Ik heb van iemand het getal 17 gekregen. Wat grappig, dat is mijn huisnummer! Het nummer van het huis waar ik nog lang hoop te mogen wonen en heel oud mag worden ;)
Twee dagen nadat ik 17 was geworden (september 1980) startte ik mijn opleiding Apothekersassistente. Een heerlijke opleiding waarin ik heel veel heb geleerd. Vooral zélf medicijnen maken vond ik te gek!
Ook leefde ik me helemaal uit in de muziek. Ik zat in een drumcorps en we waren één van de besten van Nederland. We gingen o.a. naar Kerkrade (Wereldmuziekconcours, we werden 2e van de wereld) en speelden ook voor "Tien Jaar Toppop" (met publiek en artiesten), waar we na ons optreden werden verondersteld weer weg te gaan, maar ik me met een smoes ("vriendin zit op de tribune met mijn fietssleutel", wat niet eens echt een smoes was) binnen kon houden, mits áchter de tribunes, want ik liep in uniform. He, wat vervelend, dat was precies waar de artiesten ook liepen! 😁
Ik heb toen ontzettend gelachen met Les Gray van Mud (als ADHD niet bestond had hij het uitgevonden ;-) ), me geïrriteerd aan de diva's van Boney M (Bobby was wel vriendelijk) en een half woordje Frans gesproken met een heel verlegen Gérard Lenorman. Vooral met Golden Earring (en Alfred Lagarde) was het ontzettend leuk, heel veel gekletst over muziek!
Qua muziek hield ik vooral van de "New Romantic" stroming (ofwel de Blitz Kids, met veel visagie, kant en opschmuck, pirateninvloeden en oude kostuums) die in Engeland was ontstaan als antwoord op de punk (Spandau Ballet, Bow Wow Wow, Human League en vooral Adam and the Ants), verder muziek van het platenlabel Stiff ("if it ain't stiff, it ain't worth a ****" ;) ). Queen was helaas op het dieptepunt van hun carrière, hoewel ze later wel weer een opleving hadden met Under Pressure, met David Bowie, maar toen was ik inmiddels al 18.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten