Het gedicht gaat over de krankzinnige "gezinstaal" die de jongens en ik hebben ;-)
De Sint gaf vorige week maandag
de Opperpakjespiet ontslag!
De Sint, meestal een gemoedelijk mens,
riep woedend: "Piet ging over mijn grens!
Nooit, nee, werkelijk NOOIT van mijn leven
zal ik verdovende drugs cadeau geven!"
De Dichtpiet snapte hiervan geen reet.
't Is niet te geloven dat een Piet zoiets deed!
Dus ging Dichtpiet naar de Goedheiligman
en vroeg hem hoe dit allemaal kan.
De goede Sint schudde zijn hoofd
en sprak bedroefd: "Ik voel me verdoofd,
ik voel me geschokt, ben zwaar overstuur,
ik schrok me echt het apezuur!"
"Maar Sint dan toch," schrok Dichtpiet toen.
"Hoe kan Opperpakjespiet dat nou doen?
Is het niet één of ander misverstand?
Misschien is er niks aan de hand!
Misschien heeft u het wel verkeerd begrepen!"
"Nee, 't is echt waar," sprak de Sint benepen.
"Toen ik laatst van de trap afliep
hoorde ik net wat Opper riep.
Hij zei, en ik lieg het niet,
iets met *oudste* en een zak met wiet!"
Sint veegde even in zijn vermoeide ogen
en vervolgde: "Dichtpiet, ik voel me zo bedrogen..."
Dichtpiet probeerde de Sint te kalmeren
maar dacht ook: "Ik kan dit niet zomaar accepteren.
Ik geloof nooit dat mijn beste vriend
Opperpakjespiet dit heeft verdiend.
Volgens mij heeft Sint iets niet goed verstaan,
en is het toen vreselijk misgegaan!"
Dichtpiet greep, in aanwezigheid van de Sint,
zijn telefoon, en belde zijn vriend.
"Opperpakjespiet, man, wat is er toch gebeurd!
Waarom is jouw goede naam besmeurd?"
"Ik weet het niet," sprak een stem door de kamer.
"Het voelt alsof ik ben getroffen door een hamer!
Ik zat met de andere Pieten te vergaderen
en door verlanglijstjes heen te bladeren,
die Sint nota bene zelf verzameld heeft!"
Opperpakjespiet sprak met een stem die beeft
en met hier en daar een snik.
Maar Sint keek met een boze blik.
"Opperpakjespiet!" riep hij boos naar Dichtpiets foon.
"Is het tegenwoordig doodgewoon
om kinderen drugs cadeau te geven?
Ik kan me nog zo goed herinneren
dat men al moeilijk deed met snoep voor de kinderen!
dat men al moeilijk deed met snoep voor de kinderen!
Zijn de normen en waarden al zo verschoven
dat ze zich nu gewoon met drugs mogen verdoven?
Sorry, Piet, maar ik weiger absoluut!"
zo sprak de Sint zeer resoluut.
"Maar Sint!" riep Opperpakjespiet door de mobiel.
"Uw woorden snijden me door de ziel!
Waar haalt u in vredesnaam het idee vandaan
dat wij voortaan met drugs strooien gaan!
Ik weet van niks, ik ben geschokt!
Ik heb nog nooit tegen u gejokt!"
"Maar," sprak de Sint, nog steeds vol smart,
"Nu ben ik helemaal verward...
Want echt, Opper, ik heb het werkelijk verstaan,
en ik ben wel oud, maar mankeer niks aan mijn gehoororgaan!
Dat jij, mijn beste Opperpakjespiet,
voor *oudste* zoiets wilde met een zak met wiet!"
Even was het stil. Toen begon Opperpakjespiet te schateren.
"Oh, wat een mop! Ik sta hier haast in mijn broek te wateren!
Dat staat echt niet op zijn lijstje, mijn hemel, wat een mop!
Een zak met tsjif voor de wietjes, serieus, dát stond er op!"
Een zak met tsjif voor de wietjes, serieus, dát stond er op!"
De Sint, leek eerst even opgelucht
maar slaakte toen een sidderende zucht
en keek nog bozer dan daarnet.
"Opperpakjespiet! Het is tegen de wet!
Wiet of hasj of tsjif, hoe het ook heet,
ik doe niks dat de wet overtreedt!
Of de gezondheid erg zal schaden!
Hoe haal je het in je hoofd om dit aan te raden!"
Hier zweeg de Sint even, want Dichtpiet lag
inmiddels te schokken van de slappe lach.
Daarom sprak Sint op boze toon:
"DIT IS NIET LEUK!!! DOE TOCH EENS GEWOON!!!
"DIT IS NIET LEUK!!! DOE TOCH EENS GEWOON!!!
Want anders zal ik jou ook ontslaan!
Die moderne Pieten, wat doen ze me aan..."
"Sint," gniffelde Dichtpiet. "Niks aan de hand!
Ik dacht al: dit is vast een misverstand!
Geen drugs of ander illegaal gedoe,
geen coffeeshops en andere taboe!
Want dit soort wiet en tsjif is heel onschuldig,
en wij Pieten zijn altijd zeer zorgvuldig!
Want *oudste* heeft, zoals u zult weten,
vier caafjes die de oren van zijn hoofd af eten.
Ze willen groente en roepen dan: WIET!!!
Vandaar "de wietjes", zoals u ziet
En krijgen ze die groente, dan zeggen ze TSJIF!
we hebben het dus echt niet over vergif!"
De goede Sint zag inmiddels wat bleek
en mompelde: "What a bad mistake..."
Hij keek vervolgens weer naar de telefoon
Hij keek vervolgens weer naar de telefoon
en zei: "Opper, ik schaam me dood gewoon...
Wat een blunder heb ik begaan...
Opper, wat heb ik je aangedaan!
Kom terug, zo snel als je kan,
dan drinken we samen een bisschopswijntje, man!"
"Het is al goed, Sint," sprak Opper opgelucht.
"Eigenlijk is het wel een malle klucht!
Maar wat doen we voor *oudste*, monsigneur?
Er is nog niks, en da's zo sneu!"
"Geen probleem!" riep de goedheiligman joviaal.
"Maak voor zijn wietjes maar een feestelijk maal!
Een zak vol tsjif, gezond en goed,
mooi gekleurd en lekker zoet!"
En het cadeautje is...: een zakje vol marsepeinen groenten, zoals paprika (waar de caviaatjes dol op zijn)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten