Als je interesse hebt in koningshuizen, word je door bepaalde mensen al snel weggezet als een hysterisch Oranjegekkie. Zo erg is het gelukkig niet met mij, ondanks mijn koffiekopje met een piepjonge WimLex en Maxima, ik zal ook nooit in Den Haag te vinden zijn met mijn vlaggetje, mijn hoedje en mijn toeter op Prinsjesdag, maar ik ben toch geïnteresseerd in de koningshuizen. Omdat ze vaak zo wereldvreemd zijn, vanwege de ingewikkelde stambomen, vanwege de verhalen en schandalen en ja, ook uit pure nieuwsgierigheid. Ik lees graag de biografieën van de 19e eeuwse Willems en Victoria en speur Wikipedia af wat er met hun nazaten is gebeurd. En ik begrijp het Britse dilemma in de Eerste Wereldoorlog, want de Duitse keizer was een kleinkind van Victoria... En die arme tsarina die enkele jaren later werd vermoord was ook al een rechtstreekse nazaat van Victoria. Ja, zo ingewikkeld zitten die koningshuizen in elkaar.
Er is nu een boek uitgekomen, geschreven door de hofdame van prinses Margaret, de zus van Queen Elizabeth (die inmiddels al langer op de troon zit dan Victoria). In Trouw is daar een leuk artikel over verschenen dat mijn nieuwsgierigheid weer flink opstookt.
Deze hofdame is Anne Glenconner (1932) en volgens Trouw geeft ze een aantal "verrukkelijke anekdotes prijs over een wonderlijk milieu".
En ja, dan heb je mijn aandacht!
Anne Glenconner is de oudste dochter van de vijfde graaf van Leicester en gedurende dertig jaar was ze de hofdame van prinses Margaret, die bekend staat om haar woelige liefdesleven. Dáár zal Glenconner weinig over loslaten, zo is ze wel opgevoed! Maar al die andere eigenaardigheidjes van de Britse koninklijke familie wil ze ons wel laten weten. Bijvoorbeeld: dat de koningin absoluut na een picknick de afwas wil doen en dat Margaret er niet tegen kan als ze zand tussen haar tenen krijgt.
Anne Glenconner heeft ook een eigen verhaal te vertellen. Als oudste dochter uit een adellijk geslacht mocht ze bij de kroning de fluwelen sleep van Elizabeth dragen, maar als vrouw zal ze nooit de titel en het familiebezit erven. Bij gebrek aan zonen zullen die eerder naar een verre neef gaan.
Anne's vader wilde haar uithuwelijken aan zijn beste vriend, al was die dertig jaar ouder. Gelukkig voor Anne gaat dat niet door. Ze wordt later verliefd op een aanstaande graaf, die haar dumpt als zijn vader ontdekt dat er twee verre nichtjes in een gesticht zitten. Niemand zit te wachten op slecht bloed in de familielijn! Uiteindelijk trouwt ze met de zeer rijke Colin Tennant, baron van Glenconner. Die titel bestaat pas sinds 1911 en Tennant heeft zijn fortuin te danken aan de uitvinding van bleekmiddel.
Tennant was een excentrieke man met heftige woede-aanvallen en Anne is niet gelukkig met hem, maar als ze naar haar moeder is gevlucht, wordt ze direct naar hem teruggestuurd.
Gelukkig biedt prinses Margaret haar de functie van hofdame aan als "vlucht".
Anne heeft veel meegemaakt. Haar niet echt heel gezellige echtgenoot wist haar na zijn dood nog een laatste keer te treiteren door zijn fortuin na te laten aan een werknemer.
Ook was het bij de adel gebruikelijk de opvoeding van de kinderen uit te besteden waardoor zij hun kinderen soms maandenlang niet zagen. Hierdoor zag ze niet dat haar oudste zoon al op zijn zestiende aan de heroïne is en uiteindelijk voor zijn veertigste zal overlijden, haar tweede zoon krijgt AIDS en haar jongste ligt na een motorongeluk vier maanden in coma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten