zondag 2 januari 2005

Lieve Grote Rooie,
Ik stel cadeautjes altijd enorm op prijs. Hoe goedkoop, knullig of afgezaagd ook, het is de intentie die telt, en ik ben heel snel erg blij te maken met de ongelooflijkste troep, als de liefde van de gever er maar uit blijkt.

Ik heb de foeilelijkste vaasjes in oprechte dank aanvaard, monsterlijke pannenlappen hebben jarenlang dienst gedaan in de keuken omdat de liefde van de maakster er vanaf spatte, het gruwelijk kriebelende en scheeftrekkende vestje dat ik eens kreeg omdat de gever zo trots was omdat ze iets in mijn maat kon scoren heb ik ook aangehad, en met alle goedbedoelde cadeaus was ik nog blijer dan met dure, maar zonder liefde gegeven presentjes.

Ik weet dat de liefde van een kat anders in elkaar zit dan de liefde van de mens. Ik heb je liefdesbeetjes in mijn nek geduldig gedragen, je geklauw in mijn goeie broek geaccepteerd, en je haarballen met liefde opgeruimd.

Maar die dode muis die je zojuist met veel moeite voor me hebt gevangen en naast me neerlegde toen ik je binnen liet. Het doet me pijn om te zeggen, maar...

Dát had toch ècht niet gehoeven...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten