Paspoort

...en zoals ik al schreef, moesten de bloedjes mee. Die al in een behoorlijk klierige bui zijn de laatste dagen, dus ik zag de bui al hangen.

Eerst een pasfoto maken in de automaat die ook in het gemeentehuis staat. Van tevoren werd al gewaarschuwd dat kinderen beneden de 4 jaar wellicht te klein (lees: te kort) zouden zijn, maar mijn jongste is 6 en behoorlijk lang. Helaas bleek het bankje in het hokje zelfs voor oudste van bijna 9 écht laag!

Met kunst- en vliegwerk hebben we de jongste op de foto gezet. Op zijn knieën op het krukje, rechtop, en dan zodanig draaien dat zijn gezicht er van voren opkomt... Het ging nét... zijn schouders staan amper op de foto en hij kijkt erg benauwd vanwege zijn slangemenshouding.

De oudste hoefde zich niet zo uit te rekken, maar zat ook niet zo comfortabel, op zijn knieën op een smal bankje, bovenlijf kwartslag gedraaid... Ook dát zie je aan zijn vereeuwigde gezicht.

Daarna naar de balie. Echtgenoot was ook mee, vanwege toestemming bijschrijven kinderen in mijn paspoort. Vanwege het gedoe met de foto's en de drukte bij Burgerzaken begonnen de kinderen inmiddels vervelend te worden, maar met een paar vermanende woorden en strenge blikken kon ik overlast voor anderen voorkomen.

De jongens werden ondervraagd: hoe is je doopnaam? (laten ze dat nou opeens vergeten zijn), je geboortedatum? (de jongste had opeens ook een aanval van vergeetachtigheid), etcetera. De oudste zei vervolgens met een stalen gezicht: "Dit zijn mijn vader en moeder niet, dit zijn vreemden die me in een auto hebben meegesleept." Vervolgens weigerden ze zich nog verder rustig te gedragen en hielpen ook vermanende woorden en blikken niet meer (wat galmt zo'n afdeling burgerzaken 😟😳). Gelukkig waren we snel klaar en ik kan volgende week mijn paspoort ophalen... Alléén!

Pfff, het was weer een hele onderneming. Maar gelukkig hoef ik tot 2009 geen nieuw paspoort meer!