Alice Nahon

Dankzij de Tuinscheurkalender heb ik de gedichten van Alice Nahon ontdekt. Misschien wat kneuterig, maar ik hou wel van de manier waarop zij een plaatje schetst met woorden.

NAJAARSVENSTERKE Tussen ‘t naakte, rood geraamte Van een wilde wijngaardrank, Hing een scheefgezakte venster In de gevel, blauwig blank. Op de grauw arduinen rijchel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder ‘t venster, waar het muurke Door de tijd gebersten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's. Een verneuteld vrouwke schikte ‘t Wit en rood geblokt gordijn; ‘t Was... alsof heur rimpels zegden: "‘t Zal ‘ne kwaaie winter zijn..."