Oké. Je werkt in de zorg. Tegen een klein loon (mijn thuishulp zit net boven het minimum), maar je hebt werk, je kunt je eigen broek ophouden. Dan ga je er 10% op vooruit, aldus de uitgelekte Prinsjesdagplannen. Fijn! Iets meer ademruimte!
Ik ken echter heel wat mensen, o.a. alleenstaande moeders die, om uit de bijstand te blijven, een baan in de thuiszorg hebben geaccepteerd. Een aantal jaar geleden kon je daar makkelijk aan werk komen en zo hoefde je na je scheiding niet de bijstand in.
Maar de tijden veranderen. Zij zijn hun baan inmiddels kwijt of dreigen hun baan te verliezen. En dan ben je opeens niet meer iemand met een minimumloon en 10% vooruitgang, maar iemand in een uitkering die achteruit zal gaan. Want er moet een werkprikkel vanuit gaan, zo is het ons aangekondigd.
Welk werk...? Dat., wat je jaren met liefde hebt gedaan en nu massaal wordt wegbezuinigd?
Het is maar één voorbeeld. Ik ken er meerdere in allerlei variaties, uit de praktijk.
Ik wens de mensen in de zorg wiens baan op de tocht staat en hun cliënten heel veel sterkte toe. Ik zie het heel somber in voor de toekomst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten