Zondag, 8 maart. Het Louvre wachtte op ons. Omdat dat zo'n groot museum is dat dat niet in één dag te doen is, heb ik in overleg met Liz een route bedacht (ik had nog een plattegrond): Griekse, Romeinse en Egyptische oudheid (helaas waren de Etruskische dingen tijdelijk niet te zien), grote Franse schilderijen, Italiaanse schilderijen (incl. Mona Lisa), en dan zouden we wel zo'n beetje dood zijn, wist ik uit ervaring (en ik kreeg gelijk). Vooral de grote Franse schilderijen zijn indrukwekkend. Géricault, Delacroix, de kroning van Napoleon (inclusief het Pieta van de Notre Dame, ontdekten we)...
Maar na enkele uren werd je echt een beetje schilderij-moe. Zoveel indrukken, zoveel stijlen... We verlieten het museum en gingen met de Metro naar de Eiffeltoren. Tot het laatste moment wisten we niet of we wel of niet omhoog zouden gaan, en tot hoe hoog. Eenmaal onder die toren hakten we de knoop door: we gáán, en helemaal omhóóg!
De lift was open en het was best slikken... Op de tweede etage moesten we overstappen naar de andere lift. Het was open, maar de wind viel mee, en het was goed afgeschermd met hekwerk, waardoor ik me niet al te oncomfortabel voelde. Na een rondje foto's gingen we in de rij staan voor de lift naar de derde etage. Ik kneep hem behoorlijk toen ik de toren steeds smaller zag worden: hoe zou het helemaal bovenin zijn...? Ik zei dat ik mogelijk direct weer terug naar beneden zou gaan. Maar eenmaal boven viel het enorm mee. Ik voelde me er saver dan op de tweede etage. Alles was afgesloten, er was geen hek maar een raam. En het uitzicht... Wauw!!! (zie je de schaduw op de foto?)
Toen we weer naar beneden gingen, was de zon net aan het ondergaan en toen we van de Eiffeltoren wegliepen, sprong net de verlichting aan, inclusief een korte lichtshow met knipperlichtjes. Adembenemend! Minder leuk waren de enorme aantallen opdringerige verkopers. Sleutelhanger-Eifeltorentjes, of glazen torens op een LED-lichtplateautje, ze sloegen ons er bijna mee in het gezicht. Die op het plein van de Eifeltoren begonnen opeens allemaal tegelijk weg te rennen. Eifeltorenverkopersrazzia? Geen idee... Overigens hadden we die überkitscherige glazen Eifeltoren met lampjes al een dag eerder aangeschaft bij een minder opdringerige (zelfs sympathieke) verkoper in de voetgangerstunnel van de Arc de Triomphe...
's Avonds gingen we eten bij de Thai/Chinees aan de overkant. Daar werden we bediend door een Cambodjaan die zich helemaal op mij richtte en Liz volledig negeerde (ze kreeg gelukkig wel haar eten). Daar zullen we nog lang lol over hebben: Marijke had sjans met een Cambodjaan! We bestelden een soort dimsum, mihoen en resp. gamba's en jacobsschelpen. Na afloop namen we, om het te proberen, een Chinese borrel: rijstbrandy met rozensmaak. Het werd geserveerd in een porceleinen minikommetje met in de bodem een glazen knikker. De foto is wat vaag, maar ik ben nog niet in het bezit van een supergeavanceerde camera die zelfs onder de moeilijkste omstandigheden haarscherpe foto's kan maken...
Zolang de drank er nog in zat, zag je een erotisch bedoelde foto van een naakte man.
Toen we het shot hadden weggewerkt (lekker, maar supersterk, >50%) was het plaatje niet meer te zien.
Vervolgens presenteerde de Cambodjaan ons gratis een tweede shot. Hij vertelde dat de glaasjes te koop waren in de wijk Belleville (daar zouden we de volgende dag heen gaan vanwege Père Lachaise) en schreef de naam van de drank en het adres in mijn Moleskine. Opnieuw werd Liz volledig genegeerd (al kreeg ze wel haar borrel).
Niet helemaal nuchter liepen we terug naar ons appartement...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten