Prachtig!

Ik heb van mijn vader de liefde voor kleinkunst ge-erft. Toen ik nog kind was, luisterden we elke zondag tussen de middag naar NAR (Nederlands Artiesten Revue), en zo maakte ik al vroeg kennis met Neerlands Hoop, Don Quishocking en dat soort dingen. Ik kon de LP Vroeger of Later van Robert Long (een enorme hit in die tijd, ondanks de omstreden teksten) letterlijk meezingen, al begreep ik de helft niet.

Tegenwoordig heb je nog steeds kleinkunst op de radio: elke zondagavond vanaf 18 uur op Radio 2. Cabaret, liedjes... Allemaal bewijzen dat Nederlandstalig niet alleen maar Frans Bauer en Marco Borsato is.

Deze 2 liedjes troffen me vanavond enorm. Ik herken mezelf er niet in maar dergelijke teksten zijn werkelijk schilderijtjes voor de oren...! Ik word er altijd erg stil van...

door Peter Blanker

Vader weet je nog hoe of we door de polder zijn gegaan
Grote man met kleine jongen aan de hand
Ik moest mee, we gingen kijken, de natuur kleedde zich aan
Het was mei en licht en vrolijk was het land
En je leerde me de vogels
We bekeken ieder blad
En je zei me waar te kijken in het veld
Ik wist zeker dat er niemand
In de buurt een vader had
Die zijn zoon zoveel geheimen had verteld

refr.:
En als dan de zwarte aalscholvers
Zich repten van hun nest
Ons probeerden te verjagen van ons plek
Dan zei jij: "Als je geen kwaad wil doen
Dan voelen ze dat best
Wees niet bang, ze doen alleen een beetje gek"

Vader weet je nog hoe of we door de straten zijn gegaan
Met wel duizend mensen gingen we op pad
Ik moest mee, we gingen lopen achter al die vlaggen aan
Het was mei en licht en vrolijk was de stad
Jij vertelde van die kerel
Met die grote grijze baard
En waarom die optocht eigenlijk wel was
En we liepen in de lentezon
En wandelden bedaard
En we droegen rode bloemen op ons jas

refr.

Vader weet je nog hoe of je op een nacht bent doodgegaan
Oude man met grote jongen aan de hand
'k Ging niet mee, ik bleef nog kijken, de natuur kleedde zich aan
Het was mei en licht en vrolijk was het land
Maar je schonk me alle schatten
Die je zoal had vergaard
Zodat er niet eens zoveel gestorven is
Want ik heb ze allemaal
En heb er nu nieuwe bijgespaard
Nu de zoon de vader zelf geworden is

En wanneer de zwarte aalscholvers
Zich reppen van hun nest
En ook mij zullen verjagen van m'n plek
'k Heb geleerd: als je geen kwaad wil doen
Dan voelen ze dat best
'k Ben dus niet bang maar 'k vind 't wel een beetje gek

Door Robert Long

Pa, wat jij me hebt geleerd,
Ben ik eindelijk haast kwijt
't Heeft twintig jaar geduurd,
Dus het werd tijd, Pa, het werd tijd
Alle dingen die je stelde,
Alles wat je me vertelde
Ieder oordeel dat je velde
Over mij en m'n gedrag
En alle ruzies die we hadden,
Omdat ik je vaak verweet
Dat je eigenlijk al dood was
Lang voordat je overleed
En dat ik wel op zou passen
dat ik niet zo werd als jij
Dat mijn leven heel wat meer
werd dan zo'n duffe grijze brij
Pa

God, wat hebben we gescholden
En wat maakte je je kwaad
En wat vond ik je een lul,
Pa, en wat heb ik je gehaat
Om 't leven dat je leidde,
Ieder risico vermijdde.
Niet de moed had om te strijden
Voor een beetje meer geluk.
En je gewauwel over meisjes
Waar ik nooit mee trouwen zou.
Terwijl alles steeds mislukte tussen jou,
Pa, en je vrouw.
En hoe jij jezelf steeds vaker
In je kamertje opsloot
Met je kerk en met je bijbel
Die jou ook geen uitkomst bood.
Pa

Jij werd zienderogen ouder,
Ook al wist ik toen nog niet.
Dat dat ook door mijn gedrag kwam,
God, wat deed ik je verdriet.
Ik, die toch vooral je zoon was,
Die de parel aan je kroon was
Die je onverdiende loon was,
Want je meende 't wel goed.
En het berouw komt vaak te laat,
Pa, en het doet me dikwijls pijn
Dat je toch nog bent gestorven
voor we vrienden konden zijn.
Maar de tijd heelt alle wonden
en ik heb zojuist ontdekt.
Ik ben nu zo oud als jij destijds
toen jij me hebt verwekt.

Toch is 't jammer, Pa,
dat jij niet meer kunt zien
hoe 't met me is.
En dat ondanks mijn gekanker
ik je af en toe wel mis.
Want al vochten we vaak zeer
en al ben je d'r niet meer.
Toch bedankt hoor, Pa,
dat ik steeds nog van je leer.