COLUMN
'Jeugdgezondheidszorg, wij vermoeden dat U lijdt aan de illusie van controle'
Sheila Sitalsing heeft thuis niet de indruk dat er iets schort aan de groei, houding of motoriek van haar gebroed. Toch moet ze allerlei formulieren invullen van de Jeugdgezondheidszorg. 'Uw vragenlijsten dragen niet in positieve zin bij aan onze mentale gesteldheid.'
Beste Jeugdgezondheidszorg, U wilt mijn kind zien. Dat schrijft U in een brief. U schrijft te willen kijken naar 'groei, houding en motoriek' van mijn kind. 'Tevens wordt er een ogentest en gehooronderzoek gedaan.' Thuis hebben we niet de indruk dat er iets zou schorten aan groei, houding of motoriek van het gebroed, maar als een buitenstaander een deskundige blik op ons nest wil werpen: vooruit dan maar.
Bij Uw uitnodiging - Uw medewerker verzuimde hem te ondertekenen, zodat wij geen idee hebben tot wie wij ons moeten richten - zit een vragenlijst. Braaf begonnen wij die in te vullen. Bij de vragen over het geboorteland van ons, ouders/verzorgers, onze hoogst genoten opleiding, onze beroepen en het aantal uren dat wij buitenshuis werken keken we elkaar verwonderd aan. Wij wisten niet dat deze informatie relevant is voor zicht en gehoor. Een lastige vraag bovendien, want ik tik vaak thuis stukjes voor de kost en parkeer de kinderen dan buitenshuis.
Psychiscch in de knoop
U wilt ook graag weten of wij, ouders/verzorgers, gezondheidsproblemen hebben of psychisch in de knoop zitten. Dat laatste zitten we vrijwel permanent en ook Uw vragenlijsten dragen niet in positieve zin bij aan onze mentale gesteldheid, maar ik geloof niet dat de relatie tussen U en ons zich al zodanig heeft ontwikkeld dat wij intieme details met U willen delen over stemmen, geestverschijningen en die ene keer dat een van ons ontvoerd is geweest door wezens die per ufo reisden en bezwangerd terugkeerde.
Bij Uw uitnodiging - Uw medewerker verzuimde hem te ondertekenen, zodat wij geen idee hebben tot wie wij ons moeten richten - zit een vragenlijst. Braaf begonnen wij die in te vullen. Bij de vragen over het geboorteland van ons, ouders/verzorgers, onze hoogst genoten opleiding, onze beroepen en het aantal uren dat wij buitenshuis werken keken we elkaar verwonderd aan. Wij wisten niet dat deze informatie relevant is voor zicht en gehoor. Een lastige vraag bovendien, want ik tik vaak thuis stukjes voor de kost en parkeer de kinderen dan buitenshuis.
Psychiscch in de knoop
U wilt ook graag weten of wij, ouders/verzorgers, gezondheidsproblemen hebben of psychisch in de knoop zitten. Dat laatste zitten we vrijwel permanent en ook Uw vragenlijsten dragen niet in positieve zin bij aan onze mentale gesteldheid, maar ik geloof niet dat de relatie tussen U en ons zich al zodanig heeft ontwikkeld dat wij intieme details met U willen delen over stemmen, geestverschijningen en die ene keer dat een van ons ontvoerd is geweest door wezens die per ufo reisden en bezwangerd terugkeerde.
Begrijp ons niet verkeerd, wij weten dat U uit aardige, deskundige en goedwillende mensen bestaat. Toen U nog consultatiebureau heette, kwamen we er graag. Van borstvoeding had U geen kaas gegeten - de arts die ons toen adviseerde het pasgeboren wurm 'te leren de trek te rekken' door het een pink in de mond te douwen als het maar om borst blééf krijsen, gaven wij thuis namen die ik hier niet kan herhalen - maar Uw weegschaal deed het prima en Uw prikken waren van uitmuntende kwaliteit.
Tegenwoordig wilt U van ons weten hoe vaak het kind de tanden poetst, hoeveel maaltijden het per dag eet, hoeveel tussendoortjes, fruit, groente, zuivel en vlees of vis. U informeert of het kind 's morgens is uitgerust, of het op zwemles zit, aan sport doet, 's nachts in bed plast en wat het graag doet na schooltijd.
Waarom wilt u dit allemaal weten?
U zegt in Uw begeleidende brief niet waarom U dit allemaal wilt weten van een, volgens ons, probleemloos kind dat U niet kent. (U zegt eigenlijk niets, ook niet waarom we erop moeten vertrouwen dat u wél de beveiliging van Uw computerdata op orde heeft.)
Wij hebben wel een vermoeden. Wij denken dat U lijdt aan de illusie van controle. Dat U denkt dat U, als U maar voldoende Big Data verzamelt, de risicokindjes er al uit kunt vissen ver voordat de eerste klap is gevallen of de eerste kilo's te veel eraan zitten. Dat U, als U maar alle niet-pluissignalen documenteert, bijdraagt aan een heerlijke nieuwe wereld.
Wij zijn daar niet zo zeker van. Waar we wel zeker van zijn: als U ziet wat we met Uw vragenlijst hebben gedaan, komt er een dik niet-pluissignaal boven ons dossier te hangen.
Sheila Sitalsing is columnist van de Volkskrant.
Tegenwoordig wilt U van ons weten hoe vaak het kind de tanden poetst, hoeveel maaltijden het per dag eet, hoeveel tussendoortjes, fruit, groente, zuivel en vlees of vis. U informeert of het kind 's morgens is uitgerust, of het op zwemles zit, aan sport doet, 's nachts in bed plast en wat het graag doet na schooltijd.
Waarom wilt u dit allemaal weten?
U zegt in Uw begeleidende brief niet waarom U dit allemaal wilt weten van een, volgens ons, probleemloos kind dat U niet kent. (U zegt eigenlijk niets, ook niet waarom we erop moeten vertrouwen dat u wél de beveiliging van Uw computerdata op orde heeft.)
Wij hebben wel een vermoeden. Wij denken dat U lijdt aan de illusie van controle. Dat U denkt dat U, als U maar voldoende Big Data verzamelt, de risicokindjes er al uit kunt vissen ver voordat de eerste klap is gevallen of de eerste kilo's te veel eraan zitten. Dat U, als U maar alle niet-pluissignalen documenteert, bijdraagt aan een heerlijke nieuwe wereld.
Wij zijn daar niet zo zeker van. Waar we wel zeker van zijn: als U ziet wat we met Uw vragenlijst hebben gedaan, komt er een dik niet-pluissignaal boven ons dossier te hangen.
Sheila Sitalsing is columnist van de Volkskrant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten