Zelden zal een column zo lang gelopen hebben als "Scheherazades Cocktail" in het Nederlandse damesblad Libelle. Begonnen in 1951, en ik weet niet precies hoe lang ze ermee door gegaan is, maar ik heb in ieder geval documentatie gevonden waaruit bleek dat ze ze in 1991 nòg publiceerde!
Scheherazade begon met schrijven tijdens de oorlogsjaren. Niet voor publicatie, maar om de nare gebeurtenissen om haar heen te kunnen verwerken. In eerste instantie verdwenen die schriften in een lade, maar toen ze ze na jaren nog weer eens overlas, stond ze er zelf versteld van hoeveel het op een "echt" verhaal leek. En stuurde het hele schrift pardoes naar een tijdschrift, dat het tot haar onuitsprekelijke verbazing nog 
nam en publiceerde ook.
nam en publiceerde ook.In de schaarste van de naoorlogse jaren was elke cent welkom, en nu ze deze bron van inkomsten ontdekt had, begon ze heel bewust verhalen te schrijven en in te sturen naar diverse redacties. En in 1951 kreeg ze een vast contract aangeboden bij de Libelle.
In het begin bevatte haar rubriek vooral vrouwelijk nieuws, met wat huiselijke belevenissen er tussendoor. Later gingen de huiselijke belevenissen de boventoon voeren, en werd ze ook op pad gestuurd om reportages te maken in het buitenland: India, Vietnam (tijdens de oorlog), Afrika, Indonesië, Griekenland. Vaak hadden die reportages te maken met vluchtelingen, met honger, met ziekten, waarvoor het blad dan een actie op touw zette. Vanaf de jaren zeventig trok ze ook regelmatig het land door voor "spraakwatervallen" (haar versie van lezingen) voor veelal vrouwenverenigingen.
Scheherazade beschrijft zichzelf regelmatig als "een spons die goed kan kijken en luisteren en opnemen, en dan gauw uitknijpen op papier". Ze was in de eerste plaats huisvrouw en moeder, en zag zichzelf helemaal niet als schrijfster, en het heeft dan ook heel wat overtuiging gekost voor ze aan het publiceren van boeken toe was. De achtergrondverhalen over bijvoorbeeld "De drie zomers", dat ooit in 1950 begon en waarin iedereen steeds maar ziek werd zodat ze het twintig jaar in een la heeft laten liggen voor ze het af schreef, zijn haast net zo kostelijk als het boek zelf!
De verhalen en cocktails van Scheherazade lezen makkelijk weg. Ze heeft meer dan eens het compliment gekregen dat vrouwen haar boeken pakken wanneer ze niet kunnen slapen, en een mooier compliment kon ze zich eigenlijk niet denken. De toon is overwegend positief, er zit een flinke portie nuchterheid en fantasie in, en - waar nodig - wordt de tijdgeest prachtig verwoordt. Ze beschrijft de levens van gewone mensen (zowel van haarzelf en haar gezin als van verzonnen personages) met een rijke woordenschat en een flinke dosis humor, en fantaseert er daarnaast lustig op los over wolkenschuivers, denkknopjes, terugzetpillen, de fee Marie en moderne sprookjes. Je zou haar de vriendin van iedere Hollandse huisvrouw kunnen noemen. De verhalen van Scheherazade zijn pure ontspanning om te lezen! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten