Rages

Het gebeurt niet vaak want ik ben wat modebewusteloos, maar ik ben nu echt in de ban van een rage. Elk vrij moment (dat zijn er helaas maar weinig) zit ik te scoubidou-en...
Wie het wil leren, moet trouwens deze website eens bekijken.

Enfin, ik heb dus gister 3 zakjes à 40 touwtjes voor 5 euro gescoord op een braderie. Bij de Bruna lagen ze rond de 7 euro per zakje. En drúk dat het er was!
"Ik heb gister 3 zakjes voor 5 euro gescoord!" zei  ik tegen 3 jonge meisjes die zich afvroegen of dat niet duur was.
"Dat zijn neppers!"" riepen de meisjes in koor.
"Hmmm, dat zal dan wel, maar ze knopen nét zo lekker." reageerde ik, en ik liet de broddellapjes aan mijn sleutels zien. "Zijn dit neppers? Wat is het verschil?"

De meisjes keken eens goed en konden eigenlijk het verschil niet goed zien.
"Het is de kleur..." zei uiteindelijk één van de meisjes. "Dit is een nepperd, échte hebben andere kleuren."
"Oké, bedankt," antwoordde ik. En ik liet de "echte" liggen. Ik ga toch echt niet het driedubbele betalen voor een zakje échte scoubidou's vanwege de kleur! 😉

Inmiddels stond oudste bij de toonbank te kwijlen: échte Yu-Gi-Oh-kaarten!!! Dit zijn ruil- en spelkaarten, gebaseerd op een Animé-serie waaraan ik mijn bloedjes liever niet blootstel omdat ik het nogal agressief vind overkomen.
"OK, maar dan wel van je eigen zakgeld." gaf ik toe. "Ga maar vragen wat een zakje met kaarten kost!"

Oudste ging informeren, en vervolgens ging ik bijna tegen de vlakte: vier euro vijfennegentig voor 9 kaarten... Dat zijn wel even bijna 11 harde ouderwetse Nederlandse guldens voor 9 kaarten, die je op de volgende Koninginnedagmarkt waarschijnlijk voor 10 eurocent de stuk kan kopen!
Naast die dure setjes lag een "starters game", 14,95 euro voor 50 kaarten. Op zich al stukken voordeliger, maar dan nog een mep geld. En liggen deze kaarten volgende Koninginnedag niet náást de 9-voor-4,95-kaarten, voor een dubbeltje per stuk?

Oudste bloedje heeft 10 euro zakgeld gespaard en wil die graag stukslaan. "Iedereen" speelt namelijk met Yu-Gi-Oh-kaarten. Ik heb oudste bloedje een etmaal de tijd gegeven om na te denken of hij 50 kaarten wil kopen (en de rest wil ik dan wel bijpassen als beloning voor het niet te impulsief kopen), en aanvankelijk was het heftig protest, maar vanavond leek hij de peperdure kaarten alweer te zijn vergeten, en zwoegde hij op zijn eigen scoubidou-werkstuk (tevergeefs, maar woensdagmiddag geef ik les voor hem en zijn vriendinnetje, die er ook geen wijs uit wordt).