In de tweede helft van de jaren zeventig werden letterbakken opeens mode! Veel kranten gingen volgens een andere manier drukken, waardoor de grote laden met vakjes voor de losse lettertjes overbodig werden. Ze werden massaal verkocht, of er kwamen replica's op de markt.
Mijn moeder had een replica (de donkerbruine) maar ook een originele (de lichtbruine). En door de jaren heen raakten die gevuld met kleine beeldjes. Voor ons als schoolkinderen waren het dankbare verjaardags- en sinterklaascadeautjes want ze kostten niet veel. Blokker verkocht ze, maar ook het lokale Chinese winkeltje Toko Mee Sin, dat er tot vorig jaar in slaagde succesvol NIET te vernieuwen ;-) tot een gedwongen verhuizing er een eind aan maakte.
Mijn moeder is kattenliefhebster dus er kwamen vooral katten. Maar ook andere dingen. Vooral voor sinterklaassurprises waren de beeldjes erg geschikt. Zo wist mijn vader een jongenskoortje inclusief een patertje als dirigent te scoren als leuke surprise (mijn moeder zong met hart en ziel in het lokale kerkkoor).
Een paar jaar geleden ging ze verhuizen en wilde ze er van af. Het was leuk geweest. maar ze had het niet meer nodig. Op de vraag van de Japanse opruimgoeroe Kondo "does it spark joy?" had ze waarschijnlijk geantwoord: "Nee, niet meer."
Maar bij mij sparkt het nog wel joy en ik heb de bakken met inhoud in originele staat over genomen, for old times sake.
Nu hangen ze hier. Vol herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten