippe Americanaband Rivers… Maar ook was de Amsterdam Klezmer Band te zien en te horen! Dan weet je: het gaat om mooie muziek, met als voornaamste overeenkomst: sfeer, enthousiasme en authenticiteit (zeg maar).

Three Cannons

Wel erg authentiek was Sean Cannon, een van de oprichters van de legendarische Dubliners. Met zijn zoons reist deze beminnelijke bejaarde man nu rond als Sean Cannon and Sons (what’s in a name?), en zingt hij… tja, Ierse traditionals dus. Cathrinus was er niet zo weg van; zeker als de oude baas in zijn eentje heel breekbaar de ehm… inderdaad, de Wild Rover ging zingen, was hem dat toch een beetje ehm… niet wil genoeg. Maar het publiek smulde er natuurlijk van.

Meer dan door de muziek was Cathrinus overdonderd door de algehele aanblik van het festival. Eenmaal de fiets gestald en door de toegangspoort het festivalterrein binnengestapt, waande je je midden in de Shire, en zou het je niet verbaasd hebben als Bilbo Baggins himselfje welkom had geheten.

Ierse folk,de hele Keltische wereld beter gezegd, is een way of life! Hele gezinnen die zich uitdossen alsof het 943 na Christus is, en we hier in Kilkenny zijn en niet in Stad! Bloedserieuze deelnemers aan de zwaardvechtworkshop! Rapaljebier uit stenen mokken! Schapenvachten te koop, met bijbehorende geitenhoorns voor aan je leren riem!

Het klinkt misschien grappig bedoeld en zelfs bijna cynisch, maar na een kwartier voelde Cathrinus zich helemaal thuis tussen deze zonder uitzondering bloed-aardige mensen. De mannen van Rapalje, die dit festival nu voor de derde keer helemaal zelf organiseerden, vertelden dat ze wat moeite hadden gehad ook de gemeente te overtuigen van deze way of life. Geheel tegen de strenge reglementen in, lopen er op Zomerfolk precies drie (3!) beveiligers rond, geholpen door een groot aantal vrijwilligers. Meer zijn er niet nodig. Tikkerij is er nog nooit geweest, ook deze derde editie verliep zonder enige wanklank; in Kilkenny woonden in 943 na Christus blijkbaar alleen maar superlieve mensen die elkaar tenminste nog het licht in de ogen gunden.

En dus haalde je nog weer eens een Rapaljebiertje in je eigen stenen mok, en verbaasde je je er opeens over dat er op dit hele terrein amper een prullenbak te vinden was! Er wordt gewoon amper afval gecreëerd, dat is ook zo bijzonder… En dus haal je eens eenlamsrack bij de Cooking Highlander (met die enorme ronde hangende grill, bekend van Noorderzon), laat je je voorlichten over een geneeskrachtige steen, of koop je een van de prachtig vormgegeven Rapalje-t-shirts, -amuletten, -hoodies of gewoon een speld voor op je kilt, alles in de huisstijl van het Kilkenny van 943.

Cathrinus mocht ook nog samen met Rapalje optreden! En bemerkte dat die Ierse muziek zo gek nog niet is; bij vlagen opzwepend, altijd vrolijk en feestelijk!
Zeker als je je eigen kilt aanhebt, in de kleuren van de Groningse vlag.