Een ogenblikje geduld...

Mijn paspoort is verlopen en moet verlengd worden. Mensenkinderen, wat heeft dát een voeten in de aarde...!

Je kunt een afspraak maken, dat leek me wel zo handig vanwege de wachttijden aan de balie. En 5 dagen na aanvraag kan je je paspoort op komen halen. Maar eerst een afspraak maken dus...

Na 10 minuten in de wachtstand kreeg ik een mevrouw die me allerlei vragen begon te stellen. Of ik kinderen had en zo. Ja, en die moeten nu ook weer worden bijgeschreven.
Nou is er in een paar jaar tijd veel veranderd (en terecht, omdat er nou eenmaal ouders zijn die kinderen bijvoorbeeld ontvoeren van hun ex). Zo moet de andere ouder een verklaring ondertekenen dat de kinderen in mijn paspoort komen te staan. Die verklaring moet ik laten zien, inclusief zijn legitimatie. Tot zover geen probleem.

Nieuw is, dat er nu ook pasfoto's van de bloedjes moeten worden gemaakt. Een set pasfoto's is 4 euro, maal 3 is 12 euro... Ka-cheng! (een paspoort is 5 jaar geldig, de foto's van de bloedjes kloppen over een jaar al niet meer!)

Als klap op de vuurpijl moet ik de kinderen meenemen als ik mijn paspoort ga aanvragen, om te tonen dat ze in real life dezelfde kinderen zijn als op de foto. Even het paspoort op mijn gemakkie tijdens de rustige schooluren aanvragen is er dus niet bij. Drukte vermijden wordt dus een uitdaging, afspraak of niet. En ik weet nu al dat beide bloedjes in dergelijke omstandigheden wel eens problemen hebben met rustig blijven wachten (ja, ik voed ze echt wel op).

En dan de kosten: 3x pasfoto's = 12 euro plus paspoort = 36,70 plus 2 bloedjes bijschrijven is 2 x 7.15. Maakt 63 euro. Ka-cheng ka-cheng!

Oké, de informatie heb ik, dus nu er kan een afspraak worden gemaakt. Ik word doorverbonden... wacht nog eens 10 minuten en moet dan echt de deur uit (bloedjes naar school brengen). Straks maar weer proberen.

Een uur later probeer ik het opnieuw. Eerst weer 10 minuten in de wacht voor ik iemand te spreken krijg. Een vriendelijke juffrouw die de riedel van haar collega gaat herhalen.
"Heeft u kinderen?"
Ik wil de juffrouw aan de telefoon duidelijk maken dat ik hier al van op de hoogte ben. "Ja, ik..."
"En bent u getrouwd?" onderbreekt ze me.
"Ja, uw collega...," probeer ik weer duidelijk te maken. Maar de juffrouw ratelt het informatieverhaaltje dat ik een uur eerder had gehoord, opnieuw af, ik krijg er geen speld tussen! Luisteren is zooo moeilijk.
"Ik weet het al van uw collega!" riep ik zo beleefd maar doordringend mogelijk.
"En u weet dat er van de kinderen ook een pasfoto..." ging mevrouw ijzerenheinig door.
"JA!"
"En dat uw man toestemming..."
"JA!!! Ik heb uw collega al gesproken, die heeft alles al uitgelegd en ik wil nu graag een afspraak maken!!"
"En dat u zijn legiti..."
"IK WIL EEN AFSPRAAK MAKEN, NU SVP!!!" (en dan probeer ik het nog zo beleefd mogelijk te zeggen, de juffrouw doet ook maar gewoon haar werk, maar dit houdt zo op allemaal!)

"OK, ik verbind u door..."

Ik wacht 5 minuten. Er wordt opgenomen. "Er is nog een gesprek voor u, ik zet u in de wacht".

Tien minuten later ben ik dan eindelijk aan de beurt...
"Heeft u kinderen?"
{ZUCHT}
"Ja, en die neem ik meteen mee, met pasfoto's, toestemming van hun pappa en 63 euro..." Het lukt me zowaar deze zin te zeggen zonder onderbreking!