"En dan begin je te stinken"

Nieuwslezer Roelof Hemmen schrijft over wat hem opvalt in de media en in zijn persoonlijke leven.

Dit wordt geen fijn verhaal. Het gaat over verval, vernedering en eenzaamheid. Over ouderdom en lichamelijke gebreken. Kijk niet weg: het gaat jou ook gebeuren. Tenzij je heel veel geluk hebt. Of pech, zo je wilt, en je niet oud genoeg wordt.

Dit is een verhaal over urineverlies, en over luiers voor volwassenen. Pardon, incontinentiemateriaal.  Dit gaat over je oma. Of je opa.

Er is een flinke bezuiniging doorgevoerd op incontinentiemateriaal. Dat kan volgens het College voor Zorgverzekeringen een miljoen of 30 per jaar opleveren. Goedkopere luiers, pardon: incontinentiemateriaal. Minder verschoningen per dag. Kassa!

Ik sprak van de week iemand met een hoge positie in deze wereld, en die vertelde me hoe de zorgverzekeraars, onder druk van het kabinetsbeleid, zijn gaan uitrekenen hoeveel geld je arme oma mag uitgeven aan incontinentiemateriaal. Die hebben dus berekend dat er wel wat af kan. De industrie heeft daar adequaat op gereageerd, en is gekomen met goedkoper incontinentiemateriaal dat tot 3 liter urine kan opnemen. 3 liter!

Ik geloof niet dat ik 3 liter per dag plas.  Zou iemand werkelijk hebben bedacht dat dat een goede manier is om te bezuinigen? Stel je even voor hoeveel dat is tussen je benen. Drie pakken suiker. En lekker veel absorberend vermogen, dat betekent dat je weinig verschoningen nodig hebt. Daar zit je dan. Weet je nog hoe de billetjes van je kind eruitzagen als je de luier te lang had laten zitten?

Ik heb gesproken met een verpleegkundige. Zij vertelde me dat zo'n luier - nee, pardon, dat zegt zij niet, volwassenen dragen geen luier, dat is denigrerend - dat incontinentiemateriaal een soort geurvreter bevat, maar dat die vaak niet afdoende is. Vooral niet bij oudere mensen die weinig drinken. Als je weinig drinkt krijg je geconcentreerde urine, donkere plas. Die geurvreter kan dat niet aan. En dan begin je te stinken.

Dat is dan het moment dat je vrienden en je familie het niet meer trekken om je te verzorgen. De mantelzorgers kappen ermee. Omdat ze niet meer bij je kunnen zijn. Uit onderzoeken blijkt dat bij zo'n 50 procent van de ouderen die worden opgenomen in een verzorgingshuis, incontinentie de belangrijkste indicatie is. Voor verpleeghuizen is het nog hoger. Laat dat even indalen. Je oma moet naar het verpleeghuis, omdat ze ruikt. Of je opa natuurlijk.

Nog los van de kosten, zou je zo het laatste stukje van je leven moeten leven?

Ik lees over een man die vertelt hoe hij getuige was van een gesprek tussen een oude dame en iemand van de zorgverzekeraar, die vertelde dat ze een goedkoper incontinentiemateriaal moest gaan gebruiken: "Met een watertest liet de dame van de verzekeraar zien dat het middel dezelfde kwaliteit heeft als het oude middel. Maar water is iets anders dan urine. De beloofde 500 gram opname wordt niet gehaald, maar bij 207 gram was het al vol, kapot en het begon te branden en te jeuken. Het gaat hier om een gevoelig en intiem onderwerp, waar je ineens niets meer over te zeggen hebt."

Ik vind dat hartverscheurend. Maar het kan nog erger. En - I know - er zijn ook jonge mensen met dit probleem. Misschien daarover een andere keer meer.