Juliana associeer ik met mijn kinderjaren. Koninginnedag met Koningin Juliana. Eerst televisie kijken, daarna naar de kermis, of de stoeptekenwedstrijd in de wijk. Toen Juliana in 1980 aftrad, was ik 16 1/2 jaar oud.
Juliana was voor mij vooral: het défilé! Wim Sonneveld heeft daar ooit een schitterende conference over gemaakt, "En dan alle goedbedoelde rotzooi achter de rhododendron sodemieteren"...
Het défilé werd 's ochtends op televisie uitgezonden. Best bijzonder in een tijd dat dag-televisie eigenlijk amper bestond, en we niets meer konden ontvangen dan Nederland 1 en 2, en 2 Duitse zenders.
Op het scherm zagen we lange rijen mensen langskomen. De Koninklijke familie stond op "het bordes". Alleen als een prinses zeer zwanger was, mocht ze verstek laten gaan. De jonge "prinsjes" stonden zich regelmatig stierlijk te vervelen, terwijl de ene na de andere groep langsliep.
Koningin Juliana mocht het ene na het andere cadeautje in ontvangst nemen, aangeboden door het meest representatieve lid van de groep die op dat moment langs het bordes liep.
En de koninklijke familie wuifde, zwaaide, knikte en glimlachte! Achteraf gezien een hele opgave... Want zo rond de jaren 70 waren de Koninginnedagen vooral winderig en koud... En je hebt het al gauw gezien na een uurtje lokale fanfares, plaatselijke macraméclubjes en volksdansverenigingen...
Maar Juliana hield vol. Al stond haar hele familie stijf van de kou, zij was de Koningin van het volk, en elke Koninginnedag opnieuw stond zij wuivend te genieten (of ze deed heel goed alsof)!
Juliana was voor mij ook de statige dame op de muntstukken. Een deftige mevrouw met een permanent zoals veel dames die in mijn kinderjaren droegen: kort, enigszins getoupeerd voor het volume. En op de guldens, kwartjes, dubbeltjes en andere inmiddels door die euro vervangen muntstukken droeg ze volgens mij een haarnetje over haar permanent. Dát was nog eens ultra-deftig, vond ik! Juliana leek op een oma met dat permanent.
Ze had ook bijzondere hondjes. Die konden niet blaffen! Grappig, dat Koninklijke Families vooral hondjes hebben... Koningin Elisabeth van GB heeft/had corgi's, Beatrix had teckels (waarvan ééntje bijzonder onaangenaam aan zijn eind kwam doordat hij stikte in een konijnenhol. Omdat wij ook een teckel hadden greep dit nieuws me erg aan) en die ene keer (kapper, ja) dat ik een roddelblad lees, zie ik daarin ook andere leden van Koninklijke Families mét honden. Hebben Koninklijke Families ook wel eens katten?
Juliana was een bijzondere koningin, leerden we op school. In sprookjes zijn koninginnen supermachtige vrouwen met veel pracht en praal, die altijd op afstand van "het volk" leven. Juliana was niet zo, leerden we. Natuurlijk had zij ook juwelen en tiara's, maar we leerden dat zij géén "Majesteit" genoemd wilde worden, maar "Mevrouw".
Ze liep gewoon als Mevrouw door Baarn en als één van haar dochters jarig was, werden de kinderen uit de klas van die dochter uitgenodigd voor het feestje. Dan was de Koningin aanwezig om de kinderen te vermaken en te voorzien van lekkers.
Pas toen ik ouder werd en Juliana allang geen koningin meer was, hoorde ik van Greta Hofman, Lockheed en een huwelijk dat op zijn zachtst gezegd niet echt gezellig was. Elk huisje heeft zijn kruisje, ook koninklijke huisjes.
Ik was in de 20, toen ze het bekende interview met Maartje van Weegen gaf. "Ze wordt oud..." dacht ik. Of had ze een glaasje op? Nu vraag ik me af of ze toen al last had van haar "geheugenproblemen"...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten