Sinds 2005 woon ik in een flat, maar ik miste de tuin. In 2007 besloot ik daarom een volkstuin te huren.
Dat dreigde al snel te mislukken. Zo'n 140 m2 is véél, zeker als je het alleen moet doen en erg veel aan je hoofd hebt. Maar ik hield stug vol, tegen de klippen op. Ik vocht tegen bierkaaien in de vorm van slakkenplagen, slecht weer, ziekten, plagen en paardenbloemenaanvallen.
Eind zomer 2008 stond ik op het punt om het op te geven. Met tegenzin, want ik had veel geïnvesteerd in de vorm van een schuurtje en diverse boompjes en struiken. Maar die tuin stond me steeds meer tegen. Daarbij had ik nog meer aan mijn hoofd en een dwarse tuin kon ik er echt niet bij hebben.
Net toen ik mijn besluit had genomen, werd er een briefje tegen mijn schuur geprikt. Het was van de buurman, die had gezien hoe ik knokte maar het niet redde. Hij wilde me niet beledigen, schreef hij, maar had een mogelijke oplossing: "Geef mij de helft van jouw tuin want ik kan wel een stukje extra gebruiken; wij gaan er vervolgens met ons allen tegenaan om de helft die over is aan te pakken, misschien gaat het dan beter...!"
Soms verschijnen er opeens spontaan engeltjes...!
Lang verhaal kort: de tuin werd gesplitst, het huurcontract werd aangepast en mijn helft werd, zoals beloofd, flink onder handen genomen. In het najaar had ik een nagenoeg schone lei. Ik kreeg weer hoop...!
Ranzijn had toevallig in dezelfde tijd de planten die ik altijd al had willen hebben enorm afgeprijsd, en bij Overvecht vond ik een beschadigde betonnen Buddha die ik voor een grijpstuiver mocht meenemen. Het hoofd lag eraf, maar als je het er weer op zette, bleek het stevig te blijven zitten. Ook al was het een massaproduct, het was MIJN Buddha! Toen ik naar de kassa liep, werd ik aangesproken door een medewerkster. "Ik ben zo blij dat u hem meeneemt," zei ze. "Hij stond er al weken, en we waren van plan om hem weg te gooien, maar dat stond me zo tegen..."
Ook reed ik geregeld heen en weer naar Ranzijn om 3 zakken grind per keer te halen. Met klinkertjes, die ik weer van een dierbare kreeg, maakte ik een afsluitrand en zo creëerde ik een oppervlak van 2-3 vierkante meter. Het onderstel van een boodschappentas-op-wielen sleepte de zakken naar de tuin. Na 3 weekends was mijn grindterras klaar. Inmiddels was ook de hardhouten-tuinbank-uit-de-aanbieding gearriveerd. En, bij het grofvuil vond ik een bijna gaaf bistrotafeltje in lichtblauw! Met de rest van de klinkers maakte ik een simpele barbecue, waar het rooster uit Bretagne en de restanten van mijn Hibachi mooi bij pasten.
In november was ik klaar. De weergoden waren me geweldig goed gezind geweest. De tuin was klaar voor het nieuwe seizoen! In het winterseizoen was er weinig te doen, maar ik ben toch een paar keer langs geweest om poolshoogte te nemen. En telkens opnieuw kwam er een enorme rust over me heen. Een rust die ik tot dan toe nog niet zo intensief heb mogen ervaren.Is het de Buddha? Het grindterrasje? Het feit dat ik, na de geweldige hulp van mijn tuinburen, alles zélf heb gedaan, inclusief het sjouwen en in elkaar zetten van e.e.a.? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik deze zomer véél in de tuin zal zijn!
Het verhaal is nog niet afgelopen. Vorige week ontdekte ik dat ik als ik mijn telefoonabonnement verleng, een gratis smartphone kan krijgen (voor de kenners: de MDA Vario 4, beter bekend als de HTC Touch Pro). Daar zitten snufjes op die ik héél goed kan gebruiken voor het bedrijf dat ik net heb opgericht. Ik dacht tot vrijdag niet dat zoiets binnen mijn financiële bereik zou liggen... Wél, dus! Het geeft me zelfs de mogelijkheid wat werk te doen in de tuin, en dat is natuuurlijk bijzonder welkom.
Een Buddha die voor mij was bestemd, planten, zakken grind en een tuinbankje die precies op het juiste moment waren afgeprijsd, een droomtafeltje bij het grofvuil en een smartphone. Als er een deur keihard wordt dichtgeslagen, gaan er inderdaad overal raampjes over. Het leven kan soms erg boeiend zijn, vooral als je het niet (meer) verwacht...!
(dit verhaal is ook verstuurd naar de Nieuwe Vijftigers en Aad Meijer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten