Afscheid van Poes

Dank jullie voor jullie lieve reacties m.b.t. het toch nog plotselinge afscheid van onze mooie cavia Poes.
Ze werd in januari al erg ziek. Benauwd, vermageren. Ze bleek een tumor te hebben, maar met wat extra krachtvoer en een kuurtje knapte ze toch nog goed op en overleefde ze zelfs haar "vent" Brownie.

We wisten dat we met "terminale, palliatieve zorg" bezig waren, en dat ze het uiteindelijk toch nog een half jaar volhield is eigenlijk wel een wondertje.

Ik hield haar wel scherp in de gaten. At ze nog? Trok ze zich niet terug? Vermagerde ze niet? Bij cavia's kan dat snel gaan. En ik wil geen uitzichtloos lijden...

Vandaag was dat moment aangebroken. Toch nog opeens. Ze jatte geen witlofjes meer van Zwartje en Chica. Ze schoot niet meer weg als ik haar haartjes wilde verzorgen. Ze reutelde zelfs (alarmfase rood bij cavia's!).

En dan moet je het niet meer rekken. Ik heb overlegd met de kinderen, wat wijsheid was. En we waren het met elkaar eens.

Ze is weer bij Brownie. En Amber de boxer, Blackie, onze eerste cavia. Czaba, Musti, mijn speciale witte poes, Sammie en Garfield, Siepje... En alle andere beestjes die die regenboogbrug over zijn gegaan,

Wij weten dat het goed is, zo. Verdrietig, maar goed.