Volgens mij geldt: hoe zwaarder ze gerookt hebben, liefst met bijhorend asociaal rokersgedrag (nooit vragen of het mag, antirokers uitlachen etc), hoe irritanter ze zijn als ze gestopt zijn. Dát soort mensen schrijven/bellen meteen naar pagina 316 van teletekst als er een roker op TV is geweest. Gaan overdreven lopen kuchen als ze een zweem sigarettenrook ruiken. Houden hele discussies met rokers tijdens verjaarsfeestjes en trekken de kromste argumenten uit de kast om hun gelijk te krijgen. Maken opmerkingen over hun goede reuk en smaak nadat je je heel bescheiden zonder te mopperen terugtrekt in de tuin voor je nicotineshot. Pronken opzichtig met hun dure spulletjes die ze hebben kunnen kopen door niet meer te gaan roken. En vertellen voorál tè vaak hoe ze cold turkey, zonder pleisters en kauwgom, in één klap van 3 pakjes per dag naar nul gingen, zelden afkickverschijnselen hadden, en zich héél gelukkig over waren gaan voelen!
Ik ben een week geleden letterlijk gedwongen tot stoppen met roken. Ik kon er niet meer tegen en moest wel, tegen wil en dank. En ik heb besloten daar nu éénmalig iets over te schrijven. En daarna nooit meer. Hoop ik :)
Tot mijn verrassing vind ik roken opeens ook vies, en toch snak ik elke avond weer naar dat ding. Overdag niet. Overdag nooit. Maar ’s avonds, als de kinderen in bed liggen, dan slaat Nico Tien toe. Begint te zeuren, te slijmen, eerst vriendelijk, daarna dringender, echt op een heel nare manier.
De eerste avond ben ik gezwicht. Stak er eentje op en had vervolgens bijna zuurstof nodig. Ik hoefde niet eens te inhaleren, de geur was al erg genoeg.
Géén peuk dus meer in huis. Bah! Wat heeft me al die jaren bezield!!!
En toch komt elke avond Nico weer op mijn schouder tikken. Al word ik al onpasselijk van het idee van zijn stank, zijn mooie woorden klinken als honing voor de ziel. Nico houdt van me, Nico geeft om me, Nico weet wat ik nodig heb. zegt hij!
Nu pas valt me op hoe erg iemand stinkt na enkele trekjes. Mijn God, heb ik 26 jaar zo gestonken na elke peuk? En heb ik destijds mijn ouders ervan kunnen overtuigen dat ik werkelijk niet rookte?
Bij de kassa haalde ik de rokers er zo uit. Getver, wat een ruft… Stonk ik ook zo?
Mijn ouders rookten nooit, mijn ooms en opa wel. Ik vond het een lekkere lucht (als kind), rooklucht associeerde ik met gezellig. Die associatie is weg. Het stinkt. en pas na 26 jaar actief dampen moet ik daarachter komen en schaam ik me met terugwerkende kracht voor de indruk die ik heb nagelaten…
En toch tikt telkens weer dat nicotinespook op mijn schouder! “Neem me, je hebt me nodig!” slijmt hij. “Je rookt al meer dan de helft van je leven, je kan niet meer zonder me! Denk aan alle stress die je gaat krijgen, aan alle ellende die er op je te wachten staat, aan de best wel lastige tijd die je tegemoet gaat. Dan mag je toch wel een pleziertje erbij hebben?”
Maar ik probeer te denken aan de onvermijdelijke toekomst. Elke cent is meegenomen en mijn 2 pakjes shag met hulzen per week kan ik me echt niet meer veroorloven. Van dat geld, daar kunnen we een dag van eten! En het idee dat mijn toekomstige nieuwe huisje straks rookvrij en fris is, spreekt me ook wel aan! Of ik mijn door roken geschade gezondheid weer terugkrijg is twijfelachtig. Maar ik zal er vast niet slechter van worden, op het gestalk van Nico Tien na.
Stoppen met roken loont. Maar... het is best moeilijk. Stopcursussen zijn alleen voor mensen die bij de juiste verzekering zitten en kosten anders 200-300 euro, nicotinepleisters en zo wil ik niet (ik wil juist van die nicotine af), ik moet het dus echt helemaal alleen doen.
Ik hoef niet te roken. Van niemand. Alleen maar van Nico Tien, die hufter. Helaas is deze loverboy zo overtuigend, maar ik heb teveel te verliezen als ik hem weer in de armen sluit. Mijn laatste beetje gezondheid bijvoorbeeld, want het oordeel is hard: ik blijk COPD te hebben.
Ik beloof jullie: ik zal jullie niet te vaak lastig vallen met mijn stoppogingen. Niks erger dan een anti-rook-weblog. En ik zal jullie ook niet proberen te bekeren als het gaat lukken. Niks irritanter dan een bekeerde roker.
Maar voor deze ene keer wil ik er toch even een paar woorden aan besteden. Eén keer maar! Want… het is en blijft toch zo verrekte lastig om los te komen van loverboy Nico Tien. Zouden die zeurende antirokers die de hele dag hun evangelie preken, nou nooit te maken hebben gehad met Nico? Of ben ik gewoon een zwakkeling die continu moet oppassen niet in de armen te vallen van deze loverboy?
Om te besluiten even mezelf moed inspreken:
Ik ben 1 week 2 uur 57 minuten 11 seconden gestopt met roken en dat is totaal 7 dagen en 142 sigaretten en E 8,94.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten