Pffffff.............
Ik ben er nu eigenlijk wel uit, na lang prakkidenken.
Onze Amber, de boxertrut, is bijna een jaar dood. En ik heb hard geroepen dat ik geen hond meer wilde. Maar zeker nu ik groter woon en meer ruimte heb (plus een bos om de hoek!) kriebelt het weer enorm...
Ik ben al weken de asielsites aan het doorspitten, op zoek naar een klein hondje(geen pup, rashond is niet noodzakelijk). Moet tegen andere honden kunnen, geen grote trauma's hebben, niet te waaks. Kan alleen zijn als het moet, loopt netjes aan de lijn en komt als je roept.
Ik kan het beestje alle liefde en aandacht geven en mooie wandelingen in het bos. Ruimte in huis. Rust. Geen drukte en schreeuwende kleine kindjes ;-) Een aardige tuin (maar pas op mijn bloemetjes ;-) ).
Ik ben al héél lang antihondredenen aan het bedenken. Je bent gebonden. Ik kan niet meer zomaar de hort op (maar hoe vaak doe ik dat tegenwoordig nog?). Het kost geld. Honden stinken (maar ik soms ook, ghe ghe ghe). Ook als het baggerweer is moet je er uit.
Maar het laat me niet los...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten